Ο Αστεροειδής 5

Author: Νυχτερινή Πένα /

Χιούστον
19 Ιούνιου 2017
Ώρα 17:30
Μετά το τηλεφώνημα του στον Τζέημς ο Κρίστιαν δεν σταμάτησε να εργάζεται. Είχε προσφέρει ένα στοιχείο που ήταν σημαντικό μα δεν είχαν, ούτε κατά διάνοια, τελειώσει και έπρεπε να βοηθήσει και άλλο για να αποφευχθεί η ολική καταστρόφη που τους πλησίαζε. Ήταν πραγματικά μια ειρωνεία της τύχης πως αυτό που απειλούσε να αφανίσει κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη γη ήταν ένα κομμάτι του επέστρεφε σε αυτόν μετά από ένα ταξίδι εκατομμυρίων ετών στο αχανές σύμπαν.
-Μακάρι να μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να σταματούσαμε τότε αυτή τη μάζα από το να εκτιναχθεί στο διάστημα, μονολόγησε ο Κρίστιαν.
Ο επικεφαλής του τμήματος του Κρίστιαν που βρισκόταν κοντά του και εργαζόταν σε ένα σχεδιαστήριο σταμάτησε τη δουλειά του. Άφησε το χρυσό στυλό του και είπε στον Κρίστιαν:
-Πώς το είπες αυτό Κρίς;
-Να… Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να σταματήσουμε αυτόν τον όγκο από το να τιναχθεί στο διάστημα…
-Κατάλαβα. Πόσο καιρό είσαι μαζί μας Κρίστιαν;
-Περίπου ένα χρόνο.
-Εντάξει Κρις.
Ο Κρίστιαν συνέχισε τη δουλειά του και δεν πρόσεξε πως ο επικεφαλής του τμήματος δεν είχε επιστρέψει στην εργασία του μα ήταν σκεπτικός.

 
Χιούστον
20 Ιουνίου 2017
Ώρα 2:48
Ο Τζέημς ήταν καθισμένος στην πολυθρόνα του και σκεπτόταν. Είχε μόλις επιστρέψει από το υπερατλαντικό ταξίδι του και ήταν κουρασμένος μα δεν είχε ακόμα αποφασίσει να αποσυρθεί. Είχε περάσει το πρώτο εικοσιτετράωρο και δεν είχαν κάνει παρά μικρή πρόοδο. Ήταν μακριά από το αποφασιστικό βήμα.
Το διακριτικό χτύπημα στην πόρτα τον διέκοψε από τις σκέψεις του.
-Εμπρός;
Η πόρτα άνοιξε και μπήκε ένας άντρας. Ο Τζεημς κοίταξε το ρολόι του και μετά τον μεσόκοπο άντρα απέναντί του γνέφοντας του να καθήσει.
-Ακόμα εδώ είσαι Ρόναλντ;
-Κανείς δεν φεύγει από τη στιγμή που άρχισε η ιστορία αυτή. Όσοι μένουν κοντά πήγαν για λίγο να κοιμηθούν και επέστρεψαν. Άλλοι έχουν πάει τώρα για να μη βρουν δυσκολία στους δρόμους. Κάποιοι βολεύτηκαν εδώ όπως όπως.
-Κατάλαβα. Τι σε φέρνει τέτοια ώρα στο γραφείο μου Ρόναλντ;
Ο Ρόναλντ Ξαβιέ Σάμερσετ ήταν από τους κορυφαίους επιστήμονες της NASA. Ο Τζέημς τον ήξερε από χρόνια. Ήξερε πως ήταν λαμπρό μυαλό και ένας έντιμος άντρας. Ο Ρόναλντ ήταν πραγματικά πετυχημένος άνθρωπος, μεγάλος επιστήμονας και σωστός οικογενειάρχης. Μόνο που ο Ρόναλντ έκρυβε και ένα πονεμένο μυστικό που στη NASA δεν γνώριζε κανένας άλλος πλην του Τζέημς.
-Σκέφτηκα κάτι Τζέημς, η μακροχρόνια φιλία τους είχε δημιουργήσει μεταξύ τους μια οικείοτητα, που ίσως μας λύσει το πρόβλημα.
-Τι;
Ο Τζέημς ανακάθησε γεμάτος ενδιαφέρον. Ο Ρόναλντ ήταν από τους ανθρώπους που μετρούν τα λόγια τους και δεν παρασύρονται από ενθουσιασμούς. Αν είχε μια πρόταση που πίστευε πως ίσως έλυνε το πρόβλημα τους τότε αυτή η πρόταση θα ήταν καλή.
-Ο νεαρός Κρίστιαν μου έδωσε την ιδέα. Άθελά του βέβαια.
-Δηλαδή;
-Ξέρεις βέβαια πως αυτός προσδιόρισε την ηλικία του αστεροειδούς βρίσκοντας την προέλευσή του. Κάποια στιγμή το απόγευμα είπε: «αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να σταματήσουμε τον όγκο από το να τιναχθεί στο διάστημα». Είναι μαζί μας μόνο ένα χρόνο και δεν ξέρει για το πρόγραμμα «Εκκρεμές».
-Δεν το έχουμε δοκιμάσει, είπε ο Τζέημς.
-Ξέρουμε όμως πως λειτουργεί.
Ο Τζέημς σηκώθηκε από το γραφείο του και άρχισε να βηματίζει νευρικά. Κοίταξε τον Ρόναλντ και είπε:
-Έχει απαγορευθεί ξέρεις.
-Εν’ όψει του κινδύνου δεν νομίζω να επιμείνουν.
-Φυσικά όχι. Μα και πάλι δεν μπορούμε να είμαστε εκατό τοις εκατό σίγουροι.
-Το ξέρω. Μα είναι μια λύση που μπορεί να πετύχει.
Ο Τζέημς έγνευσε.
-Είναι και αυτή μια σκέψη που μας απασχολεί. Αν ταξιδέψουν στο παρελθόν τι θα πρέπει να κάνουν;
-Να αποσαθρώσουν το υπέδαφος στο σημείο που ξέρουμε ότι έπεσε ο αστεροειδής.
-Τι απότελεσματα θα έχει κάτι τέτοιο;
-Αντί την εκτόξευση του όγκου θα έχουμε την εκτόξευση μικρών τμημάτων. Μπορούμε να ελπίζουμε σε μια ευνοική εξέλιξη όπως να παγιδευθούν σε κάποιο βαρυτικό πεδίο και να μην ξαναπλησιάσουν στη γη. Αλλά και αν δεν γίνει αυτό τα κομμάτια που θα φτάσουν ως εμάς δεν θα αποτελούν πλέον απειλή.
-Κατάλαβα. Θα το δοκιμάσουμε.
-Αν επιλεχθεί αυτή η λύση θα χρειαστούν διαφόρων ειδικοτήτων άτομα.
-Το καταλαβαίνω.
Το κινητό του Ρόναλντ χτύπησε και το τράβηξε από την τσέπη του.
-Ναι;….. Είναι καλά τώρα;….. Θα προσπαθήσε να έρθω.
Έκλεισε το τηλέφωνο.
-Η Άννα; είπε ο Τζέημς.
-Ναι, απάντησε αργά ο Ρόναλντ.
Η μοναχικόρη του Ρόναλντ έπασχε από μια σπάνια μορφή λευχαιμίας. Έπασχε από αυτή από τη στιγμή της γέννησης της. Ο Τζέημς λυπόταν γι’αυτό, είχε γνωρίσει την Άννα, μια όμορφη ντελικάτη έφηβη, και ήταν πραγματικά κρίμα.
-Άλλη μια κρίση.
-Πήγαινε κοντά της Ρόναλντ. Η Άννα και η Κλαιρ σε χρειάζονται.
-Ναι, αλλά πρέπει να γίνουν τόσα.
-Αυτά άσε τα πάνω μου.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου