Ο ύπνος μας είναι απαραίτητος, πολλοί μπορεί να τον θεωρούν χάσιμο χρόνου αλλά χωρίς αυτόν θα πεθαίναμε. Δέκα μέρες με απόλυτη στέρηση ύπνου μπορούν να σκοτώσουν. Ο ύπνος χρειάζεται για να ξεκουράσει αλλά και να αποτοξινώσει τον οργανισμό, οκτώ ώρες είναι μια καλή διάρκεια ύπνου σε ένα εικοσιτετράωρο.
Τον ονομάζουν και μικρό θάνατο γιατί κατά τη διάρκειά του χάνουμε συναίσθηση του περιβάλλοντος μας και βυθιζόμαστε σε μια λήθη. Και εδώ έγκειται ακριβώς το πρόβλημά μου. Δεν το βιώνω αυτό, ο ύπνος μου είναι μια ταραγμένη κατάσταση, σαν να βαδίζω στο όριο μεταξύ ξύπνιου και κοιμισμένου.
Ποτέ δεν κοιμόμουν ήσυχα, εκτός από μια ευλογημένη περίοδο πριν λίγο καιρό, αλλά τώρα έχει πάρει άλλη διάσταση το θέμα. Δεν έχω πλήρη συνείδηση του περιβάλλοντος, δεν χάνω και απόλυτα την επαφή μου με αυτό. Τα όνειρά μου είναι το ίδιο και περισσότερο ταραγμένα. Η ξεκούραση μου μετά από όλο αυτό είναι περιορισμένη. Σχεδόν ανυπομονώ να περάσει η νύχτα και να ξημερώσει για να τελειώνω με τον ύπνο.
Αλλά για να μην είμαι αχάριστος πρέπει να αναφέρω και το ένα καλό που η κατάσταση αυτή έχει, δίνει ιδέες για γράψιμο. Το αν το τίμημα που πληρώνω είναι μεγάλο μένει να το δούμε.
Καληνύχτα, για εσάς που διαβάζετε δηλαδή, εγώ έχω όνειρα να αντιπαλέψω.
2 σχόλια:
Ένα θα πω...join the club!!!Ταλαιπωρούμαι από αυπνίες χρόνια τώρα.Έχει συνηθίσει ο οργανισμός μου και με 4 ώρες ύπνο είμαι καλά.Δυσκολεύομαι στο πρωινό ξύπνημα, αλλά τα καταφέρνω!Υπομονή...
Α έχω και παρέα στο δρόμο αυτό; Ωραία!
Ναι το πρωινό ξύπνημα είναι κάπως αλλά από' κει και πέρα καλά κρατάμε ακόμα.
Δημοσίευση σχολίου