Μένουμε Μέσα

Author: Νυχτερινή Πένα /


Είναι το σύνθημα των ημερών. Είναι και μια υποχρέωση που έχει ο καθένας μας όταν δεν δουλεύει ή δεν έχει καθήκοντα εκτός σπιτιού. Αλλά δε γράφω τις γραμμές αυτές για να πω το ήδη γνωστό. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι ακούω συνέχεια από πολλούς το πόσο δύσκολο είναι αυτό. Και αναρωτιέμαι, γιατί; Γιατί δεν μπορείς να καθίσει κάποιος σπίτι;
Δεν έχει τι να κάνει;
Αυτό πραγματικά είναι πέρα από την αντίληψή μου. Αν ξεκινούσα να απαριθμώ τι μπορείς να κάνεις μέσα στο σπίτι, στη σημερινή μάλιστα εποχή της υψηλής τεχνολογίας, θα έγραφα μυθιστόρημα. Ακόμα και εγώ που δεν είμαι ιδιαίτερα χρήστης της τεχνολογίας ξέρω πώς να δω σειρές ή ταινίες (χώρια που έχω και μια συλλογή από ταινίες σε DVD και υπάρχουν και τα συνδρομητικά κανάλια), και αν κάποιος δε θέλει να δει κάτι μπορεί να παίξει μια πραγματικά ατελείωτη σειρά διαδικτυακών παιχνιδιών. Δεν θέλει καν να ανοίξει υπολογιστή ή τηλεόραση; Άψογα! Ας ανοίξει ένα βιβλίο.
Τι καλύτερο από το να διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο ή να αρχίσει ένα καινούριο χόμπι; Ναι υπάρχουν πολλά που μπορείς να ασχοληθείς μαζί τους μέσα στο σπίτι. Ή να ξανασυνδεθεί κάποιος με ένα παλιό και παραμελημένο χόμπι. Συλλογές, χειροτεχνίες, κατασκευές… η λίστα είναι μεγάλη. Ακόμα και γυμναστική μπορείς να κάνεις μέσα στο σπίτι, δεν είναι απαραίτητο το γυμναστήριο.
Προσωπικά εγώ εκμεταλλεύομαι τις ώρες υποχρεωτικού εγκλεισμού-για εμένα δεν είναι απόλυτος μιας και εξακολουθώ να εργάζομαι- για να γράψω και θα μπορούσα να μείνω μέσα για μακρύ χρονικό διάστημα.
Ακούει κανείς τους ανθρώπους να λένε ότι θέλουν να κάνουν το ένα ή το άλλο αλλά δεν έχουν χρόνο. Να που τώρα τον έχουν, ας τον εκμεταλλευθούν ή τελικά είναι μόνο λόγια και δεν το εννοούν;
Ας μείνουμε λοιπόν μέσα, δεν είναι και το πλέον δύσκολο πράγμα.

Αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν!

Author: Νυχτερινή Πένα /


Ήταν ένα γλυκό φθινοπωρινό πρωινό μυρωμένο με το άρωμα από τις γαρδένιες και τις βοκαμβίλιες των κήπων. Ο γηραιός οπλαρχηγός με την επίσημη φορεσιά που βάδιζε προς τον αρχαίο χώρο της Πνύκας τραβούσε όλα τα βλέμματα. Ποιος δεν τον ήξερε; Άλλωστε το νέο είχε διαδοθεί με αστραπιαία ταχύτητα στην μικρή πόλη των Αθηνών, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μωριά όπως τον ήξεραν πολύ καλύτερα, θα μιλούσε στους μαθητές του Βασιλικού Γυμνασίου της Αθήνας στην Πνύκα.
Ο μεγάλος αγωνιστής της επανάστασης είχε επισκεφθεί την προηγούμενη μέρα, 7 Οκτωβρίου 1838, το σχολείο και είχε εκφράσει την επιθυμία του να μιλήσει στους μαθητές. Επειδή ο αριθμός τους ήταν μεγάλος και δεν εξυπηρετούσε γι’ αυτό ο χώρος του σχολείου είχε κανονιστεί να γίνει αυτό στον ιστορικό χώρο που μιλούσαν οι αρχαίοι ρήτορες. Το νέο είχε διαδοθεί και δεν συγκεντρώνονταν μόνο οι μαθητές για να τον ακούσουν.
Ανάμεσα στους ανθρώπους που χαιρετούν τον μεγάλο αγωνιστή είναι και ένας νέος άνδρας που χαιρετά με στιβαρή χειραψία τον Γέρο του Μωριά και λέει:
-Καπετάνιο δε θα με θυμάσαι αλλά εγώ ποτέ δε σε ξέχασα.
-Ποιος είσαι ωρέ; ρώτησε ο Κολοκοτρώνης με την βροντερή, παρά τα χρόνια, φωνή του.
-Στα Δερβενάκια μου έδωσες το θάρρος και μου έδειξες το δρόμο, είπε ο άνδρας και η θύμηση ήρθε στο μυαλό του γηραιού αγωνιστή.

26 Ιουλίου 1822, η μάχη στα Δερβενάκια, η πιο μεγάλη του στρατιωτική επιτυχία στην υπηρεσία του αγώνα. Ο Δράμαλης βρισκόταν στην Αργολίδα με πάνω από είκοσι χιλιάδες άνδρες, η απειλή για την νεογέννητη Ελληνική επικράτεια ήταν άμεση και εξαιρετικά ισχυρή. Ο Τούρκος πασάς διέθετε αρκετές δυνάμεις για να καταπνίξει την επανάσταση αν αφηνόταν ανεξέλεγκτος να κινηθεί στην Πελοπόννησο. Πανικός κυρίευσε τους Έλληνες από τους αμάχους και τους πολεμιστές μέχρι την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.
Εκείνος είχε ορθώσει το ανάστημά του είχε καλέσει όλους τους Έλληνες να πάρουν τα όπλα και με την βοήθεια του Νικηταρά και του Παπαφλέσσα οργάνωσε την αντίσταση. Με την τακτική της καμένης γης στέρησε από τους Τούρκους τα απαραίτητα εφόδια σε τρόφιμα και ζωοτροφές και ανάγκασε τον Δράμαλη να αποφασίσει την υποχώρηση στην Κόρινθο. Στα στενά των Δερβενακίων οι Έλληνες περίμεναν τους κατά πολύ περισσότερους Τούρκους.
Παρά τον αιφνιδιασμό, βασιζόμενοι στον αριθμό τους οι Τούρκοι αποφάσισαν να πολεμήσουν και η μάχη ήταν σκληρή. Από το σημείο που βρισκόταν ο Γέρος του Μωριά παρακολουθούσε την εξέλιξή της και καθοδηγούσε τους πολεμιστές σε συννενόηση και με τους υπολοίπους οπλαρχηγούς.
-Βοήθα Παναγιά μου του πατριώτες μου! Βοήθα τους να νικήσουν τους Τουρκαλάδες! Ακούει κάποια στιγμή ο Κολοκοτρώνης και ρίχνοντας μια ματιά γύρω του ανακαλύπτει την πηγή της παράκλησης αυτής. Είναι ένας νεαρός βοσκός που παρακαλεί με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό και τα χέρια του, το ένα από τα οποία κρατεί ακόμα την γκλίτσα, υψωμένα σε δέηση.
-Τι παρακαλάς, ωρέ Έλληνα; του φωνάζει. Άντε να πολεμήσεις!
-Με τι καπετάνιο;
-Μ’ αυτό το στειλιάρι που κρατάς! Με αυτό θα σκοτώσεις έναν Τούρκο και θα του πάρεις τ’ άρματα!
Φωτίστηκε το πρόσωπο του βοσκού. Έκανε το σταυρό του και ρίχτηκε στη μάχη. Μετά, όταν γιόρταζαν την νίκη τους, παρουσιάστηκε πάλι στον Κολοκοτρώνη με τα όπλα που είχε αρπάξει και ακόμα μερικά που είχε κερδίσει με την ανδρεία του στη μάχη.

Χαμογέλασε με την ανάμνηση αυτή ο θρυλικός αγωνιστής και αφού μίλησε με τον παλιό συναγωνιστή για λίγο συνέχισε το δρόμο του διηγούμενος σε εκείνους που τον συνόδευαν τι είχε γίνει τότε.
-Μα αυτό ήταν τρέλα στρατηγέ μου, είπε ένας, Τι ήξερε ο βοσκός από πόλεμο;
Γέλασε ξανά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και είπε:
- Αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν!

Στίχοι

Author: Νυχτερινή Πένα /


Τι μπορεί να σου δώσει
πιο πολλά από τη δημιουργία;
Τι να σε γεμίσει
με μεγαλύτερη ικανοποίηση
και ευτυχία
αν όχι η έκφραση και η φαντασία;

Ιστολόγιο του μήνα – Φεβρουάριος 2020

Author: Νυχτερινή Πένα /


Σας αρέσει η ποίηση; Αν ναι έχω το κατάλληλο ιστολόγιο, το ανακάλυψα τυχαία περιδιαβαίνοντας τα μονοπάτια του κυβερνοχώρου. Αν όχι, δεν πειράζει, έχει και άλλα πράγματα εκτός από ποίηση, παρουσιάσεις συγγραφέων και συγγραφικών έργων αλλά και εικαστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα.
Είναι ένα αρκετά παλιό ιστολόγιο μιας και ξεκίνησε το 2012 και έχει σε κάθε χρονιά έναν πολύ μεγάλο αριθμό αναρτήσεων με ποικίλο περιεχόμενο. Δεν έχετε παρά να το επισκεφθείτε εδώ: http://homouniversalisgr.blogspot.com/