Το Σέσνα 182 είναι ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο, η
καμπίνα του όχι μεγαλύτερη από ενός αυτοκινήτου. έχει χώρο για δυο επιβάτες
πέρα από τον πιλότο και τον συμπιλότο και μέγιστο βάρος απογείωσης επτακόσια
κιλά. Είναι ένα αεροπλάνο τσέπης θα έλεγε κανείς. Ήταν ένα ωστόσο αξιόπιστο
σκάφος που μπορούσε να κυβερνήσει και ερασιτέχνης πιλότος.
Το Σέσνα 182 με τον
αριθμό NC 012521 περίμενε τον Μάρκο και τον Μιχάλη στην πίστα έτοιμο για να
επιβιβαστούν. Οι δυο φίλοι προχώρησαν
προς το αεροπλάνο. Ο δυνατός αέρας ανέμιζε τα ρούχα και τα μαλλιά τους, του
Μάρκου δηλαδή γιατί ο Μιχάλης τα είχε πολύ κοντοκομμένα.
-Ωραίος καιρός,
σχολίασε πλησιάζοντας την πόρτα του
αεροπλάνου.
-Ναι, ξέρω.
Μπήκαν στο αεροπλάνο
και ο Μάρκος κάθισε στην θέση του πιλότου ενώ ο φίλος του τακτοποιούσε στις
πίσω θέσεις το μπαστούνι και το χαρτοφύλακά του. Ύστερα κάθισε στη θέση του
συμπιλότου. Πήρε τον πίνακα που περιείχε τους ελέγχους και τις ενέργειες των
πιλότων σ' όλα τα στάδια του ταξιδιού.
-Ας ξεκινήσουμε. είπε.
-Φυσικά.
-Προ ενάρξεως της
μηχανής. Φρένα.
-Ρυθμισμένα και σε θέση
πέδησης.
-Ηλεκτρονικά συστήματα.
-Κλειστά.
-Όργανα πλοήγησης.
-Κλειστά.
Μια ριπή δυνατού ανέμου
κούνησε το αεροπλάνο και ο Μάρκος κοίταξε τον Μιχάλη.
-Υλικό για μυθιστόρημα.
Ας βάλουμε μπρος.
Τράβηξε το μοχλό της
ισχύος της μηχανής από το μηδέν στο ένα τέταρτο και μετά κοίταξε τον Μιχάλη που
με τη σειρά του κοίταξε τη λίστα.
-Κεντρικός διακόπτης.
-Ανοιχτός.
Ο Μάρκος κοίταξε έξω,
βεβαιώθηκε ότι ο χώρος γύρω από το αεροσκάφος ήταν ελεύθερος και ξεκίνησε τη
μηχανή. Ο έλικας άρχισε να γυρίζει και με ένα βουητό που για μια στιγμή κάλυψε
αυτό του αέρα η μηχανή τέθηκε σε πλήρη λειτουργία.
-Πίεση λαδιού.
-Εντάξει.
-Συστήματα πτήσης.
-Σε λειτουργία.
-Καύσιμα.
-Εντάξει.
Η Αγγέλα δεν άργησε να
ξανακοιμηθεί και το μυαλό της γύρισε και πάλι στον Δημήτρη που ήταν τώρα μακριά
της. Όπως ο μακαρίτης ο πατέρας της έτσι και ο αγαπημένος της ήταν ναυτικός και
βρισκόταν εν πλω για τη Μάλτα απ' όπου θα ερχόταν στην Αθήνα ξεμπαρκάροντας στη
Βαλέτα.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη
μαζί του όπως και εκείνος με την ίδια. την ευτυχία τους θα συμπλήρωνε αυτή η
κορούλα που τόσο πολύ περίμεναν και που τώρα κινδύνευε να μην προλάβει να δει
το φως της ζωής. Ένας λυγμός την τάραξε και η μητέρα της τη αγκάλιασε.
-Κουράγιο Αγγέλα, είπε
ο Γιάννος, θα είμαστε εγκαίρως στο αεροδρόμιο.
-Πηδάλιο.
-Ρυθμισμένο.
-Συστήματα μηχανών.
-Εντάξει.
-Ισχύς;
-Χίλιες στροφές το
λεπτό.
-Είμαστε έτοιμοι,
ανακοίνωσε ο Μάρκος και επικοινώνησε με τον πύργο ελέγχου στο τμήμα που ρύθμιζε
την κυκλοφορία στο έδαφος. Ν 101, ζητάμε άδεια τροχοδρόμησης.
-Την έχετε Ν 101,
τροχοδρόμηση στο διάδρομο 15 μέσω εξωτερικού βοηθητικού.
-Ελήφθη.
Το μικρό αεροπλάνο
άρχισε να κινείται. Ο Μιχάλης κοίταζε το χώρο γύρω του με ενδιαφέρον, είχε
κάνει εκατοντάδες ταξίδια με αεροπλάνα αλλά ποτέ από τη θέση του συμπιλότου.
-Τελευταία φορά που
μπήκα σε αεροπλάνο ήταν που επέστρεφα από τη Βοστώνη, είπε και σταμάτησε απότομα.
-Σκέφτεσαι τη Ντήντρα,
είπε απαλά ο Μάρκος.
-Ναι. Δεν θα υπάρξει
άλλη.
-Γιατί όχι;
-Γιατί άλλη δεν θα
παραβλέψει όσα η Ντήντρα.
-Δηλαδή;
Ο Γιάννος φρέναρε
μαλακά σταματώντας το αυτοκίνητό του μπροστά στο αναπάντεχο εμπόδιο. Ο δρόμος
μπροστά τους είχε εξαφανιστεί κάτω από ένα χείμαρρο θολού αφρισμένου νερού. Το
οδόστρωμα είχε παρασυρθεί αφήνοντας πίσω του την λασπωμένη κοίτη όπου έτρεχε
αυτός ο ορμητικός χείμαρρος.
-Τώρα; είπε με απόγνωση
η Μάρθα και η ανησυχία στη φωνή της ξύπνησε την Αγγέλα που ανακάθισε και
κοίταξε το απρόσμενο κώλυμα που είχε εμφανισθεί στο δρόμο τους.
Ο Γιάννος βγήκε από το
φορτηγάκι και πήγε κοντύτερα στο μανιασμένο ποτάμι που είχε ξαφνικά αναβλύσει
από τα νερά της βροχής που έπεφτε από τη νύχτα.
-Τι εννοείς ότι
παρέβλεψε πράγματα η Ντήντρα; ρώτησε ο Μάρκος.
Η τροχοδρόμηση – και
μάλιστα ενός τόσο μικρού αεροπλάνου -
είναι μια διαδικασία που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από την οδήγηση ενός
αυτοκινήτου σε ασφαλτόδρομο. Ο Μάρκος μπορούσε εύκολα να την εκτελέσει και να
παρατηρεί το φίλο του. Μετά από μια μικρή σιωπή ο Μιχάλης αποφάσισε να
απαντήσει.
-Πόσα πράγματα
παραμέρισε για να είναι μαζί μου, δεν έδωσε σημασία στην αδιάφορη εμφάνισή μου
ή στο γεγονός πως ζω αποτραβηγμένος – σαν ήρωας μυθιστορήματος που ζει στη σκιά
μου είπε μια φορά. Αγνόησε πως δεν
μπορούσα να της προσφέρω πράγματα που κάθε κοπέλα επιθυμεί, ένα χορό,
έναν περίπατο.
-Σε αγάπησε.
-Περισσότερο από όσο
άξιζα και χωρίς να περιμένει τίποτα από' μενα.
Το Σέσνα έφτασε στο
διάδρομο και ο Μάρκος φρέναρε πριν μπει σ' αυτόν.
-Θες να έχεις την τιμή;
-Φυσικά, απάντησε ο
Μιχάλης και πήρε τα ακουστικά με το στέλεχος του ασυρμάτου.
-Ν 101 στον 15 δεξιό,
ζητούμε άδεια για ευθυγράμμιση.
-Την έχετε Ν 101.
Ο Μάρκος έφερε το
αεροπλάνο στην ευθεία του διαδρόμου.
-Ν 101 ζητάμε άδεια για
απογείωση.
-Την έχετε Ν 101, πάρτε
πορεία 160 και ύψος 3000 ποδών.
Ο Γιάννος ξαναγύρισε
στο αυτοκίνητο. έκατσε στην θέση του οδηγού.
-Τι θα κάνουμε; ρώτησε
η Μάρθα.
-Σε άλλη περίπτωση δεν
θα το δοκίμαζα αλλά τώρα πρέπει να πάτε στο αεροδρόμιο άρα να περάσετε πάση
θυσία, της απάντησε ο Γιάννος και οδήγησε το αυτοκίνητο προς τον ορμητικό
χείμαρρο. το νερό χτύπησε με έναν απειλητικό παφλασμό το πλάι του αγροτικού
οχήματος και η Αγγέλα έβγαλε μια κραυγή.
Την επόμενη στιγμή
παρασύρθηκαν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου