2.
Μπέλμοντ Χάιτς,
Νότιο Λος Άντζελες
«Σχηματικά μια μαύρη τρύπα μπορεί να παρουσιαστεί
ως μια γεωμετρική δίνη στην οποία διακρίνουμε δύο δυναμικά όρια, το στατικό
όριο πέρα από το οποίο ένα αντικείμενο μπορεί να κινηθεί ελεύθερα και τον
ορίζοντα γεγονότων. Ανάμεσα στα δύο όρια ένα αντικείμενο μπορεί να κινείται
αλλά μόνο κατά τη φορά της περιστροφής καταναλώνοντας ωστόσο ενέργεια. Πέρα από
τον ορίζοντα γεγονότων το αντικείμενο περνάει στο άγνωστο.
Στατικό όριο καλούμε το εξωτερικό όριο της
εργόσφαιρας μέσα από το οποίο τα πάντα υποχρεώνονται σε κίνηση.
Εργόσφαιρα καλούμε το τμήμα του χωροχρόνου μεταξύ
στατικού ορίου και ορίζοντα των γεγονότων. Η περιδίνιση του χώρου αυτού δρα σαν
σφεντόνα για σώματα που θα βρεθούν μέσα εκτοξεύοντάς τα με υψηλότατες ταχύτητες
προς τα έξω γεγονός που θεωρητικά σημαίνει ότι μπορούν να αντληθούν από αυτήν
τεράστιες ποσότητες ενέργειας.
Ορίζοντας γεγονότων καλείται το όριο πέρα από το οποίο
καμία πληροφορία δεν φτάνει σε παρατηρήτη έξω από την μαύρη τρύπα. Μερικές
μαύρες τρύπες έχουν διπλό ορίζοντα γεγονότων, εσωτερικό και εξωτερικό.
Μοναδικότητα ή σημειακή ανωμαλία καλείται το κέντρο
της μαύρης τρύπας και περιέχει όλη τη μάζα του άστρου που κατέρρευσε ( σούπερ
νόβα με μάζα κατ’ ελάχιστον 2,5 ηλιακές μάζες ). Η μάζα έχει συμπιεστεί σε
βαθμό άπειρης πυκνότητας. Αν η μαύρη τρύπα περιστρέφεται τότε έχουμε έναν
άπειρα λεπτό δακτύλιο αντί σημείου.
Γυμνή ανωμαλία καλείται η μαύρη τρύπα χωρίς ορίζοντα
γεγονότων, αυτή η κατάσταση υφίσταται για λίγο στην εξέλιξη μιας μαύρης
τρύπας.»
Ο Τζών έβγαλε τα γυαλιά του και έτριψε τα μάτια
του. Ύστερα τα φόρεσε για να επιστρέψει στην μελέτη που διάβαζε. Δεν ήταν πάντα
καθηγητής. Είχε σπουδάσει αστροφυσικός και είχε δουλεύσει πολλά χρόνια στη NASA. Μετά από εκεί είχε γίνει καθηγητής, εν μέρει και
για να μπορεί να είναι πιο πολύ καιρό με την οικογένειά του, κάτι που
αποδείκτηκε πολύτιμο όταν ήρθαν έτσι τα πράγματα που να είναι μόνος με την
Κάτι.
Έπιασε πάλι το βιβλίο. Δεν είχε πάψει να
ενδιαφέρεται για τις επιστημονικές εξελίξεις παρότι πια δεν ασχολείτο ενεργά.
«Ο συνδιασμός της κβαντικής μηχανικής με τη γενική
θεωρία της σχετικότητας συνεπάγεται ότι το βαρυτικό πεδίο των μαύρων τρυπών
μετατρέποντας την ύλη σε ενέργεια θα την εκχέει στο διάστημα. Γι’ αυτό το λόγο
μικρές μαύρες τρύπες ακτινοβολούν ως τη βίαια έκρηξή τους.»
Η πόρτα του γραφείου του που άνοιξε τον διέκοψε.
Ύψωσε το βλέμμα του από το βιβλίο για να αντικρίσει την Κάτι στο άνοιγμα της
πόρτα.
-Παππού, η κυρία θέλει να έρθεις στην τάξη.
-Έγινε κάτι;
-Είδαμε στην τηλεόραση πράγματα που την ανησυχησαν
και έτσι ήρθα να σε φωνάξω.
Ο Τζων σηκώθηκε αμέσως, η Λώρα ήταν μια σοβαρή και
συγκροτημένη κοπέλα. Δεν θα είχε αφήσει την Κάτι να έρθει αν δεν ήταν κάτι σοβαρό.
Έτσι ακολούθησε την εγγονή του.
Στην τάξη του νηπιαγωγείου βρήκε την Λώρα να
κοιτάζει την οθόνη της τηλεόρασης φανερά ανήσυχη. Πλησίασε να δει. Η οθόνη
έδειχνε μια σειρά από σπίτια στο Λονγκ Μπήτς να καίγονται.
-Τι έγινε Λώρα; ρώτησε.
Η κοπέλα τον κοίταξε.
-Άνοιξα την τηλεόραση να βάλω να δούνε όπως κάθε
πρωί λίγα καρτούν ως που να μαζευτούμε όλοι και είδα ότι είχε ειδήσεις. Μου
έκανε εντύπωση τόσο πρωί και έτσι έκατσα να δω τι λέει. Κάτι έγινε, καίγονται
σπίτια, είδα και εικόνες με άνδρες της εθνοφρουράς να πυροβολούν κάτι μεγάλο
και άσπρο. Δεν κατάλαβα τι ήταν.
-Μάλιστα.
-Γι’ αυτό έστειλα την Κάτι... Είμαστε πολύ κοντά.
Ο Τζων έριξε μια ματιά στην αίθουσα, αλλά δυο
αγοράκια είχαν έρθει από την ώρα που είχε φέρει την Κάτι.
-Γι’ αυτό δεν έχει σχεδόν κανένας.... είπε.
-Ούτε στις τάξεις, ήρθε μια φωνή από την πόρτα.
Ο Άνταμ και η Τίνα στέκονταν εκεί. Ο νεαρός είχε
περασμένο το χέρι του προστατευτικά γύρω από τη μέση της κοπέλας του.
-Κανένας καθηγητής δεν έχει έρθει, και από μαθητές
μόνο ο Άντον και η Βάλερι από τη δευτέρα.
Ο Τζων το σκέφθηκε.
-Λώρα μπορείς να πάρεις τον Άντριου και να φύγεις.
Θα μείνω εγώ μέχρι να έρθουν να πάρουν τα παιδιά.
-Θα μείνω, είπε η κοπέλα. Είναι και δικοί μου
μαθητές.
-Εντάξει, θα πάω να βρω τον κύριο Πέητον. Καλό θα
ήταν να κλειδώσουμε αφού γίνονται φασαρίες.
-Πολλή κίνηση, μουρμούρισε ο οδηγός του ταξί για
πολλοστή φορά, που πάνε όλοι αυτοί;
Η Τζάνις στην αρχή δεν έδωσε σημασία. Το Λος
Άντζελες μαζί με την ευρύτερη περιοχή είχε ένα από τα χειρότερα κυκλοφοριακά
προβλήματα στον κόσμο, αλλά μετά πρόσεξε ότι η κίνηση ήταν αυξημένη όντως για
τόσο πρωινή ώρα. Χαμογέλασε. Δεν βιαζόταν, εκείνη θα πήγαινε στο μαιευτήριο και
θα γεννούσε όπως ήταν προγραμματισμένο, είχε ξεκινήσει πολύ νωρίς ούτως ή
άλλως.
-Ας κόψουμε δρόμο.
Ο οδηγός άλλαξε λωρίδα κυκλοφορίας προκαλώντας
μερικά κορναρίσματα και βρισιές ενώ η Τζάνις κοίταξε την Άλις που είχε γείρει
πίσω στο κάθισμα και είχε αποκοιμηθεί. Είχε ξυπνήσει και πολύ πιο νωρίς από την
συνηθισμένη της ώρα.
-Μια απ’ τα ίδια, είπε ξινισμένα ο οδηγός, και
άλλαξε πάλι πορεία αλλά και ο δρόμος στον οποίο βγήκε ήταν και αυτός γεμάτος με
αυτοκίνητα και μάλιστα τελείως ακινητοποιημένα. Πριν προλάβει να αναρωτήθεί τι
συνέβαινε είδε τους επιβάτες των προπορευόμενων αυτοκινήτων να τα εγκαταλείπουν
αλλόφρονες. Ανάμεσα στις φιγούρες των πανικόβλητων ανθρώπων είδε να πλησιάζουν
λευκές φιγούρες πάνοπλες που.... γάζωναν αλύπητα όποιον ήταν κοντά τους. Πίσω
τους ακολουθούσε ένα τεράστιο ρομπότ που ορθωνόταν τουλάχιστον δυο μέτρα πάνω
από τα κεφάλια τους. Ήταν δίποδο με κυβοειδές σώμα και με δυο βραχίονες
οπλισμένους με πολυβόλα.
-Να πάρει, είπε.
Η Τζάνις άκουσε τα ουρλιακτά έξω και σήκωσε το
βλέμμα της που ήταν και πάλι στραμμένο στην κόρη της. Μετά από μερικά
δευτερόλεπτα απορίας, εντόπισε και εκείνη την αιτία του πανικού.
-Κάνε πίσω! φώναξε στον οδηγό του ταξί.
Το κροτάλισμα ενός πολυβόλου ακούστηκε πάνω από τις
κραυγές και τα ποδοβολητά του κόσμου. Μια γυναίκα με ένα μωρό στην αγκαλιά
τινάκτηκε πάνω στο καπό του αυτοκινήτου και το αίμα της τινάκτηκε στα τζάμια.
Το έδαφος άρχισε να τραντάζεται καθώς πλησίαζε το ρομπότ.
-Πρέπει να φύγουμε, κάνε πίσω! είπε η Τζάνις στον
οδηγό ενώ η Άλις ξυπνούσε και ανακαθόταν.
Ο οδηγός την κοίταξε και μετά κοίταξε μπροστά. Το
ρομπότ και οι στρατιώτες ήταν πλέον πολύ κοντά. Άνοιξε την πόρτα και βγήκε.
Στράφηκε και έφυγε τρέχοντας. Δεν πήγε μακριά, μια ριπή τον γάζωσε κυριολεκτικά
και έπεσε στο δρόμο νεκρός. Η Τζάνις έριξε μια ματιά γύρω, να ξεφύγει τρέχοντας
στην κατάστασή της ήταν αδύνατο, εξάλλου εκεί έξω δεν επιζούσε κανένας. Που να
πήγαινε όμως;
Τι μπορούσε να κάνει;
-Μαμά; Τι έγινε;
Οι κραυγές και τα ουρλιακτά είχαν τρομάξει την Άλις
που ήταν έτοιμη να κλάψει. Η Τζάνις δεν απάντησε. Έπρεπε να κρυφτούν αλλά που;
Μέσα στο αυτοκίνητο θα τους έβλεπαν. Και τότε σκέφθηκε μια απελπισμένη λύση.
Στο μπροστινό κάθισμα ο οδηγός είχε ένα κάλυμμα, το τράβηξε πίσω και ύστερα ξάπλωσε
ανάμεσα στα καθίσματα τραβώντας την Άλις μαζί της. Άπλωσε το κάλυμμα πάνω τους,
έλπιζε ότι θα φαίνονταν απλά σαν να είχε αφήσει κάποιος τα πράγματά του φεύγοντας
βιαστικά από το ταξί.
-Τώρα μωρό μου πρέπει να είμαστε απόλυτα ήσυχες και
να μείνουμε κρυμμένες, ψιθύρισε στην Άλις.
Εκείνη κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. Η Τζάνις
περίμενε με αγωνία κάποιον ήχο που θα της φανέρωνε τι γινόταν έξω. Μια σκιά έπεσε
πάνω της και κατάλαβε ότι οι εξολοθρευτές τόσων ανθρώπων είχαν καταφτάσει. Με ένα
τρίξιμο η πόρτα μερικά εκατοστά από το κεφάλι της άνοιξε.
4 σχόλια:
συναρπαστικό!!!!
γειά σου πενούλα ;)
διάβασα πάλι το πρώτο κεφάλαιο με τα δύο του μέρη και ήταν υπέροχα! και τότε ήταν αλλά τότε πραγματικά δεν είχα μυαλό εγώ!! και η γραφή σου ήταν τόσο πολύ έντονη!.. ήταν και πολλά τα ονόματα :p δεν γινόταν να συγκεντρωθώ...
το χαίρομαι αφάνταστα όμως τώρα που έχω να τα διαβάσω όλα μαζεμένα :))) είναι Τέλεια!!!
τουλάχιστον τρεις μήνες μετά λοιπόν...
όμως τώρα τα πάντα συγκρατώ! :ο)
Χαίρομαι που ξαναγύρισες στην ανάγνωση των ιστοριών μου! Αυτή είναι η ιστορία που επιδέχεται προτάσεις και που μπορείς ακόμα να κάνεις καθώς πλησιάζει στο τέλος της.
Έχεις να διαβάζεις για κανα δυο βράδια τώρα!
Βλέπω ότι άρχισες τα ξενύχτια πάλι.
Και εγω χαίρομαι! :)
πάντα ξενυχτούσα...
τώρα είμαι καλύτερα πάντως.
χθες βράδυ λοιπόν διάβασα μαζί με το πρώτο κεφάλαιο και το δεύτερο
και θα μπορούσα μια χαρά να συνεχίσω ώσπου να τα διαβάσω όλα :))) αλλά είναι πιο απολαυστικό λίγο λίγο, άκου που σου λέω ;)
να σήμερα ανυπομονώ να τελειώσει η μέρα...
αργά τη νύχτα... για να διαβάσω το επόμενο... και ίσως και το επόμενο.... χμμμ δεν ξέρω για το ακόμα πιο επόμενο :p
αλλά όσες πιο πολλές μέρες απολαύσω αυτή τη γλυκιά αγωνία, τόσο το καλύτερο ;)))
Φιλιά πενούλα μου!
φυσικά και θα κάνω προτάσεις
εφόσον θα έχω... :)
δηλαδή δεν έχει γραφεί ακόμα το τέλος
της ιστορίας;;; πολύ ενδιαφέρον!!! ;)
Εντάξει, σιγά σιγά να το απολαύσεις.
Εγώ ένα πράγμα σου υπόσχομαι, αμέσως μετά την Εισβολή, έχω ήδη την επόμενη ιστορία που θα σας γράψω!
Όχι, τοτ έλος ακόμα πλάθεται... Και περιμένω τις προτάσεις!
Δημοσίευση σχολίου