Ευχές

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Λίγα λεπτά πριν από την αλλαγή του χρόνου θέλω να ευχηθώ σε όλους σας που περνάτε από την μικρή αυτή ηλεκτρονική γωνιά να σας βρει το νέο έτος όπως ακριβώς επιθυμείτε και να σας φέρει όλα όσα επιθυμείτε και εύχεστε. Καλά χρονιά σε όλους σας!


   Θα τα πούμε…….. του χρόνου!

Το Ιστολόγιο του μήνα - Δεκέμβριος 2011

Author: Νυχτερινή Πένα /


Όλοι ξέρουμε την έκφραση χειμαρρώδης λόγος. Σημαίνει έναν λόγο αυθόρμητο, ζωηρό και έντονο όπως ακριβώς τρέχει το νερό σε έναν χείμαρρο. Για έναν τέτοιο χείμαρρο θα μιλήσουμε σήμερα, αλλά όχι νερού, ένα χείμαρρο λόγου. Έναν Μικρό Χείμαρρο για την ακρίβεια.
Η χρονιά που απόψε μας φεύγει είναι η δεύτερη που ο Μικρός Χείμαρρος δημοσιεύει κείμενα στο ιστολόγιό του. Σε αυτά τα δυο χρόνια έχει γράψει 148 κείμενα.
Είναι τις πιο πολλές φορές προσωπικά κείμενα γραμμένα με τρυφερότητα και ρομαντισμένο αλλά και με χιούμορ και αρκετή ωριμότητα.
Για μια βόλτα στα γραπτά, στις σκέψεις και τα συναισθήματα του Μικρού Χείμαρρου επισκεφθήτε τον στην ηλεκτρονική του διεύθυνση: http://www.mikrosxeimarros.blogspot.com/

Όνειρο Ήταν

Author: Νυχτερινή Πένα /

   -Έλα σε παρακαλώ..... Να μη χωρίσουμε...... Να είμαστε μαζί.... Όχι! Σε παρακαλώ, μη λες όχι.....
   Πετάγεται από τον ταραγμένο ύπνο που της έφερε το όνειρο αυτό και ανακάθεται βαριανασαίνοντας. Περνάει τα χέρια από το πρόσωπό της και μετά μαζεύει τα μακριά της μαλλιά, αυτές οι συνηθισμένες κινήσεις δεν την ηρεμούν, η καρδιά της χτυπάει ακόμα πολύ δυνατά.
   Δίπλα της εκείνος ξυπνάει, δεν το συνειδητοποιεί αλλά φώναξε μέσα στον ύπνο της και τον ξύπνησε. Ανασηκώνεται και δεν χρειάζεται παρά μόνο μια ματιά για να δει ότι είναι ταραγμένη, φοβισμένη. Την αγκαλιάζει, την τραβάει κοντά του, και τη χαϊδεύει απαλά.
   -Ησύχασε μικρή μου πριγκίπισσα, της ψιθυρίζει, ένα όνειρο ήταν μόνο.
   Ακουμπάει το χέρι του στο μέρος της καρδιάς και την νιώθει να χτυπάει δυνατά, άτακτα, σαν ένα πουλάκι που προσπαθεί να το σκάσει από το κλουβί φτεροκοπώντας.
   -Μη φοβάσαι, της λέει απαλά, εδώ είμαι εγώ.
   -Θα είσαι πάντα;
   -Πάντα.
   Της χαϊδεύει απαλά το χείμαρρο των μεταξένιων της μαλλιών και μετά την πλάτη της.
   -Πάντα, υπόσχεται.
   -Και δεν θα χωρίσουμε; Αυτό είδα στον ύπνο μου. Ό,τι χωρίσαμε και δεν με ήθελες πίσω.
   -Όχι, δεν θα χωρίσουμε, ποτέ.
   Τη φιλάει απαλά στα χείλη, ύστερα ξαπλώνει και την τραβάει στην αγκαλιά του, εκείνη ακουμπάει το κεφάλι της στο στέρνο του. Το χέρι του στη πλάτη της την κρατάει απαλά αλλά σταθερά, της θυμίζει ότι δεν θα την αφήσει να φύγει. Το σώμα του είναι ζεστό και την βοηθάει να ζεσταθεί και έτσι αφήνεται να αποκοιμηθεί. Και εκείνος, με την ανάσα της να τον χαϊδεύει αποκοιμιέται με τη σειρά του για να τη συναντήσει στα γλυκά της όνειρα.

Καλημέρα Αγάπη Μου

Author: Νυχτερινή Πένα /


Το πρωινό ήταν αρκετά κρύο μιας και ήταν μόλις 14 Μαρτίου και η θάλασσα δεν ήταν μακριά. Οι στρατιώτες που βρίσκονταν γύρω από το ΚΨΜ της μονάδας κοντά στο Βαθύ της Σάμου ήταν μουδιασμένοι. Είχαν μόλις φτάσει στο νησί ερχόμενοι από τα στρατόπεδα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων και τόσο το κρύο όσο και το νέο περιβάλλον δεν βοηθούσαν καθώς περίμεναν για την μεταφορά τους στις μονάδες που θα υπηρετούσαν.
Είχε μόλις ξημερώσει και μέσα στο γκρίζο πρωινό οι περισσότεροι ήταν βυθισμένοι σε σκέψεις, κάποιοι συζητούσαν μαζεμένοι σε μικρές ή μεγαλύτερες ομάδες. Κάποιοι έχουν πάρει και πίνουν καφέ σε πλαστικά κύπελλα, είναι ένας τρόπος να ζεσταθούν.
Ανάμεσα στους τελευταίους είναι ένας νεαρός, έχει πάρει το αχνιστό κύπελλο αλλά δεν έχει πιει ακόμα. Κάτι σκέφτεται, κάτι τον απασχολεί.
-Προς τα που είναι η Αθήνα; ρωτάει.
Είναι ένας νεαρός άνδρας ψηλός σχετικά με μαύρα μαλλιά. Κοντά του ένας λίγο μεγαλύτερος με κοντοκομμένα καστανά μαλλιά είναι ο μόνος που μπορεί να απαντήσει. Δεν είναι από τη Σάμο αλλά βλέπει στην άλλη πλευρά του κόλπου τον καθεδρικό του Αγίου Νικολάου και ξέροντας ότι οι εκκλησίες έχουν ανατολικό προσανατολισμό τα υπόλοιπα είναι εύκολα. Δείχνει στον άγνωστό του στρατιώτη τη σωστή κατεύθυνση. Εκείνος γυρίζει προς αυτήν την κατεύθυνση, υψώνει το κύπελλο και λέει τρυφερά:
-Καλημέρα αγάπη μου.

Χριστούγεννα

Author: Νυχτερινή Πένα /


Αυτή η μέρα είναι τόσο σημαντική που κάθε σχόλιο ως προς την σημασία της απλά είναι περιττό. Όλοι το ξέρουμε όλοι τα γιορτάζουμε. Αλλά τα γιορτάζουμε σωστά; Ο εορτασμός πρέπει να είναι από καρδιάς, φαγητό τρώμε και άλλες φορές μαζεμένοι πολλοί με ξεχωριστά πιάτα, δώρα ανταλλάσουμε και άλλες φορές. Ας μην είναι τα Χριστούγεννα μια απλή γιορτή. Ας είναι μια μέρα ξεχωριστή που θα ανοίξουμε την καρδιά μας και θα έρθουμε πιο κοντά σε άλλους ανθρώπους.

Μαζί

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το γλυκό ποτό των φιλιών σου
να με κερνάς μη σταματάς,
μην πάψεις να μου λες
ότι με αγαπάς.

Μείνε μαζί μου και τη νύχτα αυτή,
στην αγκαλιά μου ως την αυγή,
μακριά ας μείνει η παγωνιά
διωγμένη από της αγάπης την τρυφερή φωτιά.

Μείνε! Είναι η παρουσία σου
τόσο ζεστή
νιώθω αληθινά της αγάπης
τη γλυκιά θαλπωρή.

Μείνε και δεν θα σ' αφήσω
απ' τη δική μου αγκαλιά,
την καρδιά σου να νιώθω
δίπλα στη δική μου την καρδιά.

Ω μείνε τώρα κοντά μου,
αγαπημένη, λατρεμένη
πριγκίπισσά μου!

Ο Αστεροειδής 12

Author: Νυχτερινή Πένα /


Πόλις του Βατικανού
Ώρα 21:32
Στη Ρώμη είχε νυχτώσει. Η Ευρώπη θα δεχότανε το μοιραίο πλήγμα νύχτα. Στην πλατεία του Αγίου Πέτρου χιλιάδες καθολικοί προσεύχονταν γονατιστοί. Το φως χιλιάδων κεριών έδινε μια εικόνα καθεδρικού στην ασφυκτικά γεμάτη πλατεία όπου ο Πάπας τελούσε μια δέηση να σωθεί η ανθρωπότητα απ’ τον κίνδυνο.
Pater Noster qu’est in coeli…
χιλιάδες άνθρωποι μουρμούριζαν την προσευχή.

Κωνσταντινούπολη
Ώρα 23:32
Ο Πατριάρχης όρθιος στο δεσποτικό του ναού του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, στην έδρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, διάβαζε τον ψαλμό:
… ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν
ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται…
οι πιστοί γύρω του γονυπετείς προσεύχονταν.

Μέκκα
5 Ιουλίου 2017
Ώρα 02:32
Αλλάχ Ουκμπάρ,
ψιθύρισε ο σεΐχης Αζιζ Μουταμίν Ελ Ράχια ο ανώτερος θρησκευτικός ηγέτης της ιερής Μουσουλμανικής πόλης της Μέκκας και όλου του Ισλαμικού κόσμου. Χιλιάδες μουσουλμάνοι είχαν γονατίσει γύρω απ’ τον ιερό λίθο Καάμπα και προσεύχονταν για τη σωτηρία της γης. Παντού στον κόσμο άνθρωποι προσεύχονταν και ήταν προσηλωμένοι στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις περιμένοντας να μάθουν ποια θα είναι η μοίρα τους.
Για πρώτη φορά στην ιστορία τόσοι άνθρωποι προσεύχονταν για το ίδιο αίτημα.

Χιούστον
Ώρα 15:00
Η αγωνία ήταν απτή στην αίθουσα επιχειρήσεων. Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Όμως η αναμονή ήταν χειρότερη. Η απραξία έκανε το χρόνο να περνά βασανιστικά αργά.
Ο Ρόναλντ κοίταξε προς το θεωρείο. Η Άννα παρακολουθούσε την αίθουσα ενώ έσφιγγε ένα ροζάριο στα χέρια της.

Αστεροσκοπείο Πάλομαρ
Ώρα 15:45
Ο Νεντ κοίταξε τον αστεροειδή. Μεγάλος και απειλητικός πλησίαζε τη γη για να εξαλείψει κάθε ίχνος ζωής από πάνω της. Σε δεκαεπτά λεπτά η ανθρωπότητα θα έφτανε στο σημείο μηδέν.
Ο Νεντ έκλεισε τα μάτια. Μακάρι να ήταν όλα αυτά ένας εφιάλτης και να ξυπνούσε βρίσκοντας τη γη ασφαλή όπως πάντα.
Άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε την οθόνη.
Ο αστεροειδής δεν υπήρχε πια!
Για μια στιγμή ο αστρονόμος σάστισε. Μετά κοίταξε τον υπολογιστή και βεβαιώθηκε πως όλα λειτουργούσαν. Άρα…

Χιούστον
Ώρα 15:46
-Τα κατάφεραν! ούρλιαξε ο άντρας που πήρε το τηλεφώνημα του Νεντ. Ο αστεροειδής δεν υπάρχει πια.
Αυτό που ακολούθησε δεν περιγράφεται. Οι πανηγυρισμοί ήταν ολόψύχοι και γρήγορα τα νέα έκαναν το γύρο της γης.

Χιούστον
4 Ιουλίου 2017
Ώρα 20:01
Όταν το διαστημικό λεωφορείο σταμάτησε την τροχοδρόμηση του πλήθος ανθρώπων έτρεξε να υποδεχτεί τους ήρωες. Ανακατεμένοι οι δικοί τους άνθρωποι και οι άνθρωποι της NASA έτρεξαν να τους αγκαλιάσουν, να τους καλωσορίσουν και να τους ευχαριστήσουν.
Ο Άνταμ βρήκε την Κάθρην και την αγκάλιασε σφιχτά.
-Χαίρομαι που είσαι καλά.
Ο Μάικ προχωρούσε ανταλλάσσοντας χειραψίες και μιλώντας με τους ανθρώπους της NASA που ήξερε. Δεν είχε δικούς του ανθρώπους εδώ και τώρα που η δουλειά είχε γίνει ήθελε να γυρίσει στα Χάιλαντς.
Η Άννα εμφανίστηκε μπροστά του. Τον αγκάλιασε.
-Χαίρομαι που δεν έπαθες τίποτα.
-Ευχαριστώ.
-Πως ήταν η Ιουράσια περίοδος; τον ρώτησε.
-Κρητιδική, τη διόρθωσε, και ήταν απαίσια.
-Γιατί;
-Πολύ υγρασία και λάσπη.
-Α… Δεινόσαυροι;
-Υπήρχαν, απάντησε αόριστα ο Μάικ.
Προχώρησαν μαζί.
-Βρέθηκε δότης, είπε η Άννα.
-Ναι, το ξέρω.
Έφτασαν στα κτίρια.
-Θα τα ξαναπούμε; ρώτησε η Άννα. Σύντομα θα νοσηλευθώ.
-Θα έρθω να σε δω.
Ο Μάικ απομακρύνθηκε. Έτριβε το λαιμό του. Από αυτό το σημείο θα του έπαιρναν το μόσχευμα.

Αστεροσκοπείο Πάλομαρ
4 Ιουλίου 2017
Ώρα 23:39
Ήταν ωραία να βλέπει και πάλι τον ουρανό με την ευχέρεια να τον μελετήσει χωρίς να τους απειλεί ένας κίνδυνος. Ασφαλή. Κοίταξε το στερέωμα και μετά σήκωσε το τηλέφωνο.
- Πίτσα Πεπερόνι; Θα ήθελα…

ΤΕΛΟΣ

Ο Αστεροειδής 11

Author: Νυχτερινή Πένα /


Αστεροσκοπείο Πάλομαρ
4 Ιουλίου 2017
Ώρα 12:32
Ο Νεντ κοίταξε τον αστεροειδή. Η Ιουλιέττα βρισκόταν ακόμα 1386 χιλιόμετρα μακριά. Και όμως, σε τρεις ώρες θα αφάνιζε τον κόσμο. Αν η ομάδα που είχε ταξιδέψει στο παρελθόν δεν τα κατάφερνε τότε η ζωή πάνω στη γη είχε ακριβώς τρεισήμισι ώρες ύπαρξης ακόμα.


Γη, 65 Εκατομμύρια Έτη Προ Χριστού
Μπροστά τους απλωνόταν μια επίπεδη έκταση γεμάτη βλάστηση αρκετά ψηλή και με ένα έντονο πράσινο χρώμα. Πάνω απ’ τα κεφάλια τους μαύρα σύννεφα διέσχιζαν γρήγορα τον ουρανό σπρωγμένα από το δυνατό αέρα. Κεραυνοί πρόδιδαν το ηλεκτρικό φορτίο των νεφών. Πλησίαζε καταιγίδα. Παρά τον αέρα τα χόρτα μπροστά τους ήταν γεμάτα στάλες νερού. Η ατμόσφαιρα ήταν υγρή.
-Πού πάμε τώρα; Ο Γουίλλιαμ στράφηκε στον Αλεξάντερ και την Κάθρην.
Οι δύο επιστήμονες κοίταξαν γύρω. Ήταν μια πεδιάδα με άφθονη βλάστηση. Προς κάθε κατεύθυνση έβλεπαν ψηλά φυτά, αν και όχι δέντρα, κάτω από έναν ουρανό που ήταν γεμάτος με βαριά μαύρα σύννεφα. Ο Αλεξάντερ κοίταξε το φασματοσκόπιο.
-Η κύρια συγκέντρωση ανυδρίτη είναι προς τα εκεί, έδειξε ανατολικά, και απέχει λιγότερο από διακόσια μέτρα.
-Ας ξεκινήσουμε τότε, είπε ο Ρικ Χάρις.
Το να ανοίγουν δρόμο ανάμεσα στα φυτά ήταν μια μάλλον δύσκολη δουλειά. Παρ’ ότι ήταν ευλύγιστα και παραμερίζονταν εύκολα ήταν πολλά και έπρεπε συνεχώς να παραμερίζουν φυτά για να προχωρήσουν ενώ το μαλακό έδαφος ήταν γεμάτο ρίζες.
Ο Ρικ μετέφερε την πυξίδα από το αριστερό χέρι στο δεξί και με το αριστερό τράβηξε από τη ζώνη του μια μικρή ηλεκτρονική συσκευή. Διάβασε την ένδειξη και συνοφρυώθηκε.
-Τι συμβαίνει; ρώτησε η Κάθρην.
-Βλέπω αλλαγή στην υψομετρική καμπύλη.
-Τι σημαίνει αυτό; ρώτησε ο Γουίλλιαμ.
-Υπάρχει έντονη κατωφέρεια ή κάποιο ρήγμα μπροστά μας.
Προχώρησαν πολύ λίγο πριν επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη του Ρικ. Όταν είχαν βγει απ’ την άκατο η βλάστηση τους είχε κρύψει την πραγματική εικόνα της περιοχής που τώρα αποκαλυπτόταν. Η βλάστηση με τα ψηλά φυτά, όλα τους της οικογενείας των κυκακοειδών, σταματούσε. Στα αριστερά τους ανοιγόταν ένας απότομος γκρεμός, στα δεξιά τους ήταν μια έκταση με ψηλό χορτάρι. Μπροστά τους το έδαφος κατηφόριζε σ’ ένα ξέφωτο μετά από το οποίο άρχιζε ένα σκοτεινό δάσος με ψηλά δέντρα που τα φυλλώματά τους μπλέκονταν μεταξύ τους δημιουργώντας ένα αδιαπέραστο τείχος.
Στάθηκαν όλοι με κομμένη την ανάσα. Αυτό όμως που τους είχε κόψει την ανάσα δεν ήταν το όμορφο τοπίο. Ήταν αυτό που υπήρχε στο ξέφωτο. Ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που έβλεπαν αυτό το θέαμα. Εκτός από τους ήρωες των μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας απ’ τον Ιούλιο Βερν ως τον Μάικλ Κράιτον, ήταν οι πρώτοι που έβλεπαν έναν ζωντανό δεινόσαυρο.
Γενιές παλαιοντολόγων ονειρεύονταν αυτό που αντίκριζαν τώρα. Στο ξέφωτο ένας τυρανόσαυρος Rex κατασπάραζε ένα τρικεράτωπα. Ο γνωστότερος εκπρόσωπος των φοβερών δεινοσαύρων ήταν πάνω από έξι μέτρα ψηλός και πάνω από δεκαέξι μέτρα μακρύς απ’ το κεφάλι ως την ουρά. Ήταν ένα γεροδεμένο ζώο με μυώδες σώμα. Στεκόταν στα εξαιρετικά μυώδη πίσω πόδια του, η σπονδυλική του στήλη ξεχώριζε στην πλάτη του καθαρά προσαρμοσμένη στη δίποδη εξέλιξη. Η χοντρή ουρά του βοηθούσε τον «βασιλιά» να διατηρεί την ισορροπία του ειδικά τώρα που ήταν σκυμμένος πάνω απ’ τον άτυχο τρικεράτωπα. Ο τράχηλός του ήταν τρομερά μυώδης κάτι εξαιρετικά χρήσιμο σ’ ένα αρπακτικό που επιτίθετο σε πολύ μεγαλύτερα ζώα, όπως ο γιγαντιαίος διπλόδοκος που ήταν το μεγαλύτερο ζώο που έζησε ποτέ, και προκαλούσε τραύματα σ’ αυτά κόβοντας κομμάτια απ’ τη σάρκα τους ως που να υποκύψουν απ’ την αιμορραγία.
Με μια απότομη κίνηση του μυώδους λαιμού του ο τυρανόσαυρος έκοψε ένα κομμάτι απ’ τη σάρκα του τρικεράτωπα που σπαρταρούσε. Τα δόντια του τυρανόσαυρου, το καθένα μεγάλο σαν μεσαιωνικό ξίφος, κροτάλισαν καθώς μασούσε την τροφή του.
Από τα απολιθώματα οι παλαιοντολόγοι γνώριζαν πως οι τυρανόσαυροι δεν έκοβαν με τα δόντια τους. Τα δόντια συγκρατούσαν τη λεία, την απέκοπταν οι δυνατοί μύες του λαιμού και του τραχήλου. Ο Μάικ Γκόρντον έβλεπε ιδίοις όμμασι την επαλήθευση των συμπερασμάτων της επιστήμης του.
Ο τυρανόσαυρος άφησε το νεκρό πια τρικεράτωπα και στράφηκε προς την πλευρά των επτά ταξιδιωτών του χρόνου. Ο Μάικ Γκόρντον είδε την κοιλιά του πιο ανοιχτόχρωμη καφέ από το υπόλοιπο σώμα του και τα άνω άκρα του ατροφικά και αταίριαστα με το υπόλοιπο σώμα του.
Η Κάθρην πήρε μια βαθιά ανάσα. Αυτό επανέφερε τον Μάικ Γκόρντον από την επιστημονική παρατήρηση στο άμεσο πρόβλημα.
-Μείνετε ακίνητοι, ψιθύρισε στους υπόλοιπους. Είναι ερπετό και σαν τέτοιο αντιλαμβάνεται το περιβάλλον με την κίνηση.
Ο τυρανόσαυρος έμεινε για μια στιγμή να κοιτάει προς το μέρος τους. Ο Μάικ Γκόρντον αναρωτήθηκε αν είχε κάνει το μοιραίο λάθος που θα κόστιζε σ’ όλους τη ζωή τους. Αυτό που είχε πει ήταν μια ακόμη θεωρητική άποψη για τους δεινοσαύρους. Έλπιζε πως θα την έβλεπε να επαληθεύεται όπως και οι άλλες πρωτύτερα.
Ο τυρανόσαυτος άρχισε να πηγαίνει προς το μέρος τους. Ο Γουίλλιαμ τράβηξε την ασφάλεια του Μ – 16. Ο μεταλλικός ήχος ακούστηκε αφύσικα δυνατός. Ο τυρανόσαυτος έμοιασε να αφουγκράζεται. Ο Γουίλλιαμ έσφιξε στα χέρια του το όπλο.
Ο Μάικ Γκόρντον κοίταζε τον τυρανόσαυρο σαν να προσπαθούσε να τον κάνει να απομακρυνθεί με την δύναμη της θελήσεώς του. Οι υπόλοιποι παρέμεναν ακίνητοι σαν τη θρυλική σύζυγο του Λωτ. Τελικά ο τυρανόσαυρος στράφηκε προς την έκταση με το ψηλό χορτάρι.
-Ας προχωρήσουμε, είπε ο Γουίλλιαμ όταν ο δεινόσαυρος απομακρύνθηκε αρκετά.
Συνέχισαν ως το ξέφωτο. Η Κάθρην και ο Αλεξάντερ μελετούσαν τις ενδείξεις των συσκευών που είχαν μαζί τους. Ο Γουίλλιαμ κοίταζε τριγύρω μήπως είχαν και άλλη συνάντηση με κάποιον εκπρόσωπο των δεινοσαύρων. Ο Μάικ Γκόρντον κοίταζε τον νεκρό τρικετάτωπα. Ήταν ένα μεγάλο ζώο που στηριζόταν και στα τέσσερα πόδια με γκρίζο σκληρό δέρμα. Στο λαιμό έφερε μια μεγάλη οστέινη πλάκα και στο κεφάλι τρία κέρατα, που του έδιναν και το όνομά του εξ’ άλλου. Δεν είχαν σταθεί αρκετά για να τον προστατέψουν από τον τυρανόσαυρο. Ο Μάικ ήξερε πως παρά τη φυσική τους θωράκιση οι τρικεράτωπες δεν ήταν δυνατά ζώα και για να προστατευθούν ζούσαν σε μεγάλα κοπάδια. Αυτός εδώ είχε απομονωθεί από το κοπάδι, ίσως είχε ξεμείνει λόγω γήρατος πίσω ή να ήταν άρρωστος, και ο τυρανόσαυρος του είχε επιτεθεί.
-Η συγκέντρωση ανυδρίτη είναι σωστή, είπε η Κάθρην.
-Άρα εδώ πρέπει να τοποθετηθεί η ατομική βόμβα, είπε ο Αλεξάντερ συμπληρώνοντας την φράση της Κάθρην.
Επέστρεψαν στην άκατο όσο πιο γρήγορα τους επέτρεπε η πυκνή βλάστηση. Οι έξι άντρες θα μετέφεραν την ατομική βόμβα. Στη σύγχρονη γη η μεταφορά αντικειμένων γινόταν με αιωρούμενες πλατφόρμες που στηρίζονταν στην ίδια αρχή που διέπει την κίνηση των χόβερκραφτ. Εδώ όμως στο ανώμαλο έδαφος της προϊστορικής χερσονήσου του Γιουκατάν με την πυκνή βλάστηση δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μια τέτοια πλατφόρμα και έπρεπε να κουβαλήσουν την ατομική βόμβα.
Η βόμβα ήταν μέσα σε ένα κασόνι του στρατού στο κλασσικό λαδί χρώμα με το προειδοποιητικό κιτρινοκόκκινο σήμα των πυρηνικών στο καπάκι. Οι έξι άντρες έπιασαν το κασόνι απ’ τις ειδικές χειρολαβές και ξεκίνησαν ξανά προς το ξέφωτο.
Φτάνοντας στην άκρη της έκτασης με την ψηλή βλαστηση σταμάτησαν να δουν αν υπήρχαν δεινόσαυροι. Ευτυχώς ο μόνος δεινόσαυρος στο ξέφωτο ήταν ο νεκρός τρυκεράτωπας.
Κατέβηκαν και πάλι στο ξέφωτο. Οι έξι τους ακούμπησαν το κιβώτιο στο πάτωμα. Ο Γουίλλιαμ άνοιξε το κιβώτιο. Ήταν επενδεδυμένο με καουτσούκ και σ’ αυτό το υλικό, για να απορροφηθούν οι κραδασμοί απ’ το ταξίδι τους ως εδώ, ήταν ακουμπισμένο το ατομικό όπλο. Ήταν μακρόστενο από ασημί μέταλλο. Ο Μαρκ εγκατέστησε το πυρηνικό όπλο όπως έπρεπε για να πετύχει το σκοπό του και ο Γουίλλιαμ ανέλαβε να εισαγάγει τον κωδικό ενεργοποίησης. Άνοιξε μια θήκη και αποκάλυψε ένα μικροσκοπικό πληκτρολόγιο. Εισήγαγε τον κωδικό.
-Πάμε να φύγουμε.
Οι υπόλοιποι ήταν γύρω του και παρακολουθούσαν τον πεζοναύτη να ενεργοποιεί την βόμβα. Η μακρόστενη καμπυλοειδής συσκευή φαινόταν, αν και τίποτα δεν είχε αλλάξει, τώρα πιο επικίνδυνη από πριν. Απορροφημένοι απ’ αυτό το θέαμα είδαν τον τυρανόσαυρο όταν είχε πλησιάσει κοντά.
Ο μεγαλύτερος κυνηγός όλων των εποχών άφησε ένα μουγκρητό που ξεκούφανε. Ο Μάικ Γκόρντον πήρε την απόφασή του αμέσως.
-Γυρίστε πίσω στην άκατο, είπε ο αρχαιολόγος.
-Εσύ; είπε ο Γουίλλιαμ.
Ο πεζοναύτης παρά τον αιφνιδιασμό ήταν έτοιμος να αντιδράσει, οι εκστρατείες στις οποίες είχε λάβει μέρος είχαν τελειοποιήσει την ετοιμότητά του. Συνεννοήθηκε σε δευτερόλεπτα με το Μάικ για το τι έπρεπε να κάνουν.
Καθώς ο Ρικ, η Κάθρην, ο Αλεξάντερ, ο Ρόι και ο Μαρκ έτρεχαν προς το σημείο που βρισκόταν η άκατος ο Γουίλλιαμ έριξε μια ριπή στον αέρα. Τραβηγμένος από το θόρυβο ο δεινόσαυρος όρμηξε προς τον πεζοναύτη και τον αρχαιολόγο. Οι δύο τους τράπηκαν σε φυγή προς τον γκρεμό. Ο τυρανόσαυρος με τα τεράστια πόδια του κέρδιζε έδαφος. Οι δύο άντρες έτρεχαν με τα πνευμόνια τους να καίνε απ’ την προσπάθεια. Ο γκρεμός ήταν κοντά τους. Ο Μάικ Γκόρντον σταμάτησε ξαφνικά. Ο Γουίλλιαμ τον έσπρωξε στο πλάι και βούτηξε στο έδαφος. Ο τεράστιος τυρανόσαυρος με τη φόρα που η ίδια η μάζα του δημιουργούσε δεν πρόλαβε να σταματήσει, πέρασε το χείλος του γκρεμού και έπεσε. Οι δύο άντρες δεν περίμεναν να δουν τι απέγινε. Έσπευσαν στην άκατο.
Οι υπόλοιποι τους περίμεναν εκεί. Όταν μπήκαν μέσα ο Ρόι είπε:
-Ήταν πολύ γενναίο αυτό που κάνατε.
-Δεν χρειαζόταν να κινδυνέψουμε όλοι, είπε ο Γουίλλιαμ σαν να τα εξηγούσε όλα ενώ ξεκινούσαν το ταξίδι της επιστροφής στο διαστημικό λεωφορείο με πολλές αναταράξεις όπως και στην κάθοδο.
Η άκατας προσδέθηκε στο Εντερπράιζ.
-Τι θα γίνει όταν εκραγεί η βόμβα; ρώτησε ο Ρόι.
-Το έδαφος θα χαλαρώσει γύρω στα είκοσι μέτρα και θα υαλοποιηθεί. Αυτό σημαίνει πως θα αποσαθρωθεί όταν θα το χτυπήσει ο αστεροειδής.
Μπήκαν στο Εντερπράιζ.
-Συγχαρητήρια, τους είπε ο Εντ, πάμε σπίτι.

Ο Αστεροειδής 10

Author: Νυχτερινή Πένα /


Κεφάλαιο 5

Χιούστον
4 Ιουλίου 2017
Ώρα 07:00
Τα οκτώ μέλη της αποστολής ντυμένα με τις διαστημικές στολές τους προχωρούσαν προς την έξοδο για την πίστα της εξέδρας εκτοξεύσεως. Όλοι ήταν αποφασισμένοι να πετύχουν. Ο αστυνομικός στην πόρτα που οδηγούσε στην εξέδρα στάθηκε προσοχή. Οι επτά άντρες και η Κάθρην πέρασαν την πόρτα με τελευταίο τον Γουίλλιαμ που είπε στο φρουρό:
-Ημί-ανάπαυση.... ανάπαυση.
Οι εξέδρες των θεατών ήταν γεμάτες. Όπως η ομάδα βγήκε στην πίστα και άρχισε να βαδίζει προς την εξέδρα οι θεατές επιδόθηκαν σε θερμό χειροκρότημα. Οι άντρες της ασφάλειας παρουσίασαν όπλα καθώς βάδιζαν προς την εξέδρα.
-Οι δικοί μας είναι εκεί έξω; είπε η Κάθρην.
-Όχι, απάντησε ο Εντ που ήξερε τη διαδικασία από άλλες αποστολές. Θα παρακολουθούν από το θεωρείο της αίθουσας επιχειρήσεων.
Ο Μάικ κοίταξε τον ουρανό. Ανέφελος.
-Ωραία μέρα για να γράψουμε ιστορία.
-Βρίσκεις; είπε ο Αλεξάντερ.
Μια φιγούρα πέρασε απ’ τους άντρες που είχαν κυκλώσει την πίστα και πλησίασε την ομάδα. Ο Μάικ αναγνώρισε την Άννα.
-Τι κάνεις εδώ;
-Ήρθα να σου ευχηθώ καλό ταξίδι.
Ο Μάικ της χαμογέλασε. Η Άννα τον αγκάλιασε.
-Καλή τύχη, του είπε.
-Ευχαριστώ.
-Έχεις δίκιο. Είναι ωραίο να νοιάζεσαι για κάποιον.
Τον φίλησε στο μάγουλο και του είπε κοκκινίζοντας:
-Θα’ θελα να γίνουμε φίλοι.
-Φυσικά. Θα τα πούμε.
Ο Μάικ χαιρέτησε με μια αγκαλιά την Άννα και η ομάδα προχώρησε στην εξέδρα. Ο ανελκυστήρας τους ανέβασε στα πενήντα μέτρα όπου ήταν η είσοδος για το διαστημικό λεωφορείο. Οι οκτώ μπήκαν στο όχημα που θα τους ταξίδευε πίσω στο χρόνο. Η Κάθρην και Γουίλλιαμ που δεν είχαν ξαναμπεί σε διαστημικό λεωφορείο ήταν αυτοί που κοίταζαν τα πάντα με θαυμασμό και που χρειάστηκαν τη μεγαλύτερη βοήθεια απ’ τους τεχνικούς για να προσδεθούν και φορέσουν τα κράνη τους.
Ο χώρος που θα κάθονταν τα οκτώ μέλη της αποστολής ήταν κάπως ημικυκλικός. Στο μπροστά μέρος κάθονταν οι δύο χειριστές του διαστημικού λεωφορείου. Ήταν οι πρώτοι που κάθισαν στις θέσεις τους και ξεκίνησαν την προετοιμασία του Εντερπράιζ.
-Ηλεκτρικά συστήματα.
-Εντάξει.
-Ηλεκτρονικά συστήματα.
-Εντάξει.
-Όργανα ναυσιπλοΐας.
-Λειτουργούν.
-Πηδάλιο.
-Ρυθμισμένο.
-60΄΄ ως την ολοκλήρωση των διαγνωστικών.
Ο Εντ στράφηκε στην οθόνη του εξοπλισμού που είχε προστεθεί στο Εντερπράιζ γι’ αυτή την αποστολή.
-Μετρητής Ντιράκ.
-Λειτουργεί.
-Ροή σωματιδίων Βαν Άλλεν.
-Στο μηδέν.
-Συγκυβερνήτη;
-Στο μηδέν.
-Συσκευή εγκλεισμού;
-Λειτουργεί.
Όσο οι δύο σμήναρχοι επιθεωρούσαν το σκάφος τους οι υπόλοιποι ολοκληρώνουν την εγκατάστασή τους. Πίσω απ’ τους δύο χειριστές καθόταν ο Μάικ Γκόρντον ανάμεσα στην Κάθρην και τον Αλεξάντερ. Ο αρχαιολόγος πρόσεξε πως ο Εντ είχε στερεώσει στο ταμπλό μπροστά του μια φωτογραφία της οικογένειάς του. Πίσω απ’ τη δεύτερη τριάδα κάθοταν ο Γουίλλιαμ, ο Ρικ και Μαρκ.
Οι τεχνικοί έκλεισαν την πόρτα. Η μεγάλη ώρα πλησίαζε.

 
Χιούστον
Ώρα 07:42
-Όλα έτοιμα, Εντ.
-Και’ μεις έτοιμοι Τζέημς.
Ο Τζέημς Κάλθορπ κοίταξε τους τεχνικούς που όλοι στα πόστα τους παρακολουθούσαν διάφορες παραμέτρους της αποστολής. Μόλις είχαν δώσει όλοι το ΟΚ για να ξεκινήσει η αποστολή.
-Έναρξη διαδικασίας εκτόξευσης σε 60΄΄.
-Ρόναλντ, είπε ο Μάικ, πήρες το φάκελο που σου έστειλα;
-Ναι, ευχαριστώ.
-Αρκεί να γυρίσουμε όλοι.
Ο Βρετανός είχε στείλει στον Ρόναλντ έναν φάκελο με ιατρικά δεδομένα για όλα τα μέλη της ομάδας.
-Έτοιμοι για εκτόξευση. Ανάφλεξη μηχανών.
-Ανάφλεξη, επιβεβαίωσε ο Εντ.
-10΄΄… 9΄΄… 8΄΄… 7΄΄… 6΄΄… 5΄΄… 4΄΄… 3΄΄… 2΄΄… 1΄΄… Εκτόξευση.
Οι οκτώ στο διαστημικό λεωφορείο ένιωσαν ένα τρομερό τράνταγμα και μετά μια μεγάλη δύναμη να τους πιέζει αφόρητα.
-Έναρξη διαδικασίας χρονοάλματος, είπε ο Εντ και το διαστημικό λεωφορείο χάθηκε σε μια πορτοκαλί λάμψη.

 
Γη, 65 Εκατομμύρια Έτη Προ Χριστού
Οι οκτώ ταξιδιώτες του χρόνου δεν αντιλήφθηκαν την πορτοκαλί λάμψη που είδαν οι παρευρισκόμενοι στην εκτόξευση. Τη στιγμή που το διαστημικό λεωφορείο διαπέρασε το χωροχρονικό συνεχές κάθε ίχνος φωτός, χρώματος και σχήματος χάθηκε έξω από το Εντερπράιζ. Ήταν σαν να βυθίστηκαν στο αιώνιο πυκνό σκοτάδι που προϋπήρχε της δημιουργίας του κόσμου και της αρχής του χρόνου. Τίποτα δεν φαινόταν να υπάρχει έξω και έκθαμβα οι οκτώ ταξιδιώτες συνειδητοποιούσαν πως ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που το έβλεπαν αυτό.
Όσο ξαφνικά άρχισε, τόσο ξαφνικά τελείωσε και βρέθηκαν πάλι κυκλωμένοι απ’ το πανόραμα του γεμάτου αστέρια σύμπαντος. Και οι οκτώ κοίταξαν έξω. Η γη ήταν ένα γαλάζιο κόσμημα σε μαύρο διαμαντοκέντητο βελούδο μα η επιφάνειά της ήταν το ίδιο ξένη όπως και ένας μακρινός πλανήτης πέρα από τα όρια του γνωστού τους διαστήματος.
-Φτάσαμε … είπε ο Ρόι.
Ήταν το ίδιο μουδιασμένος όπως και οι υπόλοιποι με το θέαμα. Παρ’ ότι ήξεραν τι θα αντίκριζαν δεν ήταν εύκολο να το δεχθούν.
-Ο χρόνος πιέζει, είπε ο Εντ. Ας ξεκινήσουμε.
Εκτός απ’ τον Εντ οι υπόλοιποι λύθηκαν απ’ τις ειδικές ζώνες που τους κρατούσαν στις θέσεις τους κατά την εκτόξευση και το χρονοάλμα. Άρχισαν να βγάζουν τις διαστημικές στολές.
Ο Εντ ολοκλήρωσε τη διαδικασία εκτόξευσης του δορυφόρου. Ήταν ούτως ή άλλως έτοιμο το Εντερπράιζ για αυτό το έργο. Τα διαστημικά λεωφορεία κλάσεως Εντερπράιζ ήταν εξοπλισμένα για τη μεταφορά σε τροχιά δορυφόρων. Η προσαρμογή που η αποστολή αυτή είχε απαιτήσει ήταν στη μετάδοση των δεδομένων. Αντί να τα στέλνει σε δέκτη στη γη, ο δορυφόρος θα τα έστελνε στον υπολογιστή της ακάτου. Ο δορυφόρος είχε μεταφερθεί ως εδώ τοποθετημένος στην οροφή του διαστημικού λεωφορείου ακριβώς μπροστά από το ουραίο πτερύγιο. Τώρα ο Εντ είχε απενεργοποιήσει τους αρμούς σύνδεσης και καθοδηγούσε το δορυφόρο στην αποκόλληση απ’ το Εντερπράιζ.
Οι υπόλοιποι μπήκαν στην άκατο. Ήταν ένας μικρός θαλαμίσκος με πενταγωνικό σχήμα. Ο Ρόι κάθισε στη θέση του χειριστή και οι υπόλοιποι στις θέσεις πίσω του.
-Έναρξη αποσύνδεσης, είπε ο Ρόι.
Η άκατος άρχισε την κάθοδο προς τη γη. Ο Ρόι ενεργοποίησε το φασματογράφο. Η ανάλυση του θα τον καθοδηγούσε στο κοίτασμα του ανυδρίτη. Οι σύντροφοί του ήταν αμίλητοι. Η Κάθρην κοίταξε τους υπόλοιπους. Ο Μαρκ κοιτούσε τα όργανα της ακάτου, ήταν φανερά ανήσυχος, σταγόνες ιδρώτα διακρίνονταν στο μέτωπό του. Ο Αλεξάντερ φαινόταν πιο ήρεμος, είχε ακουμπισμένο στα γόνατά του ένα μικρό μηχάνημα. Η Κάθρην ήξερε τι ήταν, ένα φορητό φασματοσκόπιο, θα τους ήταν άκρως απαραίτητο στον προσδιορισμό του σημείου που θα τοποθετούσαν την βόμβα. Ο Ρικ Χάρις ήταν ακίνητος και κρατούσε τα μπράτσα της θέσης του, η Κάθρην ήξερε τι συνέβαινε. Ο τεχνικός μισούσε τα αεροπλάνα και τώρα που η άκατος είχε μπει στην ατμόσφαιρα της γης τρανταζόταν αρκετά. Ο Μάικ Γκόρντον δεν φαινόταν να ανησυχεί για κάτι αν και ήταν σκεπτικός, όπως ήταν σκεπτικός από το προηγούμενο βράδυ. Κάτι τον απασχολούσε, ήταν άσχετο με την αποστολή τους, αυτό ήταν σίγουρο, αλλά ό,τι και αν ήταν πρέπει να ήταν πολύ σοβαρό. Ο Γουίλλιαμ ήταν τελείως ατάραχος. Καθισμένος στη θέση του έκανε την κάθοδο στη γη που δεν είχε ακόμα πατήσει ο άνθρωπος να δείχνει σαν μια καθημερινή εμπειρία. Ο αρχιλοχίας είχε φορέσει μια ζώνη με ειδικές θήκες για τους γεμιστήρες του όπλου του, ενός καλογυαλισμένου Μ – 16, που κρατούσε στα χέρια του στηρίζοντας το κοντάκι του στο πάτωμα ανάμεσα στα πόδια του.
-Ο δορυφόρος μπήκε σε τροχιά, είπε ο Εντ από την ενδοσυνεννόηση.
Η Κάθρην ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά καθώς οι αναταράξεις πληθαίνουν. Πλησίαζαν την επιφάνεια.
-Έχει δυνατούς ανέμους, είπε ο Ρόι.
Ο Γουίλλιαμ έτεινε το Μ -16 στον Μάικ Γκόρντον που το κράτησε. Ο πεζοναύτης έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό πλαστικό κουτάκι σαν κασέτα για μαγνητόφωνο. Ο πεζοναύτης το έπιασε από τις δύο άκρες και με μια απότομη κίνηση το έσπασε στα δύο. Από το εσωτερικό του τράβηξε ένα μικρό χαρτάκι.
-Οι φωστήρες του πενταγώνου υποστήριζαν πως ακόμα και μια τέτοια περίπτωση μόνο ένας στρατιωτικός θα έπρεπε να γνωρίζει τον κωδικό πυροδότησης. Επειδή όμως ποτέ δεν ξέρεις ο κωδικός είναι: A7613EFC8181. Εντάξει;
Οι υπόλοιποι ένευσαν.
Την ίδια στιγμή αναπήδησαν καθώς η κίνηση της ακάτου σταμάτησε απότομα.
-Προσγειωθήκαμε, είπε ο Ρόι.
Ο Μάικ άνοιξε την πόρτα της ακάτου για να αντικρίσουν ένα θέαμα που πρώτη φορά αντίκριζε άνθρωπος.

Ο Αστεροειδής 9

Author: Νυχτερινή Πένα /


Λουιζιάννα Ν. Ορλεάνη
Σπίτι της Δόκτορος Μόρισον
3 Ιουλίου 2017
Ώρα 11:22
Η Κάθρην άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο πατρικό της. Ο Άνταμ Ιμπέρ την ακολούθησε. Ο νεαρός φοιτητής ήταν το άτομο με το οποίο είχε αποφασίσει να περάσει αυτή τη μέρα η Κάθρην.
-Καλώς ήρθες, του είπε.
-Ευχαριστώ.
Είχαν κάνει μια βόλτα στο γραφικό τμήμα της Νέας Ορλεάνης και είχαν έρθει στο σπίτι για να ξεκουραστούν.
-Η Νέα Ορλεάνη είναι ωραία πόλη, είπε ο Άνταμ.
-Εδώ μεγάλωσα.
-Άφησες τέτοιο ηλιόλουστο μέρος για το βροχερό Λονδίνο;
-Για χάρη της δουλειάς.
-Και τώρα γιατί επέστρεψες;
-Για μια δουλειά της NASA.
-Τι δουλειά; ρώτησε ο Άνταμ.
Η Κάθρην του είπε.

 
Χιούστον
3 Ιουλίου 2017
Ώρα 08:45
Ο Μάικ Γκόρντον προχώρησε προς τον Ρόναλντ που τον είδε και χαμογέλασε.
-Ακριβώς στην ώρα σου.
-Δεν έχουμε άδικα τη φήμη ξέρεις εμείς οι Βρετανοί.
-Ναι βέβαια. Επιβιβάσου.
Δίπλα στην προβλήτα πάνω στην οποία στέκονταν ήταν αγκυροβολημένο ένα ιστιοπλοϊκό. Ο Μάικ πήδηξε στο κατάστρωμα. Ένα κορίτσι δεκαεπτά ετών που βρισκόταν εκεί τον κοίταξε και ο Βρετανός αντιγύρισε το βλέμμα. Ήταν όμορφη κοπέλα με μακριά ξανθά μαλλιά και πρασινογάλανα μάτια μα έμοιαζε τόσο εύθραυστη που ο Μάικ Γκόρντον μάντεψε πως είναι άρρωστη. Ήταν χλωμή και κάπως καταπονημένη.
-Άννα, ο Μάικ Γκόρντον, είπε ο Ρόναλντ. Μέλος της ομάδας που αύριο θα καταστρέψει τον αστεροειδή. Μάικ, η κόρη μου Άννα.
-Χαίρω πολύ, είπε ο Μάικ τείνοντας το χέρι του.
Η κοπέλα φάνηκε να διστάζει για μια στιγμή πριν του δώσει το χέρι της. Το άγγιγμά της ήταν απαλό, το χέρι της ζεστό.
-Χαίρω πολύ, είπε η κοπέλα.
Ο Μάικ γνώρισε και τη σύζυγο του Ρόναλντ, καθώς ο επιστήμονας της NASA είχε ήδη σαλπάρει το ιστιοπλοϊκό.

Νήσος Καταλίνα
12:05
Ο Γουίλλιαμ είχε επιστρέψει κοντά στους άντρες του για την ημέρα που είχε παραχωρήσει η NASA στα μέλη της αποστολής για να ξεκουραστούν. Μπήκε στο θάλαμο που ήταν το κατάλυμα της διμοιρίας και είπε:
-Διμοιρία προσοχή!
Οι άντρες πετάχτηκαν όρθιοι. Στάθηκαν προσοχή γυρνώντας ταυτόχρονα προς την είσοδο. Αντίκρισαν τον Γουίλλιαμ και ήταν μόνο η περίφημη πειθαρχία τους που τους εμπόδισε να τρέξουν και τον σηκώσουν στους ώμους.
-Ημί – ανάπαυση, είπε ο Γουίλλιαμ. Έμαθα πως περάσατε όλοι τις εξετάσεις και είστε επισήμως πλέον πεζοναύτες. Τα συγχαρητήριά μου.
-Ευχαριστούμε!
Ο Γουίλλιαμ χαμογέλασε.
-Ανάπαυση. Καθήστε.
Έκατσαν στα κρεβάτια τους και ο Γουίλλιαμ είπε:
-Έσκασε ο Γκριν;
-Ναι, είπε ο Ρος Γκάρνερ. Είχε μαυρίσει από το κακό του.

Κόλπος του Μεξικού
Ώρα 14:05
Ο Μάικ Γκόρντον ήρθε και στάθηκε στο πλευρό της Άννας που κρατούσε το πηδάλιο του ιστιοπλοϊκού που έφερε το όνομά της.
-Τα καταφέρνεις πολύ καλά.
-Είναι γιατί λατρεύω τη θάλασσα. Η ιστιοπλοΐα μου άρεσε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
-Κατάλαβα.
-Εσένα σ’ αρέσει η θάλασσα;
-Αρκετά για κάποιον που μεγάλωσε στα Χάιλαντς.
-Στα Χάιλαντς;
-Στο βορρά της πατρίδας μου. Πρωτοείδα τη θάλασσα στα δεκαπέντε μου.
Η Άννα κοίταζε τον ορίζοντα οδηγώντας το ιστιοπλοϊκό όπως μιλούσαν.
-Θα’ χεις δει όμως πολύ χιόνι. Κάτι που εγώ δεν έχω δει ποτέ.
-Α! Από χιόνι. Άλλο τίποτε.
Ο Μάικ χαμογέλασε.
-Ο κακομοίρης ο Κέρβερος βυθίζεται ως το λαιμό στο χιόνι.
-Ο Κέρβερος;
-Ο σκύλος μου.
-Έχεις σκύλο; Μεγάλο;
-Αρκετά μεγάλο.
-Που τον άφησες τώρα;
-Στον γέρο Μακ Άφλιν, ένα γείτονα. Ο Κέρβερος τον συμπαθεί τον Λαχλαν Μακ Άφλιν κι έτσι αν δεν γυρίσω θα μείνει μαζί του.
-Δεν έχεις δικούς σου;
-Κανέναν, είπε ο Μάικ. Έχω μείνει μόνος μου τα τελευταία δέκα χρόνια.
-Σε ενοχλεί αυτό;
-Όχι. Συνήθισα.
Η Άννα τον κοίταξε.
-Πως συνηθίζει κάποιος τη μοναξιά;
-Αντικαθιστά τις οικογενειακές ασχολίες με άλλες ασχολίες και ενδιαφέροντα.
-Δεν θα μπορούσα να ζήσω μόνη μου. Πάντα ήθελα μια οικογένεια με θαλπωρή όπως αυτή που μεγάλωσα. Φοβάμαι πως δεν θα προλάβω.
-Γιατί όχι;
-Α… ναι…
Ο Μάικ ξαφνιάστηκε που η Άννα έχασε έτσι ξαφνικά τα λόγια της.
-Δεν πειράζει, είπε, δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση.
-Απλό είναι. Δεν … ξέρω πώς να το πω σε κάποιον που δεν γνωρίζει.
Ο Μάικ Γκόρντον την κοίταξε και θυμήθηκε την πρώτη του εντύπωση.
-Είναι λόγος υγείας.
-Ναι, είπε η Άννα. Πάσχω από λευχαιμία.
-Καταλαβαίνω. Ποτέ όμως δεν ξέρεις. Κάποιος θα’ παιρνε όρκο πως η γη είναι καταδικασμένη μα να που δεν είναι έτσι.
Η Άννα είπε:
-Ευχαριστώ. Κατάλαβε την απορία του και πρόσθεσε. Γιατί προσπαθείς να μου ανεβάσεις το ηθικό. Ξέρω πως δεν πρόκειται να ζήσω μια ευτυχισμένη ζωή.
-Μπορεί να βρεθεί η θεραπεία.
-Η θεραπεία υπάρχει. Ο δότης δεν έχει βρεθεί.
-Δότης;
-Χρειάζομαι μόσχευμα νωτιαίου μυελού. Ο συμβατός δότης δεν έχει να χάσει τίποτα μα η πιθανότητα να βρεθεί είναι μία στο δισεκατομμύριο.
-Λυπάμαι, είπε ο Μάικ και κοίταξε αλλού.
-Ποιος θα ήθελε να κάνει οικογένεια με μια μελλοθάνατη;
Ο Μάικ κατάλαβε τον πόνο της. Δυστυχώς δεν μπορούσε να τη βοηθήσει. Ή μήπως μπορούσε;
-Πόσο καιρό το ξέρεις;
-Από μηνών. Τώρα τελευταία οι κρίσεις μου είναι πιο συχνές. Πλησιάζει το …
Δάκρυα φάνηκαν στα μάτια της. Ο Μάικ την αγκάλιασε.
-Θα βρεθεί ο δότης.
Η Άννα σταμάτησε τους λυγμούς και είπε:
-Συγνώμη, δεν είχα κανένα δικαίωμα να σου φορτώσω τα προβλήματά μου.
-Δεν πειράζει. Είναι για μένα κάτι το διαφορέτικό.
-Διαφορετικό;
-Δεν έχω κανένα άρα δεν νοιάζομαι για κανέναν. Είναι πολύ περίεργο να νοιάζομαι για κάποιον, σαν να έχω οικογένεια.
-Με νοιάζεσαι;
-Από τώρα που γνωριστήκαμε ναι.
-Πώς να σε ευχαριστήσω;
-Δεν χρειάζεται. Και το ότι είμαι εδώ…
-Τι θα’ κανες στο Χιούστον;
-Θα περνούσα μια ανιαρή μέρα. Η βιβλιοθήκη τους δεν λέει και πολλά πράγματα και έχω φέρει μόνο ένα βιβλίο μαζί μου.
Η Άννα γέλασε και ο Μάικ είπε:
-Έτσι σε θέλω, γελαστή.