Ολοκλήρωσα το Χαμένο Σύμβολο και είπα να μοιραστώ μαζί σας τις
εντυπώσεις μου. Κλασσικός Μπράουν με γρήγορες εναλλαγές σε σκηνές και με τα
κλασσικά μυστήρια και τους γρίφους που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Άλλη μια φορά ο
καθηγητής Λάνγκτον πρέπει να λύσει ένα γρίφο μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι σε
κάποια Ευρωπαϊκή πόλη με ιστορία από την αρχαιότητα αλλά στην καρδιά της Ουάσιγκτον.
Όπως πάντα ο Μπράουν γοητεύεται από τις νέες τεχνολογίες και τις δομές οργανισμών
και ιδρυμάτων ( όπως ο μακαρίτης ο Κράιτον, αναρωτιέμαι αν ήταν πηγή έμπνευσης
για τον Μπράουν ).
Στα συν του έργου η γρήγορη εξέλιξη, η προσοχή στη λεπτομέρεια, η
απουσία ιδιαίτερης κακοποίησης της ιστορίας προς χάριν της πλοκής και το
ευκολοδιάβαστο κείμενο παρότι όπως πάντα το βιβλίο είναι ένα μικρό «τουβλάκι».
Στα μείον τώρα, η κάπως αδύναμη σημασία των όσων συμβαίνουν, εδώ δεν έχουμε
να κάνουμε με το ιερό δισκοπότηρο ή την διαδοχή του Πάπα αλλά με κάτι λιγότερο
συνταρακτικό και ο Μπράουν το πιέζει λίγο για να πείσει για τις συνέπειες. Ακόμα
λείπει η μαγεία των ιστορικών μνημείων όπως της Ρώμης στους Πεφωτισμένους μιας
και έχουμε να κάνουμε με πολύ πιο σύγχρονη ιστορία.
Σε γενικές γραμμές είναι μια καλή περιπέτεια για να περάσει η ώρα ό,τι
θα περίμενε κάποιος από τον εν λόγω συγγραφέα.
5 σχόλια:
Ωραί ιδέα να βάζεις σκέψεις για βιβλία που διάβασες. Ευχαριστώ που τις μοιράστηκες μαζί μας αν και δε νομίζω να το διαβάσω άμεσα γιατί περνάω φάση ελληνικής λογοτεχνίας. Θα μου περάσει :-)
Φιλικά
Αργυρώ
Χμ Ελληνικής ε; Και γω ενός Έλληνα συγγραφέα διαβάζω τώρα αλλά δεν τους προτιμώ τους πατριώτες πολύ γιατί συνήθως δεν μου αρέσουν οι θεματολογίες τους.
Χαίρομαι που σου άρεσε η ιδέα μου Αργυρώ.
Τι έχει σειρά τώρα? ;)
Τώρα διαβάζω τον Πέμπτο Ιππότη του Θάνου Κονδύλη αλλά πρώτα θα σας μιλήσω για ένα άλλο βιβλίο που διάβασα.
Αναμένουμε! ;)
Δημοσίευση σχολίου