Νυχτερινή Πένα

                                                 Κεφάλαιο ΙΙΙ
                                            Ιππότες Και Μάγοι

   -Στα όπλα! φώναξε ο Ιππότης ενώ ξεθηκάρωνε τη σπάθα του και ύψωνε την ασπίδα του.
   -Σώπασε! πρόσταξε ο μάγος σημαδεύοντάς τον με το ραβδί του.
   Ένα γαλάζιο φως έλαμψε καθώς το ξόρκι του μάγου σταματούσε στην περίμετρο του μικρού καταυλισμού τους.
   -Έξυπνο Λευκέ! είπε ο μαυροφορεμένος μάγος με τρόπο σαν να έφτυνε τις λέξεις. Δεν θα σας σώσει όμως. Επίθεση!
   Από τις σκιές βγήκαν μια σειρά από όντα που οι δυο Ιππότες αναγνώριζαν πολύ καλά. Ήταν κοντά σχετικά με γκρίζο δέρμα, μεγάλο κεφάλι και δυνατά, μυώδη σώματα.
   -Γκόμπλιν, είπε με απέχθεια ο Λάτιρ.
   Τα Γκόμπλιν φορούσαν θώρακες και κράνη και ήταν οπλισμένα με μεγάλα σπαθιά σαν μπαλτάδες. Καθώς δεν ήταν πλάσματα που να μπορούν να μάθουν στρατηγικές και τακτικές εφοδιάζονταν με όπλα που έκαναν για μια απευθείας έφοδο και για μια μάχη όπου χρησιμοποιούσαν ωμή βία και μόνο. Οι δυο Ιππότες αναγνώρισαν τα δυο προπορευόμενα Γκόμπλιν, ήταν αξιωματικοί και ο καθένας είχε στις διαταγές του από επτά πολεμιστές. Τρεις φιγούες με μακριούς χιτώνες στάθηκαν κοντά στο μάγο. Ήταν Γκόμπλιν σαμάνοι, κάτι σαν μάγοι γιατροί. Η μαγεία τους ιδιαίτερα καταστροφική δεν ήταν ευτυχώς πολύ δυνατή αν και κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα έκαναν μαζί με τον μαύρο μάγο.
   Ο Σίντρεκ οπισθοχώρησε προς το μέρος των υπολοίπων. Ο Λάτιρ ήρθε στο πλευρό του έτοιμος για μάχη και στάθηκε δεξιά του ενώ αριστερά του στάθηκε ο Άλαμον. Ο μαθητευόμενος μάγος των Ξωτικών κρατούσε ένα σπαθί με λάμα εγχάρακτη με ρούνους. Πρόφερε μια μαγική λέξη και η λάμα έλαμψε με ένα απόκοσμο φως.
   -Δέκα Γκόμπλιν δεν θα με ανησυχούσαν τόσο αν δεν υπήρχε ο μάγος και εκείνοι οι τρεις, είπε ο Σίντρεκ. Πίσω τους η Ζέμις κοίταζε τους σαμάνους ανήσυχη. Δίπλα της η Ετάνια είχε κλείσει τα μάτια της. Το δεξι χέρι της ήταν απλωμένο μπροστά της με τα δάκτυλα μισόκλειστα σαν να ήθελε να πιάσει κάτι, τα ακροδάκτυλα του αριστερού ακουμπούσαν στο μέτωπό της καθώς αυτοσυγκεντρωνόταν.
   Ο Άλασταρ είχε πάρει το ραβδί του στο χέρι και στεκόταν σαν να περίμενε κάτι. Το προστατευτικό φως χάθηκε ξαφνικά και ο μαύρος μάγος κραύγασε θριαμβευτικά. Τα Γκόμπλιν όρμηξαν πάνω στους Ιππότες ενώ από από το σκοτάδι υλοποιούνταν δυο όντα σαν νυχτερίδες αλλά μεγαλύτερα από αετούς με κόκκινα μάτια και οπλισμένα με φονικά ράμφη. Όρμηξαν και αυτά στη μάχη, διψασμένα για αίμα. Ο σκοτεινός μάγος έκανε ένα σχήμα στον αέρα και ένα ον ακόμα εμφανίστηκε, ήταν ψηλό σαν άνθρωπος και καλυμμένο ολόκληρο με φολίδες, κάθε ένα από τα τέσσερα χέρια του ήταν οπλισμένο με ένα σπαθί. Το οφιοειδές κεφάλι του στράφηκε προς την Ετάνια και άρχισε ξαφνικά να τρέχει προς το μέρος της με εκπληκτική ταχύτητα.

   Σταμάτησαν για τη νύχτα σε ένα πλάτωμα πάνω από το χείμαρρο Σαστελάρ. Οι τρεις μεριές του πλατώματος ήταν σχετικά απότομες και δύσκολα θα ανέβαινε κάποιος από εκεί και σίγουρα όχι μια δύναμη επίθεσης, η μια μόνο πλευρά θα χρειαζόταν να υπερασπιστεί και εκεί τοποθετήθηκαν φρουροί. Μιας και σκόπευαν να ξεκινήσουν και πάλι με το πρώτο φως της αυγής δεν έστησαν σκηνές αλλά χρησιμοποίσαν μόνο κουβέρτες και μανδύες για να ετοιμαστούν για ύπνο.
   Ανάψανε φωτιές και δειπνήσανε με μερικά από τα τρόφιμα που είχαν μαζί τους. Η Ρουθ φρόντισε να φάει η Έλισεθ και την έβαλε να κοιμηθεί πριν καθίσει και εκείνη κοντά στη φωτιά. Οι Ιππότες συζητούσαν καθώς δειπνούσαν και ήταν εύκολο να καταλάβει τους δεσμούς αδερφικής φιλίας που τους ένωναν. Είδε τον Ίριαν και τον Φένορ να συζητάνε και μετά ενώ ο πρώτος καθόταν κοντά στους άνδρες που δειπνούσαν ο δεύτερος έκανε μια μικρή βόλτα στους σκοπούς και μετά επέστρεψε αλλά κάθισε λίγο πιο πέρα. Ακούμπησε την πλάτη του στη ρόδα του κάρου και κοίταξε τον ουρανό με τους αναρίθμητους αστερισμούς. Σηκώθηκε και πήγε κοντά του. Τα βήματά της δεν ακούστηκαν στο μαλακό χορτάρι αλλά εκείνος την αντιλήφθηκε και την κοίταξε. Η Ρουθ προσπάθησε να αξιολογήσει το βλέμμα του, κρίνοντας πως ήταν φιλικό κάθισε κοντά του. Ο Φένορ την κοίταξε και όντως το βλέμμα του ήταν φιλικό, η Ρουθ ένιωσε ασφαλής κοντά του. Καθώς εκείνος δεν μίλησε η κοπέλα έμεινε επίσης σιωπηλή.
   -Από που είσαι; τη ρώτησε ξαφνικά ο Ιππότης.
   -Από το Γκλόστερ, είπε η κοπέλα ξαφνιασμένη με την κάπως προσωπική ερώτηση.
   -Οι γονεις σου ζουν; Έχεις συγγενείς εκεί;
   -Όχι δε ζουν, η αδερφή μου έχει παντρευτεί και ζει λίγο έξω από το χωριό. Γιατί;
   -Σκεφτόμουν πιθανές εναλλακτικές. να σας κρύβαμε εκεί και μετά να πάμε στο Στόρμγκαρντ να λογαριαστούμε με αυτόν τον προδότη των Χάρκους. Αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε όσο είσαστε μαζί μας, δεν μπορώ να βάλω σε κίνδυνο την Έλισεθ, ειδικά αν έχει σκοτωθεί ο Ερρίκος. Το αίμα της Ντρομέθια πρέπει να παραμείνει στο θρόνο της Εσπέρια.
   -Λυπάμαι, δν μπορώ να προσφέρω ένα καταφύγιο.
   -Εντάξει, δεν πειράζει, χαμογέλασε ο Φένορ. Κάτι θα σκεφτώ.
   -Εσύ δεν έχεις οικογένεια για να μας κρύψεις; ρώτησε η Ρουθ περισσότερο αρπάζοντας την ευκαιρία να μάθει κάτι γι' αυτόν παρά γιατί επιθυμούσε να κρυφτεί. Ένιωθε πιο ασφαλής με τους Ιππότες.
   -Δεν έχω, είπε ο Φένορ, αλλά και να είχα θα ήταν μια προφανής κρυψώνα. Αν ο Ράουμας σκοτώθηκε όπως λένε εγώ με τον Ίριαν είμαστε οι τελευταίοι από την ανώτερη βαθμίδα της ιεραρχίας.
   -Κατάλαβα, άρα μάλλον θα μείνουμε μαζί σας.
   -Είναι πιο επικίνδυνο, και όσο σας έχουμε μαζί μας δεν μπορούμε να δοκιμάσουμε να πάμε στο Στόρμγκαρντ.
   -Γιατί όχι; Η Έλισεθ είναι νόμιμη κληρονόμος και θα μπορούσε να σας βοηθήσει. Ο λαός της πόλης την αγαπάει και θα πολεμήσει μαζί σας.
   -Είμαστε μακριά όμως, είπε ο Φένορ, στο δρόμο μπορούν να συμβούν πολλά. Αλλά πάλι.... Θα μπορούσαμε από θάλασσα, να χάσουν και τα ίχνη μας. Καλή ιδέα Ρουθ.
   Η κοπέλα τον κοίταξε ξαφνιασμένη από τον έπαινο και τον τόνο της φωνής του. Ο Φένορ σηκώθηκε και φώναξε τον Ίριαν. Οι δυο Ιππότες μίλησαν για λίγο και ύστερα κοντά τους ήρθε ο Λουθ. Ο Φένορ του έδωσε ένα μικρό κομμάτι περγαμηνής και νεότερος Ιππότης το πήρε. Δυο λεπτά αργότερα ένα γεράκι πετούσε στο νυχτερινό ουρανό.
   Ο Φένορ επέστρεψε κοντά στη Ρουθ αλλά πριν προλάβει να της πει οτιδήποτε ένα βέλος ήρθε σφυρίζοντας να περάσει δίπλα του και να καρφωθεί στο αμάξωμα του κάρου.
   -Στα όπλα! ακούστηκε μια κραυγή.

   Ο Σίντρεκ και ο Λάτιρ έκαναν μπροστά με σκοπό να εμποδίσουν το σαυρόμορφο ον αλλά εκείνο πήδηξε πάνω από τα κεφάλια τους και προσγειώθηκε κοντά στην Ετάνια που άνοιγε εκείνη τη στιγμή τα μάτια της. Πρόφερε την τελευταία λέξη από το ξόρκι της και μια σφαίρα λευκού φωτός τινάχθηκε από το χέρι της. Το μαγικό πλάσμα χτυπήθηκε καίρια αλλά όχι πριν προλάβει να χτυπήσει την Ετάνια που σωριάστηκε στο έδαφος με ένα βαθύ τραύμα στην κοιλιά και ένα στο μπράτσο. Ο Θόρας έτρεξε κοντά της και κάθισε στο γρασίδι, την ανασήκωσε στην αγκαλιά του και έφερε ένα φιαλίδιο στα χείλη της.
   Οι δυο Ιππότες συγκρούστηκαν με τα Γκόμπλιν και μια σκληρή μάχη άρχισε. Τα δυο ιπτάμενα τέρατα που είχε καλέσει ο σκοτεινός μάγος επιτέθηκαν στον Άλαμον που τα αντιμετώπισε με το μαγικό του όπλο. Καθώς όμως ήταν απασχολημένος μ' αυτά δεν είδε ένα Γκομπλιν που είχε τραβηκτεί από τη μάχη με τους Ιππότες και πλησίασε στα νώτα του. Το αντιλήφθηκε πολύ αργά. Το Γκόμπλιν βύθισε το σπαθί με ορμή στο λαιμό του. Το Ξωτικό σωριάστηκε και την επόμενη στιγμή τον αποκεφάλισε. Με ένα ουλιακτό η Ζέμις άπλωσε τα χέρια της μπροστά κάνοντας το Γκόμπλιν παρανάλωμα του πυρός. Με δάκρυα στα μάτια η κοπέλα έμεινε να κοιτάζει το νεκρό Άλαμον όταν συνειδητοποίησε ότι οι τρεις σαμάνοι την σημάδευαν με τα κοντόχοντρα ραβδιά που κρατούσαν στα χέρια τους. Φλόγες τινάκτηκαν προς το μέρος της, εκείνη έστρεψε την προσοχή της στην φωτιά για να πάρει τον έλεγχό της αλλά διαπίστωσε έντρομη πως δεν μπορούσε. Δεν ήταν όπως οι φωτιές που είχε τόσες φορές τιθασεύσει, αυτή ήταν μια κακόβουλη φλόγα, αν ήταν ζωντανό ον θα ήταν κάτι πολύ μοχθηρό. Έμεινε ακίνητη όπως το πουλί που σαγηνεύεται από το βλέμμα του φιδιού και δεν αντιδρά ενώ το πλησιάζει ο θάνατος. Ένα χέρι τυλίκτηκε γύρω από τη μέση της και την τράβηξε. Η Ζέμις βρέθηκε δίπλα στον Λατίρ καλυμμένη πίσω από την ασπίδα του πάνω στην οποία χτυπούσε η πύρινη επίθεση.
   Ο Άλασταρ έκανε ένα βήμα μπροστά, μια κίνηση του ήταν αρκετή για να εξαφανίσει την φωτιά και ακόμα μια για να εξαφανίσει τα ιπτάμενα τέρατα του αντιπάλου του. Ύστερα ύψωσε το ραβδί του και πρόφερε ένα ξόρκι. Δυνατό φως ξεχύθηκε σαν να είχε ανατείλει ο ήλιος. Ο αντίπαλός του έκανε μια γρήγορη κίνηση περικλείοντας τον εαυτό του σε μια μαγική ασπίδα αλλά αφήνοντας τους τρεις σαμάνους στο χαμό τους.
   Ο Λατίρ άφησε τη Ζέμις και επάστρεψε στη μάχη κοντά στον Σιντρέκ σωριάζοντας νεκρά και τα τελευταία Γκόμπλιν. Ύστερα στράφηκαν στον μάγο που είχε απομείνει μόνος του. Εκείνος γέλασε σαρδόνια και ύψωσε το ραβδί του, το χτύπησε με βία κάτω και την επόμενη στιγμή φλόγες τινάχτηκαν από τη γη για να σβήσουν αμέσως καθώς ο Άλασταρ εξουδετέρωνε το ξόρκι. Απτόητος ο σκοτεινός μάγος έτεινε το χέρι του μπροστά και από τα ακροδάκτυλά του τινάκτηκαν κληματσίδες που έδεσαν πρώτα τους Ιππότες και μετά  κινήθηκαν προς τη Ζέμις και την Ετάνια που είχε σηκωθεί θεραπευμένη από το φίλτρο του Θόρας. Ο Άλασταρ πρόφερε ένα ξόρκι διαλύοντας τις κληματσίδες σε λεπτή σκόνη. Οι Ιππότες οπισθοχώρησαν προς τον Άλασταρ καθώς ο σκοτεινός μάγος πρόφερε μια επίκληση. Η Ετάνια ήρθε κοντά τους, αν εξαιρούσε κανένας τα σκισμένα της ρούχα ήταν και πάλι μια χαρά.
   Δυο ακόμη σαυρόμορφα πλάσματα υλοποιήθηκαν από το πουθενά και όρμησαν πάνω τους. Η Ζέμις σήκωσε το χέρι της, αυτά πέθαιναν από τη φωτιά, το είχε ήδη διαπιστώσει. Αλλά την πρόλαβε η Ετάνια, ήταν και εκείνη οργισμένη για την απώλεια του φίλου τους και ήθελε να ξεσπάσει. Τα δυο όντα διαλύθηκαν μαζί με κάτι ακόμα σκιώδες που είχε αρχίσει να μορφοποιείται.
   Ο σκοτεινός μάγος πρόφερε μια κατάρα που έκανε τους αντιπάλους του να ριγήσουν, και μόνο ο ήχος της δεν προμήνυε τίποτα καλό. Μόνο ο Άλασταρ ήξερε τι ήταν, ο αντίπαλός του είχε ξεστομίσει μια νεκρομαντική κατάρα και αυτό δεν ήταν καλό. Μπροστά στα μάτια τους τα νεκρά Γκόμπλιν σηκώθηκαν και πήραν πάλι τα όπλα τους, τα μάτια τους ήταν απλανή και οι κινήσεις τους αργές αλλά ήταν το ίδιο επικίνδυνα και φονικά.
   -Απέθαντοι, είπε με τρόμο η Ζέμις.

   Ο Φένορ κοίταξε προς την απέναντι πλευρά του πλατώματος. Ο ένας από τους ιππότες που ήταν εκεί σκοποί είχε πέσει νεκρός οι άλλοι δυο υποχωρούσαν μαχόμενοι. Μια ομάδα ενόπλων είχε επιτεθεί πεζή ενώ πίσω τους έρχονταν και άλλοι έφιπποι που κουβαλούσαν τόξα. Τους είδε να στοχεύουν και φώναξε μια προειδοποίηση:
   -Βέλη! Φυλαχθείτε!
   Με έναν ήχο σαν τρεχούμενο νερό τα βέλη διέγραψαν την τροχιά τους και άρχισαν να πέφτουν προς τους στόχους τους. Ο Φένος έκανε βουτιά στο έδαφος τραβώντας και τη Ρουθ που είχε μείνει άναυδη από την ξαφνική εμφάνιση των εισβολέων. Ο Ιππότης κύλισε κάτω από το κάρο και βρέθηκε στην πίσω πλευρά όπου είχε καταφτάσει ο Ορθ. Ο Φένορ κοίταξε πίσω, οι Ιππότες είχαν χρησιμοποιήσει τις ασπίδες τους και είχαν περάσει αλώβητοι τη δοκιμασία. Ο Γκρέγκον είχε γυρίσει όπως ήταν ξαπλωμένος και είχε καλύψει με το σώμα και την ασπίδα του την Έλισεθ.
   -Πρέπει να φύγουμε από' δω, φώναξε.
   Ο Ίριαν ορμηξε μπροστά με μια ομάδα συμπολεμιστών του για να βοηθήσει τους δυο που μάχονταν με τους πεζούς. Έφτασε στη μάχη και βρέθηκε αμέσως ανάμεσα στος εχθρούς ίδιος με άγγελο του θανάτου με τα δυο όπλα του να βάφονται αμέσως με αίμα καταφέρνοντας καίρια χτυπήματα.
   Ο Λουθ και ο Ντάις είχαν αρχίσει να ετοιμάζουν τα άλογα, οι υπολοιποι Ιππότες μαζεύονταν κοντά στο κάρο και εκείνοι που είχαν τόξα ανταπέδιδαν τις βολές.
   -Τα άλογα που έσερναν το κάρο σκοτώθηκαν αλλά θα ζέψουμε από τα δικά μας που είναι προστατευμένα, είπε ο Ντάις.
   -Πρέπει να βιαστούμε, φώναξε ο Γκρέγκον που κατέφτασε κουβαλώντας την Έλισεθ.
   Η μάχη μαινόταν, πιεζόμενοι ο Ίριαν και οι υπόλοιποι υποχωρούσαν προς το μέρος των συντρόφων τους. Εκείνοι τους υποστήριζαν με βέλη μιας και είχαν καταφέρει να εξουδετερώσουν τους αντιπάλους τους τοξότες.
   -Τα άλογα είναι έτοιμα!
   Οι Ιππότες άρχισαν να ανεβαίνουν στη σέλα και απέκτησαν πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους. Άρχισαν να υπερισχύουν και τους απώθησαν ενώ πίσω οι υπόλοιποι ετοίμαζαν το κάρο όπου ο Γκρέγκον συνέχιζε να καλύπτει την Έλισεθ.
   Ήταν έτοιμοι να φύγουν όταν μια σάλπιγγα ανήγγειλε την άφιξη ενός νέου εχθρού.