Πτήση 178 - 12

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο 11
12:01 – 12:30 GMT 17:01 – 17:30

Λονδίνο
Αεροδρόμιο Χήθροου
17:01
Ο Άιαν μπήκε στο γραφείο μαζί με την Αμέλια. Βρήκαν τους τρεις άλλους σκυμμένους πάνω από τον ένα υπολογιστή, αμίλητοι και προσηλωμένοι παρακολουθούσαν το βίντεο αλλά χωρίς τον ήχο. Ο αρχηγός της ομάδας πήγε κοντά.
«Τι έγινε; Ανακαλύψατε κάτι;»
«Ο Πωλ μας έστειλε ένα μήνυμα από τον τάφο,» είπε ο Μαξιμίλιαν. «Ο Ρόμπερτ το βρήκε.»
«Τι λέει;»
«RPGH πρόλαβε να σχηματίσει πριν πάρει το λόγο ο Αλαμενί και τον εκτελέσει,» είπε ο Μάικ.
Η Αμέλια κούνησε το κεφάλι της.
«Είναι εκπληκτικό που σε μια τέτοια κατάσταση ενώ απήγγειλε αυτό που του είχαν πει οι Ισλαμιστές μπορούσε να διατηρεί τη διαύγεια και την ψυχραιμία να στείλει ένα μήνυμα,» είπε και πρόσθεσε, «κρίμα που δεν μπόρεσε να μας πει κάτι περισσότερο.»
«Ίσως μας είπε όσα χρειαζόμαστε,» είπε ο Ρόμπερτ.
«Με τέσσερα γράμματα;» απόρησε η Αμέλια.
«Δεν υπάρχει λέξη να αρχίζει με τα γράμματα αυτά,» είπε ο Μαξιμίλιαν που είχε αρχίσει να καταλαβαίνει που το πήγαινε ο αδερφός του.
«RPG, είναι τύπος εκτοξευτή ρουκετών,» εξήγησε ο Ρόμπερτ. «Υποθέτω ότι πήγαινε να συνεχίσει με το Χασίμ, που θα προσδιόριζε το μοντέλο. Είναι ευρέως χρησιμοποιούμενο στη Μέση Ανατολή. Σκοπεύουν να χτυπήσουν το αεροπλάνο.»
«Μα γιατί;» ρώτησε η Αμέλια. «Δεν θέλουν να πάρουν τους αιχμαλώτους τους πίσω;»
«Όχι,» είπε βλοσυρός ο Άιαν, «θέλουν να σκορπίσουν το χάος και το θάνατο. Θέλουν όσο πιο πολλά θύματα γίνεται.»
«Και γιατί όχι με τη βόμβα;»
«Για την περίπτωση που θα είχαμε τον τρόπο να την αφοπλίσουμε και για μεγαλύτερη διασπορά συντριμμιών που θα χτυπήσουν στο έδαφος.»
Ο Άιαν ήταν σκεφτικός. Τελικά είπε:
«Μαξιμίλιαν, ενημέρωσε τον Σάικς, πες του ότι με την πρώτη ευκαιρία τον χρειαζόμαστε εδώ. Μάικ, ψάξε στην περιοχή για ακίνητα που έχει εδώ κοντά το Ίδρυμα Μεσανατολικών Σπουδών.»
«Έγινε,» είπε ο Μαξιμίλιαν και βγήκε ενώ ο Μάικ επέστρεφε στη λίστα με τα ακίνητα που είχε πιο πριν ερευνήσει για το διαμέρισμα όπου είχε ετοιμασθεί το βίντεο των Ισλαμιστών.

Πάνω από τον Ατλαντικό
17:05
Είκοσι εννιά παιδιά υπήρχαν στο αεροπλάνο. Συνοδεύονταν από σαράντα τέσσερις ενήλικες. Κάποια είχαν μόνο έναν ενήλικα μαζί, κάποια άλλα ήταν μαζί ολόκληρη η οικογένεια. Στο σύνολο είχε εβδομήντα τρεις επιβάτες έξω από τους υπόπτους του. Καλό αυτό. Του έμεναν ακόμα εκατόν εβδομήντα δύο. Ποιον άλλο μπορούσε να αποκλείσει;
Στη μικρή βόλτα που είχε κάνει μέσα στο αεροπλάνο είχε μετρήσει πάνω από σαράντα άτομα με το κινητό εμφανώς κοντά τους και ήταν σίγουρος πως άλλοι τόσοι θα το είχαν κάπου πάνω τους, σε τσέπη ή θήκη. Έριξε μια ματιά γύρω, έπρεπε να βρει τον τρομοκράτη. Ο χρόνος περνούσε και πλησίαζαν την ώρα της προσγείωσης και της πιθανής πυροδότησης.
Αναρωτήθηκε τι άλλο ξεχώριζε έναν μουσουλμάνο; Το σαρίκι αν ήταν Σιχ και η γενειάδα αλλά δεν περίμενε να δει κάποιο τέτοιο εξωτερικό χαρακτηριστικό εδώ. Θυμήθηκε από την καριέρα του σαν κυβερνήτης μια σχετική πληροφορία. Οι μουσουλμάνοι δεν τρώνε χοιρινό και δεν πίνουν οινοπνευματώδη, θυμόταν ότι το φρόντιζαν ειδικά αν είχαν ανάμεσα στο πλήρωμα άνδρες αυτής της θρησκείας. Αλλά θα ήταν δυνατόν να θυμούνται οι κοπέλες του πληρώματος ποιος είχε φάει και ποιος όχι; Και αν κάποιος δεν είχε φάει θα ήταν απαραίτητα μουσουλμάνος; Μπορεί να μην του άρεσε το φιλέτο ή να ήταν χορτοφάγος.
Κούνησε το κεφάλι του, έπρεπε να βρει κάτι. Έναν τρόπο να εντοπίσει τον άνθρωπο που ζητούσαν.

Λονδίνο
Αεροδρόμιο Χήθροου
17:07
Ο Άιαν με την Αμέλια και τον Ρόμπερτ κατέβηκαν στο υπόγειο στην αποθήκη που κρατείτο ο Αλαμενί. Έξω από την πόρτα στεκόταν ένας βλοσυρός αστυνομικός.
«Όλα εντάξει;» τον ρώτησε η Αμέλια καθώς την χαιρετούσε και εκείνος ένευσε καταφατικά καθώς εκείνη του ανταπέδιδε το χαιρετισμό.
«Μάλιστα,» είπε ο αστυνομικός. «Μόνο που με απείλησε ότι έχω λιγότερο από δύο ώρες ζωής και ότι θα βρέξει φωτιά αν είμαι ακόμη εδώ. Θα έλεγα ότι παραληρεί αλλά μιλούσε με σταθερή φωνή, πιο πιθανόν είναι να πρόκειται για το γνωστό θρησκευτικό τους φανατισμό.»
«Πράγματι,» συμφώνησε η Αμέλια «και το μακιαβελικό τους σχέδιο. Άνοιξε την πόρτα.»
Ο αστυνομικός το έκανε και μπήκαν στην αποθήκη όπου ανάμεσα σε κούτες με υλικά και πακέτα εντύπων βρισκόταν ο Ισλαμιστής τρομοκράτης δεμένος σε μια καρέκλα με τα χέρια στην πλάτη. Τους κοίταξε με απροκάλυπτο μίσος ενώ το πρόσωπό του ήταν μελανιασμένος από το χτύπημα που του είχε καταφέρει ο Ρόμπερτ κατά τη σύλληψή του. Το τραύμα του ήταν δεμένο για την αιμορραγία αλλά όχι για να μην πονάει κάτι που ήταν επίσης φανερό ότι συνέβαινε.
«Πες μας ποιο είναι το σχέδιο και που βρίσκονται οι συνεργοί σου και θα πας σε νοσοκομείο,» είπε ο Άιαν.
«Μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε, άπιστοι, δεν θα γλιτώσετε την οργή του Αλλάχ. Έρχεται η τιμωρία σας,» ήταν η απάντηση του Αλαμενί.
«Εσύ δεν θα ζήσεις για να την δεις πάντως καθίκι,» είπε ο Ρόμπερτ και ύψωσε το χέρι με το οποίο κρατούσε το όπλο του.
«Εγώ θα ανταμειφθώ από τον Αλλάχ κοντά στον προφήτη και τους εκλεκτούς του γιατί πολέμησα για αυτόν,» είπε με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο ο Αλαμενί.
Ο Άιαν δεν ήταν υπέρ των βασανισμών των αιχμαλώτων αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα έκανε μια εξαίρεση αν πίστευε ότι θα έφερνε κάποιο αποτέλεσμα. Όμως ήξερε ότι τέτοιου είδους φανατικοί θα υπέμεναν κάθε είδους μαρτύριο για τον ιερό τους αγώνα. Αναρωτήθηκε αν κάποιος διαφορετικός τρόπος να πιέσει τον Αλαμενί για να μιλήσει.
Τον κοίταξε και ο Άραβας ανταπέδωσε το βλέμμα. Ήταν πιο σφιγμένος ωστόσο και από το πρόσωπό του έτρεχε ιδρώτας. Δεν είχαν πολύ χρόνο, σε λίγο θα έπρεπε να μεταφερθεί επειγόντως σε νοσοκομείο αν ήθελαν να ζήσει και να δικαστεί. Έπρεπε να μιλήσει τώρα.
«Ξέρουμε για τις ρουκέτες, γιατί δε μας λες και τα υπόλοιπα να τελειώνουμε;» είπε ο Ρόμπερτ. «Μετά μπορείς να πας στον Αλλάχ σου σαν ήρωας, σκότωσες έναν φίλο μας, δεν έχουμε καμία συμπόνοια για να μη σου τινάξουμε τα μυαλά στον αέρα.»
«Αμέλια,» είπε ο Άιαν που είχε θυμηθεί κάτι που είχε πει ο Μάικ σε μια ενημέρωση για του Ισλαμιστές μαχητές της Τζιχάντ. «Δεν πρόκειται να μιλήσει, σαν αστυνομικός μπορείς να τον πάρεις.»
Η Αμέλια στράφηκε προς το μέρος του έτοιμη να πει κάτι αλλά δεν της έδωσε το χρόνο.
«Φυσικά δεν χρειάζεται να φτάσει ζωντανός στη Γιαρντ, όταν θα είστε μόνοι φύτεψέ του μια στο κεφάλι. Δεν χρειάζονται δίκη τέτοια καθίκια.»
Η Αμέλια μπήκε στο κόλπο, με μια υποψία χαμόγελου και ένα κλείσιμο του ματιού στράφηκε στον Αλαμενί.
«Θα έρθεις μαζί μου,» είπε και ο Ρόμπερτ έπιασε τις χειροπέδες του για να τις λύσει ώστε να μπορέσει να σηκωθεί από την καρέκλα. Ο Αλαμενί είχε ωστόσο χάσει την σιγουριά του.
«Σκότωσέ με,» μούγκρισε, «αλλά όχι η γυναίκα.»
«Μίλα, πες μας τι σχεδιάζετε και θα σε σκοτώσει ο Μαξιμίλιαν πολύ ευχαρίστως.»
«Έχουμε ένα RPG Χασίμ,» είπε ο Αλαμενί. «Θα χτυπήσουμε, το αεροπλάνο όταν θα είναι στην κάθοδο για το διάδρομο περίπου δύο μίλια από το αεροδρόμιο. Είναι ήδη εκεί μαζί με τους υπόλοιπους, δεν θα τους σταματήσετε.»
Ο Άιαν άκουσε να επιβεβαιώνονται οι υποψίες τους με βλοσυρή έκφραση.
«Που είναι;»
«Δεν ξέρω,» απάντησε ο Αλαμενί «εγώ θα έμενα να παρακολουθώ το διαμέρισμα μέχρι την πτώση του αεροπλάνου οπότε θα έφευγα για το αρχηγείο για να γιορτάσουμε τη νίκη μας.»
Ο Άιαν ένευσε στους υπόλοιπους να τον ακολουθήσουν έξω.

Πάνω από τον Ατλαντικό
17:17
Ο Λαέρτης είχε μετρήσει ξανά, σαράντα ένας επιβάτες και των δύο φύλλων και δέκα διαφορετικών εθνοτήτων απ’ όσο μπορούσε να πει. Είχε επίσης καταφέρει να αποκλείσει ακόμα δυο ντουζίνες επιβάτες που δεν θα μπορούσαν εμφανώς να είναι τρομοκράτες, όπως η άρρωστη κοπέλα στην διακεκριμένη θέση ή ένας άνδρας που κοιμόταν βαθιά λίγο πιο πίσω.
Είχε ωστόσο μια ιδέα για να φτάσει σε εκείνον που έψαχναν. Θα χρειαζόταν την βοήθεια του πληρώματος αλλά μπορούσε να πετύχει. Κατευθύνθηκε προς το πιλοτήριο.

Λονδίνο
17:19
«Δεν φανταζόμουν ότι το κόλπο του καλού και του κακού μπάτσου πιάνει και στους φανατικούς της ISIS,» σχολίασε η Αμέλια.
«Όχι,» είπε ο Άιαν. «Ή μάλλον όχι ακριβώς. Θυμήθηκα κάτι που είχε πει ο Μάικ σε μια ενημέρωση της υπηρεσίας, αυτοί οι φανατικοί θεωρούν όνειδος να σκοτωθούν από χέρι γυναίκας, και προσπάθησα να το εκμεταλλευτώ.»
«Έπιασε,» είπε ο Ρόμπερτ καθώς επέστρεφαν στον πύργο ελέγχου. «Και ξέρουμε τώρα ότι είμαστε στο σωστό δρόμο.»

Ο Μαξιμίλιαν επέστρεψε με τον Σάικς. Ο υπεύθυνος του βάρδιας του πύργου ελέγχου ήταν αρκετά καταβεβλημένος από την κατάσταση που αντιμετώπιζαν, και της οποίας το βάρος έφερε μόνος εκείνος από το προσωπικό του πύργου, σε συνδυασμό με την συνηθισμένη κόπωση της δουλειάς. Μπήκε στο γραφείο και κοίταξε τον Άιαν περιμένοντας προφανώς άσχημα νέα.
Ο αρχηγός της ομάδας τον απογοήτευσε, δεν ήταν όλα τα νέα που είχε να του μεταφέρει άσχημα παρότι η κατάσταση ήταν αρκετά σοβαρή και το σχέδιο των τρομοκρατών περισσότερο επικίνδυνο από ό,τι υπολόγιζαν ως τώρα. Ένευσε στον Σάικς να καθίσει και μετά στον Μαξιμίλιαν να τον ενημερώσει για το ποια ήταν η κατάσταση.
«Όπως ξέρουμε ήδη οι τρομοκράτες έχουν ένα δορυφορικό τηλέφωνο στο αεροπλάνο έτοιμο να δεχθεί την κλήση που θα πυροδοτήσει την βόμβα. Ξέρουμε ότι βρίσκεται στο αεροπλάνο πιθανότατα ένας δικός τους έτοιμος να προκαλέσει την έκρηξη αν θεωρήσουν πως κινδυνεύουν τα σχέδιά τους. Αλλά τώρα ξέρουμε ακόμα περισσότερα για το τι έχουν σκοπό να κάνουν. Θα ανατινάξουν το αεροπλάνο πάνω από το Λονδίνο για να σκορπίσουν τον όλεθρο. Αν το κάνουν με τον εκτοξευτή ρουκετών θα γίνει από κάποιο σημείο στην τελική προσέγγιση.»
Ο Μάικ άνοιξε έναν χάρτη του Λονδίνου στον υπολογιστή και μεγέθυνε την περιοχή γύρω από το αεροδρόμιο. Ύστερα πρόβαλλε πάνω του την πορεία προσέγγισης που θα ακολουθούσε το 777.
«Είσαι ο ειδικός για τα αεροπλάνα,» είπε ο Μαξιμίλιαν, «που θα έβαζες έναν σκοπευτή για να χτυπήσει το αεροπλάνο θέλοντας να εκμηδενίσεις τις πιθανότητες επιβίωσης;»
Ο Σάικς κοίταξε την οθόνη σκεφτικός. Αυτό που προσπαθούσε να κάνει πήγαινε ενάντια σε όσα είχε εκπαιδευθεί να κάνει, να κάνει τα πάντα για να προσγειωθεί ένα αεροπλάνο με τους επιβάτες του σώο, όχι να τους καταδικάσει σε θάνατο. Αλλά καταλάβαινε πολύ καλά πόσο ζωτικό ήταν να βοηθήσει σε αυτό που του ζητούσαν.
Παρότι το αεροδρόμιο ήταν έξω από την πυκνοκατοικημένη περιοχή του Λονδίνου δεν έπαυαν να υπάρχουν γύρω του εκατοντάδες κτήρια και πιθανές θέσεις βολής προς το αεροπλάνο που θα προσέγγιζε το αεροδρόμιο. Έπρεπε να τους βοηθήσει να προσδιορίσουν το που θα έψαχναν, δεν ήταν δυνατόν να ερευνήσουν όλη την περιοχή που συνόρευε με το αεροδρόμιο ειδικά στο χρόνο που τους απέμενε ως την άφιξη της πτήσης από τη Νέα Υόρκη.

Πάνω από τον Ατλαντικό
17:26
Ο Λαέρτης κάθισε στην ίδια θέση όπως και πριν και κοίταξε τους δύο πιλότους. Το στρες φαινόταν καθαρά στο χλωμό πρόσωπο του Πάτρικ και στην κουρασμένη έκφραση του Μαρκ. Ειδικά ο φίλος του έδειχνε στα όρια της εξάντλησης όπως είχε πανιάσει, το πουκάμισο της στολής του είχε καλύτερο χρώμα.
«Πως πάτε;» ρώτησε.
«Έχουμε υπάρξει και καλύτερα,» απάντησε ο Μαρκ. «Πλησιάζουμε στο σημείο που θα πρέπει να αρχίσουμε την κάθοδο. Να δούμε τι θα πει και ο πύργος ελέγχου.»
«Φαντάζομαι να αρχίσουμε την κάθοδο,» είπε ο Πάτρικ και έτριψε τα μάτια του. Ακόμα και αν εκραγεί η βόμβα, καλύτερα χαμηλά.»
«Εντάξει, τότε θα πρέπει να κλείσουν τα κινητά;»
«Ή να μπουν στην λειτουργία πτήσεως.»
Ο Λαέρτης χαμογέλασε, αυτό ακριβώς είχε υπολογίσει και ο ίδιος. Και σε αυτό βασιζόταν η ιδέα του για να μειώσει τους υπόπτους του. Την εξήγησε στους δύο πιλότους και ο Πάτρικ κούνησε το κεφάλι του.
«Ναι, θα μπορούσε να πιάσει.»

«Μα για όνομα του Θεού! Δεν είχαν ακουστά τα CGI;» αναφώνησε η Σόφι κάνοντας τον Άλεξ να γελάσει.
Είχαν βάλει να παρακολουθήσουν μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, ήταν από τις γνωστές αλλά παλιές του χώρου και δεν είχε γεράσει με χάρη. Τα εφέ της έδειχναν ότι ήταν ψεύτικα και αυτό ήταν που είχε προκαλέσει το σχόλιο της Σόφι. Είχαν φάει βλέποντας την ταινία και κάνοντας διάφορα ευφάνταστα σχόλια.
Κάποια στιγμή η Σόφι είχε ακουμπήσει το χέρι πάνω στο δικό του, ο Άλεξ δεν είχε αντιδράσει περιμένοντας να δει τι σκεφτόταν η κοπέλα και εκείνη το είχε αφήσει έτσι.
Στην οθόνη μια γυναίκα με αραχνοΰφαντο χιτώνα είχε πλησιάσει τον πρωταγωνιστή και ο Άλεξ σχολίασε:
«Ωραίο ρούχο αυτό.»
Δαγκώθηκε, δεν ήταν με τα φιλαράκια του, ήταν με μια κοπέλα και εκείνη μπορεί να είχε άλλη αντιμετώπιση σε τέτοια σχόλια. Ευτυχώς η Σόφι δεν έδωσε σημασία.
«Δεν την κολακεύει καθόλου,» είπε.
«Ε δεν είναι και όμορφη,» είπε ο Άλεξ και δεν έλεγε ψέματα. Δεν του άρεσαν οι γυναίκες με τα τεράστια στήθη και τους πληθωρικούς γοφούς. «Εσύ είσαι πολύ πιο όμορφη!»

«Αλήθεια;» Η φωνή της ακούστηκε απαλή δίπλα στο αυτί του. Γύρισε να την αντικρίσει και είδε τα πανέμορφα μάτια της να τον κοιτάνε, το πρόσωπό της σε απόσταση αναπνοής, τα χείλη της μισάνοιχτα.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου