Νυχτερινή Πένα

   Κάποτε ήταν ένας άνθρωπος που του άρεσε να περπατάει απαρατήρητος στον κόσμο. Το προτιμούσε έτσι, να μην τραβάει την προσοχή και να ασχολείται μόνο με όσα τον ενδιέφεραν. Δεν του άρεσε η πολυκοσμία και έτσι απέφευγε ακόμα περισσότερο την κίνηση ανάμεσα στα πλήθη της πολυάνθρωπης πόλης. Αυτό που ήθελε ήταν να ασχολείται με την αποκόμιση γνώσης, όχι γιατί τον ενδιέφερε να κερδίσει κάτι ή να τη χρησιμοποιήσει. Απλά είχε μια ακόρεστη δίψα να μαθαίνει, να διευρύνει τις γνώσεις του όλο και πιο πέρα. Δεν τον ενδιέφεραν όλοι οι τομείς της γνώσης αλλά οι περισσότεροι και μπορούσε να μελετήσει με το ίδιο ενδιαφέρον την ιστορία του τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών και τα ναυπηγικά σχέδια των μεγάλων πλοίων των αρχών του εικοστού αιώνα.

   Αφοσιωμένος στην αποκόμιση αυτή των γνώσεων είχε ξεχάσει τους ανθρώπους γύρω του για χρόνια. Αλλά κάποια στιγμή αναγκάστηκε να στραφεί σε αυτούς. Έφτασε σε ένα εκπληκτικό επίπεδο γνώσης και δεν έβρισκε πλέον εύκολα σε όσα διάβαζε παρά ψήγματα νέας γνώσης. Αναζητώντας πάντα περισσότερα αποτάνθηκε σε έναν σοφό.

   -Έμαθες πολλά νεαρέ, του είπε εκείνος ( δεν ήταν νεαρός αλλά για τον σοφό όλοι νεαροί ήταν εδώ και πολλά χρόνια ), και σου λείπει μόνο ένα να βρεις αλλά δεν θα το βρεις μόνο με τη μελέτη. Θα το βρεις κοντά σε ανθρώπους.

   Αυτό ακούστηκε πολύ παράξενο στον άνθρωπο που αναζητούσε τη γνώση. Τι θα μπορούσε να βρει κοντά στους ανθρώπους; Αλλά είχε εμπιστοσύνη στο σοφό και έτσι δεν αμφισβήτησε τη συμβουλή του. Αποφάσισε να την ακολουθήσει. Παρότι δεν κατανοούσε τους ανθρώπους αφέθηκε να έρθει σε επαφή μαζί τους.

   Πρώτα συνάντησε ένα παιδί, είδε την αθωότητα και την πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον, έμαθε πως να κάνει συνέχεια μια νέα αρχή και να μην αφήνει τις αντίθετες δυνάμεις να τον πνοούν, να αναζητεί τη γνώση με την επιμονή και την υπομονή που έχει ένα παιδί που ανακαλύπτει τον κόσμο. Αλλά δεν βρήκε αυτό που έλειπε.

   Ύστερα συνάντησε μια κοπέλα που θα μπορούσε να αγαπήσει αλλά ο θάνατος την πήρε μακριά του πριν προλάβει να ζήσει μαζί της αυτό που ένιωθε και αυτό αντί να τον βοηθήσει έκανε τα πράγματα χειρότερα πληγώνοντάς τον.

   Μετά συνάντησε μια άλλη γυναίκα που εκμεταλλεύτηκε για τους δικούς της σκοπούς την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει και τον έκανε να αποκτήσει ακόμα χειρότερη άποψη για την πλειονότητα των ανθρώπων γύρω του.

   Και ακόμα δεν είχε βρει αυτό που θα συμπλήρωνε την γνώση που είχε αποκομίσει και που συνέχιζε να αποκομίζει μιας και το άνοιγμά του προς τους ανθρώπους δεν είχε σταματήσει τις ώρες που περνούσε με τα διαβάσματά του. Αλλά επειδή είχε ακόμα εμπιστοσύνη στο σοφό συνέχισε να ψάχνει.

   Μετά συνάντησε έναν άγγελο, ο άγγελος του πρόσφερε υποστήριξη, τον βοήθησε να επουλώσει τις πληγές του και να σταθεί στα πόδια του.

   Ύστερα συνάντησε έναν δαίμονα που δοκίμασε να ανοίξει και πάλι τις πληγές του και να τον κάνει να πονέσει και να αιμορραγήσει. Το κατάφερε ως ένα σημείο.

   Μετά από τόσες ατυχείς συναντήσεις ετοιμαζόταν να αποσυρθεί και πάλι στη σιγουριά της μελέτης του αποφασισμένος να μην την εγκαταλείψει πια γιατί δεν άξιζε. Τότε συνάντησε εκείνη. Εκείνη δεν αναζητούσε τίποτα, ήξερε ποιος ήταν ο στόχος και ο σκοπός της και τον υπηρετούσε με όλη τη δύναμή της.

   Η προσωπικότητά της τον κέρδισε αμέσως. Η ευγένια και ο γλυκός της χαρακτήρας της τον έμαθαν να νοιάζεται, του έδειξαν μια τρυφερότητα που ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι υπήρχε, βρήκε μια αδερφή ψυχή να καταλαβαίνει τις σκέψεις και τις αναζητήσεις του. Να αντιλαμβάνεται όλα όσα τον απασχολούσαν. Και η αναζήτησή του έτσι έλαβε τέλος.