Νυχτερινή Πένα

Κεφάλαιο Τριακοστό Δεύτερο

 

Ο Ντάνιελ άφησε στο πλοίο λίγους από τους άνδρες του και με τους περισσότερους πήρε τρία φουσκωτά για να κάνει έφοδο στο γιοτ του Βλέμμυ. Το ένα πλησίασε από την πλευρά της σκάλας επιβίβασης, τα άλλα δύο από την αντίθετη. Το πρώτο είχε τη μηχανή στο φουλ και πλησίασε με θόρυβο, τα άλλα δύο πλησίασαν με τη δύναμη των κουπιών. Τα κουπιά ήταν φτιαγμένα από ειδικό υλικό και όταν έλαμναν οι άνδρες δεν ακουγόταν τίποτα.

Το φουσκωτό πλησίασε με θόρυβο και σταμάτησε δίπλα στο γιοτ. Δύο άνδρες εμφανίστηκαν αμέσως στην κορυφή της σκάλας επιβίβασης χωρίς να κρύβουν ότι ήταν οπλισμένοι.

-Απομακρυνθείτε αμέσως, είπε ο ένας, αυτό το σκάφος είναι ιδιωτικό.

-Δεν αμφιβάλλω, είπε ένας άνδρας από το φουσκωτό, αλλά ψάχνουμε ένα φίλο μας.

-Δεν είναι εδώ.

-Πού το ξέρεις; ρώτησε ένας άνδρας από το φουσκωτό, που δεν ήταν άλλος από τον Γουίλλιαμ. Δεν ξέρεις ποιος είναι ο φίλος μας.

-Δεν άκουσες τι είπα;

-Μα δεν ξέρεις καν τον φίλο μας, είπε ο Γουίλλιαμ. Είναι ένας μεγαλόσωμος τύπος με φαρδιές πλάτες, φοράει γυαλιά και κουτσαίνει λίγο.

Οι δύο φρουροί αντάλλαξαν μια ανήσυχη ματιά και έκαναν να τραβήξουν τα όπλα τους αλλά ήταν αργά. Ο Γουίλλιαμ πυροβόλησε δύο φορές, τόσο γρήγορα που ακούστηκε σαν μια, και οι δύο τους έπεσαν στο κατάστρωμα ουρλιάζοντας.

-Επίσης είναι πιο έξυπνος από εσάς! πρόσθεσε ο βετεράνος πεζοναύτης και ανέβηκε τη σκάλα.

Έδειξε τους δύο πεσμένους άνδρες σε έναν από τους δικούς του.

-Δέσε τους, Μάιλς, οι υπόλοιποι μαζί μου.

Πυροβολισμοί ακούστηκαν και από άλλα σημεία του πλοίου.

 

Ο Νίκος Βλέμμυς ήταν εξοργισμένος. Η υπόθεση στην οποία τον είχε μπλέξει η Έφη του είχε κοστίσει χρήματα, η επίθεση στα συμφέροντα του πρώην της είχε γυρίσει μπούμερανκ και έχανε εκατομμύρια. Και φαινόταν ότι είχε βάλει τις αρχές στα ίχνη του. Έπρεπε να δεχθεί την ήττα του αυτή τη φορά και να ανασυνταχθεί.

Πληκτρολόγησε στον υπολογιστή μια εντολή που άρχισε να σβήνει τα δεδομένα του σκληρού του. Είχε ήδη διαγράψει τα πάντα από τα ηλεκτρονικά του ταχυδρομεία. Θα έκοβε όλους τους δεσμούς με όσα είχαν γίνει εδώ.

Στράφηκε στην Κατερίνα που τον παρακολουθούσε.

-Ξεφορτώσου την τσουλίτσα.

Η Κατερίνα έγνευσε και βγήκε.

 

Ο Βλέμμυς είχε ένα πλήρωμα που αποτελείτο από ναυτικούς και μπράβους. Όλοι είχαν όπλα και ήξεραν να τα χρησιμοποιούν αλλά δεν ήταν ικανοί να τα βγάλουν πέρα με τους πρώην κομάντο που αποτελούσαν την ομάδα του Ντάνιελ.

Ο Βρετανός είχε σαν πρώτο στόχο να βρει τον Μιχάλη και κατόπιν να τακτοποιήσει τον Βλέμμυ. Η προτεραιότητα αυτή άλλαξε όταν τον ενημέρωσαν οι άνδρες των δύο φουσκωτών ότι είχαν εντοπίσει τον φίλο του στο νερό να παλεύει να κρατήσει τον εαυτό του και μια κοπέλα στην επιφάνεια.

-Περισυλλέξτε τον, είπε ο Ντάνιελ και διέταξε τους υπόλοιπους: Επίθεση! Ώρα για κλείσιμο λογαριασμών.

 

Η Έφη ήταν ακόμα στην καμπίνα από την οποία είχε αποδράσει ο Μιχάλης με την Θάλεια και τη Χαρά. Βαριανάσαινε από ανήμπορη λύσσα ενώ πρόφερε κατάρες και βλαστήμιες για τον άνδρα που είχε τολμήσει να της εναντιωθεί και την είχε νικήσει κατά κράτος.

-Α, εδώ είσαι, είπε η Κατερίνα μπαίνοντας στην καμπίνα. Πρέπει να φύγουμε.

-Τι γίνεται; ρώτησε η Έφη συνειδητοποιώντας ότι έπεφταν πυροβολισμοί και καταλαβαίνοντας γιατί κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί για τις φωνές της όταν το έσκαγε ο Μιχάλης.

-Δεχτήκαμε μια επίθεση, γι’ αυτό πρέπει να φύγουμε.

-Πάμε.

Η Έφη ακολούθησε την Κατερίνα στο διάδρομο και μετά σε μια πόρτα που οδηγούσε στο κατάστρωμα. Κοντοστάθηκε και της ένευσε να περάσει πρώτη. Καθώς το έκανε η Κατερίνα την αγκάλιασε και τη φίλησε, η γλώσσα της έπαιξε με της Έφης και εκείνη παραδόθηκε σε αυτό το ερωτικό κάλεσμα.

Δεν ένιωσε σχεδόν το  τσίμπημα στο λαιμό της.

-Τι… έκανε να πει αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει. Ένιωθε σαν να είχε γίνει η γλώσσα της διπλή μέσα στο στόμα της και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Πανικός άρχισε να την καταλαμβάνει. Τι της συνέβαινε;

Η Κατερίνα την οδήγησε στην άκρη του καταστρώματος και την έγειρε πάνω από την κουπαστή. Μετά τράβηξε τα πόδια της, και η Έφη έπεσε στο νερό. Η Κατερίνα έσκυψε και την κοίταξε:

-Λυπάμαι, είπε, ήσουν υπέροχη στο κρεβάτι αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε ίχνη.

Της έσπρωξε το κεφάλι κάτω από την επιφάνεια του νερού. Η Έφη δεν μπορούσε να αντισταθεί. Άρχισε να καταπίνει νερό.

Κατάλαβε ότι θα πέθαινε. Τα πνευμόνια της άρχισαν να καίνε από την έλλειψη οξυγόνου. Πόσο λάθος είχε κάνει! Στις επιλογές της, στο ότι είχε πετάξει την ευκαιρία για κάτι όμορφο με έναν ευγενικό άνδρα που είχε κάνει εχθρό της και την είχε καταστρέψει.

Θα μπορούσε να μην είχε παίξει και να ήταν δική του ερωμένη αντί για του Βλέμμυ. Τώρα θα ζούσε… Αλλά είχαν πάει όλα στραβά. Γιατί; Από μια ζητιάνα.

«Γαμημένο αλητάκι,» σκέφτηκε και μετά το σκοτάδι την τύλιξε για πάντα.

 

Η Ελπίδα ξάπλωσε στο κρεβάτι της και περίμενε τον Ρωμανό να την ακολουθήσει. Μόλις εκείνος ξάπλωσε χώθηκε στην αγκαλιά του. Ο αγαπημένος της πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της και εκείνη ακούμπησε το κεφάλι της στο στέρνο του. Άκουγε την καρδιά του που χτυπούσε. Χαμογέλασε και έκλεισε τα μάτια της.

-Είναι ωραία, είπε απαλά.

Ο Ρωμανός χάιδεψε την πλάτη της και την ένιωσε να ριγεί.

-Τι είναι, αγάπη μου;

-Σαν να κρύωσα ξαφνικά. Δεν είναι τίποτα.

-Σίγουρα;

-Ναι, δεν είναι τίποτα, είπε η κοπέλα. Απλά κράτησέ με.

Ο Ρωμανός την χάιδεψε ως που την ένιωσε να χαλαρώνει και να αποκοιμιέται.

 

Ο Γουίλλιαμ στάθηκε μπροστά στον Ντάνιελ και χαιρέτησε στρατιωτικά.

-Αποστολή εξετελέσθη!

-Απώλειες;

-Μερικοί μικροτραυματισμοί. Τίποτα σοβαρό.

-Ο εχθρός;

-Σκοτώσαμε εννιά, μαζέψαμε άλλους δώδεκα συν τον κύριο από’ δω.

Ο Βλέμμυς ήταν πεσμένος στο κατάστρωμα δεμένος χειροπόδαρα. Πρόφερε μια βλαστήμια.

-Καλά που δεν είναι ο Μάικ εδώ να σ’ ακούσει, είπε ο Γουίλλιαμ ειρωνικά, γιατί δεν ξέρω τι θα σου’ κανε, δεν του αρέσουν καθόλου κάτι τέτοιες εκφράσεις!

Ο Βλέμμυς πρόφερε ακόμα μια βλαστήμια αλλά ήταν πλέον αργά και δεν είχε σημασία, είχε χάσει το παιχνίδι.