Νυχτερινή Πένα

Ναι γίνανε δεκαέξι χρόνια, ποιος θα το φανταζόταν; Έχω μια ανιψιά μόλις μερικούς μήνες πιο μεγάλη. Είναι τόσα πολλά αυτά που περάσανε σε αυτά τα χρόνια. Πριν δεκαέξι χρόνια σαν σήμερα ξεκίνησα δειλά - δειλά να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον χώρο των ιστολογίων. Είχα πολλά να μάθω τεχνικά και μη.

Τώρα έχω ένα ιστολόγιο σε ηλικία παιδιού στο λύκειο και έχω μάθει πολλά όχι μόνο για την τεχνολογία αλλά και – κυρίως – για τους ανθρώπους. Γνώρισα τόσους πολλούς μέσα σε αυτά χρόνια, εύχομαι να γνωρίσω και άλλους ακόμα. Έγραψα πολύ, αυτός ήταν και ο λόγος που το ξεκίνησα. Σκέψεις, απόψεις, βιβλιοκριτικές, πράγματα μικρά για να εκδοθούν βρήκαν εδώ τη στέγη τους. Ακόμα ιστορίες σε συνέχειες αλλά και ολοκληρωμένες για όποιον θέλει να τις κατεβάσει. Τέλος μοιράστηκα τα νέα μου σαν συγγραφέας και την χαρά μου φτάνοντας στην έκδοση (κάτι για το οποίο θα μιλήσουμε πάλι σύντομα).

Και σε όλα αυτά είχα όλους εσάς να με συντροφεύετε. Χαίρομαι που σας γνώρισα όλους εκεί έξω, είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα να ξέρεις την ώρα που γράφεις ότι κάποιος εκεί έξω σε διαβάζει. Σας ευχαριστώ που μου το δίνετε αυτό.