Αποφάσεις Ζωής 5

Author: Νυχτερινή Πένα /

-Μιχάλη τελείωσα με τα τιμολόγια, αν δεν με θέλεις κάτι έλεγα να φύγω.
Ο Μιχάλης σήκωσε το βλέμμα του από τις εκτυπώσεις που μελετούσε και κοίταξε την Τζάνις, συνειδητοποίησε πως είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.
-Ναι Τζάνις, να φύγεις, είπε ο Μιχάλης, καλό Σαββατοκύριακο.
-Ευχαριστώ Μιχάλη, επίσης.
Η κοπέλα βγήκε και ο Μιχάλης ξαναγύρισε στη δουλειά του. Συνέχιζε να μελετάει τις εγγραφές και τα ισοζύγια. Ακόμα δεν είχε βρει κάτι το ύποπτο ή έστω περίεργο. Δεν ήταν δυνατό ωστόσο, κάτι έπρεπε να συμβαίνει. Πως αλλιώς είχε καταλήξει σε χρεωκοπία το νοσοκομείο;
Άκουσε την πόρτα να ανοίγει και είπε χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από τα χαρτιά μπροστά του:
-Τι ξέχασες;
-Τίποτα.
Ο Μιχάλης σήκωσε το βλέμμα του δυσάρεστα ξαφνιασμένος, στην πόρτα του γραφείου του στεκόταν η Καρς.
-Καλησπέρα, είπε εκείνη.
-Καλησπέρα, είπε ο Μιχάλης, πως από' δω;
-Δεν επιτρέπεται;
Η αυθόρμητη αντίδραση του Μιχάλη θα ήταν ένα ηχηρό όχι αλλά συγκρατήθηκε και της εκανε νόημα να περάσει. Η Καρς κάθισε σε μια πολυθρόνα μπροστά από το γραφείο και κοίταξε τον Μιχάλη.
-Πως και δεν έφυγες ακόμα;
-Έχω πολλά να κάνω, απάντησε ο Μιχάλης απογεύγοντας να αποκαλύψει ότι δεν έφευγε καθόλου από το νοσοκομείο.
-Ναι, καταλαβαίνω. Ήθελα να σε δω.
-Γιατί;
Είχε ήδη μάθει για τη Μάριαν και είχε έρθει να το κάνει θέμα;
-Το πρωί με εντυπωσίασες.
-Μπα;
-Κάθε άνδρας που θα είχε βρεθεί στη θέση σου στον ανελκυστήρα θα είχε κάπως αντιδράσει. Η απάθεια και ο αυτοέλεγχος σου με εντυπωσίασαν.
-Μάλιστα, κατάλαβα.
-Θα σχημάτισες κακή άποψη για' μενα.
-Για να πω την αλήθεια το είχα ξεχάσει.
-Μεγαλόψυχο εκ μέρους σου, είπε η Καρς κοιτάζοντάς τον. Δεν θα ήθελα να με περάσεις για κάποια που ρίχνεται σε οποιονδήποτα άνδρα δει.
-Δεν το σκέφθηκα.
-Άσε με να σου πω λίγα πράγματα για' μενα.
-Ακούω.
-Είμαι παντρεμένη, είπε η Καρς, εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά την τελευταία δεκαετία ο άνδρας μου δεν κοιμάται μαζί μου. Στην αρχή απλά το υπέφερα στωικά και διοχέτευα την ενέργειά μου στις επιχειρήσεις μου. Αλλά δεν γίνεται αυτό, έχω ανάγκες, είμαι ακόμα νέα.
Ο Μιχάλης άκουγε με σκεπτικισμό τα όσα του έλεγε. Δεν ήξερε αν θα έπρεπε να την πιστέψει. Ακόμα και αν έλεγε αλήθεια κάτι θα είχε συμβεί για να έρθουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Και συνήθως φταίνε και οι δυο σε τέτοιες περιπτώσεις. Έπρεπε να είχε συζητήσει το θέμα με το σύζυγό της και όχι να αποκτήσει εραστές.
-Έτσι προχώρησα σε κάποιες σχέσεις, είπε η Καρς.
-Και ο επόμενος στη λίστα θες να είμαι εγώ;
-Δεν ήρθα να στην πέσω, είπε με θιγμένη αξιοπρέπεια η Καρς. Απλά ήθελα να ξέρεις πως έχουν τα πράγματα και γιατί παρασύρθηκα το πρωί.
-Αν δεν επαναληφθεί δεν πειράζει, είπε ο Μιχάλης.
-Είσαι μεγαλόψυχος, είπε η Καρς.
Σηκώθηκε από τη θέση της και έσκυψε μπροστά απλώνοντας το χέρι της για χειραψία. Ο Μιχάλης δεν το αρνήθηκε αλλά απέφυγε να κοιτάξει το ντεκολτέ του οποίου τη θέα του πρόσφερε.
Η Καρς γύρισε και έφυγε. στην πόρτα τον καληνύχτισε. Ο Μιχάλης ανταπέδωσε έχοντας επιστρέψει στη δουλειά του. Αν έβλεπε το χαμόγελό της καθώς πήγαινε στον ανελκυστήρα θα είχε κάθε λόγο να ανησυχεί.

Μια αστραπή έσχισε τον ουράνιο θόλο φωτίζοντας για μια στιγμή το περίγραμμα των γύρω κτιρίων και αναγκάζοντας τον Μιχάλη να μισοκλείσει τα μάτια του. Όπως επανήλθε το σκοτάδι και ακούστηκε ο δυνατός ήχος της βροντής τα άνοιξε πάλι και έκανε να πιάσει την κούπα με τον γλυκό καφέ του.
Είχε αποτραβηκτεί και πάλι στην σκοτεινή ησυχία του μικρού σαλονιού στον πρώτο. Καθώς ξημέρωνε Σάββατο ήταν ακόμη πιο μικρή η κίνηση στην μικρή καφετέρια και η ησυχία απόλυτη.
Μετά την αποχώρηση της Καρς ο Μιχάλης είχε συνεχίσει να εργάζεται αλλά πολύ γρήγορα τον νίκησε η κόπωση. Είχε χρειαστεί μεγάλη αυτοκυριαρχία για να αντιδράσει διπλωματικά στην πρόκλησή της και να μην αφήσει το θυμό του να ξεσπάσει.
Αναρωτήθηκε αν και πόσο πληροφορημένη ήταν για τον ίδιο η Καρς. Ήταν όντως η λαγνεία της που την είχε φέρει στο γραφείο του ή μήπως του έκανε πόλεμο νεύρων; Έτεινε να πιστέψει το πρώτο αλλά και πάλι όλα ήταν πιθανά. Έγειρε πίσω στον καναπέ, όπως και να είχε θα ήταν πολύ προσεκτικός μαζί της, σαν κάποιος που διασχίζει ναρκοπέδιο. Έκλεισε τα μάτια του καθώς μια ακόμα αστραπή αυλάκωνε τον ουρανό.
Ένα χέρι ακούμπησε απαλά τον ώμο του και τον έκανε να ανοίξει ξανά τα μάτια του. Βρέθηκε να αντικρίζει την Κριστίν.
-Είσαι καλά; είπε η κοπέλα. Σε είδα να κλείνεις τα μάτια και να γέρνεις πίσω και σκέφθηκα ότι έπαθες κάτι.
-Καλά είμαι, είπε ο Μιχάλης, κουρασμένος απλά.
-Δεν θα έπρεπε να πας σπίτι σου; Δεν σχόλασες για σήμερα;
-Μμ ναι, αυτό μπορείς να το πεις, είπε ο Μιχάλης παίρνοντας την κούπα και πίνοντας λίγο από τον καφέ του. Αλλά σπίτι όχι, δεν θα πάω. Εδώ μένω.
-Εδώ; απόρησε η Κριστίν.
-Ναι. Για επαγγελματικούς λόγους.
-Δεν θα πω ότι καταλαβαίνω, είπε η κοπέλα, δεν θα έμενα σε νοσοκομείο παραπάνω από το απαραίτητο. Έχω ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια με τα νοσοκομεία που με κουράζει ακόμη και η σκέψη τους.
-Για τι νοσηλεύεσαι; Αν δεν σε πειράζει να μου πεις βέβαια.
-Δεν είναι μυστικό, είπε η κοπέλα με ένα μελαγχολικό χαμόγελο. Έχω λευχαιμία.
Ο Μιχάλης δεν κατάφερε να κρύψει το ρίγος που τον διαπέρασε. Ήξερε πολλά για την ασθένεια για να καταλαβαίνει ότι η κοπέλα μπροστά του πάλευε για τη ζωή της ακόμα και αν δεν είχε καταβληθεί από την ασθένεια τόσο ώστε να φαίνεται. Και τι να της έλεγε; Περαστικά; λίγοι ήταν εκείνοι που γλίτωναν απ' αυτήν. Δεν υπήρχε θεραπεία. Τα φάρμακα πολεμούσαν να επιβραδύνουν την εξέλιξη της ασθένειας, δεν την θεράπευαν. Από τη δύσκολη θέση τον έβγαλε η Κριστίν.
-Κατέβηκα να πάρω λίγο νερό και να καθίσω λίγο εδώ, είπε, δεν περίμενα πως θα βρω και κάποιον άλλο. Συνηθίζεις να ξαγρυπνάς;
-Κάποιες φορές. Από χθες το βράδυ ωστόσο δεν κοιμήθηκα καθόλου.
-Γιατί; Δεν είναι καλό αυτό.
-Ε ήταν ανάγκη. Έπρεπε να σκεφθώ κάποια πράγματα και να έχω το νου μου στην Καρς.
-Την ιδιοκτήτρια του νοσοκομείου;
-Δεν είναι ιδιοκτήτρια αν και πολύ θα το' θελε, είπε ο Μιχάλης κοφτά. Αλλά εσύ που την ξέρεις;
-Με επισκέφθηκε το μεσημέρι, είπε η Κριστίν. Φοβήθηκα πρέπει να σου πω. Νόμιζα ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα πάλι. Αλλά ήταν φιλική μαζί μου και είπε ό,τι χρειαστώ να απευθυνθώ σε εκείνη.
Η Καρς δεν ήταν φιλάνθρωπος ήταν το μόνο σίγουρο. Άρα αυτή η κίνηση έκρυβε κάτι. Τι; Ήταν δυνατόν να είχε καταλάβει ότι ο ίδιος είχε γνωριστεί με την κοπέλα; Είχε η ίδια δει ότι ήταν στον τέταρτο και αν δεν τον είχε πιστέψει ότι πήγε να δει τον Άλφρεντ μπορεί να είχε δοκιμάσει μια επιτόπια έρευνα. Αλλά πως κατέληξε στην Κριστίν; Επειδή και μόνο ο ίδιος είχε φροντίσει για την είσοδό της στο νοσοκομείο;
-Είπατε τίποτα άλλο;
-Όχι, δεν έμεινε πολύ. Απλά με ρώτησε για το βιβλίο που διαβάζω.
Το βιβλίο! Αυτό ήταν! Η Καρς ήταν πληροφορημένη ότι έφυγε με το βιβλίο αλλά γύρισε χωρίς αυτό και κατάλαβε όταν το είδε στα χέρια της Κριστίν. Ήταν πληροφορημένη καλά για τις κινήσεις του. Έπρεπε να σταματήσει αυτό! Αλλά όλα αυτά μπορούσαν να περιμένουν, υπήρχε κάτι πολύ πιο ευχάριστο να κάνει επί του παρόντος.
-Σου άρεσε το βιβλίο; ρώτησε την Κριστίν.
-Ναι πολύ καλό, έχει ψυχογραφήσει πολύ καλά τους χαρακτήρες και είναι τόσο αληθινοί. Βλέπεις την κατρακύλα στην τρέλα του Στέφεν που παρά την κλονισμένη ήδη κατάστασή του είχε καταφέρει να έχει μια φυσιολογική ζωή ως που άρχισαν οι φόνοι. Και μετά βήμα βήμα προχωράει στην παράνοια ως που φτάνει να γίνει και εκείνος δολοφόνος ενώ ο κατά συρροήν δολοφόνος είναι τελικά ο πατέρας του.
-Α, το τελείωσες βλέπω.
-Ναι, αν ήξερα ότι θα είσαι εδώ θα στο έφερνα.
-Δεν πειράζει, είπε ο Μιχάλης, και αύριο μέρα είναι. Έχεις άλλα βιβλία να διαβάσεις;
-Ναι, μου φέρανε οι γονείς μου. Εσύ; Τι διαβάζεις αυτές τις μέρες;
Η συζήτησή τους περιστράφηκε γύρω από τα βιβλία και πάλι. Ήταν μια αποκάλυψη για το Μιχάλη αυτή η κοπέλα, ήταν έξυπνη και πνευματώδης και η συζήτηση μαζί της από τις πιο ευχάριστες που είχε κάνει. Όταν η Κριστίν αποφάσισε να πάει για ύπνο και τον καληνύχτισε, ο Μιχάλης πρόσθεσε στην καληνύχτα που της είπε:
-Αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις θα ήθελες να πιούμε έναν καφέ μαζί αύριο;
-Αύριο θα κάνω θεραπεία, είπε η κοπέλα, δεν θα είμαι σε θέση να βγω από το δωμάτιό μου οπότε δε γίνεται εκτός και αν θες να με επισκεφθείς.
-Εντάξει, τι θα κάνει να πιεις ή να φας;
-Τα πάντα εκτός από καφείνη.
-Εντάξει, είπε ο Μιχάλης. Θα σε δω αύριο.
Κοίταξε την κοπέλα που έφευγε. Μόλις εκείνη πήρε τον ανελκυστήρα σηκώθηκε και εκείνος από τη θέση του. Η συζήτηση μαζί της του είχε κάνει καλό σκέφθηκε καθώς πήγαινε στο δωμάτιό του, είχε σβήσει την οργή που είχε αφήσει μέσα του η συνάντηση με την Καρς.
Σταμάτησε στον υπολογιστή και έστειλε ένα μήνυμα στον Αλέξανδρο για τα καθέκαστα. Η απάντηση ήρθε σχεδόν αμέσως ενώ ξεντυνόταν για να κοιμηθεί, είχε πετύχει φαίνεται τον φίλο του μπροστά στον υπολογιστή του.
“Να προσέχεις την Καρς. Μην ασχολείσαι μόνο με την δουλειά, υπάρχουν μερικές πραγματικά καυτές νεαρές υπάρξεις γύρω σου,” ήταν η απάντηση. Ο Μιχάλης χαμογέλασε και έγραψε:
“Καυτή δεν είναι λέξη για να χαρακτηρίσεις κοπέλα, είναι για σούπα. Υπάρχουν άλλες λέξεις για την ομορφιά.”
Έστειλε το μήνυμα σκεπτόμενος ότι είχε γνωρίσει μια όμορφη κοπέλα.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου