Νυχτερινή Πένα

This time, Lone Wolf responds to the call for help from the president of Magador. Magador is a poor country on the borders of the Darklands, where remnants of the forces of the Darklords still linger. Terrifying phenomena appear in the sky above Magador, and storms sweep through the north while some unknown destructive force completely destroys the hamlet of Vorn. And this area is alarmingly close to Maakengorge, the cursed Chasm of Doom, where the spirit of Vashna, the first and mightiest of the Darklords, is trapped...

This is another Lone Wolf adventure that, besides the usual action, has a mystery. For the first time since the Prisoners of Time, we have a journey into another plane of existence - one that will later prove to be part of the Plane of Darkness.

Ο Μοναχικός Λύκος αυτή τη φορά ανταποκρίνεται στο κάλεσμα για βοήθεια του προέδρου του Μάγκαντορ. Το Μάγκαντορ είναι μια φτωχή χώρα στα σύνορα με τις πάλαι ποτέ Σκοτεινές Χώρες όπου ακόμα βρίσκονται τα απομεινάρια των δυνάμεων των Αρχόντων του Σκότους. Στον ουρανό πάνω από το Μάγκαντορ εμφανίζονται τρομακτικά φαινόμενα και καταιγίδες σαρώνουν τον βορρά ενώ κάποια άγνωστη καταστροφική δύναμη κατέστρεψε ολοσχερώς τον οικισμό του Βορν. Και αυτή η περιοχή βρίσκεται ανησυχητικά κοντά στο καταραμένο Φαράγγι του Χαμού, εκείνο που βρίσκεται παγιδευμένο το πνεύμα του Βάσνα του πρώτου και μεγαλύτερου από τους Άρχοντες του Σκότους…

Μια ακόμα περιπέτεια του Μοναχικού Λύκου που εκτός από τη συνηθισμένη δράση έχει και ένα μυστήριο ενώ για πρώτη φορά μετά τους Αιχμαλώτους του Χρόνου έχουμε και ένα ταξίδι σε ένα πεδίο ύπαρξης. Ένα μάλιστα που θα αποδειχθεί αργότερα ότι είναι μέρος του Πεδίου του Σκότους.

-Όλο αριστερά! Φώναξε ο πρώτος αξιωματικός Γουίλλιαμ Μ. Μέρντοκ.

Δευτερόλεπτα νωρίτερα οι παρατηρητές στο εμπρόσθιο κατάστρωμα του είχαν αναγγείλει την ύπαρξη ενός παγόβουνου ακριβώς μπροστά. Ο αξιωματικός που ήταν βάρδια στην γέφυρα του Τιτανικού έκανε την απέλπιδα προσπάθεια να σώσει το πλοίο αλλά ήταν πολύ αργά, το παγόβουνο ήταν εφιαλτικά κοντά. Ο Τιτανικός απέφυγε την απευθείας σύγκρουση αλλά όχι και τελείως. Το παγόβουνο έκανε τρύπες κατά μήκος του σκαριού του πλοίου σε πέντε από τα στεγανά διαμερίσματα λίγο περισσότερο από ό,τι ήταν σχεδιασμένο να αντέξει.

Το ρολόι έδειχνε Κυριακή 14 Απριλίου 1912, 23:39.

Τρεις ώρες αργότερα το μεγαλύτερο πλοίο που είχε φτιαχτεί ως τότε δεν υπήρχε πια και πάνω από 1500 άνθρωποι, πλήρωμα και επιβάτες, ήταν νεκροί. Ανάμεσά τους και τέσσερις Έλληνες. Αιωνία τους η μνήμη.

Η Τζένιφερ – Τζένι – Πέιτζ είναι γιατρός στην μικρή κωμόπολη του Σνόουφιλντ. Επιστρέφει μετά από απουσία μερικών ημερών με την αδερφή της, τη Λίζα. Αλλά αυτό που θα βρουν δεν είναι το ειδυλλιακό μέρος που άφησε η Τζένι πίσω της. Φαίνεται σαν να έχει εξαφανιστεί όλος ο πληθυσμός της κωμόπολης και όποιος δεν έχει εξαφανιστεί είναι νεκρός με ένα πρησμένο, παραμορφωμένο πτώμα. Δεν έχουν απομείνει ούτε ζώα στο Σνόοφιλντ. Τι μπορεί να έχει προκαλέσει μια τέτοια ολοσχερή εξολόθρευση του πληθυσμού;

Μια ενδιαφέρουσα ιστορία από τον Ντην Κουντζ με έντονη αγωνία που κρατά το ενδιαφέρον ως το τέλος και με μια λύση που είναι πολύ πετυχημένη και δεν φαίνεται από πριν. Στα μείον οι πολλές γκροτέσκες περιγραφές που αντί να επιτείνουν τον τρόμο και την αγωνία καταλήγουν αηδιαστικές.

Μου λείπει το φως

των ματιών σου,

το γλυκό σου χαμόγελο

και της φωνής σου η μελωδία.

Μου λείπει του γέλιου σου

η χαρά

και το χέρι σου

να κρατάει το δικό μου.

Μου λείπει να γεμίζεις

την αγκαλιά μου,

να φέρνεις τρυφερότητα

στην καρδιά μου.

Μου λείπει να κάνεις

αληθινά τα όνειρά μου,

να μου δίνεις τόσα πολλά

καρδιά μου.

Αλλά σκέφτομαι ότι

αυτό με κάνει άνθρωπο.

αυτό μου δείχνει ότι είμαι ζωντανός

το ότι σ' αγαπώ τόσο πολύ

και μου λείπεις κάθε στιγμή,

και έτσι συνεχίζω και αδημονώ

για τη στιγμή που πάλι

θα σε ξαναδώ.

Γράφω πολύ και δεν προλαβαίνω να διαβάζω όσο θα ήθελα μιας και δεν έχω και απεριόριστο χρόνο (που θα πάει, δεν θα βγω στη σύνταξη, θα βγω) αλλά όταν δω την λέξη ανάγνωση δεν αντιστέκομαι. Με τον τρόπο αυτό βρήκα το ιστολόγιο για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα.

Είναι ένα παλιό ιστολόγιο, από το 2007, και έχει κυριολεκτικά εκατοντάδες παρουσιάσεις βιβλίων. Παρουσιάσεις οι οποίες εκτείνονται σε βάθος και σου δίνουν μια εικόνα του βιβλίου, δεν είναι απλές κριτικές. Όλοι θα βρουν κάτι για τα γούστα τους αφού δεν έχει περιορισμούς, περιλαμβάνει συγγραφείς κλασσικούς αλλά και σύγχρονους, Έλληνες και ξένους. Σίγουρα χρήσιμο για τους βιβλιοφάγους που πάντα ψάχνουν βιβλία και συγγραφείς. Τις αναγνώσεις θα τις βρείτε εδώ: http://anagnosi.blogspot.com/

This time, Lone Wolf must travel farther from his homeland than ever before. In the distant west, King Sarnac of Lencia had declared a crusade against the Drakkarim with the aim of capturing the city of Darke. Now, after centuries, the Lencian flag waves on lands belonging to Lencia for the first time, and the crusade is going well. Well, that is until the moment when Lord Magnaarn of the Drakkarim begins to seek the legendary sceptre of Nyras, an extremely powerful magical object. With this in his hands, he can reverse the course of the war and destroy the warriors of Lencia, who are also facing the harsh winter of the region.

A difficult mission for Lone Wolf in enemy territory, one that must be completed as quickly as possible and which at one point takes a desperate turn for the worse.

Αυτή τη φορά ο Μοναχικός Λύκος πρέπει να ταξιδέψει πιο μακριά από την πατρίδα του όσο ποτέ πριν. Στη μακρινή δύση, ο Βασιλιάς Σαρνάκ της Λένσια έχει κηρύξει μια σταυροφορία εναντίον των Ντρακάριμ με στόχο την πόλη της Ντάρκε. Τώρα μετά από αιώνες για πρώτη φορά η σημαία της κυματίζει σε εδάφη που ανήκαν στην Λένσια και η σταυροφορία πάει καλά. Ως τη στιγμή που ο άρχοντας Μαγκναάρν των Ντρακάριμ ξεκινά να βρει το θρυλικό σκήπτρο του Νάιρας, ένα εξαιρετικά ισχυρό μαγικό αντικείμενο. Με αυτό στα χέρια του μπορεί να αντιστρέψει την πορεία του πολέμου και να καταστρέψει τους πολεμιστές της Λένσια τώρα που έχουν να αντιμετωπίσουν και τον τραχύ χειμώνα της περιοχής.

Μια δύσκολη αποστολή για τον Μοναχικό Λύκο σε εχθρικό έδαφος, μια που πρέπει να φέρει σε πέρας όσο πιο γρήγορα γίνεται και που από ένα σημείο και μετά παίρνει μια απελπισμένη τροπή προς το χειρότερο.

Ονειρεύομαι με μάτια ανοιχτά

αυτά που ζητάει

η δική μου η καρδιά.

Μαζί σου να καθίσω στην αμμουδιά

εκεί που σβήνει το κύμα απαλά,

και να γείρεις στην δική μου αγκαλιά

κοιτώντας τον ήλιο να δύει

πέρα μακριά.

Με το αεράκι να σε χαϊδεύει απαλά

και το κύμα να σε νανουρίζει τρυφερά,

να κλείσεις τα ματάκια σου

και ν' αφεθείς σ' αυτά,

να κοιμηθείς έτσι

όπως θα σ' έχω αγκαλιά.

Υπόσχομαι να μην κουνηθώ

και σε ξυπνήσω,

μόνο στην αγκαλιά μου

να σε κρατήσω,

στην καρδιά μου κοντά

απολαμβάνοντας την ευτυχία πια.

Ονειρεύομαι...

Δύο μήνες πέρασαν, το ένα έκτο του χρόνου. Γράφω όσο περισσότερο μπορώ με το χρόνο που έχω και έτσι είπα να κάνω μια μικρή ανασκόπηση, πως τα πάω με τους στόχους μου.

Αυτοί ήταν οι εξής:

1. Η ολοκλήρωση της περιπέτειας που αποτελεί συνέχεια της Επιχείρησης Ιωνία (γράφεται)

2. Την ολοκλήρωση της περιπέτειας Μέρες του Φθινοπώρου (ολοκληρώθηκε).

3.  Ένα βιβλιοπαιχνίδι (σχεδιάζεται).

4. Μια περιπέτεια εν μέσω μιας σφοδρής καταιγίδας.

5. Το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο των Χρονικών της Έρεμορ.

6. Μια ιστορική περιπέτεια στο Βυζάντιο, το ποια θα είναι ακριβώς έχει ακόμα να αποφασιστεί μιας και έχω τρία σενάρια κατά νου. (γίνεται η ιστορική έρευνα)

7.  Πιθανώς μια ιστορία για το 1922 (γράφεται)

8.  Το επόμενο της σειράς με τις Σταυροφορίες.

9.   Μερικά ποιητικά έργα (γράφτηκαν ήδη κάποια)

10.  Μια περιπέτεια δράσης που ίσως δημοσιευθεί σε συνέχειες.

11. Το ιστολόγιο, είναι και αυτό ένα έργο αρκετών λέξεων (2514 επί του παρόντος).

Ακόμα προστέθηκαν τα εξής:

12. Μια μικρή περιπέτεια στα σύνορα Ελλάδας Τουρκίας.

13. Μια αναθεώρηση στο Αγιολόγιο (γράφεται)

14. Μια αναθεώρηση στο Απολυτικάριο μιας και μαζεύτηκαν πολλές σημειώσεις να ενσωματωθούν (γράφεται).