Ο Άιαν κάθισε στη θέση
του πριν απευθυνθεί και πάλι στους Νούκινς.
-Έχετε αρχίσει μία
επίθεση στην επιφάνεια του πλανήτη, πρέπει να την σταματήσετε για να
διαπραγματευθούμε.
-Θα την σταματήσουμε.
Ο Άιαν γύρισε και
κοίταξε τον Άλαν όπως ήταν καθισμένος στην θέση του. Εκείνος κούνησε αρνητικά
το κεφάλι του.
-Να την διακόψετε
άμεσα!
Σιωπή διαδέχθηκε την απαίτηση
αυτή. Ο Άιαν άγγιξε το σήμα της στολής του:
-Κάμπελ προς σημαιοφόρο
Άρτσερ!
-Άρτσερ εδώ, ήρθε η
απάντηση από τον αξιωματικό στον μεταφορέα.
-Έχεις σήμα από την
ομάδα εδάφους;
-Μάλιστα σερ.
-Να είσαι έτοιμος για
άμεσο διακτινισμό πίσω στο Ανσίιν.
-Μάλιστα σερ, αναμένω
εντολή.
Ο Άιαν απευθύνθηκε και
πάλι στους Νούκινς.
-Προτιμάτε τη χρήση
βίας; Εμείς σαν είδος προτιμάμε να τη χρησιμοποιούμε σαν έσχατη λύση.
-Συμφωνούμε σε αυτό,
ήρθε η απάντηση.
-Θα αποσύρετε το σκάφος
σας από την επίθεση στον πλανήτη;
-Θα το κάνουμε.
-Ωραία, είπε ο Άιαν,
και πείτε και σε’ μας ποια είναι η ιστορία του κρυστάλλου.
Ο φοβερός δράκος
σηκώθηκε ξαφνικά και χάθηκε ψηλά στον ουρανό που είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.
Μια αφύσικη ησυχία απλώθηκε στην πόλη που την έσπασαν αμέσως σχεδόν οι
ζητωκραυγές των ανδρών.
-Τον διώξαμε πάλι,
φώναξε ένας άνδρας με ένα όπλο στο κάθε χέρι, ίσως δεν ξαναγυρίσει πια.
-Γιατί έφυγε; ψιθύρισε
ο Σμιθ στον Μαξιμίλιαν, τους είχε στο χέρι.
-Ίσως για να μην
καταστρέψει τον κρύσταλλο, ίσως έκανε κάτι ο κυβερνήτης.
Ο ύπαρχος του Ανσίιν
πλησίασε τον άνδρα. Εκείνος χαμογέλασε πλατιά και είπε:
-Φαίνεται πως είστε
γουρλήδες φίλε! Αυτή τη φορά το τέρας έφυγε πιο γρήγορα.
-Γιατί σας επιτίθεται; ρώτησε
ο Μαξιμίλιαν.
-Για να πάρει τον
κρύσταλλο. Αν και δεν μπορώ να φανταστώ τι θα τον κάνει, είπε ο άνδρας.
-Υποθέτω για την ίδια
χρήση με’ σας, είπε ο Μαξιμίλιαν αόριστα.
Ο άνδρας γέλασε.
-Δεν φαντάζομαι αυτό το
τέρας να χρειάζεται ρούχα όσο για την τροφή του μάλλον κυνηγάει και τη βρίσκει.
Έτσι μάλλον είναι ερειπωμένη όλη η βόρειος ήπειρος. Το ξέρετε εξάλλου, εσείς
είσαστε απέναντί της στην από δω πλευρά του στενού.
-Δεν έχουμε δει όμως
ποτέ κάτι τέτοιο, είπε ο Μαξιμίλιαν.
-Πολύ πιθανόν να
κυνηγάει στην ενδοχώρα μακριά από την ακτή, είναι εκεί που έχουμε δει μεγάλα
ζώα εξάλλου.
Ο Μαξιμίλιαν έγνευσε
και γύρισε προς τον κρύσταλλο.
-Κι’ αυτό; Από προήλθε;
Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο του.
-Πριν από αιώνες οι
πρόγονοί μας ήρθαν από έναν άλλο κόσμο και μαζί τους έφεραν τον κρύσταλλο αυτό
για να τους τροφοδοτεί μιας και η γη εδώ δεν ήταν κατάλληλη για να μας
τροφοδοτεί όταν ήρθαμε και δεν είχαμε τα μέσα να την καλλιεργήσουμε.
-Τώρα την καλλιεργείτε
όμως και έχετε και ζώα, είπε ο Μαξιμίλιαν, δεν είναι έτσι;
-Ναι, απάντησε ο
άνδρας, αλλά ακόμα και τώρα εξαρτόμαστε από τον κρύσταλλο και την ενέργειά του
για την κατασκευή εργαλείων και εξαρτημάτων, δεν υπάρχουν μεταλλεύματα εδώ.
Χωρίς τον κρύσταλλο δεν μπορούμε να προοδεύσουμε και ίσως να μην επιβιώσουμε
καν.
-Αποσύραμε το σκάφος μας.
Ο Άιαν περίμενε την
επιβεβαίωση του Άλαν πριν απαντήσει.
-Κάνατε πολύ καλά, ας μιλήσουμε
τώρα για το θέμα του κρυστάλλου και να προσπαθήσουμε να το λύσουμε ειρηνικά.
-Είναι η ειρήνη
σημαντικό ζήτημα για την Ομοσπονδία; Γιατί ανακατευθήκατε τότε σε αυτή τη διένεξη;
-Η Ομοσπονδία Ηνωμένων Πλανητών
απαρτίζεται από χιλιάδες πολιτισμούς εκπροσωπούνται και κατοικείται από ένα
τρισεκατομμύριο έλλογα όντα. Σκοπός μας είναι η ειρήνη και η ευημερία των όντων
και των πολιτισμών αυτών και η εξερεύνηση και η γνωριμία άλλων.
-Γιατί όχι; Θα μπορούσε
να αποδειχθεί επωφελές, πρότειναν οι Νούκινς.
-Θα ήταν ανήθικο, απάντησε
ο Άιαν. Και δεν θα επιτρέπαμε και σε άλλους μια τέτοια μορφή εκμετάλλευσης.
-Δεν θέλουμε να εκμεταλλευτούμε
αυτούς που κατοικούν τον πλανήτη, εμείς θέλουμε αυτό που μας ανήκει, τον κρύσταλλο.
-Εκείνοι ισχυρίζονται ότι
ο κρύσταλλος είναι δικός τους και τον έφεραν οι πρόγονοί τους.
-Τον έφεραν αλλά δεν είναι
δικός τους.
-Τους κατηγορείτε ότι
τον κλέψανε;
-Όχι, ή όχι ακριβώς.
Δεχόμαστε την αλήθεια ότι όταν ο κρύσταλλος βρέθηκε επί του Πτράξους το σκάφος ήταν
άδειο. Αλλά τώρα τον εντοπίσαμε και μας ανήκει, είναι πηγή ενέργειας πολύτιμη.
-Κρος προς Κάμπελ.
-Εδώ Κάμπελ ύπαρχε, ακούω.
-Ο κρύσταλλος είναι η μόνη
πηγή ενεργείας στον οικισμό και με αυτόν λειτουργούν δύο μηχανήματα παρόμοια με
τους δικούς μας αντιγραφείς μόνο που τους χρησιμοποιούν για την δημιουργία
εργαλείων και εξαρτημάτων από μέταλλα που λείπουν από την περιοχή.
-Ευχαριστώ ύπαρχε θα το
έχω υπόψη.
-Είναι λογικό, είπε ένας
άνδρας από τους επιστημονικούς σταθμούς, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ο πλανήτης
βρίσκεται ακόμα στην πρώιμη ηώκαινο. Γι’ αυτό και υπάρχει φλωρίδα και πανίδα
που επιτρέπει καλλιέργεια και κτηνοτροφία αλλά όχι κάποιο νοήμον είδος στον
πλανήτη αφού οι κάτοικοί του ήρθαν από αλλού.
Ο Άιαν απευθύνθηκε και
πάλι στους Νούκινς.
-Πριν από αρκετό καιρό αυτός
ο λαός βρήκε ένα εγκαταλελειμμένο διαστημόπλοιο και μέσα τον κρύσταλλο. Δεν είχε
ιδέα σε ποιον ανήκε αλλά φθάνοντας σε έναν πλανήτη με αρκετές δυσκολίες τον
χρησιμοποίησε για να επιβιώσει. Δεν είναι κλοπή ούτε εχθρική πράξη.
-Δεν έχουμε σκοπό να τους
καταστρέψουμε, μόνο να πάρουμε αυτό που είναι δικό μας.
-Γιατί είναι τόσο
σημαντικός ο κρύσταλλος; Τον είχατε εγκαταλείψει εξάλλου.
-Είναι σημαντικός γιατί
είναι δικός μας και οτιδήποτε δικό μας δεν μπορεί να δίνεται σε άλλους. Είναι
ανεπίτρεπτο.
-Είναι μοναδικός ο κρύσταλλος;
-Αυτό δεν μπορούμε να το
αποκαλύψουμε.
-Είναι ωστόσο απαραίτητος
στους κατοίκους του πλανήτη για την επιβίωσή τους. Δεν θα μπορούσατε να τον αφήσετε
εκεί;
-Όχι, ο κρύσταλλος πρέπει
να ανακτηθεί ή να καταστραφεί αποφάσισε η Τσαλάθ!
Ο Άιαν δεν γνώριζε αν η
Τσαλάθ ήταν πρόσωπο ή κάποιο κυβερνητικό όργανο των Νούκινς.
-Θα καταδικάζατε έναν
λαό για ένα αντικείμενο όσο και αν είναι σημαντικό; Είναι όπλο; Αφορά την επιβίωσή
σας;
-Όχι, τίποτα από τα δύο.
-Τότε σας προτρέπω να
το σκεφθείτε πολύ αν θα το κάνετε, είναι μεγάλη ευθύνη, και τραγικό το να
καταδικάσετε ένα λαό σε αφανισμό.
Οι Νούκινς δεν απάντησαν
και ο Άιαν ευχήθηκε να ήταν επειδή σκέπτονταν όσα είχε πει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου