Νυχτερινή Πένα

   Το ελαφρύ βογγητό ακούστηκε δεύτερη φορά, δεν ήταν πόνου ή φόβου, ήταν ευχαρίστησης. Και από αυτό το σημείο άρχισε το ταξίδι μου στη σκιά του κόσμου. Ήταν η αρχή για να αποσυρθώ από αυτόν τον κόσμο και να αρχίσω τη σιωπηλή ζωή μου στην άκρη του. Μια σειρά γεγονότων ακολούθησε που με έκανε να σιχαθώ πολλά πράγματα και να αποτραβηχτώ στην ερημιά όπου ζω τώρα. Ναι ερημιά αν και εξακολουθώ να ζω ανάμεσα σε πέντε εκατομμύρια ανθρώπους.

   Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Από εκείνο το βράδυ που εγώ ήμουν σκυμμένος πάνω από τα σχέδια του Τιτανικού και ο Δημήτρης στο διπλανό δωμάτιο έκανε έρωτα με την κοπέλα του.

   Δεν είχα την επιθυμία να συγκατοικήσω με κάποιον και πολύ λιγότερο την πρόθεση αλλά γραφειοκρατικά προβλήματα με έφεραν πολύ αργά στην επαρχιακή πόλη όπου θα σπούδαζα και δεν υπήρχαν πια σπίτια ελεύθερα προς ενοικίαση. Βρήκα αυτό και πρότεινα στον ιδιοκτήτη να μου το νοικιάσει ολόκληρο αλλά είχε ήδη κλείσει με το Δημήτρη και δεν θέλησε να τη χαλάσει τη συμφωνία. Έτσι βρήκα συγκάτοικο.

   Δεν είχαμε πρόβλημα στην συμβίωσή μας, πήραμε από μια κρεβατοκάμαρα και μοιραζόμασταν κουζίνα και μπάνιο. Εκείνος πήρε το καθιστικό και έβαλε τηλεόραση και μπιλιάρδο. Εγώ κατέλαβα και το χωλ με τα βιβλία μου. Δεν με ενοχλούσε παρ' ότι αποδείχθηκε γυναικάς και άλλαζε κοπέλες πιο γρήγορα απ' ότι εγώ τελείωνα ανταλλακτικά στους στυλούς Πάρκερ μου. Αλλά ήταν τυπικός, διασκέδαζε έξω και ήταν τακτικός. Επίσης είχε το καλό πως σεβόταν τον ύπνο μου, δεν έκανε φασαρία όταν επέστρεφε τη νύχτα, ξημερώματα συνήθως.

   Απόψε ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις που το ξενυχτούσα και' γω. Ήμουν απασχολημένος με το νέο μου μυθιστόρημα. Αλήθεια αυτό δεν το είπα. Αγαπημένη μου ασχολία για τον ελεύθερο χρόνο μου ήταν και είναι το γράψιμο. Ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω ένα μυθιστόρημα για το θρυλικότερο πλοίο στην ιστορία και μελετούσα τα σχέδια του. Ήθελα να ρυθμίσω λεπτομέρειες για μια καταδίωξη που θα γινόταν στα καταστρώματά του.

   Ήμουν σκυμμένος πάνω από το τραπέζι όπου είχα ανοιχτά τα βιβλία μου. Έγραφα - όπως και διάβαζα για τη σχολή - στο γραφείο που είχα στο δωμάτιό μου αλλά όταν ήθελα να μελετήσω κάποιο θέμα που απαιτούσε πολλά βιβλία χρησιμοποιούσα ένα μεγάλο τραπέζι στο χωλ. Του Δημήτρη του άρεσε η σοφιστικέ μου ατμόσφαιρα όπως την έλεγε και η σπάνια διαταρατόμενη ηρεμία μου. Συνήθιζε να με λέει η ήρεμη δύναμη.

   Ακούστηκε ένα ακόμα βογγητό και μετά ένας λυγμός αλλά ίσα που τα άκουσα μελετώντας τα σημεία καθόδου από το κατάστρωμα D στο Ε και τους φραγμούς που έθετε ο διαχωρισμός των θέσεων. Δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει όταν ο Δημήτρης βγήκε από το δωμάτιο και βλέποντάς με στο χωλ είπε:

   -Σε ξυπνήσαμε φιλαράκι; Συγνώμη.

   -Όχι, δεν είχα κοιμηθεί, μελετούσα.

   -Α καλά. Πάω για μπάνιο.

   -Τέτοια ώρα; είπα.

   -Ναι ρε, να ξεπλυθώ από το αίμα.

   -Αίμα;

   Η απάντηση ήταν προφανής αλλά το μυαλό μου περιπλανιόταν στους διαδρόμους του Τιτανικού και έτσι μου διέφυγε.

   Εκείνος χαμογέλασε.

   -Ήμουν ο πρώτος της, είπε περήφανα και μπήκε στο μπάνιο.

   Επέστρεψα στη μελέτη μου και ξέχασα τον Δημήτρη και την κοπέλα του. Κάποια στιγμή κοίταξα το ρολόι μου για να διαπιστώσω ότι ήταν τέσσερις το πρωί. Έβγαλα τα γυαλιά μου και τα άφησα πάνω σε έναν ανοιχτό τόμο. Έτριψα τα μάτια μου και όταν κατέβασα τα χέρια μου βρέθηκα να αντικρίζω μια κοπέλα που με κοίταζε ντροπαλά, έτσι αντίκρισα για πρώτη φορά την Κατερίνα.