Έμεινα απόλυτα
ικανοποιημένος από την ταινία, προσεγμένη όπως και η τριλογία του Άρχοντα μέχρι
και τη λεπτομέρεια, ωραίες τοποθεσίες και φυσικά ένα καλό soundtrack παρότι του λείπουν τα εμβληματικά
θέματα που είχε ο άρχοντας αν εξαιρέσουμε το τραγούδι των νάνων για το χαμένο
τους βασίλείο και την αντίσοιχη μουσική.
Αν ο Πήτερ Τζάκσον
αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων στην τριλογία να αφήσει κάποια γεγονότα έξω εδώ
έχοντας ένα βιβλίο να το απλώσει σε τρεις ταινίες επεκτάθηκε και σε άλλα
γεγονότα που συμβαίνουν παράλληλα με το Χόμπιτ αλλά στο βιβλίο δεν τα βλέπουμε
και αναφέρονται στον Άρχοντα ή υπάρχουν απόηχοί τους εκεί.
Έτσι βλέπουμε την
επίσκεψη του Ράνταγκαστ στο Ντολ Γκολντούρ και την αρχή του κακού στο Μίρκγουντ
αλλά και το Λευκό Συμβούλιο.
Η ταινία δένει απόλυτα
με τον Άρχοντα, από το ξεκίνημα όπου συνειδητοποιούμε σε πιο ακριβώς πρωινό ο
Μπίλμπο αναθυμάται την περιπέτειά του, ως γεγονότα που έχουν αντίστοιχα στην
τριλογία, το ξόρκι του Γκάνταλφ στο σπίτι του Μπίλμπο για παράδειγμα ( η
αντιστοιχία αυτή παρατηρείται και στα μουσικά θέματα όπου το Σχιστό Λαγκάδι
έχει το ίδιο μοτίβο ή το δακτυλίδι).
Η παρουσίαση των
χαρακτήρων είναι άψογα δομημένη και ειδικά του Μπίλμπο που περνάει μια
μεταμόρφωση στην περιπέτεια. Ο Γκάνταλφ είναι ο ίδιος μάγος που ξέρουμε από τη
Συντροφιά όπως και ο Σάρουμαν του οποίου η συμπεριφορά θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί ήδη ύποπτη. Ο Ράνταγκαστ είναι τελείως αλλόκοτος κάτι που
συμφωνεί και με τα βιβλία ( όπου δεν τον βλέπουμε αλλά ακούμε για εκείνον ) και
όπως και στον Άρχοντα ο Σάρουμαν τον υποτιμά.
Η μόνη παρέκκλιση από
το βιβλίο είναι ο Αζόγκ, σύμφωνα με το βιβλίο ο Θόριν τον σκότωσε στην μάχη της
Μαύρης Τρύπας ( είναι ο γιος του ο Μπολγκ που οδηγεί τα τελώνια ( στο Χόμπιτ
δεν λέγονται Ορκ) στην μάχη των πέντε στρατιών). Η αλλαγή έγινε πιθανότατα για
να υπάρχει ένα πιο προσωπικό στοιχείο στην αντιπαράθεση νάνων και ορκ.
Εν κατακλείδι ήταν μια
ταινία που απόλαυσα και σίγουρα θα δω και τις επόμενες δύο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου