Θα κλαίω, μου είπες. Η σκέψη σου να κλαις είναι μια ανυπόφορη για' μενα, και μόνο με το άκουσμα της φράσης σαν να χάνεται το φως από τη μέρα. Αλλά δεν έχει σημασία, να μην κλαις όχι για να μη λυπείς εμένα αλλά για να μην τρέχουν τα δάκρυά σου.
Τα δάκρυα είναι το αίμα της ψυχής, το πιο πολύτιμο βάλσαμο για να μετριάζει ή και να θεραπεύει τις πληγές. Έχεις σίγουρα παρατηρήσει αλλά και νιωσει το ξαλάφρωμα και την ανακούφιση που ακολουθεί τα δάκρυα.
Αυτό λοιπόν το τόσο πολύτιμο μύρο της καρδιάς σου δεν πρέπει να το σπαταλάς, δεν πρέπει τόσο απλόχερα στη λύπη να το κερνάς. Να μηνκλαις πριγκίπισσά μου αλλά να γελάς. Να θυμάσαι, κάποιος μπορεί να περιμένει το χαμόγελό σου για να φτιάξει η μέρα του.
8 σχόλια:
φανταστικό...ανατρίχιασα...
Είναι υπέροχο. Όπως πάντα. Ο τρόπος που βλέπεις μέσα στους ανθρώπους...
"Ποτέ μην τους τα δείχνεις όλα. Δεν θα στο συγχωρήσουν." ;)
Καλησπέρα. Μου έλειψες.
Αγανακτισμένη έφηβη ευχαριστώ, χαίρομαι που σου άρεσε.
Γεια σου Creep!
Χάθηκες, έδινες εξετάσεις υποθέτω.
Εγω εδώ είμαι πάντα.
Πολύ περισσότερα από μερικά τρίωρα θεωρητικών μαθημάτων ;) Θα δεις, υποθέτω.
Το ξέρω :)
Φιλιά :)
Γουιλ μου όσο πας ξεπερνάς τον εαυτό σου! Από τα πιο γλυκά και τρυφερά κείμενα που έχω διαβάσει! Μακάρι τα δάκρυα και τα δικά σου και της πριγκίπισσάς σου να είναι από εδώ και πέρα μόνο δάκρυα χαράς!
Φιλιά Creep, περιμενουμε καινούρια ανάρτηση.
Γεια σου Ραφαήλα, χαίρομαι που σου άρεσε. Και' γω το ελπίζω αυτό.
Δημοσίευση σχολίου