-Τι
ήταν αυτό; ρώτησε η Σιμόν ανήσυχη.
-ΜΡ
– 5 ρυθμισμένο σε βολή κατά ριπάς, απάντησε ο Μιχάλης.
Φωνές
ακούστηκαν στο κατάστρωμα και μετά πολλλοί πυροβολισμοί. Ο Μιχάλης έκανε
ασυναίσθητα να προχωρήσει προς τη σκάλα αλλά μετά στράφηκε προς την κοπέλα.
Πήγε κοντά της.
-Φόρεσε
ένα μπουφάν, είπε.
Η
κοπέλα το έκανε και επέστρεψε γρήγορα κοντά του. Της έκανε νόημα να τον
ακολουθήσει και προχώρησε στο διάδρομο όσο γρήγορά του επέτρεπε το
τραυματισμένο πόδι του. Έφτασαν στην κουζίνα, ο Μιχάλης πήρε ένα μπουκάλι νερό
και ένα κουτί με μπισκότα που βρήκε πρόχειρα. Μετά συνέχισε και κατέβηκαν στους
αποθηκευτικούς χώρους της πρύμνης. Εκεί ο Μιχάλης έδωσε τα πράγματα στην Σιμόν
και μετακίνησε μια παλέτα με κιβώτια αποκαλύπτοντας μια καταπακτή, γονάτισε και
την άνοιξε. Σηκώθηκε με κόπο και βόγκηξε από τον πόνο που του προκαλούσε το
γόνατό του.
-Κατέβα,
είπε στη Σιμόν, εκεί κάτω βρίσκεται ένας μικρός θαλαμίσκος που χρησιμοποιείται
για άμεση παρατήρηση. Μείνε κρυμμένη όσο περισσότερο μπορείς. Μακάρι να
μπορούσα να κάνω περισσότερα για να σε προφυλάξω αλλά ο Στράουντ κινήθηκε πολύ
γρήγορα.
Η
Σιμόν δεν κινήθηκε, τα μάτια της ήταν καρφωμένα σε' κεινον.
-Εσύ
τι θα κάνεις; Ο Στράουντ δεν θα σου χαριστεί.
-Ούτε
εγώ, είπε ο Μιχάλης με ένα χαμογελο.
-Θα
σε σκοτώσει.
-Σιμόν
δεν έχει σημασία αν θα επισπεύσει τα πράγματα ο Στράουντ. Όταν πεθαίνεις το
μόνο που σου μένει είναι να φροντίσεις για τους άλλους και να περιορίσεις τις
οδυνηρές συνέπειες της απώλειάς σου. Αυτό το δεύτερο δεν με απασχολεί, δεν
υπάρχουν πολλοί που θα κλάψουν για το θάνατό μου. Έλα, ας μην χάνουμε χρόνο....
Μια
έκρηξη συγκλόνισε το πλοίο διακόπτοντάς τον. Από το κατάστρωμα ακούστηκε ένας
εκκωφαντικός ήχος μετάλλου που τρίβεται σε άλλο μέταλλο και κραυγές.
-Γίνεται
μάχη εκεί πάνω, είπε ο Μιχάλης. Κατέβα, πες μου για να κλείσω το σκέπασμα.
Η
Σιμόν ρίχτηκε στην αγκαλιά του.
-Πως
μπορώ να σε ευχαριστήσω;
-Δεν
χρειάζεται, κατέβα.
Η
Σιμόν το έκανε και δεν άργησε να φτάσει κάτω.
-Εντάξει,
φώναξε.
Ο
Μιχάλης έκλεισε την καταπακτή και μετά έβαλε στη θέση της την παλέτα. Ευχήθηκε
καλή τύχη στην κοπέλα και πήρε το δρόμο της επιστροφής. Σταμάτησε στην καμπίνα
της και πήρε το σακίδιό της. Το έκρυψε σε μια πυροσβεστική φωλια πριν βγεί έξω
στον παγωμένο αέρα. Βγήκε στην πρύμνη και βρέθηκε να αντικρίζει την κάνη ενός
όπλου.
Ο
Αλέξανδρος στεκόταν αλύγιστος απέναντι στον Στράουντ. Είχε δει τα σχέδιά του να
ανατρέπονται και τώρα περίμενε να αντιμετωπίσει την μοχθηρία του δικηγόρου αλλά
δεν έχανε την ψυχραιμία του. Στο κατάστρωμα υπήρχαν κάμποσα πτώματα, οι άνδρες
της ασφάλειας που είχε μαζί του, όλοι πρώην πεζοναύτες είχαν προβάλλει
αντίσταση στους άνδρες του Στράουντ που είχαν έρθει με το ελικόπτερο. Μετά από
ανταλλαγή πυρών είχαν σκοτωθεί όλοι, είχαν πάρει μαζί τους και πάνω από τους μισούς
μισθοφόρους του ενώ το ελικόπτερο είχε ανατιναχθεί και είχε κατρακυλίσει στον
ωκεανό παρασέρνοντας πολλά σώματα μαζί του.
-Λοιπόν;
είπε αυτάρεσκα ο δικηγόρος. Δεν θα παρακαλέσεις;
-Όχι,
είπε αγέρωχα ο Αλέξανδρος, δεν το συνηθίζω.
-Δεν
πρόκειται να σε αφήσω να ζήσεις αλλά αν με παρακαλέσεις θα φροντίσω να πεθάνεις
ανώδυνα.
-Είσαι
μεγάλο κάθαρμα, είπε ο Αλέξανδρος.
-Αλλά
σε ξεγέλασα, είπε ο Στράουντ, φρόντισα να έχω ένα ελικόπτερο έτοιμο σαν αυτά
που ήξερα ότι έχεις στα πλοία σου και τους μισθοφόρους μου σε ένα κοντινό
σκάφος. Έχασες τον όμιλο και τη ζωή σου. Ηττήθηκες κατά κράτος.
Δυο
μισθοφόροι πλησίασαν με το Μιχάλη.
-Μόνο
αυτόν βρήκαμε, ανέφερε ο ένας, πέρα από το πλήρωμα δεν υπάρχει κανείς άλλος στο
πλοίο.
-Που
είναι η Σιμόν Γκρήνγουντ, ρώτησε ο Στράουντ.
Ο
Αλέξανδρος είχε ακριβώς την ίδια απορία αλλά φρόντισε να μην το δείξει, σίγουρα
είχε ανακατευτεί ο Μιχάλης και παρέμεινε σιωπηλός για να μην του ανατρέψει τα
σχέδια.
-Η
Σιμόν απάντησε ο Μιχάλης, είναι πια εκεί που δεν μπορείς να τη φτάσεις. Έφυγε
με το ελικόπτερο.
-Αδύνατον.
-Δυνατόν.
-Δεν
ήταν στην καμπίνα της, είπε ένας μισθοφόρος, και τα πράγματά της λείπουν.
Ο
Στράουντ κοίταξε τον Μιχάλη και μετά τον Αλέξανδρο, και οι δυο του ανταπέδωσαν
το βλέμμα ατάραχοι.
-Σου
είπε τον κωδικό, είπε κοφτά κοιτώντας τον Αλέξανδρο.
-Δεν
τον χρειάζομαι, απάντησε εκείνος, εγώ δεν θέλω να ανοίξω το φορτίο, αρκεί να το
πάω στον προορισμό του.
Ο
Στράουντ στάθηκε μπροστά στο Μιχάλη.
-Είμαι
σίγουρος ότι εσύ τη φυγάδευσες. Έμαθα για' σενα, κάνεις αυτό που θεωρείς σωστό
αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Μοιάζουμε πολύ.
-Περίεργο,
απάντησε εκείνος, δεν είμαι καθίκι.
Τα
μάτια του Στράουντ στένεψαν από οργή.
-Σε
λίγο θα σου κοπεί η όρεξη για ειρωνείες.
Έδειξε
τον Αλέξανδρο και τη Χάνα και πρόσταξε τους άνδρες του:
-Πάρτε
τους κάτω. Τι κρίμα η γυναίκα μου έπεσε στη θάλασσα και ο Αλέξανδρος βούτηξε να
τη σώσει, αλλά πνίγηκαν και οι δυο. Δεν θα σας ρίξω στη θάλασσα αλλά μπορείτε
να πνιγείτε και πάνω στο πλοίο. Στη δεξαμενή του βαθυσκάφους, τώρα.
-Εμένα
δεν θα με πνίξεις; ρώτησε αγέρωχα ο Μιχάλης.
-Όχι,
εσένα αντιθέτως θα σε κάνω βασιλιά. Βασιλιά της Ανταρκτικής, θα σε αποβιβάσουμε
στη στεριά και μακάρι ο θάνατός σου να είναι πραγματικά αργός.
Σε
λίγα λεπτά ο Μιχάλης βρισκόταν σε μια βάρκα που τον έφερνε στην ακτή.
Αποβιβάστηκε και στηρίχτηκε στο μπαστούνι του, ο Στράουντ του είχε επιβάλλει να
το πάρει ενώ τον είχε υποχρεώσει να ντυθεί καλά, δεν ήθελε να υποκύψει εύκολα
στις συνθήκες της πιο αφιλόξενης περιοχής του κόσμου.
-Ορίστε
το βασίλειό σου είπε ο δικηγόρος. Έδειξε μια ομάδα πιγκουίνων που τους
παρακολουθούσαν από μακριά. Οι υπήκοοι σου περιμένουν να σε υποδεχθούν.
Ο
Στράουντ γέλασε μοχθηρά καθώς η βάρκα απομακρυνόταν. Ο Μιχάλης δεν την κοίταξε.
Αντίθετα στηριγμένος στο μπαστούνι του προχώρησε μακριά από το σημείο που είχε
αποβιβαστεί, ήταν εξοικειωμένος με το θάνατο. Ίσως μάλιστα να ήταν καλύτερος ο
θάνατος από το κρύο, ένα ανώδυνο τέλος, από τους πόνος που θα υπέφερε στην
κατάληξη της ασθένειάς του.
Είχε
και την εκδίκησή του, χωρίς εκείνον ο Στράουντ δεν θα άνοιγε το container. Αν
δοκίμαζε να το παραβιάσει θα ακολουθούσε μια έκρηξη που θα το κατέστρεφε.
Ένας
τρομερός βρυχηθμός τον έβγαλε από τις σκέψεις τους, μια τεράστια πολική αρκούδα
ερχόταν προς το μέρος του. Αυτό έλυνε και το πρόβλημα του τέλους. Ετοιμάστηκε
να συναντήσει το δημιουργό του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου