Αγαπημένη μου Πριγκίπισσα,
το να φεύγω μακριά σου δεν είναι ποτέ εύκολο και μάλλον δεν θα γίνει ποτέ. Πως να γίνει κιόλας; Πως να αφήσει κανείς κάποια που τόσο αγαπάει και να φύγει; Και αν το κάνει πως να μην κλαίει;
Ναι σωστά, εγώ δεν κλαίω, αλλά αν δεν συμβαίνει αυτό υπάρχει μόνο μια αιτία, το άρωμά σου.
Ξέρω πως σε κάθε άνθρωπο το κάθε άρωμα δεν έχει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Μυρίζει κατά βάση ίδια αλλά σε κάθε άνθρωπο αποκτά και μια διαφορετική υφή και ποιότητα. Έτσι και αυτό το άρωμα του μήλου, σε' σενα είχε μια πλούσια υφή, γινόταν ωστόσο πολύ ανάλαφρο και ευχάριστο ταυτόχρονα. Και όταν σε άφησα μετά από εκείνη την δυνατή, σφιχτή αγκαλιά, διαπίστωσα πως το άρωμά σου με ακολουθούσε. Είχε μείνει μαζί μου, στα ρούχα μου, στα χέρια μου.
Ήταν μια όμορφη λεπτή υπενθύμιση, ακόμα και αν δεν είσαι δίπλα μου, όπου και να πάω θα είσαι μαζί μου όπως το γλυκό σου άρωμα έμεινε στα ρούχα μου ακόμα και όταν δεν είμασταν μαζί.
4 σχόλια:
Πόσο γλυκό..
Πρέπει να νοιώθει ευτυχισμένη διαβάζοντάς σε σε κάθε γραμμή..
Πάντα να νοιώθεις έτσι σου εύχομαι..
Ελπίζω ότι την κάνω χαρούμενη και ευτυχισμένη Ρεγγίνα μου, δεν θέλω τίποτα άλλο.
Πόσο χαίρομαι που επιστρέφοντας σε βρήκα τόσο ερωτευμένο και ακόμα πιο τρυφερό, πιο γλυκό!!!!!
Να συνεχίσεις έτσι καλέ μου!
Υπάρχει κόσμος εκεί έξω, αλλά και εδώ που έχει ανάγκη την υπενθύμιση ότι υπάρχουν και όλες αυτές οι στιγμές!
Φιλί Διαμαντένιο!
Καλώς το κοριτσάκι με τις μπούκλες, που χάθηκες τόσο καιρό;
Χαίρομαι που σου άρεσε, ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Δημοσίευση σχολίου