4.
Η Άλις μπήκε στο θέατρο και προχώρησε ανάμεσα στις σειρές των ντυμένων με κόκκινο και μπλε βελούδο καθισμάτων προς τη σκηνή. Μια κοπέλα την είδε και έτρεξε προς το μέρος της. Ήταν μια από τις καλύτερες μπαλαρίνες της ομάδας, η Λίλι Βέην.
-Που ήσουν; Τελειώσαμε μόλις.
-Έγινε ένα ατύχημα στο δρόμο και καθυστερήσαμε.
-Κρίμα. Καλά δεν πειράζει.... Και αύριο μέρα είναι.
-Ναι βέβαια, έγινε τίποτα που να πρέπει να ξέρω;
-Όχι, όλα ένταξει. Είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη μέρα νομίζω.
-Χαίρομαι, είπε η Άλις, και ας ήμουν άτυχη να μην συμμετάσχω στην πρόβα.
-Πάμε για έναν καφέ; είπε η Λίλι.
-Ναι, πάμε, και μετά θα πάω για φαγητό με τον Ανδρέα.
Προχώρησαν προς την έξοδο.
-Σε ταλαιπώρησε σήμερα η διαδρομή ε; είπε η Λίλι.
-Όχι, ευτυχώς έτυχε και είχα παρέα.
-Παρέα;
-Έναν αξιωματικό του Καναδικού στρατού που αποβιβάστηκε στο Κοντ για να επιβιβαστεί αύριο σε ένα άλλο πολεμικό. Πέρασε η ώρα μιλώντας μαζί του.
-Α μάλιστα. Όμορφος;
Η Άλις γέλασε. Το κριτήριο της Λίλι για τους άνδρες ήταν απλό, η εξωτερική τους ομορφιά και η ικανότητα να την ικανοποιήσουν πρωτίστως σεξουαλικά και μετά στην καλοπέραση. Της περιέγραψε τον Μακ Γκρέγκορ και η Λίλι τη μάλωσε.
-Χαζή! Έπρεπε να επιμείνεις να τον τακτοποιήσεις και να πας μαζί του στο δωμάτιό του! Θα ξεσκιζόσασταν μια χαρά.
-Λίλι! Θα παντρευτώ!
-Ε και; Λες ο Ανδρέας δεν θα έχει ρίξει ανάσκελα καμιά όμορφη γραμματέα ή καμιά ταμία;
-Όχι, και βέβαια όχι. Δεν θα με αγαπούσε αν το είχε κάνει αυτό.
-Νομίζω ότι παραείσαι αυστηρή, μικρές απιστίες όλοι κάνουν.
-Δεν υπάρχουν μικρές απιστίες Λίλι. Αν κάνεις απιστίες δεν αξίζει να έχεις τη σχέση. Δεν αγαπάς αληθινά.
-Τέλος πάντων, που λες να πάμε;
-Στο Ideal, ήπια καφέ στο δρόμο, λέω να φάω ένα γλυκό.
-Να τι κάνει η έλλειψη σεξ, το ρίχουμε στη σοκολάτα.
-Δεν μου λείπει η σεξουαλική ζωή, διαμαρτυρήθηκε η Άλις.
Ήταν αλήθεια, δεν της έλειπε αυτή καθ' αυτή η σεξουαλική ζωή, της έλειπε η ικανοποίηση. Μπήκαν στην καφετέρια και ένιωσε κάπως να ηρεμεί και να χαλαρώνει. Η ήσυχη ατμόσφαιρα με τις χαμηλόφωνες συζητήσεις και την απαλή μουσική της ήταν οικεία και πάντα την ησύχαζε.
Καθίσανε σε ένα τραπέζι και μια σερβιτόρα με ξεβαμμένα τζιν πήρε την παραγγελία τους, καφέ για την Λίλι και μια σοκολάτα για την Άλις. Είχανε μόλις έρθει οι παραγγελίες τους όταν η Άλις εντόπισε σε μια απόμερη πλευρά τον Μακ Γκρέγκορ να πίνει μια κούπα καφέ διαβάζοντας ένα βιβλίο. Τον έδειξε στην Λίλι.
-Γουστάρω, ρε συ, άφησες μια πολύ καλή ευκαιρία ανεκμετάλλευτη.
-Βρίσκεις;
-Ναι βρε! Για σκέψου να σε κρατάει με τα δυνατά του χέρια και να σε φτάνει....
Η Άλις δεν άκουγε όμως, το μυαλό της είχε γυρίσει και πάλι στον Ανδρέα και το θέμα που υπήρχε ανάμεσά τους όσο αφορούσε την σεξουαλική επαφή. Δεν ήταν άραγε φυσιολογική γυναίκα ή με τον Ανδρέα είχαν κάποιο πρόβλημα; Στο υπόλοιπο της συνάντησής της με την Λίλι δεν μπορούσε να διώξει τη σκέψη από το μυαλό της αν και η φίλη της την έκανε πολλές φορές να γελάει.
Όταν αποφασίσανε να φύγουν με την Λίλι κοίταξε προς το μέρος του Καναδού που συνέχιζε να διαβάζει πίνοντας τον καφέ του. Δεν έδειχνε να την έχει προσέξει και έτσι εκείνη αποφάσισε να μην του μιλήσει.
Άφησε την καφετέρια και προχώρησε προς το Σάιμονς, το εστιατόριο που θα γευμάτιζε με τον Ανδρέα. Εκείνος ήταν ήδη εκεί και την περίμενε στο σεπαρέ όπου συνήθως δειπνούσαν. Σηκώθηκε όταν μπήκε και την υποδέκτηκε παίρνοντας τα χέρια της στα δικά του. Αυτή ήταν και όλη η τρυφερότητα που συνήθως της έδειχνε.
-Πως ήταν η μέρα σου καλή μου;
-Καλή, είπε η Άλις, αν και είχε αναποδιές.
-Αναποδιές; Τι είδους; ρώτησε ο Ανδρέας ενώ κάθονταν.
-Έγινε ένα τρακάρισμα στο δρόμο και καθυστέρησε το λεωφορείο, έχασα την πρόβα.
-Ε δεν πειράζει και τόσο, αφού είσαι τέλεια στο ρόλο σου και μετά θα σταματήσεις.
-Ναι, το σκεφτόμουν και αυτό, η τελευταία μου πρόβα, και μετά μία παράσταση και δεν θα ξαναχορέψω.
-Φυσικά, μετά θα είσαι μια κυρία Φον Ντράικε, θα ήταν τελείως ανάρμοστο. Τα είπαμε αυτά Άλις.
Η φωνή του είχε ξαφνικά γίνει άγρια και απότομη, για να της θυμίσει ότι δεν του άρεσε η αγάπη της για το χορό και η ενασχόλησή της με το μπαλέτο. Δάγκωσε τα χείλη της, μια αυθόρμητη αντίδραση που είχε προκαλέσει την δυσαρέσκειά του.
-Και μην το κάνεις αυτό σου έχω πει!
Η επίπληξη την έκανε να λυπηθεί και ταυτόχρονα να θυμηθεί τον Μακ Γκρέγκορ. Πόσο διαφορετικός ήταν ο Καναδός, πόσο διαφορετικά είχε αντιμετωπίσει αυτή τη μικρή της έκφραση αμηχανίας.
-Με συγχωρείς Ανδρέα, είπε. Απλά να…..
-Σου έχω πει να το κόψεις, σαν παιδί κάνεις ώρες ώρες.
-Πως ήταν η δική σου μέρα; ρώτησε η Άλις αλλάζοντας συζήτηση.
-Α υπέροχη, έκλεισα επιτέλους τη συμφωνία με τους Ελβετούς. Ξέρεις πόσο σημαντική ήταν για τον όμιλο.
-Ναι βέβαια.
-Και στην καλύτερη τιμή που είχαμε ποτέ υποθέσει.
Σε όλο το υπόλοιπο γεύμα ο Ανδρέας συνέχισε να μιλάει για την επαγγελματική του επιτυχία και το δρόμο που του άνοιγε και τα σχέδια για εξαγορές που είχε κατά νου να ακολουθήσουν. Μετά το γεύμα η Άλις ετοιμάστηκε να φύγει και ρώτησε.
-Θα τα πούμε το βράδυ;
-Μπα όχι, θα έχω δουλειά ως αργά.
-Καλά, θα επιστρέψω και’ γω στο Κοντ.
-Εντάξει, είπε ο Ανδρέας, θα τα πούμε. Α! Έχεις χαιρετίσματα από τη μητέρα σου. Την είδα τυχαία το πρωί.
-Ευχαριστώ.
Η Άλις έφυγε από το εστιατόριο με τη σκέψη της να αναρωτιέται αν θα είχε προχωρήσει με τον Ανδρέα αν δεν είχε συνηγορήσει και η μητέρα της υπέρ αυτής της σχέσης. Με άσχημη διάθεση προχώρησε στη στάση για το λεωφορείο που θα την έφερνε πίσω στο ακρωτήριο Κόντ. Προς μεγάλη της έκπληξη βρήκε εκεί τον Μακ Γκρέγκορ. Ο Καναδός την χαιρέτησε μόλις την είδε.
-Δεν θα μείνεις στη Βοστώνη; τον ρώτησε.
-Αλλαγή σχεδίων. Το Χουντ θα είναι στο Κοντ κατά τις τέσσερις τα ξημερώματα αντί για το πρωί οπότε πρέπει να είμαι από νωρίς εκεί και δεν ήταν δυνατό να μείνω στη Βοστώνη και να γίνει αυτό.
-Οπότε θα μείνεις στο Κοντ, δεν έχει ξενοδοχεία αλλά έχει ένα μικρό πανδοχείο πάνω από το καφέ Ζιρλ.
-Και αυτό δεν είναι απαραίτητο, δεν προλαβαίνω να κοιμηθώ ούτως ή άλλως. Απλά για να αφήσω τα πράγματά μου.
-Και πως σκοπεύεις να περάσεις τις ώρες που θα μείνεις στο Κοντ; Αν δεν πειράζει που ρωτάω.
Η Άλις δαγκώθηκε φοβούμενη ότι είχε πάρει πολύ θάρρος.
-Είπαμε να μην το κάνεις αυτό, θα σκάσεις τα χείλη σου, παρατήρησε ο Μακ Γκρέγκορ.
Η διαφορά ανάμεσα στη συμπεριφορά του Καναδού και αυτήν του μνηστήρα της ήταν τόσο έντονη που έφερε μια σκιά στο πρόσωπο της Άλις. Ο Μακ Γκρέγκορ το πρόσεξε, ήταν μαθημένος να παρατηρεί τα πάντα.
-Συμβαίνει κάτι; Σε πείραξε.....
-Όχι, κάθε άλλο, είπε η Άλις και ξαφνικά της ήταν αδύνατον να συγκρατήσει τον εαυτό της. Του είπε όλα όσα την βάραιναν. Η εξομολόγηση ξεπήδησε σαν χείμαρρος από μέσα της, συνέχισε και στο λεωφορείο στη διαδρομή για το Κοντ. Ένιωσε να ξαλαφρώνει καθώς αποκάλυπτε στον Καναδό όσα την απασχολούσαν και την πονούσαν.
Εκείνος την άκουσε σοβαρά και με μεγάλη προσοχή. Δεν την διέκοψε καθόλου όσο μιλούσε και μόνο όταν εκείνη σταμάτησε να μιλάει εξουθενωμένη της είπε:
-Αν είναι τόσο μεγάλη η πίεση που ασκεί πάνω σου γιατί δεν ξανασκέφτεσαι την απόφασή σου για το γάμο;
-Είναι αυτό που η οικογένειά μου περιμένει από εμένα.
-Μπορεί αλλά δεν θέλουν να καταστρέψεις τον εαυτό σου, αν εξηγήσεις θα καταλάβουν.
-Το πιστεύεις; ρώτησε με την ελπίδα να φωτίζει το πρόσωπό της η Άλις για να σκυθρωπιάσει αμεσως. Μα είμαστε τόσο κοντά στο γάμο.
-Καλύτερα να κάνεις πίσω τώρα παρά να το μετανιώνεις μετά, αν το μετανιώνεις πόσο καιρό θα αντέξεις σε έναν τέτοιο γάμο;
-Ίσως έχεις δίκιο.
Για λίγο έμειναν σιωπηλοί και οι δυο. Η Άλις σκεφτόταν αυτά που είχαν πει, ο Μακ Γκρέγκορ ήταν αδύνατον να πει τι σκεφτόταν, το πρόσωπό του ήταν ανέκφραστο.
-Θα πρέπει να μιλήσω στους δικούς μου.
-Σίγουρα.
Το λεωφορείο σταμάτησε στην στάση και κατέβηκαν.
-Να' μαστε πάλι από εκεί που ξεκινήσαμε, είπε η Άλις. Τι θα κάνεις τώρα;
-Θα βρω να αφήσω κάπου τα πράγματά μου και θα πάω μια βόλτα στην έκθεση βιβλίου που γίνεται κοντά στο φάρο.
-Αν θες μπορείς να αφήσεις τα πράγματά σου σπίτι μου, δεν είναι μακριά, είπε η Άλις και πρόσθεσε, δεν μου είναι κόπος.
-Εντάξει τότε, είπε ο Μάικ. Αλήθεια θα ήθελες να έρθεις μαζί μου στην έκθεση;
-Ναι, θα το ήθελα πολύ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου