Η
Βερόνικα καθόταν σε μια πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο και αγνάντευε. Στο
τραπεζάκι δίπλα της είχε ακουμπήσει το βιβλίο που μέχρι πριν λίγο διάβαζε. Δεν
ήταν άνθρωπος των βιβλίων αλλά τώρα στις τεράστιες βιβλιοθήκες του Μιχάλη είχε
βρει βιβλία που την ενδιέφεραν. Το διάβασμα και το ενατένισμα της θέας από το παράθυρο
της είχαν χαρίσει την ηρεμία που της χρειαζόταν μετά από τη δίνη που είχε
απειλήσει να καταστρέψει τη ζωή της.
Η
πόρτα του σπιτιού άνοιξε και μπήκε ο Μιχάλης. Η Βερόνικα σηκώθηκε από την
πολυθρόνα και πήγε κοντά του. Τον αγκάλιασε και τον φίλησε.
-Έφυγες
πριν ξυπνήσω, του είπε.
-Έπρεπε
να κάνω κάτι, είπε ο Μιχάλης και της εξήγησε. Η Βερόνικα ακούμπησε το κεφάλι
της στο στήθος του και δάκρυα κύλισαν στα μάγουλά της.
-Τον
έκανες να πληρώσει, ψέλλισε.
-Ναι,
είπε ο Μιχάλης, και μόλις βγει η καινούρια σου ταυτότητα θα φύγουμε για το
χωριό της μητέρας σου.
Η
Βερόνικα τον κοίταξε με ανείπωτη αγάπη και μην μπορώντας να εκφράσει αλλιώς
αυτό που ένιωθε τον φίλησε και πάλι και ψιθύρισε:
-Σ'
αγαπώ.
Ήταν
περασμένες τρεις το πρωί όταν χτύπησε το τηλέφωνο ξυπνώντας τον Μιχάλη που το
πήρε και απάντησε ενώ χάιδευε καθησυχαστικά τη Βερόνικά η οποία είχε τρομάξει
με το απότομο αυτό ξύπνημα:
-Ναι;
-Πάρε
την Βερονίκη Στάμου και φύγε από την Αθήνα, όχι αύριο, όχι σε λίγο, τώρα! είπε
επιτακτικά ο επιθεωρητής Ραξής.
-Τι
συμβαίνει; Πως ξέρεις για τη Βερόνικα;
-Η
ταυτότητα που είπες είναι δική της σωστά;
-Ναι.
Και;
-Πριν
λίγες ώρες συλλάβαμε μια παράνομη μετανάστρια που προσπάθησε να περάσει για
Ελληνίδα με αυτήν την ταυτότητα. Θα το είχε ίσως καταφέρει αν δεν είχα δώσει
σήμα για την ταυτότητα.
-Ωραία
έχεις την απόδειξή σου ότι ο Στάμος είναι μπλεγμένος σε αυτήν την υπόθεση με
τις γυναίκες από τη Βουλγαρία. Ταιριάζει εξ' άλλου με αυτά που ξέρουμε μιας και
η Βερόνικα είπε ότι την έδερνε περισσότερο την περίοδο που έγιναν οι πρώτες
συλλήψεις και τα πράγματα άρχισαν να μην πηγαίνουν καλά για ' κεινον.
-Το
ξέρω και θα τον βάλω στο χέρι αλλά τώρα ξέρει και αυτός πως μπήκαμε στα ίχνη
του από την ταυτότητα. Κινδυνεύει η Βερόνικα και αν είναι μαζί σου να την
φυγαδεύσεις έξω από την Αθήνα.
-Εντάξει.
-Φύγε
τώρα και μιλάμε αργότερα. Καλή τύχη.
Ο
Μιχάλης έκλεισε το τηλέφωνο και στράφηκε στη Βερόνικα. Η κοπέλα είχε ακούσει
την δική του πλευρά της συνομιλίας και τον κοιτούσε τρομαγμένη.
-Τι
συμβαίνει; ρώτησε.
-Πρέπει
να φύγουμε, θα σου εξηγήσω στο δρόμο.
Βιαστικά
μάζεψαν μερικά ρούχα σε ένα σακ βουαγιάζ και ο Μιχάλης κάλεσε ένα γνωστό του
οδηγό ταξί. Βγήκαν στο δρόμο και ο Μιχάλης κοίταξε γύρω με ερευνητικό βλέμμα.
Δεν φαινόταν να υπάρχει κάτι διαφορετικό από τις άλλες μέρες.Η Βερόνικα έπιασε το χέρι του και εκείνος έσφιξε το δικό
της καθησυχαστικά.
-Άφησέ
με να φύγω, είπε η κοπέλα, όποιος και αν είναι ο κίνδυνος είναι εξ' αιτίας μου.
Δεν θέλω να κινδυνέψεις και' συ.
Ο
Μιχάλης την πήρε στην αγκαλιά του και την έσφιξε πάνω του.
-Θα
είμαι πάντα μαζί σου. Ό,τι και αν γίνει.
-Δεν
το αξίζω αυτό, είπε η Βερόνικα, όχι εγώ.
-Βερόνικα,
είπε ο Μιχάλης, κοιτώντας την στα μάτια, δεν ξέρεις πόσο μεγάλη αλλαγή έφερες
στη ζωή μου και πόσο μ' έκανες να σ'
αγαπήσω. Δεν θα σε εγκαταλείψω σ' αυτήν την ώρα της ανάγκης.
Το
ταξί έφτασε και επιβιβάστηκαν.
-Στο
σταθμό Λαρίσης, είπε ο Μιχάλης στον οδηγό, και που' σαι Δημήτρη, αν σε ρωτήσει
κανένας για' μένα με πήγες στο αεροδρόμιο.
-Συμβαίνει
κάτι;
-Είναι
κάποιος που θέλει να βρει την κοπέλα.
-Έγινε,
σε πήγα στο ανατολικό αεροδρόμιο, είπε ο οδηγός και ξεκίνησε.
Η
διαδρομή προς το σταθμό Λαρίσης ήταν τελείως διαφορετική από την αντίστοιχη
πριν λίγο καιρό. Και τότε φοβόταν όπως και τώρα αλλά τώρα ένιωθε ασφαλής δίπλα
στο Μιχάλη που έδειχνε αποφασισμένος να την προστατέψει με κάθε τρόπο.
Τόσο
πρωί στο σταθμό Λαρίσης υπήρχαν ελάχιστοι άνθρωποι. Οι δυο τους με το σακ
βουαγιάζ τους βγήκαν από το ταξί και μπήκαν στο τεράστιο χωλ μπροστά από τα
γκισέ. Ο Μχάλης τηλεφώνησε στο Ραξή.
-Είμαι
στο δρόμο.
-Ωραία,
εγώ βρήκα το σκουλήκι που δούλευε για τον Στάμο. Τον πήρε ήδη το Εσωτερικών
Υποθέσεων.
-Που
προτείνεις να πάμε; ρώτησε ο Μιχάλης .
-Πήγαινέ
τη στη μητέρα της.
-Δεν
θα κινδυνεύσει; Ο Στάμος θα το σκεφθεί αμέσως να ψάξει εκεί.
-Ακριβώς,
θα έψαξε ήδη εκεί, δεν νομίζω να έχει αφήσει άνθρωπό του μόνιμα.
Ο
Μιχάλης έκλεισε το τηλέφωνο και πήγε σε ένα γκισέ. Επέτρεψε με δυο εισητήρια
για Θεσσαλονίκη. Το τραίνο θα έφευγε σε δυο ώρες και πήγαν μαζί με τη Βερόνικα
στην αίθουσα αναμονής. Κάθησαν σε δυο καρέκλες
και η Βερόνικα αποκοιμήηκε ακουμπώντας στον ώμο του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου