3.
Μπέλμοντ Χάιτς, Νότιο Λος Άντζελες
Ο Τζων γύρισε στο γραφείο του σκεφτικός, δεν του άρεσε η κατάσταση που είχε παρουσιαστεί ξαφνικά, θυμόταν πολύ καλά το 92 και όπως όλοι οι κάτοικοι της Καλιφόρνια δεν ήθελε με τίποτα να το δει να επαναλαμβάνεται. Και τώρα ανησυχούσε γιατί είχε στο σχολείο και μερικά από τα παιδιά.
Είχε προσπαθήσει να κάνει μερικά τηλεφωνήματα στα σπίτια των παιδιών αλλά είχε πάρει σε όλες τις περιπτώσεις την ίδια απάντηση: «Η τηλεφωνική σύνδεση που καλέσατε δε λειτουργεί για τεχνικούς λόγους.» Είχε δοκιμάσει να καλέσει και την αστυνομία αλλά δεν είχε επίσης καταφέρει να πιάσει γραμμή.
Αυτό σήμαινε ότι ο ίδιος ήταν που έπρεπε να πάρει τις αποφάσεις. Τα παιδιά δεν κινδύνευαν εδώ, όχι περισσότερο από ό,τι αν δοκίμαζαν να επιστρέψουν σπίτια τους. Ακόμα και αν γίνονταν έξω ταραχές το σχολείο είχε καλές πιθανότητες να μείνει εκτός αυτών.
Κοίταξε έξω, ησυχία. Υπερβολική ησυχία. Δεν υπήρχε κανένας στους δρόμους. Απολύτως κανένας. Κάπου στο βάθος υψωνόταν μια στήλη καπνού, ένα ελικόπτερο πέρασε πάνω από το σχολείο. Ο Τζων πρόλαβε να δει τη θανάσιμη σιλουέτα ενός Απάτσι που πετούσε προς τη θάλασσα με τα όπλα του έτοιμα.
Απάτσι; αναρωτήθηκε ο Τζων, τα πράγματα πρέπει να ήταν πιο σοβαρά από ότι φανταζόταν.
Η Τζάνις κράτησε την αναπνοή της καθώς ένα λευκοντυμένο χέρι έπιασε την άκρη του καλύμματος και άρχισε να την ανασηκώνει. Έκλεισε τα μάτια της. Όλα είχαν τελειώσει, σε λίγα δευτερόλεπτα θα αποκαλυπτόταν η παρουσία της εδώ και θα τη σκότωναν μαζί με την κόρη της. Λάθος μαζί με τα δυο παιδιά της. Το ένα χωρίς να έχει προλάβει να δει καν το φως του ήλιου. Ένας άγριος θυμός, μια αποφασιστικότητα να πολεμήσει για τα παιδιά της την κατέλαβε και έψαξε για κάτι που θα της χρησίμευε σαν όπλο για να αμυνθεί. Το χέρι της συνάντησε κάτι βαρύ και μεταλλικό. Το τράβηξε προς το μέρος της, ήταν ο πυροσβεστήρας που για λόγους ασφαλείας έπρεπε να έχει το ταξί και ο οδηγός φυλούσε κάτω από το κάθισμά του.
Τον έπιασε γερά έτοιμη να χτυπήσει τον αντίπαλό της μόλις θα την αποκάλυπτε. Αλλά το χέρι είχε μείνει ακίνητο, κάτι είχε τραβήξει την προσοχή του γιατί δεν τον άκουγε να μιλάει. Εκτός αν είχε επικοινωνία με όποιον ήταν που τους έδινε διαταγές μέσω υπολογιστή γιατί μπορούσε να ακούσει ήχους σαν εκείνους γραμμής που έχει συνδεθεί με μόντεμ. Ήταν κάτι που δεν συνηθιζόταν πια αλλά μπορεί να εξυπηρετούσε τους ξαφνικούς αυτούς επιδρομείς.
Το χέρι ήταν λίγα εκατοστά μακριά από τα μάτια της, ήταν όλο καλυμμένο σε μέταλλο. Αν όλη η στολή και η εξάρτυσή τους ήταν μεταλλική πως την σήκωναν;
Το χέρι τραβήκτηκε τόσο απότομα και ξαφνικά που παραλίγο να φωνάξει όπως την αιφνιδίασε και το κάλυμμα έπεσε πίσω αποκαλύπτοντάς την. Αλλά ο επιδρομέας δεν κοίταζε προς το μέρος της. Κοίταζε το δρόμο από όπου είχε έρθει το ταξί και όπου ακόμα έφευγαν πανικόβλητοι άνθρωποι. Μετά προχώρησε μπροστά κρατώντας το πολυβόλο του έτοιμο για βολή, κανένα μέσο επικοινωνίας δεν φαινόταν. Πως επικοινωνούσαν αυτοί οι επιδρομείς; Τι ήταν οι ήχοι που είχε ακούσει;
Η Τζάνις σκεφτόταν τα ερωτήματα αυτά ενώ καλυπτόταν ξανά με το κάλυμμα με τη διαφημιστική στάμπα της Goodyear. Το έδαφος, και το ταξί μαζί, άρχισε να τραντάζεται. Το μεγάλο ρομπότ είχε πλησιάσει. Ένιωσε το αυτοκίνητο να σηκώνεται ψηλά στο πίσω μέρος. Κατάλαβε τι είχε γίνει, το δίποδο ρομπότ είχ πατήσει στο καπό του αυτοκινήτου και με το βάρος του το είχε κάνει να λειτουργήσει σαν τραμπάλα. Η Άλις κλαψούρισε τρομοκρατημένη.
Αν δεν ήταν τα μπροστινά καθίσματα θα είχαν ήδη κατρακυλίσει μπροστά και θα είχαν πέσει πάνω στο ρομπότ. Το αμάξωμα έτριξε ολόκληρο και η Τζάνις ένιωσε ένα ζεστό υγρό να τρέχει στο πόδι της.
Μιραμάρ Βάση Σώματος Πεζοναυτών
Παρότι στην ενημέρωση είχε αναφερθεί σαν 101, στην πραγματικότητα μόνο η πρώτη ταξιαρχία της 101 αερομεταφερόμενης μεραρχίας βρισκόταν εδώ, ήταν εκείνη που είχε διεξάγει την επιχείρηση μαζί με τους Βρετανούς. Τώρα θα μετακινούταν με δυο μεγάλα μεταγωγικά Lockheed C 130J γνωστών και ως Super Hercules. Ενώ οι άνδρες επιβιβάζονταν στα αεροπλάνα ο διοικητής της ταξιαρχίας στρατηγός Άιρονσαϊντ κάλεσε τους διοικητές των μονάδων υπό τις διαταγές του για να δώσει τις τελικές εντολές.
Η ταξιαρχία, γνωστή και ως ομάδα μάχης Μπαστόν από ένα από τα πρώτα θέατρα επιχειρήσεων που είχε πολεμήσει στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στο Βέλγιο, αποτελείτο από το τάγμα ειδικών δυνάμεων της ταξιαρχίας, την πρώτη ίλη του 32ου συντάγματος ιππικού, τεθωρακισμένων ουσιαστικά, το πρώτο και δεύτερο τάγμα του 327 συντάγματος πεζικού τη δεύτερη μοίρα του 320 συντάγματος πυροβολικού και το 426 τάγμα υποστήριξης.
-Λοιπόν, ακούσατε πως έχει η κατάσταση και ποια είναι η θέση που θα κρατήσουμε. Έχετε πάρει όλοι χάρτη επιχειρήσεων;
Μερικά ναι και γνευσίματα και ο Άιρονσαϊντ συνέχισε.
-Το πρώτο τάγμα θα καλύψει από το Ρόσμορ κατά μήκος της 405, το δεύτερο κατά μήκος της Γουόρνερ. Τα τεθωρακισμένα θα μετακινηθούν σε δύο άξονες, στις λεωφόρους Μπόλσα και Έντινζερ. Το πυροβολικό θα λάβει θέσεις κατά μήκος της 405 για κάλυψη των υπόλοιπων. Θα στήσουμε το διοικητήριό μας στην Γουόρνερ. Οι ειδικές δυνάμεις είναι η μόνη μας εφεδρεία. Αποστολή τους ωστόσο είναι να μάθουν την κατάσταση εντός της ζώνης επιχειρήσεων και να αναφέρουν πίσω. Λοχαγέ Σρέηντερ, αυτή είναι δική σας αποστολή.
-Μάλιστα σερ.
-Διάλεξε ποιους θα πάρεις μαζί σου και δώσε διαταγές στους υπόλοιπους.
Ο Άλαν Σρέηντερ ένας γεροδεμένος άνδρας με μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια στράφηκε στους άνδρες του και άρχισε να δίνει γρήγορα οδηγίες. Ο Τζώρτζ Κάμπελ προχώρησε και ανέφερε στο στρατηγό την πρόθεσή τους να ψάξουν για τους δικούς τους.
-Ναι, το άκουσα και στην ενημέρωση, είπε εκείνος. Θα πάτε μαζί με τον Σρέηντερ.
-Ευχαριστώ σερ.
Ο Άλαν Σρέηντερ είχε διαλέξει εν τω μεταξύ την ομάδα που θα πήγαινε μαζί του, είκοσι πέντε άνδρες. Οι υπόλοιποι θα έμεναν με τον δεύτερο στην ιεραρχία του λόχου, υπολοχαγό Μπράιαντ.
Η επιβίβαση είχε ολοκληρωθεί και ο Άιρονσαϊντ είπε:
-Επικοινωνία κάθε 15 λεπτά, ξεκινάμε.
Ο Άλαν και ο Τζώρτζ προχώρησαν πρός το μεταγωγικό που θα τους μετέφερε. Ο Τζώρτζ συστήθηκε και ο Άλαν του έσφιξε το χέρι. Είχε μια γερή θερμή χειραψία.
-Χαίρομαι που θα σας έχουμε μαζί. Δεν είναι καθόλου καλή η κατάσταση που μας προέκυψε.
Η τεράστια πόρτα στο πίσω μέρος του μεταγωγικού άρχισε να κλείνει ενώ οι δυο αξιωματικοί κάθονταν σε δυο θέσεις. Αμέσως μόλις έκλεισε η πόρτα το αεροπλάνο άρχισε να τροχοδρομεί. Πίσω τους και μπροστά τους τα άλλα μεταγωγικά έκαναν το ίδιο και κατευθύνονταν στο διάδρομο απ’ όπου απογειώνονταν για το Λος Άντζελες.
-Γενναίο εκ μέρους σας να μπλέκετε σε κατάσταση σαν αυτή για να βρείτε τους δικούς σας, είπε ο Άλαν δυνατά για να ακουστεί πάνω από το θόυβο των μμηχανών του αεροσκάφους που δυνάμωναν καθώς έμπεινε στο διάδρομο για την απογείωση.
-Μπα! απάντησε ο Τζωρτζ αστειευόμενος. Δεν είναι τίποτα αυτό, σκέψου τι θα μας κάνανε αν γυρίζαμε στο Λονδίνο χωρίς το διοικητή μας!
Ο Άλαν γέλασε και κοίταξε το χέρι του όπου λαμπύριζε η βέρα του.
-Καιρό παντρεμένος;
-Επτά χρόνια, πάμε στα οκτώ.
-Παιδιά;
-Δυο... Μια κόρη και έναν γιο που έρχεται... Η φωνή του Άλαν κόπηκε. Σήμερα πρέπει να γεννηθεί και φοβάμαι για εκείνον και την γυναίκα μου.
-Που βρίσκονται;
-Στο Λος Άντζελες, είπε ο Άλαν. Αν δεν είχε προκύψει αυτό όλο θα ήμουν με άδεια και θα πήγαινα κοντά τους.
Ο Τζώρτζ κατάλαβε την ανησυχία του στρατιώτη δίπλα του. Πήγαινε σε μια κατάσταση μάχης που εξελισσόταν στην πόλη που ζούσε η οικογένειά του.
-Μένετε κοντά στην περιοχή της μάχης.
-Αν έχει πάει στο νοσοκομείο θα είναι έξω από αυτήν αλλιώς.....
Ο Άλαν κούνησε το κεφάλι του λυπημένος.
-Είναι σε ένα από τα πρώτα σημεία που χτυπήθηκαν.
-Μπορεί να πήγε στο νοσοκομείο, είπε ο Τζώρτζ, και να είναι εντάξει.
-Το ελπίζω.... Εσύ; Έχεις οικογένεια;
-Όχι, εργένης, είπε ο Βρετανός.
-Ούτε καμιά κοπέλα να σε περιμένει πίσω στην πατρίδα;
-Μπα, είπε ο Τζωρτζ, καμία. Μια δική σας με περιμένει όταν πάμε πίσω στο Μιραμάρ.
Την επόμενη στιγμή το μεταγωγικό τραντάκτηκε σαν να το είχε αρπάξει ένας γίγγαντας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου