-Σέριλ.
Η πριγκίπισσα Σέριλ άνοιξε τα μάτια της και βρέθηκε να αντικρίζει την πολυαγαπημένη της συνοδό και καμαριέρα, την Ίρμα. Όπως πάντα όταν ήταν χωμένη μέσα στην μπανιέρα με το ζεστό νερό και τα αρωματικά σαπούνια, είχε κλείσει τα μάτια και είχε χαθεί στις σκέψεις της.
Η φωνή της Ίρμα την επανέφερε στην πραγματικότητα, η κοπέλα την βοήθησε να σηκωθεί όρθια και να πλύνει από πάνω της τη σαπουνάδα. Ύστερα την τύλιξε με μια τεράστια λευκή πετσέτα και με απαλές κινήσεις άρχισε να την στεγνώνει.
-Τι σκεφτόσουν; ρώτησε η Ίρμα. Είχαν μεγαλώσει μαζί και έτσι δεν είχαν διατηρήσει τους τύπους στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους.
-Διάφορα, είπε η Σέριλ, όπως ότι θα έρθει ο δάσκαλός μου σήμερα.
-Τι χρειάζονται τα μαθήματα αφού δεν θα ανέβεις στο θρόνο εσύ;
-Ίρμα! έκανε γελώντας η πριγκίπισσα, επειδή δεν θα βασιλέψω πρέπει να μείνω αμόρφωτη;
-Δεν ήθελα να πω αυτό, αλλά τόσο σχολαστική μόρφωση;
-Ο πατέρας μου ξέρει ότι μου αρέσει. Η Σέριλ άφησε το λουτρό και πέρασε στο κυρίως μέρος των διαμερισμάτων της. Εριξε την πετσέτα αποκαλύπτοντας το γυμνό της σώμα. Η Σέριλ ήταν πανέμορφη, είχε μέσο άνάστημα και ένα σώμα ούτε γεμάτο, ούτε αδύνατο, με όμορφες καμπύλες.
Είχε μακριά, ως τη μέση της σχεδόν, καστανά μαλλιά, καστανά μάτια και ένα πολύ γλυκά όμορφο πρόσωπο με λείο αψεγάδιαστο δέρμα.
Η Ίρμα την βοήθησε να ντυθεί με ένα επίσημο φόρεμα από κόκκινο ταφτά. Τα επίσημα φορέματα ήταν πάντα βαριά και η Σέριλ δεν τα συμπαθούσε, προτιμούσε άνετα και αέρινα φορέματα. Αλλά δεν απέφευγε ποτέ τα καθήκοντά της και έτσι ντύθηκε για να πάει στην αίθουσα του θρόνου.
Πριν αφήσει το δωμάτιό της κοίταξε έξω από το παράθυρο, καθώς το δωμάτιό της ήταν σε ένα από τα ψηλότερα σημεία του παλατιού είχε θέα σε όλη την κοιλάδα. Μακριά στο βάθος είδε ένα μικρό σύννεφο σκόνης, το αδιάψευστο σημάδι ότι πλησίαζαν ιππείς.
Στράφηκε και προχώρησε προς την έξοδο των διαμερισμάτων της.
Δεν είχε κάνει λάθος η νεαρή πριγκίπισσα του οίκου της Βάλλιαντ, στο δρόμο που οδηγούσε στο παλάτι του Λάραμους, την εξοχική κατοικία της βασιλικής οικογένειας, κάλπαζαν δυο άνδρες. Ο ένας ήταν ένας ψηλός λιπόσαρκος άνδρας με αρχοντικό παρουσιαστικό, μακριά λευκά μαλλιά και γένια και ένα πρόσωπο που πρόδιδε άνθρωπο που είχε ζήσει πολλά. Πολλοί έκαναν το λάθος να υποτιμήσουν τον Αλόισους του Κέρς, δάσκαλο της Αδερφότητας του Λευκού Τόμου, ξεγελασμένοι από το γαλήνιο πρόσωπό του. Τώρα ερχόταν στο παλάτι να διδάξει την πριγκίπισσα Σέριλ. Δίπλα του ίππευε ο καλύτερος από τους μαθητές του, ο Γουίλλιαμ του οίκου του Φωτός – ενός από τους οίκους που χωρίζονταν οι μαθητές της αδερφότητας – ένας νέος άνδρας ψηλός και σωματώδης με σωματική διάπλαση κατάλληλη για πολεμιστή και όχι για λόγιο. Είχε μαθητεύσει από παιδί κοντά στον Αλόισους και μετά από τόσα χρόνια ήταν σε θέση να γίνει και ο ίδιος δάσκαλος αλλά είχε προτιμήσει να συντροφεύσει τον δάσκαλό του και σε αυτό το ταξίδι.
Τώρα καθώς πλησίαζαν τις πύλες που είχν αρχίσουν να ανοίγουν οι δυο καβαλάρηδες έκοψαν ταχύτητα. Πλησίασαν με ελαφρό τροχασμό και σταμάτησαν στην πύλη όπου ο Αλόισους έδωσε τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα στον αξιωματικό υπηρεσίας. Πέρασαν την πύλη και σταμάτησαν στο τέλος του μεγάλου κήπου, πριν την είσοδο στον προθάλαμο του παλατιού. Δυο ιπποκόμοι ήρθαν να πάρουν τα άλογα ενώ υπηρέτες πήραν τα πράγματά τους. Ένας άλλος ανέλαβε να τους οδηγήσει στο βασιλιά.
-Πάμε στην αίθουσα του θρόνου, είπε ο Αλόισους.
Χαμογέλασε με την απορία του νεαρού μαθητή του και εξήγησε την πηγή της γνώσης του.
-Τα σχέδια του παλατιού του Λάραμους, είναι έργο του Γουόρεν Κάλστριτ, έχει γράψει ένα βιβλίο για τις μεγάλες κατασκευές που βρίσκεται στη μεγάλη μας βιβλιοθήκη.
-Κατάλαβα. Είναι το μόνο αντίγραφο;
-Μια καλή ερώτηση, ο βασιλιάς έχει μεγάλη βιβλιοθήκη θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι έχει, εξάλλου γι' αυτό έφερα εσένα μαζί.
Ο υπηρέτης τους έφερε μπροστά σε μια μεγάλη δίφυλλη πόρτα και μόλις την πέρσαν ένας άλλος τους ανήγγειλε.
-Ο Δάσκαλος της Αδερφότητας Αλόισους του Κερς και ο μαθητής του Γουίλλιαμ του οίκου του Φωτός.
Οι δυο νεοφερμένοι υποκλίθηκαν με σεβασμό μπροστά στον βασιλιά Εδουάρδο τον δέκατο της Αραγκόν.
-Καλώς ήρθατε στην αυλή μου, είπε ο βασιλιάς. Αλόισους, να σου παρουσιάσω την κόρη μου Σέριλ. Τη μαθήτριά σου.
Η Σέριλ χαιρέτησε με ένα νεύμα τον δάσκαλο και εκείνος ανταπέδωσε με κλίση του κεφαλιού. Της άρεσε ο δάσκαλος, είχε έναν αέρα λογίου αλλά χωρίς έπαρση, με προσήνεια και καλωσύνη.
-Να σας παρουσιάσω και' γω το μαθητή μου Γουίλλιαμ του οίκου του Φωτός.
-Του φωτός; γέλασε ένας ευγενής από την αυλή του Εδουάρδου. Έχει και οίκο του σκότους;
Η Σέριλ κοίταξε τον άνδρα που είχε μιλήσει. Ήταν ένας νεαρός ευγενής ονόματι Γκάουιν, εγωιστής και πολλές φορές προσβλητικός σε όσους θεωρούσε κατώτερους.
-Οίκος της Νύχτας, είπε ήσυχα ο Αλόισους, για όσους μελετάνε αστρονομία και τα ουράνια φαινόμενα.
Ο Γκάουιν σκυθρώπιασε ενώ η Σέριλ χαμογέλασε. Ο Αλόισους έδειξε τον μαθητή του.
-Είναι μαθητής μου, και θα ασχοληθεί και με την βιβλιοθήκη που βρίσκεται εδώ πέρα από το να με βοηθάει στα μαθήματα της πριγκίπισσας Σέριλ.
-Πολύ ωραία, είπε ο βασιλιάς, καλώς ήρθατε και οι δύο. Θα θέλετε να αναπαυθείτε υποθέτω.
-Όπως ευχαριστεί τη μεγαλειότητά σας, είπε ο Αλόισους. Αλλά ταξιδέψαμε λίγο σήμερα και δεν έχουμε κουραστεί. Θα περιμένουμε την πριγκίπισσα όποτε επιθυμεί να ξεκινήσουμε.
-Πολύ ωραία. Εγώ αύριο θα μεταβώ στη Βάλλιαντ, είπε ο βασιλιάς, αλλά μπορείτε να απευθύνεστε για ό,τι χρειαστείτε στον λόρδο Ντέμιεν που είναι αρχηγός του βασιλικού οίκου ή τη συζυγό του λαίδη Μοράνα, που είναι κυρία των τιμών της Σέριλ.
Ο λόδος Ντέμιεν ήταν ένας ψηλόλιγνος άνδρας ενώ η λαίδη Μοράνα μια πιο κοντή γυναίκα με ένα σώμα γεμάτο με αρκετές καμπύλες που φρόντιζε να τονίζει. Εκείνος τους χαιρέτησε με ένα τυπικό νεύμα και η σύζυγός του τον μιμήθηκε αλλά κάρφωσε το βλέμμα της στον νεαρό λόγιο με έναν τρόπο που τον έκανε να αισθανθεί άσχημα.
Ο Γουίλλιαμ στάθηκε και κοίταξε τη βιβλιοθήκη με δέος. Ήταν ένα πολύ μεγάλο δωμάτιο με κυκλικό σχήμα με βιβιλιοθήκες σε κάθε τοίχο από το δάπεδο ως το ψηλό θολωτό ταβάνι χωρισμένες σε δύο επίπεδα. Στο κέντρο του δωματίου υπήρχε ένα μεγάλο τραπέζι με γραφική ύλη και ένα αναπαυτικό καισμα. Λίγο πιο πέρα υπήρχε ένα μικρότερο τραπέζι. Στράφηκε προς τον δάσκαλό του, εκείνος χαμογέλασε.
-Είδες; Είναι η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη.
-Θα αρχίσω αμέσως.
-Θα έχεις και παρέα, εδώ θα διδάσκω την πριγκίπισσα Σέριλ.
-Ωραία, είπε ο Γουίλλιαμ και μετά δίστασε. Δάσκαλε......
-Ναι;
-Πρόσεξες τη λαίδη Μοράνα;
-Είναι η επικεφαλής κυρία επι των τιμών, δηλαδή επικεφαλής της ακολουθίας της πριγκίπισσας. Γιατί;
-Με κοίταξε με έναν τρόπο που με έκανε να νιώσω άσχημα, υπήρχε μια υπόνοια στο βλέμμα της για κάτι άσχημο. Ένιωσα άσχημα και δεν είμαι επιρρεπής σε φοβίες.
Ο Αλόισους χαμογέλασε.
-Γουίλλιαμ μεγάλωσες μέσα στην αδερφότητα και μελέτησες πολύ αλλά έμεινες μακριά από κάποιες άσχημες πλευρές της ανθρώπινης συμπεριφοράς όπως είναι η λαγνεία. Ω ναι, ο Αλόισους χαμογέλασε πάλι καθώς ο μαθητής του ύψωνε το βλέμμα ξαφνιασμένος, τη μελέτησες και ξέρεις τι είναι. Αλλά δεν την έχεις δει να καταλαμβάνει μια ψυχή και να την εξουσιάζει ανελέητα. Το ένστικτό σου σε προειδοποίησε σωστά, δεν ήταν καλό ή όμορφο αυτό που σκέφθηκε.
-Θα έπρεπε να με απασχολεί;
-Θα κάνει υποθέτω την κίνησή της αλλά δεν νομίζω ότι θα πρέπει να ανησυχείς.
Η λαίδη Μοράνα άφησε το βαρυ φόρεμα να κυλίσει από πάνω της και έμεινε με ένα αραχνοϋφαντο εσωτερικό που τόνιζε τις πλούσιες καμπύλες της. Ξάπλωσε στο κρεβάτι της και χαμογέλασε καθώς μια μυστική πόρτα άνοιξε και έφερε στα διαμερίσματά της τον Γκάουιν Χόλμαρκ.
Η Μοράνα είχε μια ολόκληρη στρατιά εραστών, είχε κοιμηθεί με όλους τους ευγενείς στο παλάτι του Λάραμους. Κάποιες φορές η λαγνεία της την είχε ωθήσει να κοιμηθεί ακόμα και με απλούς στρατιώτες ή σταβλίτες. Όταν ένας από αυτούς δοκίμασε να περηφανευθεί για τα κατορθώματά του βρέθηκε φρικτά διαμελισμένος. Όλοι είχαν πιστέψει ότι κάποιο άγριο ζώο του είχε επιτεθεί αλλά εκείνη ήξερε καλύτερα.
Αλλά τώρα είχαν άλλα πράγματα σειρά. Καθώς ο Γκάουιν έβγαζε τα ρούχα του και ξάπλωνε κοντά της η Μοράνα ξέχασε κάθε τι άλλο πέρα από την ανάγκη που ήθελε να ικανοποιήσει.
Τα σχέδιά της μπορούσαν να περιμένουν.
-Σέριλ, είσαι ικανοποιημένη από τα μαθήματα; ρώτησε η Ίρμα καθώς βοηθούσε την πριγκίπισσα να ετοιμαστεί.
-Ναι, είναι πολύ καλά. Έχω μάθει τόσα πράγματα. Ο δάσκαλος είναι εξαιρετικός και έχω μάθει μαζί του τόσα που αγνοούσα παντελώς και μαθαίνω ακόμα και από το μαθητή του. Είναι πηγή γνώσεως αν και ασχολείται κυρίως με τα βιβλία του πατέρα μου. Νομίζω ότι μόνο για να κοιμηθεί βγαίνει από εκεί.
-Α ναι, κάτι άκουσα να λένε στην κουζίνα γι' αυτό. Εκεί του πηγαίνουν να φάει. Πολύ αφοσιωμένος ε;
-Ναι, και είναι πηγή πολλών γνώσεων, μου αρέσει να τον ακούω να διηγείται ιστορίες, είτε είναι μύθοι είτε ιστορίες από το παρελθόν της πατρίδας μας.
-Χαίρομαι που πάνε όλα καλά, είπε η Ίρμα. Και η λαίδη Μοράνα τι λέει για τον δάσκαλο και τον βοηθό του;
-Τι να μου πει; ρώτησε η Σέριλ καθώς ήταν έτοιμη να αφήσει τα διαμερίσματά της για να πάει στη βιβλιοθήκη.
-Ψιθυρίζεται ότι η Μοράνα έχει δοκιμάσει δυο φορές να δελεάσει τον νεαρό άνδρα και εκείνος την έχει αγνοήσει.
Η Σέριλ χαμογέλασε. Ένας άνδρας που δεν ενέδιδε στην Μοράνα; Καλό θα έκανε, θα μείωνε λίγο τον εγωισμό της. Ο λόγιος ανέβηκε στην εκτίμησή της.
Και είχε εκτιμήσει και τις γνώσεις του, παρότι δεν ανακατευόταν με τα μαθήματά της είχε παραστεί σε συζητήσεις του με τον Αλόισους και είχε διαπιστώσει το εύρος των γνώσεών του. Χώρια που είχε καταφέρει να οργανώσει και να κατηγοριοποιήσει την τεράστια βιβλιοθήκη, κάτι που δεν είχε συμβεί εδώ και πολλά χρόνια.
Βγήκε με την Ίρμα στο διάδρομο και πήραν το δρόμο για την βιβλιοθήκη όπου βρήκαν τον Γουίλλιαμ να μελετάει έναν μεγάλο δερματόδετο τόμο.
-Καλημέρα εξοχωτάτη, είπε ο λόγιος κάνοντας μια υπόκλιση.
-Καλημέρα Γουίλλιαμ, απάντησε η πριγκίπισσα του οίκου της Βάλλιαντ. Τι διαβάζεις;
-Το Χρονικό του πρίγκηπα Γουίθκλιφ, αφορά τα τελευταία χρόνια πριν την ενοποίηση της Αραγκόν.
-Φαντάζομαι έχεις διαβάσει πολλά βιβλία ε;
-Πολλά, είπε με ένα χαμόγελο ο νεαρός λόγιος αλλά υπάρχουν τόσα ακόμα που θέλω να διαβάσω.
-Μου αρέσει και εμένα το διάβασμα και πάντα ο πατέρας μου φρόντιζε να έχω βιβλία να διαβάσω. Μου αρέσει πολύ και πάντα ανακαλύπτω και νέα βιβλία που θέλω να διαβάσω.
-Ναι, αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα σε σχέση με τα βιβλία, απάντησε ο νεαρός λόγιος, πάντα υπάρχουν κι άλλα για να διαβάσεις, καινούρια πράγματα να ανακαλύψεις.
Η Σέριλ τον άκουγε να μιλάει νιώθοντας μια περίεργη αίσθηση οικειότητας, αυτά που της έλεγε τα είχε και εκείνη σκεφθεί, τα ένιωθε και τα ενστερνιζόταν. Όπως κάθε μέρα έμεινε να συζητάει με τον Γουίλλιαμ ως που να έρθει ο δάσκαλός της για το μάθημα. Ένιωθε όλο και πιο άνετα μαζί του παρότι δεν είχε τον επιτηδευμένο τρόπο που είχαν οι νεαροί ευγενείς με τους οποίους είχε μάθει να μιλάει.
Η λαίδη Μοράνα βόγγηξε με ευχαρίστηση καθώς ολοκλήρωνε με τον άνδρα που της έκανε έρωτα. Ένιωθε την ηδονή και την ευχαρίστηση σε κάθε κύτταρο του κορμιού της, ένιωθε γεμάτη, ικανοποιημένη, πιθανότατα ο εραστής της είχε χρησιμοποιήσει και κάποιο ξόρκι πέρα από την ερωτική του δεινότητα, Ήταν ένας ισχυρός μάγος Απολινάρι στο κάτω κάτω.
Ξάπλωσε στο κρεβάτι της με ικανοποιημένα τα ένστικτά της και κοίταξε τον άνδρα που ντυνόταν.
-Πότε θα γίνει; ρώτησε.
-Το πρωί, είπε ο μάγος.
-Υπέροχα, θέλω να υποφέρει η Σέριλ και ο νεαρός αυτός λόγιος.
-Φυσικά, θα πεθάνουν πολύ επώδυνα και οι δυο!
Την επόμενη στιγμή ο μάγος δεν ήταν εκεί.
8 σχόλια:
ααααα πάνω που ετοιμαζόμουν να σου πω πόσο ωραίο είναι, μου το χάλασες!
αστειεύομαι! θα περιμένω την συνέχεια :)
θα υπάρξει συνέχεια έτσι δεν είναι;
πάντως ήθελα να σου το πω αυτό..
οτι θα ήταν ωραία τις ιστορίες σου να τις ανεβάζεις κομμάτι κομμάτι όπως παλιότερα..
αυτή η αναμονή όπως και να το κάνουμε έχει τη δική της γοητεία!
μου άρεσε πολύ και αναμένω λοιπόν!!!
καλό ξημέρωμα πένα :)
Αυτή η Μοράνα καθόλου δεν μ'αρέσει!!! Αυτό σημαίνει ότι την έχεις μεταφέρει πολύ καλά στον γραπτό λόγο! Ανυπομονώ για την συνέχεια!!!
Φυσικά θα υπάρξει συνέχεια, γι' αυτό είναι και το ένα στον τίτλο.
Δεν ήξερα ότι το προτιμάς.
Πάντως οι πιο πολλές ιστορίες υπάρχουν και σε συνέχειες απλά τις έβαλα και για όποιον με ανακαλύπτει τώρα, μην ψάχνει πίσω.
Δεν σου αρέσει purpleleath ε; Ε δεν είναι και ο καλύτερος τύπος.
Η συνέχεια άυριο!
Όχι δεν θα σε κράξω για την κριτική σου.
Λοιπόν να τα πάρουμε από την αρχή. Φυσικά δεν μιλάνε όπως θα λέγαμε εμείς τα ίδια πράγματα, δεν μιλάμε για σημερινούς ανθρώπους, μιλάμε για μια άλλη εποχή και έναν άλλο κόσμο. Και ένας δάσκαλος ή ένας λόγιος παντα έχει έναν στόμφο στο λόγο του.
Τώρα για τα κλισέ εντάξει πάντα υπάρχουν, είναι εξάλλου μέχρι ενός σημείου μέρος του πως αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας.
Αυτό που λές για το πως μιλάνε θα είχε περισσότερη εφαρμογή στο σήμερα, στον δικό μας κόσμο, εχω επί τούτου κρατήσει έναν άλλο τρόπο ομιλίας, δεν είμαστε στο δικό μας κόσμο.
Έχεις δίκιο για το πες το και μην το δείχνεις. Αυτό που λέμε show don't tell ισχύει αλλά δεν είναι μυθιστόρημα με άπλετο χώρο ανάπτυξης, είναι ένα μικρό διήγημα οπότε έρχονται όλα πιο συμπυκνωμένα.
Έπίσης η Ίρμα είναι ακόλουθος, δεν είναι υπηρέτρια οπότε δεν είναι και τόσο διαφορετική από την Σέριλ.
Α και μην ανησυχείς έχω έναν φίλο με άγριες κριτικές διαθέσεις.
Είχα την υπόμονή να το διαβάσω όλο το ευμεγεθές σχόλιο.
Μόνο να πω ότι δεν άρχισα να γράφω τώρα, το εξασκώ πολλά χρόνια.
Α τα μακροσκελή σχόλια σου βγαίνουν βλέπω αβίαστα.
Είμαι επίσης φαν του φανταστικού, κυρίως αυτό γράφω και διαβάζω. Όσο για το μελλοντικός συγγραφέας είμαι επίσης σε αυτό το δρόμο. Προς το παρόν το εμπόδιο δεν είναι το ύφος μου αλλά το είδος. Δεν τους αρέσει το φανταστικό και πολύ εδώ γύρω.
Καλό σου βράδυ επίσης!
Δεν είναι οτι το προτιμώ...
και τα δύο τα θέλω!
είναι πολύ καλό να υπάρχουν οι συνέχειες
και εξαιρετικά πρακτικό :)
αλλά.. και το λέω για τις νέες ιστορίες,
είναι όμορφο να τις ανεβάζεις πρώτα και κομμάτι κομμάτι εδώ και ύστερα ως σύνολο..
και για μας που παρακολουθούμε το μπλογκ έχει άλλη χάρη αλλά και για σένα νομίζω
έχει σημασία να βλέπεις μέσα από τα σχόλια τον αντίκτυπο που έχει κάθε μέρος τους,
έτσι δεν είναι; :)
Ναι μου αρέσει να βλέπω τον αντίκτυπο. Γι' αυτό και δεν περιμένω να ολοκληρώσω πολλές φορές και τις αναρτώ κομμάτι κομμάτι.
Μόλις ανέβασα το δεύτερο μέρος.
Πήγαινε να το δεις και να μου πεις αν σου αρέσει.
Δημοσίευση σχολίου