Χωρίς Μάρτυρες 5

Author: Νυχτερινή Πένα /

Προχώρησαν στη σκάλα και άρχισαν να την ανεβαίνουν.
-Στον πρώτο βρίσκονται όλα τα επίσημα δωμάτια, είπε ο Ραξής, τραπεζαρία, σαλόνι και ένα μικρότερο σαλονάκι καθώς και το γραφείο του καθηγητή.
-Ελπίζω να βρούμε κάτι που θα μας οδηγήσει στα ίχνη του δολοφόνου, είπε ο Μιχάλης.
Φτάσανε στο πλατύσκαλο. Δεξιά ανοιγόταν μια μικρή πόρτα απ’ όπου ο Μιχάλης μπορούσε να δει μόνο έναν πάγκο και την αρχή της σκάλας για την κουζίνα. Ο Ραξής του εξήγησε τι ήταν και έτσι προχώρησαν στη μεγάλη δίφυλλη πόρτα που άνοιγε στο σαλόνι. Ήταν ένα εξαιρετικά μεγάλο δωμάτιο με ανάλογου μεγέθους μπαλκονόπορτες καλυμμένες τώρα με βαριές μπροκάρ κουρτίνες. Στο πάτωμα, από ακριβό ξύλο ήταν στρωμένα χαλιά που κόστιζαν πάνω από έναν μισθό του Ραξή το καθένα. Υπήρχαν ελαιογραφίες στους τοίχους και μια μεγάλη προσωπογραφία πάνω από το μεγάλο επιβλητικό τζάκι.
Οι καναπέδες και οι πολυθρόνες του σαλονιού έδειχναν ακριβές και έργο μιας άλλης εποχής όταν τα έπιπλα ήταν μοναδικά κομμάτια έργα τεχνίτη με σπάνια επιδεξιότητα.
Δεξιά όπως κοιτούσαν υπήρχαν τρία σκαλάκια που κατέβαιναν σε ένα ελαφρώς πιο χαμηλό τμήμα του σαλονιού, και πολύ πιο μικρό, που απέπνεε τον αέρα λέσχης κυρίων του προηγούμενου αιώνα, με μεγάλες αναπαυτικές μπρεζέρες και τραπεζάκια δίπλα τους, ένα χαμηλό τραπεζάκι στη μέση και στον τοίχο ένα μικρό σκαλιστό έπιπλο με βιβλία δίπλα στο μικρό τζάκι.
Το μικρό τζάκι έδειχνε να οριοθετεί τον ξεχωριστό αυτό χώρο, μετά από εκείνο στον τοίχο ανοιγόταν μια μεγάλη δίφυλλη ξύλινη πόρτα που οδηγούσε στην τραπεζαρία για να μπορούν να περάσουν κατευθείαν σ’ αυτήν οι καλεσμένοι χωρίς να χρειάζεται να βγουν στο χολ του ορόφου.
Ο Ραξής έριξε μια ματιά στο σαλόνι πριν αρχίσει ένα πιο επιστάμενο ψάξιμο στο χώρο. Ο Μιχάλης ακολούθησε και κατέβηκε στο μικρότερο σαλονάκι. Δεν υπήρχε τίποτα στα τραπεζάκια ή στο τζάκι και έψαξε μετά τα βιβλία βγάζοντας το καθένα από τη θέση του και ξεφυλλίζοντάς το μήπως ήταν κάτι κρυμμένο στις σελίδες τους.
-Τζίφος, είπε τελικά.
Ο Ραξής που βρισκόταν γονατισμένος μπροστά στο μεγάλο τζάκι σηκώθηκε, έφτιαξε τα μπατζάκια του παντελονιού του και απάντησε:
-Ούτε εγώ βρήκα κάτι, πάμε στην τραπεζαρία.
Η τραπεζαρία ήταν επίσης ευρύχωρη με ένα μεγάλο μακρόστενο τραπέζι στην μέση και με καρέκλες με ψηλή ράχη γύρω του. Είχε εξίσου θεαματικές μπαλκονόπορτες με το σαλόνι ενώ στην αντίθετη πλευρά υπήρχε ένα μεγάλο έπιπλο για τα απαραίτητα σερβίτσια. Ο χώρος ήταν τακτοποιημένος και καθαρός.
-Πριν που ανεβήκαμε με τις καμαριέρες, είπε ο Ραξής, μου εξήγησαν ότι μετά το δείπνο η οικογένεια ήπιε ένα ποτό. Πήραν τα σερβίτσια και συγύρισαν εδώ αλλά μετά τους είπαν να αφήσουν τα υπόλοιπα για το πρωί και αποσύρθηκαν στα δωμάτιά τους. Τα πήρε η σήμανση τώρα και θα μας ενημερώσουν αν έχουν κάποιο εύρημα.
Βγήκαν και πάλι στο χολ του ορόφου. Ο Ραξής προχώρησε στο μικρό δωμάτιο που του είχε πει η μαγείρισσα ότι χρησιμοποιείτο για την μεταφορά των εδεσμάτων από την κουζίνα και την προετοιμασία για το σερβίρισμα. Τώρα που δεν ήταν ώρα για σερβίρισμα το δωμάτιο ήταν άδειο και τακτοποιημένο. Ο Ραξής έριξε μια ερευνητική ματιά. Ο πάγκος και το τραπεζάκι που αποτελούσαν την επίπλωση του δωματίου ήταν άδεια όπως και το ντυμένο με βελούδο τρέιλερ δίπλα τους. Ο επιθεωρητής το έσπρωξε και αυτό μετακινήθηκε άκοπα και αθόρυβα. Ετοιμαζόταν να το βάλει στη θέση του όταν πρόσεξε κάτι στο πάτωμα κρυμμένο από την επένδυσή του.
Έσκυψε και το μάζεψε πιάνοντάς το με τις άκρες των δακτύλων του για να μην καταστρέψει τυχόν αποτυπώματα. Μια πνιγηρή οσμή τον χτύπησε καθώς σηκωνόταν όρθιος και πάλι και κοιτούσε το λευκό φιαλίδιο χωρίς κανένα διακριτικό ή επιγραφή.
-Τι λες να είναι; ρώτησε ο Μιχάλης πλησιάζοντας και κοιτώντας το φιαλίδιο.
-Δεν ξέρω, μοιάζει σαν δοχείο για κάποιο φάρμακο. Αλλά αυτή η οσμή…
-Αηδία, είπε ο Μιχάλης, μου θυμίζει χειρουργείο.
Ο Ραξής συμφώνησε με ένα νεύμα ενώ έβγαζε από την τσέπη του ένα σακουλάκι διαφύλαξης στοιχείων και έβαζε το φιαλίδιο.
-Λες να μας οδηγήσει κάπου;
-Αν δεν είναι αγωγή κάποιου μέσα στο σπίτι, είπε ο Ραξής. Θα δούμε τι θα μας πει η σήμανση.
Προχώρησε στο γραφείο του καθηγητή, στην άλλη άκρη του ορόφου, και ο Μιχάλης τον ακολούθησε. Αν το σπίτι απέπνεε την ατμόσφαιρα ενός παλιού αρχοντικού το γραφείο ήταν η επιτομή του καταφυγίου ενός λόγιου. Υπήρχαν βιβλιοθήκες σε όλους τους τοίχους, ψηλές ως το ταβάνι από κάποιο ακριβό ξύλο, μαόνι ή τικ, και ήταν κατάφορτες με βιβλία από μεγάλους δερματόδετους τόμους μέχρι χαρτόδετες αναμνηστικές εκδόσεις συμποσίων και επετηρίδων. Στο μέσο του δωματίου βρισκόταν ένα μεγάλο γραφείο με μια αναπαυτική πολυθρόνα, κατά ένα μεγάλο μέρος ήταν σκεπασμένο με τακτικές στοίβες εγγράφων και εκτυπώσεων που αποτελούσαν μέρος της τρέχουσας δουλειάς του καθηγητή.
Ο Ραξής έριξε μια ματιά στο χώρο, αυτό το γραφείο φαινόταν σαν να ήταν σε ένα άλλο σύμπαν όπου κανένα μίασμα φόνου δεν είχε πέσει στο σπίτι. Έδινε μια αίσθηση ηρεμίας ακόμα και στον επιθεωρητή που δεν ήταν ιδιαιτέρως φίλος των βιβλίων. Στράφηκε στο Μιχάλη και έδειξε το γραφείο.
-Υπάρχουν πολλά εδώ για έρευνα, όχι μόνο για κρυμμένα αντικείμενα αλλά και για άλλα στοιχεία που μπορεί να μας οδηγήσουν κάπου, με ποιος δούλευε ο καθηγητής, με τι ήταν απασχολημένος;
-Από πού ξεκινάμε; ρώτησε ο Μιχάλης.
-Εσύ ξεκινάς, εγώ θα πάω επάνω.
Ο Μιχάλης πλησίασε το μεγάλο γραφείο.
-Είναι εντάξει να καθίσω; ρώτησε. Εννοώ με την σήμανση και τα λοιπά. Άρχισε να με ενοχλεί η ορθοστασία.
-Ναι, κάθισε, η σήμανση τελείωσε.
Ο Μιχάλης τράβηξε την πολυθρόνα και κάθισε. Άφησε το μπαστούνι του στηριγμένο στο πλάι του γραφείου του και έτριψε το γόνατό του κοιτώντας τα έγγραφα πάνω στο γραφείο. Με τα μάτια του να φανερώνουν την έκπληξή του πήρε ένα χαρτί από την πλευρά του γραφείου το οποίο βρισκόταν πάνω σε μια εκτύπωση βιβλιοδετημένη με τη μέθοδο της θερμοκολλητικής.
Ο Ραξής περίεργος να δει τι τον ξάφνιασε τόσο μετακινήθηκε πίσω του ώστε να διαβάζει πάνω από τον ώμο του.
«Ψυχικό, Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου
Αγαπητέ Μιχάλη,
δεν έχεις χάσει το χάρισμα σου βλέπω, να αγγίζεις την ιστορία μοναδικά και να μπορείς να την διηγηθείς κάνοντάς τη ελκυστική στον αναγνώστη. Άγνωστες λεπτομέρειες και πτυχές, μικρά περιστατικά με μια ιδιαίτερη νότα παραμένουν πάντα η ειδικότητά σου.
Έκανα κάποιες διορθώσεις ή μάλλον παρατηρήσεις θα έλεγα, κυρίως εκφραστικές και μερικές παρατηρήσεις για κάποια συμπεράσματα που είμαι σίγουρος ότι τα στηρίζεις αλλά θα ήθελα να δούμε λίγο τις πηγές.
Το πρωί θα φύγω για το Λονδίνο για ένα διεθνές συμπόσιο της Βασιλικής Αρχαιολογικής Εταιρίας πάνω στον Μέσο Μεσαίωνα και τις Σταυροφορίες. Θα λείψω ένα δεκαήμερο και θα τα πούμε κάπου μετά τα Χριστούγεννα. Πριν πετάξω για Λονδίνο το πρωί θα φροντίσω να σου στείλω το κείμενο με τις παρατηρήσεις μου με την Speedex
Ακολουθούσε το όνομα και η υπογραφή του καθηγητή. Ο Ραξής κατάλαβε το ξάφνιασμα του φίλου και τώρα βοηθού του. Πιθανότατα το τελευταίο θέμα με το οποίο είχε ασχοληθεί ο καθηγητής στο γραφείο του ήταν κάτι που εκείνος του είχε στείλει. Και ίσως διευκρίνιζε τις τελευταίες κινήσεις του Κομνηνού.
-Τι έστειλες στον καθηγητή; ρώτησε ο Ραξής.
-Ένα βιβλίο, μια μελέτη που έγραψα πάνω στον εκατονταετή  πόλεμο. Ήθελα να τη δει και να μου πει τη γνώμη του και καθώς τι θα πρότεινε να την κάνω, να πάω για έκδοση εδώ ή έξω ή να το προόριζα για τις πανεπιστημιακές σχολές. Τον είχε ενθουσιάσει η ιδέα να πάω για έκδοση και είχε ξεκινήσει, και όπως μαθαίνουμε τώρα είχε ολοκληρώσει την διαδικασία. Ήταν έτοιμος να μου το στείλει πίσω.
-Ναι, και θα έφευγε σήμερα για Λονδίνο. Προφανώς γι’ αυτό είχε κανονίσει να σηκωθεί πρωί άσχετα αν είχε ξεχάσει να πει το λόγο στις καμαριέρες. Μπορώ να το επιβεβαιώσω από τα κεντρικά αν είχε κλείσει εισιτήριο. Θα πάω να κάνω ένα τηλεφώνημα και μετά θα ρίξω μια ματιά πάνω. Εσύ συνέχισε εδώ.
-Εντάξει, είπε ο Μιχάλης και έστρεψε την προσοχή του στα έγγραφα πάνω στο γραφείο. 

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου