Νυχτερινή Πένα

                                          Κεφάλαιο V
                              Θυσία Στο Σκοτεινό Βωμό

   Η πόρτα έσπασε με έναν εκκωφαντικό κρότο και μια ομάδα γκριζοφορεμένων ανδρών όρμηξε μέσα στο κελάρι. Οι δυο Ιππότες τους περίμεναν με τα όπλα έτοιμα και επιτέθηκαν αμέσως μόλις οι αντίπαλοί τους μπήκαν στο δωμάτιο.
   Επί μια εβδομάδα οι δυο ιππότες, η Ζέμις και ο Θόρας είχαν μείνει οχυρωμένοι στο κελάρι αποκρούοντας επιθέσεις του λόρδου Βάλρους και των ανδρών του. Ο Θόρας είχε καταφέρει να φτιάξει το αντίδοτο για να αντιμετωπίσει το ναρκωτικό που τους είχε ποτίσει ο πανδοχέας και όταν εφτασαν οι στρτιώτες του εχθρού τους ήταν σε θέση να προβάλλουν αντίσταση. Απέκρουαν επιθέσεις και δεν είχαν φόβο να τους λείψουν οι προμήθειες μιας και το κελάρι ήταν πλούσια εφοδιασμένο. Οι άντρες του Βάλρους είχαν δυο φορές σπάσει την πόρτα αλλά τους είχαν απωθήσει και την είχε επισκευάσει η Ζέμις με ένα ξόρκι. Και τώρα οι άνδρες του Βάλρους είχαν αρχίσει να απωθούνται όταν μπήκε στο κελάρι μια ακόμα ομάδα που έπεσε πάνω στους Ιππότες οι οποίοι πιέστηκαν να υποχωρήσουν.
   -Πετάξτε τα όπλα σας αλλιώς αυτοί οι δυο θα πεθάνουν!
   Ο Θόρας και η Ζέμις είχαν αιχμαλωτιστεί και από ένα ξίφος βρισκόταν στο λαιμό του καθενός τους. Ο Σίντρεκ και ο Λάτιρ δεν δίστασαν. Παρέδωσαν τα όπλα και αφέθηκαν να δεθούν πισθάγκωνα. Τους οδήγησαν στην αυλή του πανδοχείου όπου τους περίμενε ο λόρδος Βάλρους καβάλα στο άλογό του.
   -Σκοτώστε τους άνδρες, τη μικρή θα την πάρω στα διαμερίσματά μου. Μην ανησυχείτε όμως, μόλις τελειώσω θα σας τη φέρω στο στρατώνα!
   Ζητωκραυγές ακολούθησαν τα λόγια του μαζί με πρόστυχες προτάσεις προς την Ζέμις που είχε κοκκινίσει από ντροπή και ανήμπορο θυμό. Ο Βάλρους έδειξε τους δυο Ιππότες και δυο στρατιώτες πήραν θέση να τους εκτελέσουν.
   -Σας διατάζω να τους αφήσετε!
   Στην είσοδο της αυλής στεκόταν ένα όμορφο κοριτσάκι με λευκό φόρεμα.
   -Πως τολμάς; βρυχήθηκε ο Βάλρους.
   -Είμαι η Έλισεθ της Ντρομέθια πριγκίπισσα της Εσπέρια. Σας διατάζω να την αφήσετε αυτήν την κοπέλα και τους Ιππότες.
   -Σκοτώστε τη! διέταξε ο Βάλρους, ο άρχοντας Χάρκους θα μας ανταμοίψει γενναιόδωρα.
   -Αυτό και μόνο είναι εσχάτη προδοσία! Είστε κυκλωμένοι! Παραδοθείτε αλλιώς θα πεθάνετε όλοι.
   Δίπλα στην Έλισεθ στεκόταν τώρα ο Φένορ και οι υπόλοιποι είχαν πάρει θέσεις τριγύρω. Είχαν αποβιβαστεί στο μικρό λιμάνι του Ντέμικ και είχαν φτάσει πάνω στην ώρα για να σώσουν τους συντρόφους τους. Ο Βάλρους κοίταξε τα αποφασισμένα πρόσωπα των Ιπποτών και μετά είπε:
   -Σε προκαλώ σε μονομαχία Φένορ του Άκρεν. Όποιος νικήσει θα υπαγορεύσει εδώ τους όρους. Αλλά να ξέρεις ότι είμαι ο καλύτερος μονομάχος της Εσπέρια.
   -Ο καλύτερος μονομάχος της Εσπέρια είναι ο Ράουμας του Λορ, απάντησε περιφρονητικά ο Φένορ.
   -Ο Ράουμας του Λορ είναι νεκρός, κάγχασε ο Βάλρους.
   -Είσαι σίγουρος γι' αυτό; είπε ψυχρά μια φωνή.
   Όλα τα μάτια στράφηκαν προς την κατεύθυνση της φωνής και έμειναν όλοι άναυδοι γιατί το θέαμα ήταν το πιο αναπάντεχο για όλους. Εκεί στεκόταν ο Ράουμας ακολουθούμενος από Ιππότες και στρατιώτες. Οι Ιππότες ζητωκραύγασαν για την αναπάντεχη επανένωση ενώ οι στρατιώτες του Βάλρους έριχναν τα όπλα τους αποθαρρυμένοι. Εκτός από έναν άνδρα που έβγαλε από μια τσέπη ένα πετράδι και το  πέταξε στην Έλισεθ. Ο Γκρέγκον έσπευσε να βάλει την ασπίδα του μπροστά στην μικρή πριγκίπισσα και αλλά το πετράδι την διαπέρασε και χτύπησε το κορίτσι στο στήθος. Μια πράσινη λάμψη τύλιξε το κορίτσι και την επόμενη στιγμή εξαφανίστηκε. Ο στρατιώτης κραύγασε θριαμβευτικά και καθώς είδε τους Ιππότες να στρέφονται προς το μέρος του άρπαξε την Ζέμις και την τράβηξε μπροστά του.
   -Τα κατάφερα Αφέντη μου! φώναξε και μια πύλη σκοτεινής ενέργειας εμφανίστηκε μπροστά του. Την πέρασε τραβώντας και την κοπέλα μαζί του. Με μια κραυγή ο Λάτιρ όρμηξε μπροστά με τα χέρια ακόμα δεμένα και πέρασε πίσω τους την πύλη πριν αυτή εξαφανιστεί.

   -Ήταν δικό μου λάθος, είπε ο Φένορ. Δεν έπρεπε να έχουμε μαζί μας την Έλισεθ όταν ετοιμαστήκαμε να επέμβουμε.
   -Δεν θα μπορούσατε να την αφήσετε πίσω, είπε ο Ράουμας, και όπως απέδειξε ο Γκρέγκον και πιο πίσω να στεκόταν πάλι θα την έφτανε το καταραμένο πετράδι ακόμα και αν θα σκότωνε μερικούς στο δρόμο του.
   Ήταν μαζεμένοι κοντά στην πόρτα του πανδοχείου όπου είχαν κλειδώσει στο κελάρι τους αντιπάλους τους. Ο Ίριαν είχε εξηγήσει στον Ράουμας πως είχαν μάθει με την Ετάνια τι συνέβαινε και τι σκόπευαν να κάνουν οι αντίπαλοί τους. Μετά είχαν αποπλεύσει από το Λαχούρι για να ταξιδέψουν στη δυτική ακτή της Εσπέρια και να αποβιβαστούν στο Ντέμικ. Από εκεί είχαν σκοπό να πάνε στην πρωτεύουσα με μια μικρή στάση για να δουν τι είχε γίνει με τους συντρόφους που η Ετάνια είχε αναγκαστεί να αφήσει πίσω για να βρουν εκτός από αυτούς και τον Ράουμας με τους δικούς του Ιππότες και κάποιους στρατιώτες.
   -Σας νομίζαμε νεκρούς όπως διέδωσε ο Χάρκους.
   -Νικήσαμε εκείνη τη μάχη που μας ειχαν στήσει ενέδρα. Μετά σκέφθηκα ότι αν ήταν να συνεχίσουμε έπρεπε να μας πιστέψουν για νεκρούς. Ντύσαμε με τις στολές μας πτώματα και έτσι νομίσανε ότι μας εξολοθρεύσανε. Τη δική μου και μερικών ακόμα γνωστών Ιπποτών τις βάλαμε σε παραμορφωμένα πτώματα για παν ενδεχόμενο. Ο Χάρκους δεν κοίταξε πρόσωπα αλλά μέτρησε στολές και πίστεψε ότι τελείωσε με' μας. Και τώρα θα περάσουμε στην αντεπίθεση. Βρήκαμε το βασιλιά και τον Άλασταρ.
   -Που βρίσκονται τώρα;
   -Ο βασιλιάς βρίσκεται στο Ντρον Πηκ. Έχει συγκεντρώσει άνδρες πιστούς σε αυτόν και μόλις ενωθούμε μαζί του θα βαδίσουμε κατά του Χάρκους στο Στόρμγκαρντ. Ο Άλασταρ καταδιώκει τον σκοτεινό μάγο πάλι για να μην είναι σε θέση να τελέσει το μιαρό τους τελετουργικό. Θα ενωθούμε με το βασιλιά και θα προχωρήσουμε να αντιμετωπίσουμε τον Χάρκους. Φένορ, δική σου αποστολή είναι η απελευθέρωση της Έλισεθ.
   -Πως; είπε η Ετάνια. Η Έλισεθ θα είναι στα χέρια του Χάρκους τώρα στο Στόρμγκαρντ.
   -Εκείνοι που θα επιτεθούν πρέπει να μπουν από την κανονική οδό. Αλλά υπάρχει και ένας κρυφός δρόμος απ' όπου λίγοι μπορούν να μπουν στην πόλη και μάλιστα κατευθείαν στο παλάτι, είπε ο Φένορ.
   -Θα έρθω μαζί σου, είπε ο Ίριαν. Τώρα θα οδηγήσει ο Ράουμας τους υπόλοιπους στη μάχη.
   -Θα έρθουμε και' μεις, δήλωσε η Ετάνια και ο Θόρας συμφώνησε με ένα κοφτό νεύμα, να βρούμε τη Ζέμις.
   Στην ήδη τετραμελή ομάδα προστέθηκε ο Σίντρεκ, που ήθελε να ψάξει για τον Λάτιρ, και έξι ακόμα Ιππότες μεταξύ των οποίων ο Ορθ και ο Λουθ.
    Ο Γκρέγκον ήθελε να πάει μαζί τους θεωρώντας τον εαυτό του υπέυθυνο για την αρπαγή της πριγκίπισσας αλλά δεν του ήταν δυνατό, η εγγύτητα στο καταραμένο πετράδι τον είχε αρρωστήσει.
    Καθώς η νύχτα έπεφτε ο Φένορ και η ομάδα του ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν. Ο Ράουμας και οι δικοί του είχαν στρατοπεδεύσει κοντά στο χωριό και θα ενώνονταν με το βασιλιά το πρωί. Μετά από μια τελευταία συνάντηση με τον Ράουμας ο Φένορ προχώρησε να βρει τους υπόλοιπους που περίμεναν στη σέλα.
   -Φένορ.
   Ο Ιππότης στράφηκε και είδε τη Ρουθ. Η κοπέλα θα έμενε με τους Ιππότες και θα συναντούσε το πρωί τον βασιλιά.
   -Ρουθ....
   -Θα έφευγες χωρίς να με αποχαιρετήσεις; είπε με παράπονο η κοπέλα.
   -Δεν ήθελα να το κάνω πιο δύσκολο, είπε ο Φένορ, από ότι είναι ήδη.
   Η Ρουθ ρίχτηκε στην αγκαλιά του. Στις μέρες του ταξιδιού είχαν περάσει πολλές ώρες μαζί και ήταν πια σίγουροι για το τι ένιωθαν. Ο Ιππότης της χάιδεψε τα μαλλιά.
   -Πρέπει να φύγω, είπε.
   -Να προσέχεις σε παρακαλώ.
   -Θα το κάνω, είπε με ένα αχνό χαμόγελο ο Φένορ. Χαμογέλασε αγαπημένη μου, θα γυρίσουμε νικητές.
   Τη φίλησε απαλά στα χείλη και μετά ανέβηκε στο άλογό του. Ξεκίνησε να βρει τους υπόλοιπους. Η Ρουθ τον παρακολουθούσε μέχρι που χάθηκε από τα μάτια της. Μετά άφησε τα δάκρυα της να κυλίσουν.