Μια Μικρή Ιστορία

Author: Νυχτερινή Πένα /


   Κάποτε ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι που ήταν πολύ γλυκό και πολύ όμορφο. Ήταν τόσο όμορφο που η μόνη ομορφιά που ξεπερνούσε αυτήν της εξωτερικής του εμφάνισης ήταν η ψυχική. Κυρίως εξ' αιτίας αυτής της δεύτερης την είχαν ονομάσει το Μικρό Ρόδο. Ήταν πάντα τόσο γλυκιά που με τα χρόνια όσο μεγάλωνε είχε ξεχαστεί το κανονικό της όνομα και όλοι την ονόμαζαν Μικρό Ρόδο.


   Το Μικρό Ρόδο όπως ήταν αναμενόμενο είχε πολλές φιλίες και το αγαπούσαν μιας και πάντα έκανε το καλύτερο για όσους μπορούσε και δεν χαλούσε εύκολα χατήρι. Μεγάλωνε και άνθιζε όπως το ομώνυμο λουλούδι.

    Τότε εμφανίστηκε η άλλη, είχε και εκείνη όνομα αλλά δεν το θυμόταν κανένας. Άλλαζε συχνά, σήμερα ήταν κάποια, αύριο κάποια άλλη. Δεν ήταν η κακία που την ωθούσε σε αυτό. Η άλλη ήταν απλά μια κοπέλα με ταραγμένο συναισθηματικό κόσμο και ένιωθε άδεια αλλά δεν μπορούσε να το γεμίσει μόνη της το κενό και προσπαθούσε να το κάνει με το να αντιγράφει τους άλλους.

   Έτσι όταν γνώρισε το Μικρό Ρόδο γοητεύθηκε από την προσωπικότητα και τη λάμψη του και αμέσως έπιασε να το αντιγράφει και όχι υιοθετώντας τα αξιέπαινα στοιχεία του που θα ήταν το σωστό. Άρχισε να αντιγράφει πιστά το Μικρό Ρόδο σε όλες τις δραστηριότητές του και τις πράξεις του. Ήθελε να πάρει τη θέση του και να ζήσει τη ζωή του. Είχε βρει το τέλειο υποκατάστατο στη δική της κενότητα. Άρχισε να προσπαθεί να το εξοβελίσει από τις παρέες του και να το αντικαταστήσει στις δραστηριότητές του. Και το Μικρό Ρόδο ένιωσε θλιμμένο και απογοητευμένο γιατί είχε προσπαθήσει να βοηθήσει την άλλη και εκείνη της το ανταπέδιδε έτσι. Παρακάλεσε την άλλη να το σκεφτεί ξανά και εκείνο θα τη βοηθούσε να φτιάξει μια δική της μοναδική ζωή αλλά η άλλη δεν το συζητούσε θα σφετεριζόταν αυτό που δεν ήταν ποτέ δικό της.

   Σε εκείνη όμως την ώρα που ήταν τόσο δύσκολη για το Μικρό Ρόδο αποδείχτηκε ότι δεν ήταν μόνο. Όλοι εκείνοι που είχε βοηθήσει και στηρίξει στάθηκαν στο πλευρό του όταν η άλλη άρχισε να προσπαθεί να το αντικαταστήσει. Απάντησαν στην άλλη και τις κατηγορίες της, περιέβαλαν το Μικρό Ρόδο με την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους. Η άλλη έφυγε μακριά πιο κενή από ποτέ και το Μικρό Ρόδο χαμογέλασε ξανά.

13 σχόλια:

Venus on fire είπε...

Από το τίποτα ,τίποτα δεν γεννιέται . συνεπώς το κενό παραμένει κενό. Η ουσία μετράει και αναδεικνύεται.

Φιλιά πολλά

Ginny είπε...

Τι περίεργη ιστορία. Θλιβερή. Το να ζεις στη σκιά κάποιου άλλου ή το να προσπαθείς να γίνεις κάτι που δεν είσαι είναι μία προσωπική κόλαση. Ο καθένας σήμερα κοιτάζει να αντιγράψει τον άλλο στη συμπεριφορά, στο ντύσιμο, την ιδεολογία. Κανείς δεν προσπαθεί να αναπτύξει τη μοναδικότητα του. Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο μάσκες και κούκλες.

Ξωτικουλι είπε...

Μακάρι να γινόταν έτσι και στην πραγματικότητα..

Καλημέρα σου.

Νυχτερινή Πένα είπε...

Ναι Venus, έχεις δίκιο. Αλλά είναι τόσες πολλές οι φορές που το τίποτα βασανίζει τα Μικρά Ρόδα της ζωής μας και είναι λυπηρό.

Νυχτερινή Πένα είπε...

Ginny μου είναι θλιβερό αλλά συμβαίνει διαρκώς. Και πολλές φορές πάει πέρα από το να είναι ενοχλητικό και πληγώνει.

Νυχτερινή Πένα είπε...

Ξωτικούλι καλώς ήρθες στο ιστολόγιό μου. Στο χέρι μας είναι να το κάνουμε να συμβαίνει και στην πραγματικότητα, αρκεί να βοηθάμε τα Μικρά Ρόδα που όλοι έχουμε στη ζωή μας.

Estella είπε...

Ωραία ιστορία... Αν ήμουν στην θέση του μικρού ροδου όμως θα θυμώμουν οτι είχα αγκάθια... Φιλιά πολλά

Νυχτερινή Πένα είπε...

Ναι αγκάθια σίγουρα θα είχε αλλά και οι πιο δυνατοί άνθρωποι χρειάζονται ένα στήριγμα σε δύσκολες ώρες, και τότε οι φίλοι δείχνουν αν αξίζουν να λέγονται έτσι.
Φιλιά.

founio είπε...

Σα να βλέπω ένα κομμάτι της ζωής μου γραμμένο τόσο ωραία.

Όταν έχεις δώσει τα πάντα στον άλλο και παίρνεις μόνο δηλητήριο, νιώθεις μια απογοήτευση να σε πλημμυρίζει. Κυρίως με τον εαυτό σου. Αναρωτιέσαι το γιατί. Γιατί; Γιατί τόσο μίσος;

Αλλα μετά βλέπεις ότι αυτοί που σε αγαπούν είναι εκεί σε τιμούν και σου δείχνουν ότι έσυ αξίζεις για τον εαυτό σου.Πως δε χρειάζεται να δίνεις αξία σε κάνενα κενό και άβουλο άτομο.

Γιατί ό,τι και να κάνει θα είναι πάντα κενό.

Καλο βράδυ.

Νυχτερινή Πένα είπε...

Ακριβώς το κενό δεν έχει αξία αλλά καταφέρνει και δηλητηριάζει ζωές. Και δεν πρέπει όσο περνάει από το χέρι μας να το επιτρέπουμε.

Blogger fan είπε...

ειναι η πρωτη φορα που διαβαζω μια τετοια ιστορια.μου εκανε εντυπωση.πολυ καλη.τιποτα και κανεναν δεν κερδιζουμε αν δεν ειμαστε ο εαυτος μας.την ζωη δεν την κερδιζουμε σφετεριζοντας την ζωη η και την προσωπικοτητα καποιου αλλου.

Blogger fan είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Νυχτερινή Πένα είπε...

Ναι έτσι αλλά κάποιοι το κάνουν πληγώνοντας άλλους ανθρώπους που δεν τους αξίζει κάτι τέτοιο. Αυτή ήταν και η σκέψη που με ώθησε να γράψω την ιστορία αυτή και η πίστη ότι σε μια τέτοια ώρα οι φίλοι οφείλουν να βοηθήσουν.

Δημοσίευση σχολίου