Η συνέχεια της δίκης έγινε με την κατάθεση του τελευταίου μάρτυρα της κατηγορούσας αρχής που ήταν ο ψυχολόγος Κόλιν Κοπέλιους. Είχε εξετάσει την Γκαμπριέλα και είχε έρθει στη δίκη για να καταθέσει για την ψυχική της υγεία και τη δυνατότητα να οργανώσει και να εκτελέσει ένα έγκλημα. Ήταν ένας αδύνατος ανθρωπάκος ντυμένος με ένα κουστούμι που του ήταν μάλλον φαρδύ και με το ενοχλητικό συνήθειο να ανοιγοκλείνει πολύ συχνά τα μάτια του, κάτι που τον έκανε να μοιάζει συνέχεια ξαφνιασμένος από κάτι. Η κατάθεσή του ήταν απολύτως προβλέψιμη και αφάνταστα βαρετή. Είχε την τάση να υποστηρίζει κάθε του απάντηση με ρητά και απόψεις επιστημόνων και ερευνητών κάνοντας την κατάθεσή του μακροσκελή και κουραστική. Το συμπέρασμα, που ο Μπόνακορ συνόψισε σε λίγες φράσεις, ήταν ότι η κατηγορούμενη διέθετε την θέληση και την ψυχική δύναμη ώστε να εκτελέσει ένα προμελετημένο έγκλημα. Το σοκ μετά ήταν θέμα κάποιας προσωρινής υστερίας ή καθαρή προσποίηση.
Η Ιόλη πήρε το λόγο. Η κατάθεση του Κοπέλιους είχε πάρει πολύ χρόνο και μπορούσε να δει πως οι ένορκοι είχαν κουραστεί, δεν είχε νόημα να δοκιμάσει να αντικρούσει τα επιχειρήματα του ψυχολόγου, θα είχε δικό της αντίστοιχο μάρτυρα. Απλά θα αποδείκνυε την προκατάλειψη της γνώμης του.
-Δόκτωρ Κοπέλιους, έχετε καταθέσει σε πολλές δίκες;
-Σε τριάντα.
-Έχετε βρει ποτέ σε δίκη τον κατηγορούμενο ψυχολογικά ανήμπορο για έγκλημα ή στερημένο από λογική ή συναίσθηση ή ότι πρέπει να απαλλαγεί;
-Όχι σε καμία.
-Σε καμία; Όλοι ήταν στυγνοί δολοφόνοι;
-Υποθέτω.
-Ή πολύ απλά δεν κάνατε τη γνωμάτευση που έπρεπε αλλά αυτήν που ήθελε ο εισαγγελέας, είπε η Ιόλη. Δεν έχω άλλη ερώτηση.
-Πολύ καλά, είπε ο δικαστής. Μιας και ο κύριος Μπόνακορ δήλωσε πως δεν έχει άλλο μάρτυρα πρέπει να σας ρωτήσω. Είστε έτοιμη να ξεκινήσετε με τους δικούς σας αύριο;
-Μάλιστα κύριε πρόεδρε.
-Διακόπτουμε για αύριο το πρωί, είπε ο Άιρτον και χτύπησε το μικρό σφυρί του.
Το ελικόπτερο απογειώθηκε με ένα ελαφρύ τίναγμα. Καθισμένος δίπλα στην ανοιχτή πλαινή πόρτα ο Μάικ Μακ Γκρέγκορ κοίταζε κάτω το έδαφος που όλο και απομακρυνόταν. Το πεδίο της μάχης ήταν σπαρμένο με πτώματα. Οι αντάρτες είχαν πληρώσει με μεγάλες απώλειες αυτήν την επίθεση, μεταξύ τους και ο Γκοριόμου, ο αρχηγός τους και κύριος υπεύθυνος της σφαγής του Σάκρεβας Κούνα. Ήταν εκείνος που τον είχε τραυματίσει αλλά ο Μακ Γκρέγκορ τον είχε σκοτώσει.
Η γυναίκα με το μωρό στην αγκαλιά στο απέναντι κάθισμα τον κοίταζε. Της χάρισε ένα κουρασμένο χαμόγελο. Έγειρε το κεφάλι του πίσω.
-Είσαι ευλογημένος, είπε η γυναίκα. Έβαλες το κεφάλι σου στο στόμα του λιονταριού και βγήκες ζωντανός και έσωσες και' μας.
Είχαν πάει όλα καλά τελικά. Ο Γκοριόμου ήταν νεκρός, οι αντάρτες είχαν τραπεί σε φυγή και είχαν καταφέρει να διασώσουν και τους πρόσφυγες. Από τους Ρέηντζερς δεν είχε μείνει κανένας χωρίς να τραυματιστεί λιγότερο ή περισσότερο αλλά κανένας νεκρός. Όλα καλά.
Άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε το ταβάνι όπου τα φώτα από έξω σχημάτιζαν διάφορα σχέδια. Η εκστρατεία στη Γκάνα, κωδική ονομασία Ανθρωπιστική Ασπίδα. Επιτέλους ήξερε τι ήταν αυτό που τον είχε στοιχειώσει τόσες μέρες. Επιτέλους είχε ένα μέρος της απάντησης και ίσως μπορούσε να δει και την υπόλοιπη.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι του και προχώρησε στο μπάνιο με την υπερένταση να τον γεμίζει διώχνοντας τη νύστα και την κόπωση. Έσκυψε στο νιπτήρα και έριξε στο πρόσωπό του λίγο νερό, ο χρυσός σταυρός που φορούσε έλαμψε καθώς έπεσε πάνω του το φως από τις δυο λάμπες πάνω από το νιπτήρα.
-Για όνομα... αυτό είναι. Πως δεν το σκέφθηκα; μονολόγησε.
Ντύθηκε βιαστικά και βγήκε στο διάδρομο. Δυο λεπτά αργότερα έμπαινε στο τζιπ στη θέση του οδηγού του οποίου καθόταν ο Βαλίν.
-Που πάμε; ρώτησε εκείνος.
-Στη φυλακή, είπε ο Μακ Γκρέγκορ, έχω κάποιες ερωτήσεις να κάνω στην Γκαμπριέλα Ράνσομ.
-Γιατί;
-Γιατί ξέρω πια τι έγινε εκείνο το βράδυ.
Το τηλέφωνο που χτύπησε δεν ξύπνησε την Έλεν Βάλμοντ. Η τρομερή γυναίκα καθόταν σε μια πολυθρόνα στο σκοτεινό δωμάτιό της. Μέσα στην ησυχία και το σκοτάδι κατέστρωνε σχέδια για την παραδειγματική όσο και σκληρή τιμωρία εκείνης που σκότωσε το γιο της. Υπολόγιζε το ενδεχόμενο να μην πετύχει ο Μπόνακορ τη θανατική καταδίη και να ήταν η ποινή μόνο φυλάκισης που δεν της αρκούσε ακόμα και αν ήταν ισόβια. Ήθελε να την κάνει να πληρώσει, να την πονέσει, να τη βασανίσει.
Το τηλέφωνο δεν την ξύπνησε αλλά την ενόχλησε διακόπτοντας τα σχέδιά της. Πήρε το ακουστικό και με τον συνηθισμένο της αυταρχικό τόνο είπε:
-Εμπρός.
-Ο Μακ Γκρέγκορ μόλις έφτασε στη φυλακή και ζήτησε να δει την Ράνσομ.
-Με ποιο δικαίωμα; Είναι ένορκος δεν μπορεί να δει την κατηγορούμενη!
-Είναι και αξιωματικός των Ρέηντζερς και η ταξιαρχία άνοιξε και πάλι την υπόθεση μετά την παρουσίαση του όπλου του εγκλήματος.
-Κανονίστε τον, και εκείνον και την άλλη. Να φανεί ότι υπήρχε ερωτική σχέση και ήθελε να τη βοηθήσει να αποδράσει, πρόσταξε η Βάλμοντ χωρίς κανένα συναίσθημα να φανεί στο πρόσωπό της καθώς διέταζε έναν διπλό φόνο. Μη σας νοιαζει για τα λεφτά, θα αμειφθείτε αδρά.
Η Γκαμπριέλα κοιμόταν τον ανήσυχο ύπνο που είχε κάνει και τις προηγούμενες νύχτες στη φυλακή. Τυλιγόταν με τα σκεπάσματα σφιχτά και έσφιγγε τις άκρες στα χέρια της όχι τόσο για το κρύο όσο προσπαθώντας να νιώσει κάπως προστατευμένη, σχετικά ασφαλής. Αν και η απειλή της Νιέβανς την είχε απαλλάξει από κάθε κακομεταχείριση δεν έπαυε να φοβάται ότι οι βασανιστές της θα επέστρεφαν νύχτα για να συνεχίσουν το σαδιστικό παιχνίδι τους.
Ακούγοντας βήματα στο διάδρομο που βρισκόταν το κελί της τινάκτηκε καθιστή στο κρεβάτι της και κοίταξε την πόρτα. Άρχισε να τρέμει και ένιωσε να παραλύει, αναγνώριζε τα βήματα, είχαν χαραχτεί με πυρωμένο σίδερο στην ψυχή της. Βήματα κοφτά και βαριά όπως τα χτυπήματά του. Η Νιέβανς ξύπνησε και κοίταξε την Γκαμπριέλα αλλά δεν πρόλαβε να μιλήσει, η πόρτα άνοιξε.
-Εδώ, είναι, είπε ο δεσμοφύλακας και η Γκαμπριέλα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα λυγμό. Ήταν ο ίδιος άνδρας που της είχε πει ό,τι ήταν θεοί για εκείνη.
-Ευχαριστώ, μπορείς να πηγαίνεις, είπε μια ήσυχη φωνή που δεν αναγνώρισε.
-Δεν μπορείτε να μείνετε μόνοι σας με την κρατούμενη!
-Έχεις άδεια χειρισμού απορρήτων δεσμοφύλακα; απάντησε μια φωνή που αναγνώρισε ως του Μακ Γκρέγκορ.
-Γιατί αυτός έχει;
-Αυτός ήταν εκεί, δεν του χρειάζεται.
-Θα πάω στο διευθυντή!
-Δεν σε εμποδίζει κανείς.
Ο Μάικ Μακ Γκρέγκορ άφησε το δεσμοφύλακα να απομακρυνθεί πριν πει στον Βαλίν:
-Γουίλλιαμ, μείνε εδώ και εμπόδισε να μπει στο κελί πριν τελειώσω οποιοσδήποτε, χωρίς χρήση βίας ει δυνατόν, με βία αν είναι απαραίτητο.
Μπήκε στο κελί και κοίταξε την Γκαμπριέλα, κάθησε στην άκρη του κρεβατιού. Εκείνη τον κοίταξε λιγότερο φοβισμένη τώρα. Κάτι μέσα της της έλεγε ότι αν υπήρχε κάποιος που ήταν με το μέρος της ήταν ο άνδρας που βρισκόταν μπροστά της.
-Πρέπει να σου ζητήσω συγνώμη, είπε ο Ρέηντζερ.
Ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε να ακούσει από εκείνον και δεν το έκρυψε. Ο Μακ Γκρέγκορ χαμογέλασε μελαγχολικά.
-Έπρεπε να το έχω καταλάβει από τότε στο νοσοκομείο, αυτό που ψέλλισες, ο τρόμος που σου προκάλεσε ο Γουίλλιαμ έστω και άθελά του..... Δεν θα είχες υποφέρει τα όσα υπέφερες, η μόνη μου ίσως δικαιολογία είναι ότι ήμουν εξασθενημένος εκείνη την νύχτα. Είχα επιστρέψει τραυματίας.
-Δεν καταλαβαίνω.
-Όταν είμασταν στη Γκάνα, την πρώτη φορά που πήγαν Ρέηντζερς εκεί, ανακαλύψαμε τις σφαγές που είχε κάνει ένας ντόπιος πολέμαρχος στην περιοχή Σάκρεβας Κούνα. Είχαν εκτελέσει άνδρες και παιδιά και έιχαν βιάσει όλες τις γυναίκες από την εφηβεία και πάνω, μετά τους είχαν κόψει το λαιμό. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα το' βρισκε αποτρόπαιο, ένας διεστραμμένος θα το' βρισκε καλή ιδέα. Δυστυχώς για' σενα ο Άντονι Βάλμοντ ανήκε στη δεύτερη κατηγορία και οι εικόνες που αντίκρισε στη Γκάνα του έδωσαν μια μακάβρια ιδέα. Δεν ξέρω γιατί διάλεξε εσένα για να την πραγματοποιήσει ή γιατί στο δεδομένο χρόνο.
Η Γκαμπριέλα δεν είπε τίποτα. Κάτι είχε αρχίσει να κινείται κάτω από το μαύρο πέπλο που σκέπαζε τα γεγονότα εκείνης της μέρας.
-Έφυγε από την εταιρία και σε περίμενε. Προσποιήθηκε πως είχε κάποιο προβλημα με το αυτοκίνητό του και εσύ σταμάτησες. Σε νάρκωσε με κάποιο μέσο και σε μετέφερε στην ήδη ετοιμασμένη θέση όπου σκόπευε να σε βιάσει και να σε σκοτώσει.
-Αρρωστημένο καθίκι, είπε η Νιέβανς με αποστροφή.
Η Γκαμπριέλα δεν μίλησε και πάλι, είχε αρχίσει να θυμάται με κάθε λεπτομέρεια και εκείνα που πριν ήταν χαμένα στη λήθη του σοκ.
-Σάκρεβας Κούνα, είπε σιγανά. Έχω δει φωτογραφίες....
-Αυτό ψιθύρισες στο νοσοκομείο, έπρεπε να το έχω καταλάβει. Ο Βαλίν έσκυψε από πάνω σου και άρχισες να ουρλιάζεις. Γιατί; Μέχρι πριν λίγες ώρες αυτό ήταν που δεν καταλάβαινα – το είχα δει αλλά δεν το συνειδητοποιούσα – είδες τη μεταλλική ταυτότητα που κρεμόταν στο λαιμό του και μέσα στο σοκ σου νόμιζες ότι είχες πέσει και πάλι στα χέρια του Βάλμοντ που φορούσε επίσης την ταυτότητα που είχε από τη θητεία του στο στρατό. Σκότωσες σε αυτοάμυνα Γκαμπριέλα Ράνσομ και το χτύπημα που έδωσες δεν είχε καν το στόχο να σκοτώσει, ήθελες μόνο να ξεφύγεις.
-Τι θα κάνετε με αυτά που ανακαλύψατε;
-Θα φροντίσω να ειπωθούν στο δικαστήριο.
Η Γκαμπριέλα τον κοίταξε με μάτια που είχαν αρχίσει να βουρκώνουν.
-Μάικ, είπε ήσυχα ο Βαλίν, έχουμε πρόβλημα.
-Τι είδους πρόβλημα;
-Τους είδους μερικών τύπων που έρχονται κατά δω με δολοφονικές διαθέσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου