Ο Τζόναθαν σηκώθηκε από το γραφείο του. Έπρεπε να
ετοιμαστεί για αναχώρηση. Πίσω από την πολυθρόνα του βρισκόταν μια σημαία των
ΗΠΑ και η ιδιαίτερη του κολλεγίου. Τις ξεκρέμασε και τις δίπλωσε και τις δυο.
Μετά άρχισε να συγκεντρώνει τα πράγματα που ήθελε να πάρει από το γραφείο,
κυρίως βιβλία αλλά και το μαθητολόγιο του κολλεγίου, κάποια χρήματα που υπήρχαν
στο γραφείο, αν και δεν έβλεπε σε τι θα μπορούσε να χρειαστεί το χρήμα πια, και
την απογραφή της μικρής τους κοινότητας.
Μετέφεραν μερικά στρώμματα σε μια άλλη αίθουσα και
τα φάρμακα κάνοντάς την ιατρείο αφήνοντας στο παλιό ιατρείο τα τρία πτώματα που
εν τω μεταξύ γίνανε τέσσερα καθώς υπέκυψε στα τραύματά του ο αξιωματικός που
είχε διασωθεί από τη βάση.
Η Τζάνις ξάπλωσε σε ένα πρόχειρο κρεβάτι και η
Νάταλι ψηλάφησε την κοιλιά της. Μετά μέτρησε το σφυγμό της.
-Πόσο γρήγορα έρχονται οι συσπάσεις;
-Κάθε λεπτό.
-Ήρθε η ώρα να γεννήσεις, είπε η Νάταλι. Η κοπέλα
ήταν ταραγμένη αλλά σαφώς αποφασισμένη να τα καταφέρει. Στράφηκε στην Χόουπ. Θα
χρειαστώ βοήθεια, πλύνε τα χέρια σου και μετά έλα εδώ χωρίς να ακουμπήσεις
τίποτα.
-Εντάξει.
-Πάρε εκείνο το βουρτσάκι και κάνε τα δάκτυλα σου
στην άκρη κάτω από τα νύχια.
Η Χόουπ ξεκίνησε να κάνει την απολύμνανση των
χεριών της ενώ η Νάταλι σήκωνε το φουστάνι της Τζάνις για να μην την εμποδίζει
στη διαδικασία του τοκετού.
Ο Σάντερς βγήκε στην αυλή του κολλεγίου όπου οι
τεχνικοί συνέχιζαν την θωράκιση των λεωφορείων. Είχαν απογυμνώσει μερικές
διαφημιστές πινακίδες απότο δρόμο και την περίφραξη από μια οικοδομή για το
έργο τους. Ο Μπρούστερ τον πλησίασε.
-Έχουμε νέα; τον ρώτησε.
-Στο λιμάνι γίνεται κόλαση, αλλά κρατάνε ακόμη.
Τους ενισχύουν και οι δικοί μου από γύρω σπίτια.
-Εδώ πως πάμε;
-Σε λίγο θα είμαστε έτοιμοι.
-Εντάξει, καλό αυτό.
Ο Γουίλλιαμ πλησίασε. Φαινόταν προβληματισμένος.
-Τι συμβαίνει Γουίλ; είπε ο Μπρούστερ. Δεν σε έχω
ξαναδεί έτσι. Σαν κάτι να σε μπερδεύει.
-Μάλιστα, οι εισβολείς ζήτησαν διαπραγματεύσεις.
-Διαπραγματεύσεις; Μετά από τόσες ωρες μάχης την
οποία κερδίζουν;
-Γι’ αυτό προβληματίζομαι, δεν έχουν δείξει ως τώρα
καμία τέτοια πρόθεση.
-Ίσως να είναι η παρουσία μας εδώ που τους ενοχλεί,
είπε ο Μπρούστερ, ίσως θέλουν να μας διώξουν από εδώ, οι δυνάμεις που έφεραν
μπορεί να μην προορίζονταν για εδώ και να θέλουν να ξεμπερδεύουν γρήγορα.
-Θα μάθουμε γρήγορα, είπε ο Σάντερς. Πάμε να τους μιλήσουμε.
Η Τζάνις βόγκηξε και έσφιξε τα χέρια της σε γροθιές
αρπάζοντας μια πετσέτα που είχε βάλει η Νάταλι για σεντόνι στο πρόχειρο κρεβατι
της. Η Άλις την κοίταζε ανήσυχα.
-Άλις, είπε η Νάταλι, θέλω να μιλάς στη μαμά για να
μη θυμάται ότι πονάει, μπορείς να το κάνεις αυτό;
-Ναι, είπε το κοριτσάκι. Θα της πω για τον
αδερφούλη μου που έρχεται και τι θα κάνουμε μόλις μεγαλώσει.
-Δεν μπορείς να της δώσεις αναισθησία για να μην
πονάει; ρώτησε η Χόουπ.
-Όχι, είπε η Νάταλι. Δεν είμαι αναισθησιολόγος και
δεν ξέρω τις σωστές δοσολογίες αν την κοιμίσω μπορεί να μην είμαι σε θέση να
την επαναφέρω, εξάλλου πρέπει να έχει τις αισθήσεις της. Χρειάζεται η βοήθειά
της για να γεννηθεί το μωρό.
Στράφηκε στην Τζάνις.
-Άσε το σώμα σου να σε καθοδηγήσει, εκείνο ξέρει τη
διαδικασία καλύτερα, όταν νιώσεις πως πρέπει σπρώξε.
Ο Σάντερς πήγε στις προφυλακές του πρώτου λόχου,
απ’ όπου είχε έρθει το μήνυμα για τις διαπραγματεύσεις, μαζί με τον Άλαν, τον
Γουίλλιαμ και τον Τζώρτζ Κάμπελ. Τον Μπρούστερ σαν δεύτερο στην ιεραρχία των
είχε αφήσει πίσω. Εκεί τους δείξανε την εχθρική αντιπροσωπεία. Μια ομάδα
εισβολέων στη μέση του δρόμου και μαζί τους τη Νάντια Κόμπτον ντυμένη με στολή
σαν εκείνη των εισβολέων αν και δε φορούσε κράνος και δεν έφερε όπλο.
Ο Σάντερς προχώρησε μαζί τους τρεις συνοδούς
του. Ο Τζώρτζ σκούντηξε τον Γουίλλιαμ.
-Κοίτα στον αριστερό κρόταφό της.
Ένα κομμάτι μέταλλο σαν κουμπί έλαμπε στο σημείο
εκείνο. Ο άνθρωπος της ΜΙ6 άγγιξε το τραύμα του.
-Λες αυτό πήγαν να κάνουν και σε’ μενα;
-Πιθανότατα, αν και υποψιάζομαι για άλλο σκοπό.
Αυτή είναι φερέφωνο. Από εσένα θα θέλανε πληροφορίες.
-Ποιος είναι ο ηγέτης σας; ρώτησε η Νάντια με μια
φωνή επίπεδη μηχανική.
-Εγώ. είπε ο Σάντερς.
-Παραδοθείτε και δεν θα πεθάνετε, θα ενταχθείτε
στην παραγωγική διαδικασία.
-Ποια παραγωγική διαδικασία; Ως τώρα σκοτώνετε
αδιακρίτως. Ποιος είναι ο σκοπός σας εδώ;
-Είμαστε οι Χα’ Τακ. Οι εκτελέσεις ήταν απαραίτητες
για να καταλάβετε ότι δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή. Η αντίσταση είναι ματαιη,
παραδοθείτε.
-Δεν πρόκειται να παραδοθούμε. Όχι όσο θα ζει έστω
και ένας από’ μας για να μάχεται.
-Πεθάνετε τότε, είπε με την ίδια παγερή φωνή η
Νάντια και οι εισβολείς μαζί της σήκωσαν τα όπλα τους αλλά ο Σάντερς και οι
συνοδοί του ήταν πιοο γρήγοροι. Άνοιξαν πυρ σκοτώνοντάς τους όλους εκτός από τη
Νάντια.
Ο Γουίλλιαμ της επιτέθηκε και τη χτύπησε με γροθιά,
εκείνη σωριάστηκε στο δρόμο έχοντας χάσει τις αισθήσεις της.
-Να την πάμε πίσω, ίσως μάθουμε τίποτα.
-Ναι, είπε ο Σάντερς, και να ξεκινήσουμε την
εκκένωση. Δεν θα αργήσουν να επιτεθούν. Η άρνησή μας να παραδοθούμε πρέπει να
μεταδόθηκε και έτσι πήραν τη διαταγή να μας σκοτώσουν.
-Παίρνε βαθιες ανάσες, είπε η Νάταλι, εισπνοή
εκπνοή, όσο πιο αργά μπορείς, ηρεμεί το σώμα σου και βοηθάει.
Η Τζάνις το έκανε καθώς έσπρωχνε για άλλη μια φορά.
Ο σερίφης μπήκε στο αναρρωτήριο.
-Πως τα πάτε; Δόθηκε εντολή εκκένωσης.
-Εμείς εδώ δεν μπορούμε να επιταχύνουμε, είπε η
Νάταλι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου