Μου αρέσει να γράφω νύχτα, σχεδόν απόλυτη ησυχία που τη διακόπτει μόνο η μουσική που ακούω - απαλές μπαλάντες συνήθως τέτοια ώρα - και ο ήχος από τα δάκτυλά μου στο πληκτρολόγιο. Αλλά απόψε σταμάτησα ξαφνικά να γράφω. Δεν άκουγα μουσική εκείνη τη στιγμή και απλά άφησα τη νυχτερινή σιγαλιά να σταλάξει στην ψυχή μου το βάλσαμό της.
Άρχισα να σκέφτομαι, αν ο όρος κυβερνοάνθρωπος ήταν δόκιμος θα μπορούσα να πω ότι αυτό είμαι. Πέρα από τη δουλειά που δεν είναι και αυτή αμέτοχη στο διαδίκτυακές μου δραστηριότητες, σχεδόν όλες οι κοινωνικές μου επαφές και σχέσεις είναι μέσω του παγκοσμίου ιστού. Μιλάω περισσότερο μέσω υπολογιστή παρά δια ζώσης. Είναι περίεργο ή απλά εγώ δεν το είχα συνηθίσει; Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι μου ταιριάζει.
Μιλάω με άτομα που ποτέ δεν θα γνωρίσω από κοντά και όμως μιλάμε, συζητάμε για πολλά από τα πλέον τετριμμένα ως τα πιο προσωπικά. Έχει μια μαγεία ακατανίκητη αυτό όλο.
Είναι μια πολύ όμορφη σκέψη πως μέσα σε αυτήν την πόλη των πεντέμισι εκατομμυρίων ανθρώπων υπάρχει κάπου μια κοπέλα που μπορούμε να μιλήσουμε για ό,τι μας απασχολεί, μια φίλη. Ή μια φέρελπις συγγραφέας που κάνει τα πρώτα της βήματα και συζητάει μαζί μου τις εμπειρίες της από το γράψιμο.
Αυτές οι σκέψεις γαληνεύουν το μυαλό μου όταν νιώθω απογοητευμένος από την όψη που έχει σήμερα ο κόσμος και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Μάλλον είμαι ανεδαφικά ρομαντικός. Ο τελευταίος ενός χαμένου ιδανικού. Αλλά δεν με νοιάζει, μου αρέσει να βλέπω έτσι τον κόσμο, αλλιώς απλά δεν αξίζει.
5 σχόλια:
Γεια σου φιλε μου. Με συγχωρεις για την ελλειψη τονων αλλα εμποδιζει το γραψιμο μου και ανακοπτει την σφοδροτητα της σκεψης μου. Και εγω τελευταια εχω αρχισει να κανω διαδυκτιακους φιλους...Το αν θα τους δω καποτε παιζει εναν ρολο για εμενα, αλλα δεν αποτελει και αποτρεπτικο παραγοντα απο το να μιλησω με καποιον....Ειναι ο γενναιος νεος κοσμος που φανταστηκε ο Huxley, ενας κοσμος που τα ανθρωπινα οντα βρισκονται αντιμετωπα με νεες προκλησεις και καταβαραθρωση των παλιων ιδανικων....Οπως παραδειγμα η τεχνολογια που αναφερεις και το ιντερνετ. Νεοι τροποι επικοινωνιας αναδυονται....Νεες γεφυρες ενωνουν τους ανθρωπους και νεα δωματια, κλειστα, και οχι οι τεσσερις τοιχοι ενος δωματιου εμφανιζονται για να τους χωρισουν. Ετσι ειναι....Κανε αυτο που σε ευχαριστει και μην σκεφτεσαι αν ειναι σωστο η λαθος...Αν δεν το μετανοιωσεις στο μελλον μαγκια σου. Αν το μετανοιωσεις και παλι μαγκια σου.
Είναι το μέλλον, λένε και δεν έχουν και τόσο άδικο. Γνωρίζεις κόσμο εκ του ασφαλούς, μοιράζεσαι πράγματα και καμιά φορά τους συναντάς και από κοντά. Τουλάχιστον μπορείς να διαλέξεις τι και πώς...
Ευχαριστώ για τα σχόλια παιδιά.
Καινούριος κόσμος προς εξερεύνηση αλλά έχω βρει και συνταξιδιώτες βλέπω.
Ίσως το γεγονςο ότι είναι αμφίβολο το αν και το πότε θα τους δουμε απο κοντά, μας επιτρέπει να εκφράζουμε ακριβώς αυτά που νιώθουμε!!!!
Καλά μας ταξίδια!!!
Ναι είναι πολύ σωστό αυτό, μας επιτρέπεται να αφήσουμε τους άλλους να δουν αυτό που είμαστε και που στην καθημερινή μας ζωή το κρύβουμε για πολλούς λόγους.
Δημοσίευση σχολίου