-Τι πράγμα;
Ο Μιχάλης χαμογέλασε.
-Ξέρετε ότι είναι η αλήθεια. Ομολογώ ότι ήταν καλά συγκαλυμμένη. Αλλά εγώ που ήδη την υποψιαζόμουν και ήξερα τι ψάχνω μπόρεσα να ανακαλύψω αυτά που ήθελα. Μια ερώτηση εδώ, μια παρατήρηση εκεί και βρήκα την άκρη.
-Και ποια είναι η άκρη;
-Ας πάμε λίγο πίσω, τότε που ακόμα το χωριό σας ήταν κατοικημένο. Η Άννα Δάια, η αδερφή σου έχει γνωρίσει ένα νέο άνδρα και τον αγαπάει, μένει έγκυος από εκείνον αλλά εσύ είσαι αντίθετος στο γάμο. Μετά το καράβι στο οποίο ήταν πρώτο μηχανικός βυθίζεται στο Βισκαϊκό και η Άννα έρχεται στην ακόμα πιο δύσκολη θέση να είναι έγκυος χωρίς γάμο και τότε έρχονται τα πάνω κάτω. Ανοίγεται η διαθήκη του νεκρού που αφήνει μια τεράστια περιουσία στην αδερφή σας.
-Πως τα ξέρεις όλα αυτά;
-Από το ημερολόγιο που άφησε πίσω της και εγώ βρήκα...... τυχαία ας πούμε.
-Και;
-Και; έκανε ο Μιχάλης με ένα χαμόγελο. Αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να σας αλλάξουν τη ζωή και το έκαναν. Χτίσατε μια τεράστια περιουσία. Δε λέω ότι ανήκει στην Αγγελική αλλά αφού τα λεφτά ανήκαν στη μητέρα της, και κατ' επέκταση σε' κεινη, δικαιούται μέρος της.
-Τα λεφτά ήταν της Άννας. Όχι στην μητέρα της Αγγελικής.
-Μα αυτό είναι το θέμα. Η Αγγελική Δάια χτύπησε θανάσιμα σε τροχαίο την ίδια νύχτα που η Άννα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για να γεννήσει, μερικά καλά τοποθετημένα χρήματα και έγινε η αλλαγή.
-Απόδειξέ το.
-Δεν μπορώ, αλλά μπορώ να μιλήσω. Και δεν μπορείτε να με κάνετε να σωπάσω γιατί θα είναι σαν να το επιβεβαιώνετε και θα χάσετε την Αγγελική. Ενηλικιώνεται σε λίγες μέρες. Ξέρω ότι την αγαπάτε, το αποδεικνύει το ότι δεν την ξεφορτωθήκατε τόσα χρόνια και το ότι δεν παντρευτήκατε ξανά.
Ο Λυκούργος κοίταξε το Μιχάλη σκεφτικός.
-Περίεργος άνθρωπος είσαι, μα την αλήθεια, και πολύ έξυπνος.
-Απλά συνδίασα τα γεγονότα, απάντησε ο Μιχάλης. Και τώρα πηγαίνετε να τελειώσετε όλο το θέμα.
-Να το τελειώσω;
-Φυσικά, είστε έξυπνος άνθρωπος, δεν θα δυσκολευτείτε να φέρετε το θέμα όπως πρέπει και να την αρραβωνιάσετε με τον Άγγελο. Αγαπιούνται ξέρετε.
-Και αυτό είναι όλο;
-Φυσικά, δεν είναι ανάγκη να γκρεμίσουμε τον κόσμο της Αγγελικής.
-Ναι, δεν είναι, ψιθύρισε σκεφτικός ο Λυκούργος Δάια.
Σηκώθηκε από την πολυθρόνα. Είχε πάρει την απόφασή του. Ο Μιχάλης κούνησε το κεφάλι του και προχώρησε προς την πόρτα.
-Κάνετε το σωστό, είπε. Οπότε το έργο μου εδώ τελείωσε, καιρός να πάω πίσω, μην κάνουν οι άλλοι την υπηρεσία μου.
-Αυτός ο άνθρωπος θα πουλούσε ακόμα και άμμο στους Άραβες, είπε ο Ρωμανός. Τρομερό λέγειν, το έφερε από' δω, το έφερε από' κει, είπε να μην κάνει την κόρη του δυστυχισμένη και την αρραβώνιασε με τον Άγγελο.
Οι δυο ομόβαθμοι κάθονταν στο πεζούλι έξω από το φυλάκιο. Ο Μιχάλης ακούμπησε πίσω στον τοίχο και ο Ρωμανός τον μιμήθηκε.
-Όλα καλά λοιπόν, είπε, αλλά πως τον έπεισες;
-Ε κάτι κάνω και' γω από λέγειν, χαμογέλασε ο Μιχάλης.
-Δεν ξέρω τι έκανες αλλά ήταν θαυματουργό.
-Τίποτα παραπάνω από λίγη λογική σκέψη με τη βοήθεια ενός πνεύματος.
-Ναι, είναι και αυτό, είπε ο Ρωμανός, είδαμε ένα πνεύμα και' γω ονειρεύθηκα γεγονότα του παρελθόντος με τρομερή ακρίβεια. Ποιος θα το ακούσει και δεν θα μας πάρει για τρελούς.
-Δεν χρειάζεται να το πούμε πουθενά. Αλλά εγώ βρίσκω παρήγορο το γεγονός αυτό.
-Παρήγορο;
-Ναι, είναι παρήγορη σκέψη ότι οι ψυχές εκείνων που μας αγαπούνε αγρυπνούνε για το καλό μας ακόμα και όταν δεν βρίσκονται σωματικά κοντά μας.
Ο Ρωμανός σηκώθηκε και πήγε στην πόρτα.
-Πάω για ύπνο, χθες δεν πολυκοιμήθηκα. Αλλά άξιζαν τον κόπο όλα αυτά, κάναμε δυο ανθρώπους ευτυχισμένους.
-Φυσικά άξιζαν.
Ναι, σίγουρα άξιζαν, σκέφθηκε ο Μιχάλης κοιτάζοντας τα άστρα και την σύντομη λαμπερή πορεία ενός διάττοντα. Η ανθρώπινη ζωή είναι τόσο μικρή, τι νόημα έχει αν δεν κάνεις κάτι που να αξίζει; Και τι αξίζει περισσότερο από το να χαρίσεις σε δυο ανθρώπους την ευτυχία αν μπορείς;
Τέλος
7 σχόλια:
Θεωρω οτι την τελειωσες πολυ πολυ αποτομα και το κειμενο σου εχει κενα. Τι εγινε? Δεν ειχες εμπνευση και την εγραψες οπως οπως? Και το προηγουμενο κομματι σου ειχε κενα..
Μαρουλοφιλακια!
Ax, πόσο το χάρηκα που ο Δαίας δεν ήταν ο ''κλασσικός'' κακός!!! Οκ, έχω συμφέροντα αλλά δεν είμαι εντελώς αναίσθητος!:P Μία πολύ όμορφη ιστορία Γουίλ!!
Μαρουλάκι όχι δεν ήταν θέμα εμπνεύσεως. Απλά έτσι την είχα σχεδιάσει την ιστορία. Στην αρχή είχα σκεφθεί την κλασσική εναλλακτική, να υπάρξει και βία αλλά μετά σκέφθηκα να το κάνω διαφορετικά.
Ginny μου ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Είπα να κάνω μια διαφορετική κατάληξη, που εξασφάλιζε πιο ευτυχισμένο τέλος.
Οχι οτι δεν ηταν ομορφη ιστορια ισα ισα ηταν καταπληκτικη απλα θωρω οτι ηταν πολυ μικρουλα και καπου καποια πραγματα δεν αναλυθηκαν οσο θα ηθελα..
Μαρουλοφιλακια!
εχεις βραβειακι ελα να το παρεις!
Μαρουλοφιλακια!
Ευχαριστώ για το βραβείο.
Δημοσίευση σχολίου