Η σημερινή μέρα είναι από εκείνες που λες τι άλλο μπορεί να πάει στραβά.
Η αρχή έγινε με τη δουλειά και κάτι αναποδιές στο ΙΚΑ που όμως τελικά υπερκεράστηκαν και χαρούμενος συνέχισα με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά. Αλλά όχι. Τα χειρότερα έπονταν. Είχα να δω πολλά ακόμη.
Κατά σειρά. Κατάφερα να γελοιοποιήσω τον εαυτό μου και να δείξω τελείως ηλίθιος, δέχθηκα μια αναπάντεχη και πολύ γερή ψυχρολουσία από μια πλευρά που δεν το περίμενα. Ωραία. Αλλά και εδώ δεν τελείωσε. Ο άγγελός μου είναι θλιμμένος, πονάει και είμαι τελείως ανίκανος να βοηθήσω, νιώθω ανίσχυρος.
Και έτσι σε μια μέρα όπου ένιωσα κουρασμένος, γελοίος και ανόητος, ηλίθια ρομαντικός, ανίσχυρος και ανίκανος, με δάκρυα να τρέχουν γιατί δεν μπορώ να τα συγκρατήσω πια καταφεύγω εκεί που ήταν πάντα το καταφύγιό μου και όπου τα κατάφερνα καλά, στο γράψιμο.
Και αν τρέμει λίγο το χέρι μου δεν πειράζει, όπως δεν πειράζουν και οι σταλαγματιές που τα δάκρυα κάνουν στη σελίδα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου