Νυχτερινή Πένα

Η επιθεωρητής Λίνζι Μπόξερ πρέπει να επιλύσει δύο υποθέσεις και να το κάνει γρήγορα. Η πρώτη αφορά σε έναν διαρρήκτη γνωστό με το ψευδώνυμο Χάλλου Κίτι, εισβάλλει σε βίλες πλουσίων αφαιρεί πολύτιμα κοσμήματα και φεύγει. Μόνο που στην τελευταία του δουλειά πυροβόλησε την οικοδέσποινα, τον έπιασε στα πράσα και αναγκάστηκε να τη σκοτώσει ή συμβαίνει κάτι άλλο; Η δεύτερη υπόθεση είναι ακόμα χειρότερη, ένας μανιακός δολοφόνος σκοτώνει γυναίκες που είναι μητέρες μαζί με το παιδάκι τους. Και οι δύο υποθέσεις έχουν πάρει δημοσιότητα και η δεύτερη έχει και αθώα θύματα, έτσι η αστυνομία πιέζεται να βρει τη λύση. Δηλαδή η Λίνζι.

Μια ακόμα καλή ιστορία από τον Πάτερσον με το γνωστό γρήγορο ρυθμό και με το παιχνίδι του δολοφόνου με τις αρχές. Ό,τι πρέπει για τους φίλους του είδους. Στο τέλος έχει δώρο και μια μικρή ιστορία με την Λίνζι πάλι.

Η λέξη στροφές φέρνει στο μυαλό διαφόρων ανθρώπων διαφορετικά πράγματα με πρώτο συνήθως το οδικό δίκτυο και τα χάλια του. Ωστόσο σε ανθρώπους που έχουν σχέση με την τέχνη η λέξη παραπέμπει στην ποίηση. Έτσι βλέποντας τον τίτλο του ιστολογίου περίμενα να βρω ποίηση και δεν απογοητεύθηκα.

Βρήκα ποίηση αλλά όχι μόνο, είχε αποσπάσματα και διηγήματα επίσης, διαφόρων συγγραφέων, Ελλήνων και ξένων. Υπάρχει ένα αρκετά πλούσιο αρχείο και κάτι για να διαβάσουν όλοι. Από Παπαδιαμάντη μέχρι Άλντους Χάξλεϊ διαθέτει. Όποιος λοιπόν θέλει να ρίξει μια ματιά δεν έχει πάρα να πάει εδώ: https://strophess.blogspot.com/

Ο ιδιωτικός ερευνητής Τσάρλι Πάρκερ αναλαμβάνει να βρει τον εξαφανισμένο συνάδερφό του Τζέικομπ Έκλουντ για λογαριασμό του πράκτορα Ρος του FBI. Η έρευνα γίνεται ανεπίσημα γιατί ο Έκλουντ ασχολείτο με το παραφυσικό και τον άλλο κόσμο. Άλλοι μπορεί να γελούσαν αλλά ο Πάρκερ όχι, γιατί εκείνος ξέρει από πρώτο χέρι ότι η ζωή δεν τελειώνει στον τάφο και ότι εκείνοι που πεθαίνουν δεν φεύγουν πάντα από αυτόν τον κόσμο.

Είναι μια καλή ιδέα, μια ιστορία με αρκετό βάθος και μυστήριο ενώ έχει και πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Το μόνο μειονέκτημα είναι ο λίγο αργός ρυθμός και κάποιες περιγραφές που φορτώνουν την χωρίς να υπάρχει λόγος.

Το Σπλιτ του 1936 είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Ντόπιοι και ξένοι που θέλουν να περάσουν καλά, ακόμα και ένα κινηματογραφικό συνεργείο. Όταν όμως ένα πτώμα ξεβράζεται από την θάλασσα, όλα αλλάζουν.

Ένα αστυνομικό που θα ήθελε να γίνει «Έγκλημα Κάτω Από Τον Ήλιο» με φόντο την Ευρώπη που βαίνει προς τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αλλά είναι πολύ χλιαρό για να το πετύχει.

 An ancient weapon of unparalleled destructive power, the Claw of Naar, lost for centuries, is discovered in the ruins of the fortress of Naaros. In the wrong hands, it could bring Magnamund an eternity of darkness. And it is already on its way to such hands, as the ones who found it are men of Sejanoz, the monarch of Bhanar, whose forces had already clashed with our hero during his journey with Prince Karvas to reclaim his throne.

A race against time begins to recover the dreadful weapon—a race filled with unexpected twists and dangers—that will culminate in a confrontation with the terrifying tyrant of Bhanar himself.

Ένα αρχαίο όπλο ασύγκριτης καταστροφικής δύναμης που ήταν χαμένο για αιώνες, το Νύχι του Νααρ, ανακαλύπτεται στα ερείπια του φρουρίου του Νάαρος. Σε λάθος χέρια θα μπορούσε να φέρει μια αιωνιότητα σκότους στην Μάγκναμουντ. Και ήδη οδεύει προς τέτοια χέρια μιας και αυτοί που το ανακάλυψαν είναι άντρες του Σέγανοζ, του μονάρχη του Μπανάρ με τους άνδρες του οποίου είχε ήδη μια σύγκρουση ο ήρωάς μας κατά το ταξίδι με τον πρίγκιπα Κάρβας για να ανακτήσει το θρόνο του.

Ένας αγώνας δρόμου αρχίζει για την ανάκτηση του φοβερού όπλου, ένας αγώνας που θα έχει πολλά απρόοπτα και κινδύνους και θα κλιμακωθεί με μια σύγκρουση με τον ίδιο τον τρομερό τύραννο του Μπανάρ.

Πριν από είκοσι εννιά χρόνια τέτοιο καιρό είχα μια ιδέα για μυθιστόρημα. Ήταν ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Θυμάμαι ότι άκουγα το Δία από τους Πλανήτες του Γκουστάβ Χολτζ. Αλλά δεν μπορούσα να βρω το πλαίσιο που ήθελα στην Μεσαιωνική ιστορία και μη θέλοντας να αλλάξω την ιστορία κατέληξα στο να φτιάξω έναν δικό μου κόσμο, την Έρεμορ. Αυτό ήταν είχα μπει στο χώρο του φανταστικού. Έφτιαξα χάρτη, λαούς για να την κατοικήσουν και σχεδίασα σιγά σιγά την ιστορία της. Η ως τότε επαφή μου τον χώρο του φανταστικού ήταν τα βιβλιοπαιχνίδια της σειράς του Μοναχικού Λύκου που επέδρασσαν πολύ στην δημιουργία του κόσμου μου.

Και αυτό που ξεκίνησε σαν μια περιπέτεια εποχής έγινε μια μεγάλη επική ιστορία. Αφού έφτιαξα δικό μου κόσμο, έβαλα και φανταστικά όντα, πανίσχυρα αντικείμενα, μάγους και δυνάμεις. Στα επόμενα χρόνια δημιούργησα τόσα για τον κόσμο που οι σημειώσεις είναι ένα βιβλίο μόνες τους. Δέκα χρόνια αργότερα άρχιζα το πρώτο βιβλίο και από τότε δεν έπαψα να επισκέπτομαι την Έρεμορ.

Πλανόδιον; Το διάβασα καλά; Ναι το είχα διαβάσει και μάλιστα είχε την λέξη νέον μπροστά. Και τι σημαίνει νέον πλανόδιον; Μπορεί να μην βρέθηκα πιο κοντά στην απάντηση αυτής της ερώτησης αλλά βρήκα ένα ιστολόγιο με μια πληθώρα άρθρων και ποιημάτων, με αφιερώματα και κάποιες αναλύσεις.

Ο αριθμός τους είναι μεγάλος και ο κάθε αναγνώστης θα βρει κάτι που του αρέσει και τον ενδιαφέρει. Για να διαβάσετε δεν έχετε παρά να πάτε εδώ: https://neoplanodion.gr/