Νότες δεν ξέρω να
διαβάζω, θα το ήθελα να πω την αλήθεια. Θα μου άρεσε πολύ να μπορούσα να
συνθέσω μουσική για να συνοδεύει τα έργα μου. Μιας και αυτό δεν είναι δυνατό,
κατέφυγα στην μουσική που ήδη υπάρχει. Η παραδοσιακή μουσική δεν μου αρέσει και
η σύγχρονη στο μεγαλύτερο μέρος της αλλά και αυτή που μου αρέσει είναι
ακατάλληλη για να συνοδεύει τη συγγραφή.
Βρήκα τη λύση στη μουσική
από ταινίες, τα soundtracks όπως
συνήθως τα λέμε, που αποδείκτηκαν κατάλληλη συντροφιά ακόμα και πηγή έμπνευσης.
Από τα αγαπημένα του Άρχοντα των Δακτυλιδιών, του Τιτανικού, του Βράχου (που
ακούω αυτή τη στιγμή μάλιστα) και συνθέτες όπως ο Γουίλλιαμς, ο Χόρνερ και ο
συγχωρεμένος ο Γκόλντσμιθ.
Εσείς τι είδους μουσική
προτιμάτε;
3 σχόλια:
Σπούδασα λίγο μουσική και αρμόνιο. Μετά το συνέχισα μόνος μου. Το παράτησα μετά. Εδώ και κάποιους μήνες επανήλθα με πάθος και ορμή, μελετώντας πιο οργανωμένα και παίζοντας κάθε μέρα πλέον.
Ναι, η μουσική αποτελεί και σε μένα απαραίτητο εργαλείο έμπνευσης και συντροφιάς και συμφωνούμε και με τις επιλογές. Ακόμα και η μουσική επιμέλεια έχει μεγάλη σημασία σε ένα έργο. Φιλιά πολλά, Μιχάλη.
Τι όργανο παίζεις φίλε μου; Θα μπορείς και να φτιάξεις δικούς σου σκοπούς φαντάζομαι.
Ναι, η μουσική εμπνέει πολύ και συνοδεύει το γράψιμο αλλά και τη δουλειά.
Παίζω αρμόνιο, Μιχάλη. Λατρεύω τη μουσική και το παίξιμο, σου δίνει μια επί πλέον ανάσα. Τελευταία έγραψα στίχο και μουσική σε ένα λαϊκό τραγούδι ναι, με την εμπειρική μου χροιά.
Σε ευχαριστώ φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου