Το Χόμπιτ Η Ερημιά Του Νοσφιστή

Author: Νυχτερινή Πένα /

Η δεύτερη ταινία της τριλογίας ακολουθεί πιστά την πρώτη και το ταξίδι του Μπίλμπο και των Θόριν & Σια κατά πλάτος της Μέσης Γης συνεχίζεται με περιπέτειες όλο και πιο επικίνδυνες και μερικές φορές αστείες. Η ταινία κρατάει το ενδιαφέρον, και δεν κουράζει, είναι πιο έντονα προσανατολισμένη στη δράση και λιγότερο στο μυστήριο και την μαγική ατμόσφαιρα της πρώτης ταινίας.
Αποζημιώνει τον θεατή με την παρουσίαση πολλών και διαφορετικών τοποθεσιών, από τους σκοτεινούς τάφους του μάγου βασιλιά της Άνγκμαρ και το Ντολ Γκολντούρ ως τη Λιμνούπολη και το βασίλειο των νάνων κάτω από το βουνό και μια φρενήρη καταδίωξη στον Δασοπόταμο που απουσιάζει από το βιβλίο όπου οι νάνοι και ο αόρατος Μπίλμπο διαφεύγουν απλά με τα βαρέλια και εξ’ ου και Βαρελοκαβαλάρης ύστερα στη συζήτηση με το Νοσφιστή.
Η επίσκεψη στον Άρκο ήταν σύντομη αλλά αν στο βιβλίο είναι μεγαλύτερης διάρκειας είναι γιατί ο Γκάνταλφ του εξιστορεί όλα όσα συνέβησαν ( πράγμα που θα είχε σημασία στην ταινία αν ο Τζάκσον ήθελε να κάνει μια περίληψη της προηγούμενης ταινίας ) ενώ η περιπλάνηση στο Μίρκγουντ ήταν όντως μικρή αν και είδαμε αρκετά από τις αράχνες το περισσότερο θα ήταν μια από τα ίδια (μαζί και μια ευκαιρία για γέλιο αν βλέπαμε το πως ο Μπίλμπο τις εξαγρίωσε και τις έκανε να τον καταδιώκουν με σκωπτικά στιχάκια ).
Η Λιμνούπολη ήταν ένα από τα καλύτερα στημένα μέρη όχι μόνο στο Χόμπιτ αλλά και τον Άρχοντα. Αναδεικνύει τη ξεχωριστή ατμόσφαιρά της και το πώς λειτουργεί διαφορετικά από άλλες πόλεις των ανθρώπων. Διασκεδαστικές και οι σκηνές με τον Αφέντη και την πάντα συμφεροντολόγα σκέψη του που τονίζεται και στο βιβλίο. Βλέπουμε ακόμα το γιο του Βάρδου που θα είναι άρχοντας του Ντέηλ τον καιρό του Άρχοντα όπως αναφέρεται στο συμβούλιο του Ελρόντ.
Η είσοδος των νάνων και του Μπίλμπο στο Έρεμπορ είναι πιστή στο βιβλίο όπως και η συζήτηση του Μπίλμπο με το Νοσφιστή που είναι εκείνη στο βιβλίο που πείθει τον δράκο να «κάνει μια επίσκεψη στη Λιμνούπολη, σ’ αυτούς τους εμπόρους του γλυκού νερού.» Σοφά ο Τζάκσον αντί να κάνει μια περιπλάνηση των νάνων στο υπόγειο βασίλειό τους ακολουθώντας το βιβλίο την δείχνει μέσα από μια καταδίωξη από τον Νοσφιστή. Ίσως λίγο υπερβολικό το χτύπημα με το λιωμένο χρυσό, ένα τέτοιο πλήγμα θα τραυμάτιζε ακόμα και δράκο, αλλά είναι ένα σχέδιο αντάξιο νάνων.
Στα θετικά σημεία της ταινίας ακόμα οι αναφορές στον Άρχοντα όπως η μάχη του Γκάνταλφ με τον Νεκρομάντη – Σόρον που μοιάζει με την αντίστοιχη του μάγου με το Μπαλρόγκ στην γέφυρα του Καζάντ – Ντουμ ( μαζί με το επαναλαμβανόμενο μοτίβο που ζάλιζε λίγο αλλά αποκάλυπτε τη μορφή του Σόρον όπως την ξέρουμε από την εισαγωγή του Άρχοντα ) και η εμπειρία του Κίλι με την Τόριελ κατά τη θεραπεία του που θυμίζει την αντίστοιχη του Φρόντο όταν είναι χτυπημένος από το ξίφος του μάγου βασιλιά της Άνγκμαρ.
Το soundtrack της ταινίας δεν είναι άσχημο αν και λίγα είναι τα πρωτότυπα θέματα αφού περιέχει τα περισσότερα της πρώτης και κάποια θέματα του άρχοντα, εξυπηρετεί το σκοπό του ωστόσο και σαν επένδυση της ταινίας και σαν σύνδεση με τις άλλες.
Στα αρνητικά τώρα. Βλέπουμε έναν εξαιρετικά απαθή βασιλιά του Δασωμένου Βασιλείου πράγμα που δεν ταιριάζει με το πώς θα ανακατευθεί μετά στη μάχη των πέντε στρατιών. Επίσης ο Λέγκολας είναι εκτός χαρακτήρα, όπως παρουσιάζεται εδώ δεν είναι ο ίδιος με τον Άρχοντα, εκτός και αν η εξέλιξη θα είναι να μας δείξει πως η εξέλιξη της μάχης των πέντε στρατιών θα του αλλάξει απόψεις. Επίσης τα Ορκ είναι εκτός χαρακτήρα, πολύ ευκίνητα και ευέλικτα, και ικανά για μάχη μέρα και νύχτα οπουδήποτε. Το διαφαινόμενο ειδύλλιο Τόριελ και Κίλι όπως και οι νάνοι που έμειναν πίσω είναι επίσης παρεκκλίσεις από το βιβλίο αλλά μένει να δούμε πως θα αξιοποιηθούν.

Εν κατακλείδι κρατάμε ότι το θαυμαστό ταξίδι στη Μέση Γη συνεχίζεται και παραμένει πάντα το ίδιο συναρπαστικό όπως εκείνη τη μέρα πριν από δώδεκα χρόνια που ακούσαμε την εναρκτήρια φράση: “The World is changing…” Αναμένουμε την τρίτη ταινία που θα καλύπτει την καταστροφή της Λιμνούπολης από το Νοσφιστή και τη μάχη των πέντε στρατιών ( που θα καλύψουν όλη σχεδόν την ταινία αφού ήδη έχουμε δει τα πέντε έκτα του βιβλίου, 305 από 370 σελίδες ).

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου