Χωρίς Μάρτυρες 12

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ο Ραξής χαμογέλασε με την έκπληξη του φίλου του.
-Όπως πάντα βοήθησες και’ συ, είπε ο Ραξής, με τα στοιχεία που βρήκες. Δεν είχα καταλάβει και εγώ μέχρι πριν λίγο. Όταν είπες για το πρόβλημα υγείας και με αυτό που είδα στο λάπτοπ του Αγγέλου μπήκαν όλα στη θέση τους.
-Τι είδες;
Ο Ραξής εξήγησε στον Μιχάλη τι είχε καταγράψει η κάμερα από το λάπτοπ του Αγγέλου και εκείνος τον άκουσε με μια έκφραση απέχθειας να σχηματίζεται στο πρόσωπό του.
-Αισχρή γυναίκα, είπε όταν ο επιθεωρητής ολοκλήρωσε. Με τον μνηστήρα της κόρης της… Μου θυμίζει μια γυναίκα που ήξερα κάποτε. Αλλά ξέραμε ότι είναι πρόστυχη, τώρα ξέρουμε ότι είναι ακόμα περισσότερο. Πως μας βοηθάει αυτό;
-Θα σου πω, εσύ έμαθες τίποτα νέο;
Ο Μιχάλης του είπε τι είχε διαβάσει ακόμα και ο Ραξής ξεκίνησε να εξηγήσει το σκεπτικό του.
-Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, είπε ο Ραξής. Ξέρουμε ότι η Αφροδίτη Κομνηνού είναι μια πρόστυχη, ακόρεστη σεξουαλικά γυναίκα, έχει εραστή τον Αξελό αλλά δεν της φτάνει και έτσι κοιμάται και με φοιτητές και δοκιμάζει διάφορα πράγματα μαζί τους. Θέλει τον Αγγέλου που προφανώς την απορρίπτει αφού αγαπάει τη Λυδία. Αλλά η Αφροδίτη δεν είναι γυναίκα που παίρνει από όχι, τι κάνει λοιπόν; Μιας και είναι καλή γιατρός και ξέρει τα φάρμακα της δουλειάς της φτιάχνει ένα κοκτέιλ που φροντίζει να πιούν όλοι εκτός από εκείνη. Έτσι έχει την ευκαιρία να πάει με τον Αγγέλου όπως είδα αλλά το σχέδιο έχει παρενέργειες.
-Δηλαδή;
-Η Λυδία δεν θυμάται τίποτα από το βράδυ εκείνο, είναι η πιο νέα, πιο αμάθητη στο ποτό πόσο δε και στα φάρμακα. Ο Αγγέλου, παρότι δεν φάνηκε στο βίντεο, θυμάται ότι πήγε με γυναίκα και ξέρει επειδή το έψαξε ότι δεν φόραγε προφυλακτικό. Η λογική λέει με τη Λυδία που μετά από λίγο ανακαλύπτει την εγκυμοσύνη της. Όλα καλά ως εδώ;
-Ναι.
-Όταν είπες ότι πήγε σε γαστρεντερολόγο και ήθελες να το τσεκάρω με τον ιατροδικαστή το έκανα.
-Διάβασα το ημερολόγιο και μετά βρήκα στα φορολογικά έγγραφα του καθηγητή την απόδειξη. Μπορούμε να τον ρωτήσουμε τον γιατρό.
-Δεν είναι απαραίτητο. Ο ιατροδικαστής έλεγξε το σώμα της Λυδίας, έχει περάσει καιρός και είχε επουλωθεί αλλά είναι προφανές ότι δεν είχε τίποτα πέρα από τον τραυματισμό μιας σεξουαλικής επαφής παρά φύσιν.
-Δεν θα το φανταζόμουν, είπε ο Μιχάλης.
Κοίταξε το ημερολόγιο μπροστά του στο γραφείο.
-Δεν μπορεί… ψιθύρισε. Δεν ταιριάζει με το χαρακτήρα της, με όσα διάβασα. Ήταν μια ρομαντική τρυφερή κοπέλα.
Ο Ραξής χαμογέλασε.
-Ίσως πρέπει να σε εντάξω μόνιμα στην ομάδα μου. Έχεις φυσικά δίκιο. Η Λυδία δεν θα έκανε κάτι τέτοιο, ήταν όμως σε κατάσταση παραζάλης. Το θέμα είναι με ποιον το έκανε. Ο Αγγέλου δεν ήταν σε θέση. Μας μένει ένας άνδρας που προφανώς δεν τον έπιασε όσο θα ήθελε η Αφροδίτη το φάρμακο, και αυτός ήταν ο άνδρας της. Όπως ο Αγγέλου νόμιζε ότι ήταν με την καλή του έτσι και εκείνος πήγε με τη γυναίκα που νόμιζε ότι ήταν η δική του μιας και ήταν στην κρεβατοκάμαρά τους.
-Τι;
Ο Μιχάλης κοίταξε με μια έκφραση σοκ τον Ραξή. Άνοιξε το ημερολόγιο και βρήκε μια εγγραφή.
-Το γράφει ότι κοιμήθηκε εκεί και ότι είχαν πιει.
-Ακριβώς. Και μετά πήγε στο γιατρό με τη μητέρα της. Σίγουρα εκεί δεν θα είπε τίποτα η Αφροδίτη αλλά όταν θα ήταν μόνες θα έκανε κάποιο σχόλιο και η Λυδία θα της είπε φυσικά ότι δεν έκανε τέτοια πράγματα με τον Άγγελο. Αυτό θα την θορύβησε αν και όχι απόλυτα μιας και υπήρχαν πάντα πιθανότητες απλά η κόρη της να ντρεπόταν να το παραδεχθεί. Ωστόσο το είχε στο μυαλό της, βλέπεις της άρεσε και εκείνης αυτό το παιχνίδι, μου το επιβεβαίωσε ο ιατροδικαστής. Έπειτα ήρθε η εγκυμοσύνη. Η Λυδία προφανώς είπε στη μητέρα της πως έγινε και έμεινε έγκυος και τότε η Αφροδίτη κατάλαβε μιας και εκείνη ήξερε ότι ήταν μαζί της ο Αγγέλου που δε φορούσε προφυλακτικό. Προσπάθησε να πείσει την Λυδία να ρίξει το μωρό και καθώς εκείνη αρνήθηκε η Αφροδίτη αποφάσισε να δώσει ένα τέλος.
-Εννοείς ότι τους σκότωσε όλους εκείνη;
-Ναι. Αν το μωρό γεννιόταν θα ήταν πιθανότατα με προβλήματα και δεν θα ήταν απίθανο κάποια εξέταση να υποδείξει την αλήθεια. Για να αποφύγει την ντροπή αποφάσισε να καταφύγει στο έγκλημα που όλοι ξέρουμε. Μια δόση από το φάρμακο και όλοι νεκροί.
-Γιατί να μην προκαλέσει ένα ατύχημα για να ρίξει το μωρό η Λυδία;
-Γιατί θα τη σκότωνε και έτσι. Κάτι που η ίδια η Αγγελική δεν ήξερε αλλά μου το επιβεβαίωσε ο ιατροδικαστής, ήταν ότι είχε αδύναμη καρδιά, δεν θα άντεχε κάτι τέτοιο. Οπότε αφού θα έπρεπε να πεθάνει αποφάσισε ότι έφταιγε και ο άντρας της. Αποφάσισε να πεθάνει και η ίδια για να μην αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Αλλά ακόμα και στο θάνατο πήρε ένα τρόπαιο. Δήλωσε ότι ο Αγγέλου ήταν δικός της.
-Αλλά πως;
-Ήπιε το φάρμακο λίγο πιο μετά. Μερικά λεπτά αρκούσαν.
Ο Μιχάλης σηκώθηκε από το γραφείο.
-Δεν το πιστεύω, για την ακόρεστη λαγνεία μιας πρόστυχης γυναίκας πέθαναν τόσοι άνθρωποι.
Προχώρησε προς την πόρτα του γραφείου.
-Άτιμη σκύλα, είπε χλωμός.
Βγήκε από το γραφείο και ο Ραξής τον ακολούθησε.
-Τι θα κάνεις; ρώτησε ο Μιχάλης. Θα ενημερώσεις τον Κομνηνό για τα αποτελέσματα;
-Θα σε πάω σπίτι και μετά θα πάω να τον ενημερώσω, είπε ο Ραξής. Είσαι εντάξει;
-Ναι, είπε ο Μιχάλης, αλλά αμφιβάλλω αν θα κοιμηθώ απόψε αν και ήταν μια μακριά ημέρα.
-Να ξεκουραστείς, είπε ο Ραξής. Η υπόθεση τελείωσε.
-Πραγματικά, αλλά αποδώσαμε δικαιοσύνη; Η δολοφόνος ήταν ήδη νεκρή. Δεν θα υπάρξει εκδίκηση για το αθώο αυτό κορίτσι.
Ο Ραξής κοίταξε το φίλο του και το μυαλό του πήγε πολλά χρόνια πίσω σε μια ερημική τοποθεσία όπου μια αγέλη λύκων είχε αρχίσει να ξεσκίζει έναν άνδρα που του άξιζε αυτός και ακόμα χειρότερος θάνατος και μόλις ο Μιχάλης τον είχε καταδικάσει σε αυτόν για τη δολοφονία της κόρης του, της κοπέλας που ο φίλος του αγαπούσε τόσο πολύ.
Ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του φίλου του.
-Δεν ήταν βασανισμένη σαν την Βερονίκη, είπε, και πέθανε ευτυχισμένη. Κάτι είναι και αυτό.
-Θα πρέπει να μου αρκέσει, είπε ο Μιχάλης πνιχτά.

  


Επίλογος

Υπήρχε αρκετός κόσμος στο πρώτο νεκροταφείο το μεθεπόμενο πρωινό. Η νεκρώσιμη ακολουθία ήταν σύντομη και οι περισσότεροι ακολούθησαν και στον οικογενειακό τάφο των Κομνηνών για τον ενταφιασμό του Πέτρου και της Λύδιας. Ο Άγγελος Αγγέλου τάφηκε στον τάφο της δικής του οικογενείας, της οποίας ήταν ο τελευταίος γόνος, ενώ η Αφροδίτη Κομνηνού είχε ταφεί στο νεκροταφείο του Βύρωνα χωρίς καμία ακολουθία όπως γίνεται για τους αυτόχειρες χωρίς μάλιστα να γίνει γνωστό.
Οι παριστάμενοι άρχισαν να αποχωρούν αφού συλλυπούνταν τον Ιάκωβο Κομνηνό. Δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι, το είχε ζητήσει εκείνος και παραδόξως το είχαν σεβαστεί. Όταν τον συλλυπήθηκε και ο τελευταίος ο Ιάκωβος έμεινε να κοιτάζει τον τάφο που είχε σκεπάσει τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα στον κόσμο. Έκανε να φύγει και τότε πρόσεξε τους δύο άνδρες που στέκονταν παράμερα. Θα τους είχε αγνοήσει αν δεν αναγνώριζε τον ένα, τον επιθεωρητή Ραξή. Τους πλησίασε.
-Τα συλλυπητήριά μου, είπε ο Ραξής και ο άνδρας μαζί του το επανέλαβε προσθέτοντας την φράση, ο Θεός να τους αναπαύσει.
Ο Ιάκωβος τους ευχαρίστησε και είπε στον Ραξή:
-Δεν περίμενα να σας δω εδώ επιθεωρητά.
-Έκρινα πως έπρεπε, ήθελε και ο Μιχάλης να έρθει.
Ο Κομνηνός κοίταξε τον Μιχάλη. Δεν τον είχε ξαναδεί και τώρα τον κοίταξε εξεταστικά. Το βλέμμα του σταμάτησε στο μπαστούνι στο οποίο στηριζόταν ο Μιχάλης. Εκείνος κατάλαβε, ήταν πολύ νέος για κάτι τέτοιο, ήταν η συνηθισμένη αντίδραση πολλών.
-Ένα άσχημο ατύχημα πριν από πολλά χρόνια, είπε.
-Μη σας καθυστερούμε, είπε ο Ραξής.
Ο Κομνηνός έκανε ένα νεύμα σαν να μην υπήρχε κανένα πρόβλημα και ρώτησε:
-Έκλεισε η υπόθεση;
-Ναι, είπε ο Ραξής, όσο για τους δημοσιογράφους κυνηγάνε άλλο λαβράκι τώρα με την αποκάλυψη μιας καινούριας οργάνωσης. Ο Δέδες ομολόγησε και άλλα πράγματα. Θα συλληφθούν γρήγορα όλοι, παρότι δεν θα απαγγελθούν κατηγορίες για αυτό το έγκλημα έχουν αρκετά για να πάνε όλοι για πάντα μέσα και θα αφήσουμε τον κόσμο να πιστεύει ότι ήταν και αυτό δικό τους έργο.
-Εντάξει, είναι καλά έτσι. Δεν χρειάζεται να σπιλωθεί το όνομα του γιου μου εξαιτίας της χαμένης αυτής γυναίκας. Ευχαριστώ επιθεωρητά, δεν μπορώ να σε ανταμείψω με κάποιον τρόπο αλλά να ξέρεις ότι έχεις πάντα έναν φίλο πρόθυμο να σε βοηθήσει.
-Ευχαριστώ κύριε αντιπρόεδρε, είπε ο Ραξής.
-Λέγε με Ιάκωβο, κατ’ ιδίαν τουλάχιστον.
Ο Μιχάλης είχε απομακρυνθεί και στεκόταν με το κεφάλι σκυμμένο μπροστά στον τάφο.
-Ο φίλος σου, είναι θλιμμένος, είπε ο Κομνηνός, ήξερε την οικογένεια του γιου μου;
-Ήξερε τον καθηγητή, είχε υπάρξει φοιτητής του και μετά συνεργάτης. Και με βοήθησε με την υπόθεση. Είχε ορκιστεί εκδίκηση για την εγγονή σας, και τώρα νιώθει επίορκος.
-Εκδίκηση, όχι δικαιοσύνη;
-Εκδίκηση, είπε ο Ραξής, του θυμίζει την κοπέλα που εκείνος έχασε. Ας μη σας απασχολούμε με αυτά όμως, είναι μια παλιά ιστορία.
Ο Κομνηνός έτεινε το χέρι του στο Ραξή που το έσφιξε και μετά απομακρύνθηκε. Καταλάβαινε και εκείνος πολύ καλά την εκδίκηση. Εν καιρώ θα την ενασκούσε στον Αξελό για το ρόλο που είχε παίξει.
Ο Ραξής πλησίασε τον Μιχάλη και οι δύο τους μετά από μια τελευταία ματιά στον τάφο προχώρησαν προς την έξοδο. Ο επιθεωρητής για την επόμενη δύσκολη υπόθεσή του, ο Μιχάλης για να συνεχίσει την απομονωμένη ζωή του σαν λόγιος ως που να τον ξαναβγάλει από αυτήν ο Ραξής ή κάποιο άλλο πρόβλημα που θα απαιτεί λύση.


Τέλος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου