Νυχτερινή Πένα

Ι.

Στον Κήπο Της Γεθσημανή

 

Η νύχτα είχε προχωρήσει και η πλάση ησύχαζε, μόνο τα νυχτοπούλια έσπαγαν κάπου κάπου την σιωπή. Το φεγγάρι έστελνε πλούσιο το φως του στον κόσμο σαν να ήθελε να τιμήσει την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του ίδιου του Δημιουργού.

Ο Ιησούς είχε δειπνήσει με τους μαθητές του στο Πασχάλιο δείπνο όπως ήταν παράδοση, κατόπιν τους είχε παραδώσει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και τους είχε αποκαλύψει τι θα συνέβαινε τις επόμενες ώρες με πρώτη - πρώτη την προδοσία του Ιούδα, που αμέσως είχε φύγει από το δείπνο, και τη σύλληψή του. Τους έδωσε τις τελευταίες του συμβουλές και προσευχήθηκε για εκείνους.

Με τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι στο πρόσωπό του με τόσο μεγάλες σταγόνες σαν να είναι θρόμβοι αίματος.

-Πάτερ, λέει, ας παρέλθει από εμένα το ποτήριο τούτο αλλά τι λέω; Αφού για την ώρα αυτή ήρθα στον κόσμο. Πάτερ, ας γίνει αυτό που θέλεις.

Εκείνοι που θα τον συλλάβουν έρχονται με τον Ιούδα να προπορεύεται. Οι Αρχιερείς και το Συνέδριο ήθελαν να συλλάβουν τον Ιησού χωρίς να υπάρχει κόσμος για να μην γίνουν φασαρίες. Αλλά αυτό δεν ήταν εύκολο καθώς Εκείνος και οι μαθητές του δεν έμεναν για πολύ στο ίδιο μέρος. Ο Ιούδας ανέλαβε να τους οδηγήσει εκεί που θα βρισκόταν και θα μπορούσαν να τον συλλάβουν όπως ήθελαν. Είχε συμφωνήσει ένα χαρακτηριστικό για να μην υπάρξει περίπτωση να τον μπερδέψουν με άλλον. Για την προδοσία του είχε αμειφθεί με μια ολόκληρη περιουσία, τριάντα αργυρά νομίσματα.

Καθώς κατέφτανε στον κήπο με τους υπηρέτες των Αρχιερέων, ο Ιησούς ξύπνησε τους μαθητές του που είχαν αποκοιμηθεί όσο περίμεναν.

-Δεν μπορείτε να μείνετε ούτε μια ώρα ξύπνιοι; τους είπε. Να είστε πάντα σε εγρήγορση, το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής.

Ο Ιούδας προχώρησε προς το μέρος του και έδωσε το καθορισμένο σημάδι αγκαλιάζοντας τον Ιησού.

-Διδάσκαλε, είπε ο Ιούδας.

-Ιούδα, με ένα φιλί προδίδεις τον διδάσκαλό σου; του αποκρίθηκε ο Ιησούς.

Ο Ιούδας έκανε πίσω και έπεσε στο έδαφος.

-Ποιον ζητείτε; ρώτησε ο Ιησούς τους υπόλοιπους.

-Τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, είπε ένας.

-Εγώ είμαι.

Οι υπηρέτες προχώρησαν να τον συλλάβουν και ο Πέτρες έσπευσε να υπερασπίσει τον διδάσκαλό του. Τράβηξε το μαχαίρι του και με χτύπησε έναν από τους υπηρέτες του Αρχιερέα και του έκοψε το δεξί αυτί.

-Βάλε το μαχαίρι πίσω στη θήκη του, να μην πιώ το ποτήρι που μου έδωσε ο πατέρας μου         ; Ή μήπως νομίζεις ότι αν ήθελα δεν θα μπορούσα να είχα δώδεκα λεγεώνες αγγέλων να με υπερασπίσουν;

Λέγοντας αυτά ο Ιησούς πήρε το αυτί του υπηρέτη και το έβαλε στη θέση του θεραπεύοντάς τον.

-Ποιον ζητείτε; είπε στους υπηρέτες.

-Τον Ιησού τον Ναζωραίο, είπε ένας.

-Είπα ότι εγώ είμαι, απάντησε ο Ιησούς. Εμένα θέλετε, αφήστε τους να φύγουν.

Οι υπηρέτες τον έδεσαν και τον οδήγησαν στο σπίτι του Αρχιερέα Άννα και μετά στου Καϊάφα, του Αρχιερέα αυτής τη χρονιάς και γαμπρού του Άννα. Εκεί ήταν συγκεντρωμένο το Συνέδριο των Πρεσβυτέρων.

ΙΙ.

Το Συνέδριο

 

Το Μεγάλο Συνέδριο, Σανχεντρίν στην Εβραϊκή, ήταν το ανώτατο δικαστικό και νομοθετικό σώμα των Ισραηλιτών στα χρόνια της δουλειάς. Από την εποχή της δουλείας τους, πρώτα στους Έλληνες της Σελευκιδικής Αυτοκρατορίας και μετά στη Ρωμαϊκή, που δεν είχαν δικό τους βασιλιά ή ηγέτη, το ανώτατο όργανο που αποφάσιζε για θρησκευτικά και κοσμικά θέματα ήταν το Συνέδριο.

Απόψε είχε συγκεντρωθεί για να δικάσει τον Ιησού. Απαρτιζόταν από εβδομήντα μέλη, μετείχε ο Αρχιερέας όπως και οι προκάτοχοί του, όσοι βρίσκονταν στη ζωή, και οι ιερείς μαζί με τους νομομαθείς και τους νομοδιδασκάλους.

Είχαν συγκεντρωθεί όλοι στο σπίτι του Καϊάφα, και περίμεναν να φέρουν τον Ιησού. Ο Καϊάφας ρώτησε τους υπόλοιπους:

-Ποια κατηγορία έχουμε εναντίον αυτού του ανθρώπου;

-Διαστρέφει το λαό ότι υπάρχει ανάσταση νεκρών και… ξεκίνησε ένας Σαδδουκαίους.

-Μα υπάρχει ανάσταση, αντέτεινε ένας Φαρισαίος προσκαλώντας διαμαρτυρίες από τους Σαδδουκαίους που δεν πίστευαν σε ανάσταση νεκρών και αυτό ήταν μια μόνιμη διαμάχη μεταξύ τους.

-Αναστάτωσε το ναό πετώντας έξω τους εμπόρους και τους αργυραμοιβούς, είπε ένας ακόμα Φαρισαίος.

-Για όνομα! είπε ο Νικόδημος, ένας από τα επιφανέστερα μέλη του Συνεδρίου. Δεν είχαμε συζητήσει πόσες φορές το πρόβλημα με την αταξία και τη βρωμιά που δημιουργούσαν στην αυλή του ναού;

-Ταυτίζει τον εαυτό του με το Μεσσία, είπε ο ίδιος Φαρισαίος. Ποιος; Ένας ξυλουργός από τη Ναζαρέτ.

-Γιατί ονειρευόμαστε τον Μεσσία ως έναν νέο Δαβίδ; είπε ο νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ Δεν μπορεί ο Θεός να επιλέξει όποιον θέλει; Εξάλλου και ο Δαβίδ βοσκός ήταν πριν ο Σαμουήλ τον χρίσει βασιλέα.

-Είπε ότι αν γκρεμιστεί μπορεί να ξαναχτίσει τον ναό σε τρεις μέρες!

-Προφανώς είναι κάποιο μεταφορικό μήνυμα, κανείς δεν μπορεί να χτίσει το ναό σε τρεις ημέρες, κάνανε χρόνια να τον χτίσουν.

-Είπε ότι είναι Θεού Υιός!

-Δεν ξέρουμε τι εννοεί με αυτό.

-Καταδικάζει κανέναν ο νόμος μας πριν του δώσει το δικαίωμα να απολογηθεί; Ας τον ακούσουμε πρώτα, είπε ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ένας από τους πιο επιφανείς Φαρισαίους.

-Και θα τον ακούσουμε, είπε ο Καϊάφας.

Ένας υπηρέτης πλησίασε και είπε κάτι σιγανά στον Αρχιερέα. Εκείνος απευθύνθηκε στο Συνέδριο.

-Τον έφεραν.

Ο Ιησούς οδηγήθηκε μπροστά στον Καϊάφα και τους υπόλοιπους. Ο Αρχιερέας είπε:

-Τι είναι αυτό που διδάσκεις στο λαό;

-Πάντοτε μίλησα δημοσίως και στις συναγωγές που πάντα συγκεντρώνονται οι Ιουδαίοι και ποτέ στα κρυφά, απάντησε ο Ιησούς.

Ένας υπηρέτης τον χαστούκισε δυνατά.

-Έτσι απαντάς στον Αρχιερέα;

-Αν είπα κάτι κακό πες ποιο είναι αυτό, αλλιώς γιατί με χτυπάς; είπε ο Ιησούς προκαλώντας συζητήσεις και μουρμουρητά.

Φωνές ακούστηκαν για διάφορα πράγματα που είχαν ακούσει από εκείνον και τελικά ο Καϊάφας είπε:

-Σε εξορκίζω στο όνομα του ζωντανού Θεού να μας πεις αν είσαι εσύ ο Υιός του Θεού.

-Εσύ το είπες, είπε ο Ιησούς.

Ο Αρχιερέας σηκώθηκε όρθιος και έσκισε τα ενδύματά του σε ένδειξη αγανάκτησης για την ύβρη.

-Δεν χρειαζόμαστε μάρτυρες, είπε, ορίστε, βλασφήμησε. Ποια ποινή του αξίζει;

-Θάνατος! φώναξαν οι περισσότεροι.

Και ο Ιησούς καταδικάστηκε σε θάνατο. Αλλά μια τέτοια ποινή έπρεπε να επικυρωθεί από την Ρωμαϊκή αρχή. Γι’ αυτό ξεκίνησαν να πάνε τον Ιησού στον Πόντιο Πιλάτο, τον Ρωμαίο διοικητή.

 

Όταν οι μαθητές σκόρπισαν μετά την σύλληψη του διδασκάλου τους, ο Πέτρος ακολούθησε από μακριά για να δει τι θα γίνει. Ενώ βρισκόταν στην αυλή του Καϊάφα μια υπηρέτρια του είπε:

-Δεν είσαι και εσύ ένας από τους ακολούθους του;

-Δεν ξέρω τι μου λες, απάντησε και απομακρύνθηκε βιαστικά.

Το αρνήθηκε και πήγε στην πύλη όπου του είπαν τα ίδια και πάλι αρνήθηκε. Λίγο αργότερα του είπε μια κοπέλα εκεί:

-Και εσύ είσαι από εκείνους, και η προφορά σου το δείχνει.

Ο Πέτρος άρχισε να ορκίζεται ότι δεν ξέρει τον Ιησού και τότε ακούστηκε ο κόκορας. Ο Πέτρος θυμήθηκε ότι ο Ιησούς του το είχε προφητεύσει ότι θα τον αρνιόταν τρεις φορές πριν ο κόκορας λαλήσει αυτό το πρωί. Αμέσως βγήκε έξω και έκλαψε πικρά.