3.
Πήγαμε στο χωριό με ένα ταξί που έστειλε ο πατέρας της Κατερίνας για να μας πάρει. Από κάποιο σημείο και μετά η Κατερίνα αποκοιμήθηκε ακουμπισμένη στον ώμο μου. Ο οδηγός μας κοιτούσε περίεργα και δεν μπορούσα να αποφασίσω τι ήταν που το προκαλούσε, το ότι είμασταν ζευγάρι και εκείνη ήταν έγκυος - η κατάστασή της φαινόταν πια - χωρίς να έχουμε παντρευτεί ή η σκανδαλώδης οικειότητα μας ανεπίτρεπτη σε δημόσια θέα για τα δεδομένα του χωριού.
Φτάσαμε στο χωριό και ξύπνησα την Κατερίνα χωρίς κάτι προς σχολιασμό του οδηγού που πολύ θα ήθελε να έχει πικάντικα νέα για τη βραδινή του βόλτα στο καφενείο του χωριού. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο, στην πόρτα του σπιτιού περίμενε ολόκληρη η οικογένεια. Τα δυο μικρά αδέρφια της έτρεξαν να την αγκαλιάσουν και να τη φιλήσουν, εκείνα δεν ήξεραν από την υποκρισία και τις προκαταλήψεις των μεγάλων και ένιωθαν μόνο πόσο τους είχε λείψει η μεγαλύτερη αδερφή τους.
Οι υπόλοιποι τη δέχθηκαν θερμά ενώ πολλοί γείτονες παρακολουθούσαν λιγότερο ή περισσότερο αδιάκριτα. Αντάλλαξα χειραψία με τους γονείς της και μετά με την πιο μεγάλη αδερφή της. Εκείνη κοίταζε πολύ παγερά την Κατερίνα.
Μπήκαμε στο σπίτι, ένα μεγάλο χωριατόσπιτο με κουζίνα και σάλα στο ισόγειο και δωμάτια στον όροφο, και ο πατέρας της είπε:
-Ωραία ως εδώ. Μαρίνα οδήγησέ τους στο δωμάτιο.
Ανεβήκαμε στον πάνω όροφο αλλά ενώ η Κατερίνα ετοιμαζόταν να ανοίξει μια πόρτα η αδερφή της της υπέδειξε μια άλλη.
-Το δωμάτιο των ξένων; είπε πληγωμένα η Κατερίνα.
-Το μόνο διπλό κρεβάτι εκτός των γονιών μας, είπε η Μαρίνα. Δεν νομίζω να θες εκείνο.
-Διπλό; ψέλλισε η Κατερίνα.
Κοκκίνισε αλλά εγώ της είπα ήσυχα:
-Θα βρούμε τη λύση, μη φοβάσαι.
Μπήκαμε στο δωμάτιο. Ήταν μικρό, ίσα που χωρούσε το διπλό κρεβάτι και μια ντουλάπα ενώ δίπλα στο παράθυρο βρισκόταν μια μεγάλη πολυθρόνα.
-Εκεί θα κοιμηθώ, της είπα.
-Αλλά....
-Μην ανησυχείς.
-Να το κάνουμε εναλλάξ;
-Δεν θα το δεχόμουν ακόμα και αν εσύ δεν ήσουν στην ευαίσθητη κατάσταση που είσαι.
Κάθισε στο κρεβάτι και εγώ απέναντί της στην πολυθρόνα.
-Όλα θα πάνε καλά.
Και πήγαιναν όπως έδειχναν όλα. Κάναμε περιπάτους μαζί, κάτι που χρειαζόταν στην κατάστασή της, και περνούσαμε πολλές ώρες όπως και στο σπίτι μιλώντας ή με εκείνη καθισμένη κοντά μου ενώ έγραφα.
Το πρωί της ημέρας των Χριστουγέννων σηκώθηκα και πήγα στην εκκλησία. Χρειαζόμουν τη φώτιση από το Θεό. Σε λίγους μήνες ένα μωρό θα ερχόταν στον κόσμο και τι θα το περίμενε; Οι δικοί της είχαν δεχθεί την Κατερίνα αλλά δεν την συγχωρούσαν, τα πικρά σχόλια της Μαρίνας δεν μου άφηναν καμία αμφιβολία.
Τι μπορούσα να κάνω; Τι περισσότερο από αυτό που ήδη έκανα;
Επέστρεψα στο σπίτι σκεφτικός. Το γλέντι που ακολούθησε δεν κατάφερε να μου φτιάξει τη διάθεση και θα ήμουν ακόμα πιο δύσθυμος αν δεν έβλεπα την Κατερίνα να χαμογελάει.
Όταν πήγαμε για ύπνο η Κατερίνα ξάπλωσε στο κρεβάτι και εγώ, όπως και τα προηγούμενα βράδια, έκατσα στην πολυθρόνα. Βυθίστηκα στις σκέψεις μου ως που η Κατερίνα μίλησε και κατάλαβα ότι δεν είχε αποκοιμηθεί.
-Κοιμάσαι;
-Όχι.
-Θα σε πείραζε απόψε να κοιμηθείς δίπλα μου;
Την κοίταξα. Φαινόταν ταραγμένη.
-Τι έχεις; ρώτησα.
-Φοβάμαι.
-Για ποιο πράγμα;
-Για το μέλλον ενός παιδιού που μόνο εγώ θέλω. Σε παρακαλώ, θέλω....
Η φωνή της έσβησε και μετά είπε:
-Συγνώμη, είμαι ανόητη,
Σηκώθηκα και έκανα το γύρο του κρεβατιού. Ξάπλωσα κοντά της και εκείνη έσπευσε να με σκεπάσει με τις κουβέρτες που ήταν και η ίδια σκεπασμένη.
-Ευχαριστώ, είπε.
Αποκοιμήθηκε και μέσα στον ύπνο της μετακινήθηκε στην αγκαλιά μου. Εγώ έμεινα να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω ως που με νίκησε η κούραση και αποκοιμήθηκα και' γω.
5 σχόλια:
Ειναι φανταστικη η ιστορια! Εχω πορωθει!!!
Αχ ενας ερωτας γεννιεται!!!
Ευχαριστώ μαρουλάκι μου.
είσαι και ρομαντικό εκτός από γκρινιάρικο.
Σύντομα η συνέχεια.
Αν και δεν έχω προλάβει να διαβάσω τα προηγούμενα, έχω ήδη ενθουσιαστεί..
Πολύ ωραία ιστορία...
Θα την διαβάσω όλη!
Ευχαριστώ.
Σήμερα ευελπιστώ να βάλω και συνέχεια.
καλημερα κ καλη εβδομαδα
γραφεις τελεια!!
περιμενουμε την συνεχεια!
Δημοσίευση σχολίου