Νυχτερινή Πένα

Όταν ήμουν ακόμα φοιτητής με ρώτησε ένας από τους συμφοιτητές μου μια δύσκολη ερώτηση:

-Τι είναι μόρφωση;

-Μόρφωση, απάντησα, είναι η ικανότητα να περιγράψεις μια όμορφη κοπέλα χωρίς να γίνεις χυδαίος.

Μια απάντηση αντάξια συγγραφέα θα μου πείτε, αλλά και ρομαντικού. Διαπίστωσα από τον πρώτο καιρό της συγγραφικής μου πορείας ότι ήμουν ρομαντικός. Και μπορεί κάποια από τα αγαπημένα θέματα των ρομαντικών να μη μου αρέσουν, ηλιοβασιλέματα και λουλούδια ας πούμε, συνειδητοποίησα γράφοντας ότι είμαι αθεράπευτα ρομαντικός, βλέποντας τις επιλογές και τις αποφάσεις που έδινα στους χαρακτήρες μου, από το τι επέλεγα να γράφω.

Και είμαι ακόμα, βάζω το συναίσθημα πάνω από το σεξ, θεωρώ ότι μια σχέση δεν μπορεί να είναι μόνο σεξ, προτιμώ την τρυφερότητα από τη σεξουαλικότητα και την φιλική συζήτηση από το φλερτ,  δεν μπορώ να δεχθώ το πως είναι ο κόσμος σήμερα σε πολλά πράγματα σήμερα με το κυνήγι του πλούτου και της φήμης, μπορώ να κοιτώ τα άστρα με τις ώρες (εντάξει εδώ παίζει ρόλο και το ενδιαφέρον μου για την αστρονομία) και τα μάτια μιας κοπέλας και να χάνομαι σε αυτά… Εντάξει καταλάβατε.

Στο στρατό αυτή μου η στάση δοκιμάστηκε αφού όποιος μου μιλούσε ήταν εναντίον της αλλά επιβίωσε δίνοντάς μου ακόμα λόγους να την ασπαστώ. Εσείς είστε ρομαντικοί; Ή θεωρείτε ότι αυτά είναι μιας άλλης εποχής και στην εποχή των υπολογιστών δεν έχουν πια θέση;