Άνοιξε
τα μάτια της και κοίταξε το ρολόι της,στην αρχή δεν κατάλαβε τι έβλεπε,μετά η
συνειδητοποίηση την έκανε να τινακτεί.Είχε κοιμηθεί δυο ολόκληρες
μέρες.Νιώθοντας ζαλισμένη πήγε στο μπάνιο και μπήκε κάτω από το παγωμένο
ντουζ.Άυτό τη συνέφερε αλλά μαζί με την ανάνηψη ήρθε και η σκληρή
πραγματικότητα στο μυαλό της να την συνθλιψει,να τη βυθίσει στην απελπισία,να την
ξεσκίσει με τα νύχια του πόνου,να την ρίξει σε μια δίνη που σπάραζε το είναι
της.
Ήταν
καλύτερα όταν ήταν βυθισμένη στη λήθη,αποφάσισε ενώ έκλαιγε χύνοντας τα δάκρυα
που δυο μέρες πριν δεν είχε προλάβει.Πήρε το μικρό φιαλίδιο αλλά απελπισμένη
είδε πως ήταν άδειο.
Και
τότε θυμήθηκε το Γιώργο.
Δεν
ήξερε το σπίτι του αλλά ήξερε που να τον βρει.Σε ένα απόμερο σημείο στο κοντινό
αλσύλιο.Ντύθηκε γρήγορα και πήγε εκεί.Δεν είχε κάνει λάθος ήταν εκεί με τη
συνηθισμένη παρέα του.Τον μισούσε θανάσιμα αλλά τώρα ανακουφίστηκε που τον
είδε.Πλησίασε.
-Μπορώ
να σου μιλήσω;ρώτησε.
-Ακούω,είπε
εκείνος ξερά.
-Ιδιαιτέρως.
Ο
Γιώργος πέταξε το τσιγάρο που κάπνιζε και την ακολούθησε πιο πέρα ενώ η παρέα
του σχολίαζε πρόστυχα.
-Τι
θες;
-Τη
νύχτα.....που κάναμε έρωτα κάτι είχες ρίξει στο ποτήρι μου.
-Και
αν έριξα;
-Θέλω
να μου δώσεις,είπε η κοπέλα,να μου δώσεις για να κοιμηθώ.
-Χάπια.είπε
ο Γιώργος.Αλλά είναι ακριβά,πέντε χιλιάρικα το καθένα.
Η
Βερόνικα άνοιξε το πορτοφόλι της είχε δυο πεντοχίλιαρα και λιγα ψιλά.Σε λίγο η
συναλλαγή είχε ολοκληρωθεί.Ο Γιώργος επέστρεψε κοντά στην παρέα του τρίβοντας
τα χέρια του.Η Βερόνικα επέστρεψε στο σπίτι της για να ξαναβυθισθεί στη λήθη.
Άνοιξε
τα μάτια της τελείως αποπροσανατολισμένη,δεν ήξερε τι ώρα και τη μέρα ήταν,αν
την ρωτούσαν θα δυσκολευόταν να θυμηθεί ακόμα και το μήνα.Σηκώθηκε από το
κρεβάτι νιώθοντας στο στόμα της μια πικρή γεύση,ήταν ζεστή σαν να είχε πυρετό
και ένιωθε τρομερά αδύναμη.
Με
ασταθή βήματα πήγε στην κουζίνα και έβαλε νερό σε ένα ποτήρι και το ήπιε
λαίμαργα, ήπιε και δεύτερο και καθώς άρχισε να ιδρώνει κατάλαβε τι συνέβαινε
και ένιωθε έτσι.Είχε αρχίσει να αφυδατώνεται.Ήπιε πολύ νερό και μετά έψαξε να
βρει κάτι να φάει.Το ψυγείο ήταν άδειο,ο πατέρας της δεν έτρωγε στο σπίτι και
αδιαφορούσε φυσικά για' κείνη.
Ντύθηκε
και πήγε μέχρι το κοντινό περίπτερο.Πήρε μια σοκολάτα,δεν είχε λεφτά για τίποτα
άλλο, και άρχισε να την τρώει.Δεν επέστρεψε στο σπίτι της,ποιο το νόημα;Δεν
είχε νιώσει ποτέ καλά εκεί και τώρα που δεν ζούσε πια η μητέρα της ήταν
ανεπιθύμητη.Τα βήματά της την έφεραν στην πλατεία,κάθησε σ' ένα παγκάκι.
Δεν
ήξερε πόσο έμεινε καθισμένη εκεί.Συνειδητοποίησε ξαφνικά πως είχε νυχτώσει και
ήταν μόνη της. Σηκώθηκε από το παγκάκι και άρχισε να προχωράει προς το σπίτι
της αλλά σταμάτησε καθώς ένας άνδρας της έκλεισε το δρόμο.Αναγνώρισε το Γιώργο.
-Τι
θες;του είπε επιθετικά για να κρύψει το φόβο της.
-Σε
χάσαμε,και είπα να ρωτήσω τι κάνεις τώρα που σε είδα,είπε ειρωνικά εκείνος και
πρόσθεσε,ξέρω τι χρειάζεσαι,μην το ξεχνάς.
-Δεν
χρειάζομαι τα δηλητήριά σου,είπε η Βερόνικα.
-Θα
τα χρειαστείς,γέλασε ο Γιώργος, και να σου πω ότι πήραν αύξηση.Επτά χιλιάρικα
το καθένα.
-Δεν
έχω τόσα λεφτά.
-Να
βρεις.
-Πως;είπε
η Βερόνικα.
-Πουλά
κάτι,είπε σκληρά ο Γιώργος.
-Δεν
έχω τίποτα.
Ήταν
έτοιμη να βάλει τα κλάμματα.
-Έχεις,είπε
άπονα ο συνομιλητής της,ωραίο σώμα.Ξέρω κάποιους.....
Η
Βερόνικα δεν έκατσε να ακούσει τη συνέχεια.Έφυγε τρέχοντας.
Πάλεψε
δυο μέρες με τον εαυτό της,με την ανάγκη που θέριευε μέσα της.Δεν μπορούσε να
κοιμηθεί στριφογύριζε στο κρεβάτι της ανήσυχα,ήταν νευρική και ευερέθιστη.Στο
τέλος αναγκάστηκε να δεχθεί την πικρή αλήθεια,δεν μπορούσε να κάνει χωρίς τα
χάπια και δεν είχε χρήματα για να πληρώσει.
Άλλη
μια μέρα αγωνίας, στην οποία άρχισε να πονάει και να νιώθει ναυτίες, και η
Βερόνικα κατέβηκε και το τελευταίο σκαλοπάτι.Αποφάσισε πως ο μόνος τρόπος για
να βρει γρήγορα χρήματα ήταν αυτός του
Γιώργου αλλά θα το έκανε μόνη της και μακριά από' δω που τη γνώριζαν.
Μόλις
νύχτωσε πήρε το δρόμο για το σταθμό Λαρίσης.Είχε πάρει την απόφασή της,αυτό που
δεν ήξερε ήταν πως θα συναντούσε το μόνο άνθρωπό που θα νοιαζόταν να τη
βοηθήσει χωρίς να περιμένει ανταμοιβή.
1 σχόλια:
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Καλώς ήρθες και να ξανέρθεις πάλι.
Δημοσίευση σχολίου