7.
Ο Τζων κοντοστάθηκε στην κεντρική είσοδο του κολλεγίου.
Ήταν κλειστή και κλειδωμένη αλλά ακόμα είχε μια ακαθόριστη ανησυχία για τη
φύλαξή της αν και ο δρόμος παρέμενε άδειος ευτυχώς.
Τουλάχιστον δεν είχε να ανησυχεί ότι κάποιος θα
μπορούσε να μπει, τώρα πια ήταν τόσο πυκνοκατοικημένο που δεν θα μπορούσε κανείς
να το επιχειρήσει χωρίς να γίνει αντιληπτός. Οι πολίτες της μικρής του
κοινότητας είχαν κάνει αρκετά στην ώρα που είχε περάσει. Είχαν τραβήξει τις
κουρτίνες και είχαν καλύψει τα παράθυρα των εξωτερικών πλευρών του κολλεγίου
για να μην κινδυνεύουν από πυρά έξω ή από θραύσματα αν έσπαζαν τα παράθυρα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να είναι πιο σκοτεινό το εσωτερικό των τάξεων αλλά
είχε δημιουργηθεί περισσότερος χώρος για να εγκατασταθούν.
Δεν είχαν γεμίσει όλες οι αίθουσες ακόμα, και όσες
είχαν γεμίσει δεν ήταν εξ’ ίσου γεμάτες αφού κάποιοι που ήδη γνωρίζονταν ή ήταν
γείτονες και φίλοι είχαν προτιμήσει να μείνουν μαζί. Είχαν συγκεντρωθεί ακόμα
κάποια τρόφιμα πέρα από εκείνα που είχε ήδη το κολλέγιο και μερικοί γενναίοι
πολίτες είχαν προσφερθεί να βγουν να ψάξουν για εφόδια.
Στην κουζίνα του κολλεγίου μερικές γυναίκες μαζί με
την κυρία Πέητον επιφορτίστηκαν με την παρασκευή γευμάτων ενώ ο κύριος Πέητον
ανέλαβε τον έλεγχο των εφοδίων τους σε τρόφιμα.
Ο διοικητής Μάιλς και οι υπόλοιποι άνδρες του είχαν
στήσει ένα μικρό σταθμό αστυνομικής διοίκησης σε ένα από τα γραφεία των
καθηγητών προσπαθώντας να πιάσουν και πάλι κάποια επαφή με τα κεντρικά της
αστυνομίας ή με την πολιτειακή διοίκηση. Είχαν καταφέρει να χωρέσουν μέσα στο
γραφείο και εκεί να αναλάβουν και μερικά καθήκοντα. Ο αρχιφύλακας και η κοπέλα
απο το πολιτικό προσωπικό είχαν ξεκινήσει μια καταγραφή των ατόμων που απάρτιζαν
την μικρή τους κοινότητα. Θα ήταν χρήσιμο αργότερα για να δώσουν μια λίστα
επιζώντων αν είχαν μια επαφή με οποιαδήποτε ανώτερη αρχή. Βοηθούσε και στο τώρα
με το να ξέρουν ποιοι είναι.
Οι υπόλοιποι αστυνομικοί είχαν αναλάβει πέρα από
τον ασύρματο να κάνουν και μια περιπολία μέσα στο κολλέγιο για να βεβαιώνονται
ότι όλα είναι καλά. Οι δυο Τεξανοί είχαν κλειδώσει τον κρατούμενό τους στο
κελάρι και τώρα είχαν αναλάβει να προσέχουν την πίσω είσοδο του κολλεγίου που
είχε αποδειχθεί πιο δημοφιλής.
Προχώρησε στο χώρο του ισογείου σκεφτικός. Στάθηκε
μια στιγμή στην καφετέρια που τώρα είχε μεταβληθεί σε αποθήκη τροφίμων μιας και
είχαν ανεβάσει όλα τα σχετικά εφόδια από το υπόγειο αφ’ ενός μεν για να είναι
συγκεντρωμένα μαζί με αυτά της καφετέριας πιο κοντά στην κουζίνα και αφ’ ετέρου
για να κλειδωθεί ο κρατούμενος και να ελευθερωθούν για άλλο καθήκον οι δυο
Τεξανοί.
Είχε κάνει ό,τι ήταν δυνατόν προς το παρόν για
όσους είχαν βρει ένα καταφύγιο εδώ. Οι βασικές ανάγκες καλύπτονταν και είχαν ως
τώρα διαφύγει την προσοχή του εχθρού.
Στάθηκε έξω από την τάξη του νηπιαγωγείου όπου η
Λώρα μιλούσε στους μαθητές της, είδε την Κάτι να την παρακολουθεί με προσοχή.
Με τόσους λίγους μαθητές σήμερα η Λώρα είχε καθίσει σε μια καρέκλα και τους είχε
μαζέψει γύρω της. Ίσως θα έπρεπε να οργανώσει και καμιά τάξη για πιο μεγάλα
παιδιά. Θα έπρεπε να το σκεφθεί αυτό.
Πριν πάει στο γραφείο του στάθηκε σε μια τάξη
ακόμα, ήταν μια μικρή βοηθητική και προς το παρόν ήταν εδώ εγκατεστημένα μόνο
τέσσερα άτομα, οι μεγαλύτεροι μαθητές του. Καθισμένοι στην μια άκρη της
αίθουσας συζητούσαν μεταξύ τους.
Συνέχισε το δρόμο του αναρωτώμενος τι θα έφερνε το
μέλλον στη μικρή αυτή κοινότητα που είχε δημιουργηθεί στο κολλέγιό του και που
κατά τα φαινόμενα ήταν το τελευταίο ασφαλές και ελεύθερο σημείο στην περιοχή.
Η Χόουπ σταμάτησε και αφουγκράστηκε. Η Τζάνις και η
Άλις σταμάτησαν κοντά της. Η κοπέλα έδειξε να αφουγκράζεται. Μετά γονάτισε και
ακούμπησε το χέρι της στην άσφαλτο με ανοιχτή την παλάμη.
-Τι έγινε; Τι είναι; ρώτησε η Τζάνις ψιθυριστά σαν
να βρισκόταν κοντά κάποιος εχθρός και να υπήρχε κίνδυνος να τις ακούσει.
Η Χόουπ δεν απάντησε αμέσως, συνέχισε να αφουγκράζεται
και να παρατηρεί το δρόμο μπροστά τους. Η Άλις στάθηκε δίπλα στην καινούρια της
φίλη και την κοίταξε απορημένη που δεν μιλούσε. Πήγε κάτι να πει αλλά η Τζάνις
την κράτησε και δεν την άφησε να μιλήσει.
-Οχήματα, είπε η Χόουπ τελικά. Και δεν είναι δικά
μας.
-Πρέπει να κρυφτούμε, είπε η Τζάνις.
-Ναι, πρέπει είπε η κοπέλα, και μετά ξαφνικά
χλώμιασε, και γρήγορα μάλιστα, πλησιάζουν.
-Που; είπε η Τζάνις και κοίταξε για κάποιο χώρο
κατάλληλο για να κρυφθούν.
Τώρα
μπορούσε να ακούσει και εκείνη τα ποδοβολητά μιας αρκετά μεγάλης όπως φαινόταν
ομάδας εισβολέων μαζί έναν πολύ πιο βαρύ ήχο πιο αργό και σταθερό αλλά και
βαθύ, σαν να ακουμπούσε ένα μεγάλο βάρος στη γη. Δεν ήξερε τι ήταν, ίσως κάποιο
μεγάλο ρομπότ όπως εκείνο το οπλισμένο με τα πολυβόλα στους βραχίονές του.
-Εκεί! είπε η Χόουπ και έδειξε μια οικοδομή στην
απέναντι πλευρά του δρόμου.
Πέρασαν γρήγορα το δρόμο και μπήκαν στην οικοδομή.
Η Τζάνις ακούμπησε σε έναν τοίχο και έσφιξε τα δόντια για να μην φωνάξει από
τον πόνο. Η ώρα του τοκετού πλησίαζε και η όλη κατάσταση δεν βοηθούσε. Έκλεισε
τα μάτια και σκούπισε με το μανίκι της τον ιδρώτα που έτρεχε από το μέτωπό της.
Η Χόουπ ήρθε κοντά της και πέρασε το ένα χέρι της γύρω από τη μέση της, την
βοήθησε να καθίσει στο δάπεδο.
-Ευχαριστώ, είπε η Τζάνις.
Η Χόουπ ακούμπησε το χέρι της στην φουσκωμένη
κοιλιά της Τζάνις.
-Πλησιάζει η ώρα να γεννήσεις, το μωρό έχει
γυρίσει.
Η Τζάνις την κοίταξε ξαφνιασμένη.
-Έμαθα και γι’ αυτά τα θέματα μερικά πράγματα.
-Πολύπλευρη εκπαίδευση.
-Γι’ αυτό με κλείσανε σε κλινική, και ας μην έκανα
ποτέ κακό σε κανέναν ούτε είχα αποκλίνουσα συμπεριφορά. Αλλά αυτό έγραψε η
κοινωνική λειτουργός και κανένας δεν το επανεξέτασε.
-Τυπική γραφειοκρατία, είπε η Τζάνις.
Η Άλις ούρλιαξε κάνοντας τις δυο γυναίκες να
γυρίσουν, στην είσοδο της οικοδομής είχαν εμφανιστεί δύο εισβολείς. Γρήγορη σαν
να ήταν βετεράνος στρατιώτης η Χόουπ έφερε το όπλο της μπροστά και πυροβόλησε.
Οι δυο εισβολείς έπεσαν για να μην ξανασηκωθούν και η κοπέλα φώναξε χωρίς να
παίρνει το βλέμμα της από την είσοδο:
-Γρήγορα από την πίσω πλευρά.
Η Τζάνις κατάφερε να σηκωθεί και πάλι. Έπιασε από
το χέρι την Άλις και προχώρησε στην πίσω πλευρά της οικοδομής ανάμεσα σε σωρούς
οικοδομικών υλικών και εργαλεία. Το ισόγειο της οικοδομής ήταν σχεδόν ένας
ενιαίος χώρος και δεν δυσκολεύθηκε να βρει το σημείο από όπου θα μπορούσαν να
βγουν στο δρόμο από πίσω. Αλλά εκεί την περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη δυο
ακόμη εισβολείς έρχονταν μέσα. Αγκάλιασε την Άλις, όλα είχαν τελειώσει.
«Ίσως όχι για όλους», σκέφθηκε και φώναξε:
-Χόουπ, πρόσεχε, έρχονται και από πίσω.
Οι Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές και οι Βρετανοί
πεζοναύτες ήταν άριστα εκπαιδευμένοι για να μην αιφνιδιάζονται εύκολα στο πεδίο
της μάχης. Αμέσως σκόρπισαν δεξιά και αριστερά αναζητώντας κάλυψη πίσω από
αυτοκίνητα και φράκτες. Αμέσως μετά ανταπέδωσαν τα πυρά. Οι πεζοί εισβολείς ήταν εύκολοι στόχοι, τα
ρομπότ όμως δεν έδειχαν να παθαίνουν κάτι από τα ατομικά όπλα.
-Βομβίδες! διέταξε ο Άλαν και μερικοι
αλεξιπτωτιστές που είχαν προσαρτημένο στο Μ16Α1 και βομβιδοβόλο Μ203 άνοιξαν
πυρ. Οι βομβίδες έσκασαν σαν πυροτεχνήματα πάνω στη θωράκιση των ρομπότ αλλά
αποδείχθηκαν πολύ πιο επικίνδυνες απ’ αυτά. Διαπέρασαν την προστασία και
έπληξαν τα ρομπότ καίρια, πρώτα το ένα και μετά το άλλο σωριάστηκαν καταμεσίς
στο δρόμο κάνοντας έναν θόρυβο που θα ήταν εύκολα αντιληπτός σε απόσταση πάνω
από δυο χιλιόμετρα.
-Εντάξει, δρόμος καθαρός, φώναξε ένας Βρετανός.
Άφησαν τα σημεία που είχαν καλυφθεί μιας και ο
εχθρός είχε εξουδετερωθεί, προς το παρόν τουλάχιστον. Οι άνδρες που
καταδιώκονταν από τον εχθρό είχαν φτάσει κοντά τους. Ήταν οκτώ άνδρες με
πολιτικά αλλά όλοι καλά οπλισμένοι, δύο μάλιστα με εκτοξευτές ρουκετών.
-Ευχαριστούμε, είπε ένας, πολεμάμε από την αρχή
αυτά τα καθάρματα αλλά τώρα νομίσαμε ότι είχε έρθει η ώρα μας.
-Δεν είστε πολίτες φυσικά, είπε ο Άλαν.
-Όχι, ανήκουμε στην εθνοφρουρα, ο λόχος μας
σφαγιάστηκε κάτω στην παραλία και από εκείνη την ώρα παίζουμε το κρυφτούλι με
τους ασπρουλιάρηδες. Αλλά μας είχαν στρώσει για τα καλά στο κυνήγι αυτή τη
φορά. Σας ευχαριστούμε. Εσείς;
-101η αερομεταφερόμενη, είπε ο Άλαν, και
τα παληκάρια από’ δω είναι Βρετανοί πεζοναύτες. Είμαστε σε αποστολή
αναγνώρισης. Θα έρθετε μαζί μας;
-Ναι, μπορεί να βοηθήσουμε με τις ρουκέτες, τα
πιάνουν καλά τα ρομπότ.
-Εντάξει, πάμε, είπε ο Άλαν.
Ξεκίνησαν και πάλι να προχωρούν έτοιμοι για μάχη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου