Η Ντέηνα είχε μόλις παρκάρει την μηχανή της όταν άκουσε να τη φωνάζουν. Γύρισε και αντίκρισε την Νάταλι να τρέχει προς το μέρος της. Κάλυψε γρήγορα και εκείνη λίγη από την απόσταση και άρπαξε την Νάταλι στην αγκαλιά της.
-Δεν ξέρεις πόσο φοβήθηκα για’ σενα.
Την έσφιξε στην αγκαλιά της και μετά αναζήτησε τα χείλη της. Τη φίλησε λαίμαργα, μη μπορώντας να χορτάσει την αίσθηση του να την έχει και πάλι κοντά της, παραδομένη στην ανακούφιση που ήταν σώα και αβλαβής. Όταν άφησε τα χείλη της την κράτησε κοντά της με το πρόσωπο στα μαλλιά της, μυρίζοντας το άρωμά της. Ανασαίνοντας αργα.
Ήταν η πρώτη φορά που φιλούσε τη Νάταλι δημόσια αλλά ο κόσμος είχε έρθει ανάποδα και όλα είχαν αλλάξει, οι κοινωνικές συμβατικότητες ήταν πλέον ανούσιες και άχρηστες.
Συνέχισε να την κρατάει, κανένας δεν έδωσε σημασία στο παθιασμένο φιλί, ούτε καν ο Κρις με τον Άλεξ που περνώντας δίπλα τους με τα όπλα έτοιμα πήγαιναν να πάρουν το ελικόπτερο.
-Το τραύμα είναι επιφανειακό, είπε ο γιατρός εξετάζοντας τον Γουίλλιαμ. Αλλά βλέπω εδώ κάτι ίχνη.... Έκανες ποτέ κάποια επέμβαση με χρήση νανοτεχνολογίας;
-Όχι, γιατί;
-Βλέπω εδώ κάτι ίχνη που έχουν παρατηρηθεί μόνο σε ασθενείς που δοκιμάστηκε η νέα πειραματική ακόμα τεχνολογία.
-Όχι, δεν έχω κάνει κάτι τέτοιο, είπε ο Βρετανός. Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό του για την προέλευση των ιχνών αλλά προτίμησε να την κρατήσει για τον εαυτό του προς το παρόν.
Ο γιατρός του έκανε μια ένεση για τον πόνο στο μπράτσο κι ο Βρετανός βγήκε από το ιατρείο χαρίζοντας ένα χαμόγελο στην Άλις που τον κοίταξε και κλείνοντάς της το μάτι κάτι που την έκανε να του χαμογελάσει και να τον ρωτήσει το όνομά του.
-Γουίλλιαμ Γκρέηστοουκ.
-Δεν έχω ξανακούσει τέτοιο όνομα, είπε το κοριτσάκι.
-Δεν είμαι από’ δω, της είπε, είμαι από το Ληθ. Είναι μακριά στη Σκωτία. Εσένα πως σε λένε;
-Άλις Σρέηντερ.
-Είστε Βρετανός, ρώτησε η Χόουπ.
-Ναι, απάντησε ο Γουίλλιαμ και γύρισε να την κοιτάξει. Γιατί;
-Γνωρίζετε έναν καθηγητή Χάμιλτον;
-Μάικ Χάμιλτον; Αρχαιολόγο – Αιγυπτιολόγο;
-Ναι, τον ήξεραν οι γονείς μου και..... η Χόουπ σταμάτησε. Εδώ δεν την αντιμετώπιζαν σαν τρελή αλλά αν έλεγε περισσότερα ίσως να θεωρούσαν ότι είχε δικαιολογημένα βρεθεί στο ίδρυμα. Θα ήθελα να τον βρω, είπε τελικά.
-Πήγαμε μαζί σχολείο, είπε ο Βρετανός, μόλις ξεμπλέξουμε από’ δω θα φροντίσω να σε φέρω σε επαφή μαζί του.
-Ευχαριστώ.
Ο Γουίλλιαμ πήρε το δρόμο για την αυλή για να φροντίσει το θέμα των επικοινωνιών. Βγαίνοντας από την πόρτα του κολλεγίου συνάντησε τον Άλαν που έδινε οδηγίες στους αξιωματικούς του λόχου του.
-Ο άνθρωπος που ζητούσα! Πριν λίγο γνώρισα μια μικρή δεσποινίδα με το όνομα Άλις Σρέηντερ.
-Η κόρη μου, είπε ο Άλαν και στράφηκε στους αξιωματικούς του, εντάξει επιστρέψτε στις θέσεις σας. Που είναι;
-Στο ιατρείο, μαζί με τη σύζυγό σου.
Ο Άλαν τον αγκάλιασε σφιχτά.
-Το καλύτερο νέο που είχα σήμερα. Να’ σαι καλά φίλε μου.
Ο Άλαν έφυγε τρέχοντας ενώ ο Γουίλλιαμ πήγαινε στο βαν όπου δυο δεκανείς διαβιβαστές είχαν ήδη ξεκινήσει ρυθμίσεις στον εξοπλισμό.
Η Νάντια ξεγλύστρισε από το κολλέγιο ενώ οι άνδρες του Άλαν έπαιρναν θέσεις. Ήξερε ότι δεν θα την άφηναν να φύγει με το βαν. τους ήταν χρήσιμο σε αυτήν την κατάσταση που αντιμετώπιζαν και τίποτα δεν θα τους έπειθε να της το δώσουν για να συνεχίσει το ρεπορτάζ. Έτσι είχε πάρει το dvd όπου είχαν καταγραφεί τα όσα είχε τραβήξει και έφυγε. Ήξερε προς τα που έπρεπε να πάει και προχωρούσε γρήγορα για να προλάβει να φτάσει στο σταθμό και να παραδώσει το υλικό της. Δεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει όσα θα ήθελε αλλά προς το παρόν θα έπρεπε να φτάσει.
Ήταν απασχολημένη με το να ετοιμάζει στο μυαλό της όσα θα έλεγε με έναν σπαρακτικό τόνο στο δελτίο και αντελήφθηκε τον επιδρομέα μόνο όταν βρέθηκε με την κάνη του όπλου του λίγο μακριά από το πρόσωπό της. Είδε με ανατριχιαστική ευκρίνια το δάκτυλό του να σφίγγεται γύρω από τη σκανδάλη και μετά, ενώ εκείνη περίμενε τον πόνο από μια σφαίρα, σταμάτησε. Ένας ήχος βγήκε από το κράνος του, σαν απασχολημένο μόντεμ. Της έκανε νόημα να προχωρήσει.
Η Νάντια υπάκουσε ανακουφισμένη που ήταν ζωντανή. Την οδήγησε προς την παραλία, πριν φτάσουν εκεί σταμάτησαν. Ο χώρος ήταν ο χώρος σταύθμευσης ενός πολυκαταστήματος που τώρα πια δεν είχε απομείνει παρά ένα καπνισμένο κουφάρι. Στη μέση βρισκόταν ένα ρομπότ που θύμιζε γιγαντιαία αράχνη. Είχε σφαιρικό σώμα, μακριά μεταλλικά πόδια και τρεις βραχίονες. Ήταν ψηλό, πιο ψηλό από τα γύρω σπίτια. Ο στρατιώτης της έκανε νόημα να γδυθεί. Η δημοσιογράφος υπάκουσε φοβισμένη, ένα μέρος του εαυτού της αναρωτιόταν τι ήθελαν από αυτή. Σίγουρα όχι σεξ, δεν ήταν άνθρωποι.
Μόλις έμεινε ολόγυμνη ένας βραχίονας του ρομπότ κατέβηκε και την άρπαξε, ένα άνοιγμα άνοιξε στο σώμα του ρομπότ για να τη δεχθεί απ’ όπου ξεχυνόταν ένα ιώδες φως.
Η Νάντια ούρλιαξε πριν χαθεί στο απόκοσμο αυτό φως.
Ο Άλαν έσφιξε στην αγκαλιά του την γυναίκα του και την κόρη του και έμειναν για πολλά λεπτά έτσι σφικταγκαλιασμένοι. Όταν τις άφησε από την αγκαλιά του η Τζάνις του σύστησε την Χόουπ.
-Χωρίς τη Χόουπ δεν θα τα είχαμε καταφέρει, μας έσωσε τη ζωή.
-Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, είπε ο Άλαν σφίγγοντας το χέρι της κοπέλας, προστάτευσες ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Και οι Βρετανοί λένε ότι είσαι μια γενναιότατη μαχήτρια.
Η Χόουπ χαμογέλασε.
-Κατά φωνή, είπε ο Άλαν καθώς ένα ελικόπτερο ακούστηκε να προσγειώνεται στη στέγη, επέστρεψαν.
-Μπαμπά, μπορεί να έρθει να μείνει μαζί μας η Χόουπ, είπε η Άλις. Είναι μόνη της.
-Θα δούμε καρδιά μου, της απάντησε ο πατέρας της, προς το παρόν όλοι θα μείνουμε εδώ.
Ο Άλαν σηκώθηκε να φύγει, έπρεπε να γυρίσει στη θέση του.
Την ώρα που έβγαινε ο ένας Τεξανός σερίφης έφερνε τον κρατούμενό τους στο ιατρείο. Ο Κέρκαντρυ βογκούσε και είχε τα χέρια στην κοιλιά του.
-Έχουμε σύνδεση σερ.
Ο Σάντερς κάθισε στον ασύρματο ενώ ο Μπρούστερ και ο Τζόναθαν στέκονταν δίπλα του.
-Ποια είναι η κατάστασή σας συνταγματάρχα; ρώτησε ο στρατηγός Άιρονσαϊντ με τον οποίον είχαν επικοινωνήσει.
-Εγκαταστήσαμε μια βάση στο Μπέλμοντ Χάιτς και έχουμε και μια μικρή κοινότητα αμάχων μαζί μας.
-Πόσες δυνάμεις έχετε; ρώτησε ο στρατηγός και όταν ο Σάντερς του απάντησε είπε: Τίθονται στις διαταγές σας το σμήνος 11/3 που έχει καταφύγει στην παλιά βάση του Ελ Τόρο και μια μικρή ναυτική μοίρα που βρίσκεται στο λιμάνι. Συνταγματάρχα, σας διορίζω διοικητή όλων των δυνάμεων του μείζονος Λος Άντζελες, είστε οι μόνοι μέσα στην πόλη. Έχουμε απωθηθεί έξω από αυτή.
-Διαταγές, είπε ο Σάντερς προσπαθώντας να κατανικήσει το ρίγος που τον διέτρεχε. Τα πράγματα δεν πηγαίνανε καθόλου καλά αφού η πόλη είχε πέσει στα χέρια του εχθρού.
-Λίγα πράγματα μπορείτε να κάνετε συνταγματάρχα, πρώτο σας μέλημα είναι να προστατέψετε τους αμάχους.
-Μάλιστα.
-Οι Βρετανοί;
-Υποθέτω ότι δεν θα υπάρχει τρόπος να φύγουμε, είπε ο Μπρούστερ, σωστά;
-Είναι αλήθεια ταγματάρχα.
-Θα παραμείνουμε τότε.
-Χαίρομαι ταγματάρχα, έχουμε ανάγκη κάθε άνδρα που μπορούμε να βρούμε, δεν σας το κρύβω.
-Για να σε δω, ξάπλωσε και....
Ο γιατρός δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του. Ο Κέρκαντρυ άρπαξε ένα νυστέρι και με μια κοφτή κίνηση το πέρασε από το λαιμό του. Ενώ εκείνος κατέρρεε πνιγμένος στο ίδιο του το αίμα ο Κέρκαντρυ βύθιζε το νυστέρι στο στήθος της νοσοκόμας που κρατούσε το δίσκο με τα ιατρικά εργαλεία. Ο σερίφης όρμηξε μπροστά αλλά οι δυο άλλοι ήταν ανάμεσα σε εκείνον και τον Κέρκαντρυ και δεν μπορούσε να πυροβολήσει. Η κοπέλα έπεσε στο πάτωμα με μια κραυγή και ο δολοφόνος στράφηκε στην Τζάνις. Ακούμπησε το νυστέρι στην κοιλιά της και είπε στον σερίφη:
-Πέτα το όπλο γιατί τη σκοτώνω.... και θα είναι η πρώτη φορά που με ένα χτύπημα θα κάνω δύο φόνους.
Ο Σάντερς ήταν στο γραφείο του Τζόναθαν και κοιτούσε το χάρτη της περιοχής. Οι Βρετανοί είχαν εγκαταστήσει μια σειρά θέσεων μάχης στο δρόμο προς το λιμάνι και είχαν κάνει επαφή με τη μοίρα που είχε στήσει ένα πρόχειρο στρατηγείο στο λιμεναρχείο. Οι λιμενικοί το είχαν εγκαταλείψει αλλά οι ναύτες το είχαν οχυρώσει και ήταν έτοιμοι για μάχη. Στο λιμάνι ένα αντιτορπιλικό, ένα περιπολικό και δυο τορπιλάκατοι ήταν επίσης σε θέση μάχης.
Ο συνταγματάρχης είχε επίσης επικοινωνήσει με τη βάση του Ελ Τόρο όπου το σμήνος των δέκα F16 περίμενε εντολές. Εκεί είχε καταφύγει και ένα ελικόπτερο της δασικής υπηρεσίας που είχε τώρα μετακινηθεί στο κολλέγιο.
Ο Γουίλλιαμ μπήκε στο γραφείο και φαινόταν ότι είχε έρθει τρέχοντας από το βαν.
-Άσχημα νέα, είπε.
-Πόσο άσχημα;
-Ο εχθρός αποβιβάζει νέα στρατεύματα. Πάνω από δύο χιλιάδες μαχητές και οχήματα. Έρχονται προς τα εδώ.
4 σχόλια:
τί καταιγισμός εξελίξεων και αυτός!!!
με κομμένη την πνοή θα μας αφήσεις; :ο)
ουφ ελπίζω όμως, όχι για πάρα πολύ!
έχω παθιαστεί πενούλα με την Εισβολή!
την βλέπω σαν ταινία -τόσο ζωντανή!-
και οπωσδήποτε της αξίζει να γίνει!!!
έχει άπειρες δυνατότητες εξέλιξης ακόμα
αν θες, έτσι δεν είναι;
και αυτό το χρωστάς στο πόσο καλοδουλεμένη είναι!!! έχεις κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά!
καλό απόγευμα πενούλα! φιλιά :)
Και που να δεις και το 10 που είναι το φινάλε του πρώτου μέρους. Αυτό και αν θα σου κόψει την ανάσα!
Φιλιά Αστραπή!
Περιμένω με ανυπομονησία το φινάλε!!! :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D
ΑΓΑΠΩ ΝΤΕΗΝΑ!! (Γιατί ήμουν σίγουρη ότι ήταν λεσβίες;; :P )
Άντε Γουίλ, γράφε!
Πως ήσουν σίγουρη Τζινούλα;
Γράφω γράφω, τελειώνει το πρώτο μέρος!
Δημοσίευση σχολίου