Νυχτερινή Πένα

Μου' χει λείψει
το πρόσωπό σου,
τόσο όμορφο, γλυκό,
να το κοιτώ στο φως
του ήλιου που δύει,
να το χαϊδεύουν οι τελευταίες ακτίδες.

Μου' χει λείψει το άγγιγμά σου,
το μικρό σου χέρι
σίγουρο μέσα στο δικό μου,
το χάδι σου απαλό
και τρυφερό στο πρόσωπό μου.

Ω πόσο μου λείψανε τα δυο σου χείλη,
τόσο γλυκά, τόσο μεθυστικά,
και το φιλί σου,
κρασί ζωής
που με πάθος με κερνάς.

Πόσο μου' χει λείψει
το σώμα σου στην αγκαλιά μου,
πόσο θέλω να σε κρατήσω πάλι
πριγκίπισσά μου!