Νυχτερινή Πένα

Κεφάλαιο Εικοστό Όγδοο

 

-Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό! διαμαρτυρήθηκε η Μάρθα Κόρβου. Δεν μπορείτε έτσι απλά να τον πάρετε και να τον φυλακίσετε.

-Νόμιζα ότι θες να πας στην κόρη σου, είπε ο Μιχάλης ψυχρά.

-Πρώτα…

-Πρώτα ο εραστής, σωστά, χλεύασε ο Μιχάλης. Φοβάμαι ότι δεν θα κάνετε σεξ ξανά.

-Τι…

Η Μάρθα χλόμιασε.

-Θα τον ευνουχίσετε;

-Βλέπω το ενδιαφέρον σου είναι βαθιά ανθρώπινο. Όχι δεν θα του τα κόψουμε εκτός και αν προκαλέσει τον Γουίλ. Αλλά θα πάει πολλά χρόνια φυλακή και όταν βγει δεν θα θέλει να σε ξαναδεί και ακόμα και αν θέλει να σε ξαναδεί δεν θα είναι σε θέση να κάνει αυτό που θες.

-Είσαι καθίκι!

-Ίσως. Πήγαινε να δεις την κόρη σου αλλά μην την ταράξεις, αν το κάνεις θα σε στείλω μαζί με τον εραστή σου.

-Με ποια κατηγορία;

-Συμμετοχή σε συνωμοσία και ενδεχόμενο δόλο.

-Είσαι τρελός;

-Ο Ραξής θα χαρεί να τον ξετινάξει.

Η Μάρθα σταμάτησε σκεφτική, ο Βασίλης ήταν χαμένος, τον αποχαιρέτησε νοερά όπως και τις βιτσιόζικες νύχτες που είχε απολαύσει μαζί του. Κοίταξε τον Μιχάλη. Ήταν γεροδεμένος και σίγουρα θα ήταν απολαυστικός στο κρεβάτι. Τον σκέφτηκε ξαπλωμένο στο κρεβάτι με τα δυνατά χέρια του στους γοφούς της ενώ θα τον ίππευε με δύναμη, και ένιωσε αμέσως να υγραίνεται.

-Εντάξει. Ας αφήσουμε τον Βασίλη να αντιμετωπίσει το νόμο και τις συνέπειες των πράξεων του. Εμείς σίγουρα μπορούμε να τα βρούμε.

Πλησίασε τον Μιχάλη σε απόσταση αναπνοής.

-Πέσε μαζί μου στο κρεβάτι και θα το απολαύσεις. Μια φορά κάνε το και μετά θα θες κι άλλο, δεν θα μπορείς να το χορτάσεις.

-Είσαι μεγάλη πόρνη, έχει δίκιο ο Αλέξανδρος.

-Ποιος; ρώτησε η Μάρθα και για πρώτη φορά έδειξε να ανησυχεί αληθινά.

-Ο Αλέξανδρος Κομνηνός, ένας καλός φίλος που μου είπε για σένα και που τώρα ερευνά τα οικονομικά σου.

-Δεν…

-Και δεν μπορείς να τον σταματήσεις, είπε ο Μιχάλης, γιατί είσαι εδώ χωρίς καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο.

-Θα σου δώσω διακόσια χιλιάρικα. Και το καλύτερο σεξ που είχες, αν τα σταματήσεις όλα.

-Τι φοβάσαι; είπε ο Μιχάλης. Τι θα ανακαλύψει; Πάμε να δεις την κόρη σου και θα αποφασίσει εκείνη για τη μοίρα σου.

Το τηλέφωνο της Κλερ χτύπησε και η κοπέλα κοίταξε την οθόνη. Συνοφρυώθηκε πριν απαντήσει στα Αγγλικά. Η έκφρασή της ανησύχησε το Μιχάλη του έκανε όμως νόημα ότι είναι εντάξει και απομακρύνθηκε συνεχίζοντας τη συζήτηση στην μητρική της γλώσσα.

Ο Μιχάλης έγνευσε στην Μάρθα να τον ακολουθήσει και εκείνη το έκανε. Στρίβοντας σε έναν διάδρομο έπεσε πάνω του και τον έσπρωξε πάνω σε έναν τοίχο, τον φίλησε στο στόμα ενώ με το ένα χέρι της χούφτωνε τον ανδρισμό του. Τον ένιωσε να σκληραίνει αλλά την επόμενη στιγμή ο Μιχάλης την έσπρωξε πίσω.

-Είσαι μεγάλη πόρνη τελικά, είπε με φωνή κοφτή σαν λεπίδα και παγωμένη σαν την Ανταρκτική. Δεν θα γίνει αυτό που θες.

Στράφηκε και προχώρησε προς το αναρρωτήριο. Η Μάρθα τον ακολούθησε όλο και πιο ανήσυχη. Δεν ήταν συνηθισμένη σε άνδρες που αρνούνταν τα σωματικά της θέλγητρα. Αυτό μαζί με την προφανή θέληση του άνδρα να προστατέψει την κόρη της, την ανησυχούσε πολύ.

-Καταλαβαίνω, είπε με απαλή, μαργιόλικη φωνή. Δεν θέλεις να πέσεις στα μάτια της κόρης μου. Έχεις εκείνη στόχο. Δεν σε κατηγορώ, είναι νέα, σφιχτή αλλά να ξέρεις, ότι πέρα από τα προσόντα που δεν έχει όπως βλέπεις, δεν αξίζει και τίποτα σαν ερωμένη, είναι βαρετή στο κρεβάτι. Ο Βασίλης δεν στράφηκε σε εμένα αναίτια.

-Και εσύ τον δέχθηκες; Με αυτήν την δικαιολογία;

-Πες μου ότι δεν έχεις ποτέ ξενοπηδήξει!

-Δεν έχω ποτέ μου πηδήξει, είπε ο Μιχάλης και χαμογέλασε καταλαβαίνοντας την έκπληξη της Μάρθας. Όχι δεν εννοώ ότι δεν είχα σεξουαλικές σχέσεις ως τώρα. Εννοώ ότι δεν πηδάω μια γυναίκα, όταν είμαι με μια γυναίκα, είμαι με εκείνη και της κάνω έρωτα. Της προσφέρω ηδονή επειδή νιώθω για εκείνη συναισθήματα και αυτά περνάνε και στην σωματική επαφή. Αν δεν αγαπώ τη γυναίκα, το να κάνω μαζί της έρωτα είναι σαν να χρησιμοποιώ το σώμα της για τις ανάγκες του δικού μου, σαν να την υποβιβάζω σε μια πόρνη ή ένα εργαλείο.

-Ανόητες ρομαντικές υπερβολές. Φτάσε στην κορύφωση μαζί μου και θα δεις αν θα ξανασκεφτείς ποτέ κάτι τέτοιο.

Ο Μιχάλης κάγχασε.

-Τι νομίζεις ότι σε κάνει τόσο ξεχωριστή;

-Έχω κορμάρα και ξέρω να την χρησιμοποιήσω. Όχι σαν την φιλεναδούλα σου.

-Δεν χρειάζεται να έχει τεράστιο στήθος για να είναι ερωτική, καλύτερα από το βουνό σιλικόνης σου ένα φυσικό στήθος, κάτω από το οποίο εξακολουθεί να χτυπάει ζεστά μια καρδιά.

Η Μάρθα δεν απάντησε. Είχαν φτάσει στο αναρρωτήριο.

 

Το κουδούνι χτύπησε για τελευταία φορά εκείνη τη μέρα. Οι μαθητές άρχισαν να τα μαζεύουν για να φύγουν και ο Δελμάρ πλησίασε την Φωτεινή. Η κοπέλα χαμογέλασε μόλις την πλησίασε ενώ ένιωσε την καρδιά της να επιταχύνει.

-Τι θα έλεγες για ένα μπάνιο στη θάλασσα; τη ρώτησε.

-Υπέροχη ιδέα, είπε η κοπέλα ανενδοίαστα.

Στράφηκε στην Ελπίδα που μάζευε τα πράγματά της.

-Πάμε για μπάνιο;

-Είμαι λίγο κουρασμένη, είπε εκείνη. Μια άλλη μέρα.

Η Φωτεινή στράφηκε στον αδερφό της, που ήταν ήδη έτοιμος για να φύγουν, με την ίδια ερώτηση. Εκείνος ήταν έτοιμος να δεχτεί αλλά εκείνη τη στιγμή έκανε η Ελπίδα ένα ανεπαίσθητο αρνητικό νόημα και ο Ρωμανός αρνήθηκε:

-Καλύτερα να συνοδέψω την Ελπίδα σπίτι, είπε.

Η Φωτεινή στράφηκε στον Αλέξη.

-Ξέμεινες μόνο με μένα.

-Δεν θα το έλεγα ξέμεινα, είπε εκείνος. Θα έλεγα ότι είναι χαρά μου.

Η Φωτεινή του χαμογέλασε νιώθοντας μια ζεστασιά στο σώμα της σαν να είχε μείνει στον ήλιο αρκετή ώρα.

 

Η Μάρθα πλησίασε την Φοίβη, εκείνη την κοίταξε με απάθεια, ύστερα συνειδητοποίησε τι έβλεπε και ανασηκώθηκε στο κρεβάτι της. Το βλέμμα της πήγε κατηγορηματικά στον Μιχάλη που είπε:

-Έπρεπε να μιλήσετε, να ξεκαθαρίσετε τα πράγματα. Χρειαζόσουν και ρούχα.

Η Φοίβη δεν μίλησε.

-Θα είμαι στην πόρτα, αν χρειαστείς κάτι, μου λες. Πρέπει να σε ενημερώσω και για κάτι ακόμα.

Της εξήγησε τι είχε συμβεί με τον Βασίλη. Η Φοίβη τον άκουσε χωρίς να μιλήσει αλλά στο τέλος είπε:

-Ευχαριστώ, έκανες για μένα ό,τι θα έκανε ο πατέρας μου αν ζούσε ή ένας μεγαλύτερος αδερφός αν είχα. Τώρα μπορώ να μιλήσω με την μητέρα μου.

Ο Μιχάλης πήγε και στάθηκε παραπέρα ενώ η Μάρθα πήγε κοντά στην κόρη της. Την κοίταξε για μια στιγμή.

-Πώς είσαι; τη ρώτησε.

-Κουρασμένη.

-Αλήθεια θέλησες να τερματίσεις τη ζωή σου;

-Ναι.

-Γιατί;

-Ρωτάς; Ρωτάς γιατί;

-Ανόητο κορίτσι, για έναν άνδρα; Οι άνδρες είναι απλά για να ευχαριστιόμαστε.

-Όχι, για μένα. Νόμιζα ότι θα παντρευόμουν, θα έκανα οικογένεια. Δεν… Θα του ήμουν πάντα πιστή και αφοσιωμένη ακόμα και αν δεν μπορούσα να τον ερωτευτώ…

-Πίστη… Αφοσίωση… Δεν είσαι ηρωίδα ρομάντζου, Φοίβη. Οι άντρες είναι για να απολαμβάνουμε το σεξ, δεν είναι να τους παίρνουμε κατάκαρδα. Ο φίλος σου ας πούμε εκεί πέρα…

-Τι έχει;

-Του πρόσφερα ένα καλό πήδημα και το αρνήθηκε. Προφανώς είναι ερωτευμένος με την φιλενάδα του.

-Ναι, την αγαπάει, το κατάλαβα από τη στιγμή που τους είδα μαζί. Δεν θα την προδώσει.

-Του σηκώθηκε όμως όταν τον χούφτωσα.

-Τι;

-Άσχετα αν μετά το έπαιξε κύριος και με έσπρωξε πίσω.

-Γιατί το έκανες; Γιατί;

Η Μάρθα ανασήκωσε τους ώμους της απρόθυμη να ομολογήσει τα κίνητρά της. Η Φοίβη παρερμήνευσε την κίνηση αυτή.

-Γιατί μητέρα; Γιατί; Αρκεί να κοιτάξω έναν άνδρα και θέλεις να τον πάρεις στο κρεβάτι σου;

-Εκείνος έρχεται στο κρεβάτι μου, ανόητο κορίτσι, είπε η Μάρθα ενοχλημένη από το ξέσπασμα της κόρης της. Γιατί είσαι ανίκανη να τους ικανοποιήσεις. Δεν πλαγιάζουν μαζί σου για τα ωραία σου μάτια, το κάνουν για να απολαύσουν ένα καλό πήδημα και δεν το προσφέρεις.

Η Φοίβη την κοίταζε ανήμπορη να πιστέψει την ηθική σαπίλα της μητέρας της. Από την εφηβεία της είχε συνηθίσει την μητέρα της να έχει μια στρατιά εραστών αλλά δεν φανταζόταν ποτέ ότι μέσα της ήταν τόσο χαλασμένη, ότι δεν είχε ούτε ιερό ούτε όσιο.

-Δεν είναι όλα τόσο βρόμικα όσο τα περιγράφεις, είπε, υπάρχει και συναίσθημα… Αληθινό συναίσθημα…

-Αυτό πιστεύει και εκείνος, η Μάρθα έδειξε τον Μιχάλη με μια κλίση του κεφαλιού. Κλάψε λίγο στον ώμο του, τρίψου του και λίγο και θα σε ρίξει ανάσκελα.

-Φύγε! ούρλιαξε η Φοίβη. Δεν θέλω να σε ξαναδώ! Δεν θέλω να ζήσω με τον τρόπο αυτό. Φύγε!

Ξέσπασε σε λυγμούς. Ο Μιχάλης προχώρησε μέσα στο αναρρωτήριο ακολουθούμενος από δύο άνδρες.

-Πάρτε την στο κρατητήριο μαζί με τον άλλο.

-Δεν έχεις το δικαίωμα.

-Αλήθεια; είπε ο Μιχάλης. Σε είχα προειδοποιήσει! Μη με προκαλείς γιατί μπορεί να σε φουντάρω και δεν θα σε βρει κανείς.

Ενώ οι δύο άνδρες έπαιρναν την Μάρθα, ο Μιχάλης κάθισε στην άκρη του κρεββατιού της Φοίβης και της είπε μαλακά:

-Πέρασε… Ησύχασε. Δεν θα σε πειράξει ξανά.     

Η κοπέλα έπεσε στην αγκαλιά του κλαίγοντας και ο Μιχάλης την κράτησε απαλά και την χάιδεψε παρηγορητικά στην πλάτη.

 

-Σπίτι μου, σπιτάκι μου, είπε η Ελπίδα μπαίνοντας στο σπίτι της.

-Πώς είσαι; ρώτησε ο Ρωμανός.

Τους είχαν φέρει ο Αλέξης με τη Φωτεινή και μετά είχαν συνεχίσει για τη θάλασσα.

-Καλά είμαι, είπε η κοπέλα αφήνοντας τα πράγματά της.

-Γιατί…

-Αγάπη μου, είσαι τόσο ερωτευμένος με μένα που δεν προσέχεις τίποτα άλλο γύρω σου;

-Σαν τι;

-Η Φωτεινή είναι τσιμπημένη με τον Αλέξη. Σκέφτηκα να τους αφήσουμε λίγο μόνους.

Ο Ρωμανός το σκέφτηκε για λίγο και μετά κατένευσε.

-Σωστά το σκέφτηκες, και χαίρομαι για την αδερφή μου, είναι καλός τύπος ο Αλέξης.

 

Η Φωτεινή βγήκε από το νερό και προχώρησε προς το σημείο που είχε αφήσει την πετσέτα της. Ο Αλέξης Δελμάρ την κοίταξε. Ήταν όμορφη, ήταν πλέον γυναίκα και πολύ ελκυστική μάλιστα, αν και η ίδια δεν το συνειδητοποιούσε ακόμα. Το σφριγηλό, στητό στήθος της, οι στρογγυλεμένοι γοφοί της, η σφιχτή, επίπεδη κοιλιά της ήταν όλα σημάδια μιας θηλυκότητας που ανθούσε. Ακόμα περισσότερο όμως τον τραβούσε η προσωπικότητά της, μια απροσποίητη, φιλική κοπέλα χωρίς καμία από τις επιτηδεύσεις και τα φτιασιδώματα που χρησιμοποιούσαν πολλές γυναίκες στο σώμα αλλά και στο χαρακτήρα τους.

Ο Αλέξης είχε μεγαλώσει χωρίς μητέρα, δεν την είχε γνωρίσει καθώς πέθανε την ίδια μέρα που εκείνος ήρθε στον κόσμο. Είχε μεγαλώσει με τον πατέρα του και κατά πολύ μέσα στον δικό του κόσμο, των ιατρών και των ασθενών. Είχε κάνει έρωτα για πρώτη φορά στα δεκαπέντε του, είχε χάσει την παρθενιά του με μια συνάδερφο του πατέρα του. Μέχρι τα δεκαοκτώ του είχε ήδη κάνει δύο σχέσεις και είχε κοιμηθεί περιστασιακά με έναν αριθμό γυναικών. Όταν η Νίκη του είχε προσφέρει τα κάλλη της στο πιάτο, είχε ήδη χορτάσει από σχέσεις της μιας νύχτας και η Νίκη δεν είχε τίποτα να του προσφέρει που να ήταν καινούριο ή να μην το είχε ξαναδεί.

Η Φωτεινή όμως ήταν διαφορετική, δεν πρόβαλε την σεξουαλικότητά της, κάθε άλλο. Την είχε προσέξει και την προηγούμενη χρονιά, ήταν φιλική και πρόθυμη να βοηθήσει όποιον χρειαζόταν βοήθεια. Τα πρόσφατα γεγονότα τούς είχαν φέρει πιο κοντά και ο Αλέξης αναρωτιόταν αν είχε βρει επιτέλους την μια και μοναδική κοπέλα που όλοι αναζητούν.