Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό, πρώτη φορά αντιμετωπίζω μια τέτοια σιωπή, και φοβάμαι. Το ομολογώ, φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι ότι κάτι σου συνέβει ή ότι δεν είσαι καλά.
Δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν αυτό, μια μέρα ολόκληρη να περάσει και να μην ακούσω τη γλυκιά σου φωνή, έστω και για λίγο, να μην μου στείλεις ένα μήνυμα, ηλεκτρονικό ή στο κινητό, μια λέξη, μια καλημέρα. Δεν είχε και τώρα που συνέβει με έχει κατατρομάξει.
Ο φόβος είναι ο πιο ύπουλος εχθρός, παίρνει την ανησυχία και την γιγαντώνει, την γυρίζει πίσω πολλές φορές πιο φοβερή ειδικά όταν πρόκειται για κάποιο πρόσωπο τόσο αγαπημένο.
Και τώρα με τη νύχτα να προχωράει και να με κυκλώνει με το βαθύ της σκοτάδι κάνω το μόνο που μπορώ, περιμένω ελπίζοντας ότι δεν έπαθες τίποτα και ότι είσαι καλά.
2 σχόλια:
Ξέρω ΑΚΡΙΒΩΣ πως νιώθεις! Κουράγιο :)
Εύχομαι όλα να είναι καλά...
Ναι θα πάνε καλά, εντάξει μιλήσαμε με την αγαπημένη πριγκίπισσα της καρδιάς μου.
Δημοσίευση σχολίου