Η
πλατεία που υπήρχε μπροστά από το σιδηροδρομικό σταθμό που ήταν γνωστός σαν
σταθμός Λαρίσης - γιατί τον καιρό που είχε χτιστεί, η σιδηροδρομική γραμμή
έφτανε ως τη Λάρισα όπου ήταν και τα σύνορα της χώρας - τώρα ήταν ένα τεράστιο
εργοτάξιο για τα έργα του μετρό και όποιος κατέβαινε την Ιουλιανού δεν έβγαινε
πια στο σταθμό αλλά έπρεπε να κάνει το γύρο του εργοταξίου που ήταν
περιφραγμένο με λαμαρίνες.
Η
Βερόνικα στάθηκε ακριβώς απέναντι από την είσοδο του σταθμού.Είχε φορέσει ένα
μαύρο φόρεμα που έφτανε ως το γόνατο και ίδιου χρώματος παπούτσια.Στάθηκε εκεί
αμήχανη χωρίς να είναι σίγουρη τι πρέπει να κάνει,δεν είχε δοκιμάσει ως τώρα
ούτε καν να φλερτάρει πόσο δε να κάνει εμφανές σ' έναν άνδρα ότι είναι
διαθέσιμη για σεξ έναντι αμοιβής.
Άκουσε
το αγκομαχητό της ατμομηχανής που κατέφτανε και σχεδόν αμέσως άρχισε να βγαίνει
κόσμος από το σταθμό.Έμεινε στη θέση της μην ξέροντας τι να κάνει ακόμα.Οι
περισσότεροι που είχαν βγει ήταν είτε άνδρες με οικογένειες είτε οικονομικοί
μετανάστες που επέστρεφαν από τη δουλειά τουςΑπίθανοι για πελάτες δηλαδή.
Ένας
μεσήλικας την κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά.Η Βερόνικα κατάλαβε πως μάντευε την
πρόθεσή της και κοκκίνησε.Σκέφτηκε να πάει κοντά του να προσφερθεί αλλά το
βλέμμα του μόλις κινήθηκε προς το μέρος του την ανατρίχιασε.Υπήρχε μια απληστία
που την τρόμαξε,φαντάστηκε τα ροζιασμένα χέρια του στο σώμα της και έκανε πίσω.
Έψαξε
να βρει κάποιον άλλο, κάποιον που δεν θα της φαινόταν τόσο φρικτό να κάνει
έρωτα μαζί του. Το βλέμμα της σταμάτησε σ' εναν νέο άνδρα που μόλις είχε βγει
από το σταθμό κρατώντας μόνο μια τσάντα.Ήταν σχετικά ψηλός,με καστανά
κοντοκομμένα μαλλιά και γαλανά μάτια με ένα σοβαρό βλέμμα πίσω από τα γιαλιά
του με το μεταλλικό σκελετό.Δεν ήταν από εκείνους που θα πλήρωναν για σεξ αλλά
αποφάσισε να κάνει μια προσπάθεια. Εκείνος κοίταξε γύρω του,το βλέμμα του
πέρασε και από' κεινη,ψάχνοντας κάτι.
-Δεν
είναι νύχτα για να είσαι μόνος σου,είπε προσπαθώντας να κάνει τη φωνή της να ακούγεται
σαν μιας έμπειρης προκλητικής γυναίκας,θέλεις παρέα.
Εκείνος
την κοίταξε παραξενεμένος και η Βερόνικα κατάλαβε πως είχε πέσει πάνω σε
κάποιον που ήταν τόσο αφοσιωμένος σε ό,τι ήταν αυτό που τον απασχολούσε ώστε
δεν την είχε προσέξει και η πρότασή της τον είχε αιφνιδιάσει.
-Τι
λες;πήγε να συνεχίσει αλλά εκείνος κοίταξε προς το δρόμο στα αριστερά του όπου
ερχόταν ένα αυτοκίνητο.Σήκωσε το χέρι του για να σταματήσει το ταξί αλλά το
κατέβασε απογοητευμένος,δεν ήταν ταξί αλλά περιπολικό της αστυνομίας.Η Βερόνικα
ένιωσε να παγώνει,ήξερε πως η αστυνομία συχνά ερχόταν εδώ ψάχνοντας για
λαθρομετανάστες.Αν της ζητούσαν χαρτιά;Δεν είχε μαζί της την ταυτότητά της.
Για
να γίνουν χειρότερα τα πράγματα είδε τον άνδρα που την είχε προσέξει πιο πριν
να πηγαίνει προς το μέρος των αστυνομικών.Ευχήθηκε να είναι τυχαίο,να ψάχνει
και' κείνος για ταξί και να πηγαίνει προς το δρόμο.Αλλά όχι,σταμάτησε και
άρχισε να τους λέει κάτι.
Προσπάθησε
να ηρεμήσει λέγοντας νοερά στον εαυτό της πως δεν είχε καμία απόδειξη εναντίον
της όταν θυμήθηκε το νεαρό μπροστά της.Του είχε κάνει ήδη την πρόταση,την είχε
στο χέρι.Αν γινόταν θέμα μπορούσε να την παραδώσει στην αστυνομία.Γύρισε να τον
κοιτάξει έντρομη ενώ ένιωθε τα γόνατά της να λύνονται.
Εκείνος
κοιτούσε τους αστυνομικούς και τον άνδρα που τους μιλούσε,μετά γύρισε και την
κοίταξε,το βλέμμα του την τάραξε.Δεν ήταν το απαξιωτικό βλέμμα που ρίχνουν οι
περισσότεροι άνδρες σε μια κοπέλα στην κατάστασή της,υπήρχε συμπάθεια στο
βλέμμα του.Την επόμενη στιγμή την αιφνιδίασε,την αγκάλιασε λέγοντας
μεγαλοφώνως:
-Καλώς
σε βρήκα.
-Με
λένε Μιχάλη,της ψιθύρισε βιαστικά,και έρχομαι από τη Θεσσαλονίκη,είμαστε φίλοι
από παιδιά.Πως σε λένε;
-Βερόνικα,είπε
η κοπέλα.
Την
άφησε από την αγκαλιά του αλλά οι αστυνομικοί είχαν χάσει το ενδιαφέρον τους.
Μπήκαν στο σταθμό αφήνοντας τον μεσήλικα απογοητευμένο.
Η
Βερόνικα κοίταξε τον νεαρό άνδρα μπροστά της.
-Ευχαριστώ,είπε.
Δίστασε
πριν επαναλάβει την προηγούμενη πρότασή της.Δεν μπορούσε να κάνει πίσω, ακόμα
και τώρα ένιωθε την ανάγκη να κατατρώει τα σωθικά της.
-Θες
παρέα;Έλα,ας πάμε κάπου εδώ.....
-Κοίτα,ακόμα
και αν συνήθιζα κάτι τέτοιο,τώρα δεν θα το έκανα.Με πιέζει ο χρόνος. Πρέπει να
είμαι στο σπίτι μου σε τρία τέταρτα.
-Μένεις
μακριά;Μπορούμε και' κει........
-Μένω
στη Γλυφάδα,είπε ο Μιχάλης.Και πρέπει να βιαστώ,ακόμα δεν βρήκα ταξί.
Η
Βερόνικα κατάλαβε πως είχε χάσει το παιχνίδι,έκανε δυο βήματα πιο πέρα
παραιτημένη και ακούμπησε στη λαμαρίνα που οριοθετούσε το εργοτάξιο του
μετρό.Ένιωσε να ζαλίζεται, και έκλεισε τα μάτια της προσπαθώντας να το
ξεπεράσει.
-Γιατί
το κάνεις αυτό;
Άνοιξε
τα μάτια της και κοίταξε τον άνδρα μπροστά της. Το βλέμμα του έδειχνε
ενδιαφέρον, γνήσιο ενδιαφέρον.
-Είπες
ότι δεν θέλεις,του απάντησε,άφησε με τώρα ήσυχη!
Έκανε
να απομακρυνθεί αλλά τα βήματά της ήταν ασταθή και έχασε την ισορροπία της. Ο
Μιχάλης την άρπαξε στα χέρια του πριν σωριαστεί στο σκονισμένο δρόμο.
-Από
πότε έχεις να φας;ρώτησε.
Αλήθεια
από πότε;Αμυδρά θυμόταν τη σοκολάτα που είχε αγοράσει με τα τελευταία της
χρήματα.Αλλά πιο πριν;Και πήγαιναν ήδη σαράντα οκτώ ώρες απ' όταν είχε φάει τη
σοκολάτα.Ένιωθε το κεφάλι της να γυρίζει και το στομάχι της να συσπάται σαν να
είχε πάθει κράμπα.Ο Μιχάλης την έστησε στα πόδια της και της έβαλε κάτι στο
χέρι.
-Πάρε
αυτό για να σε τονώσει,ως που να φας κάτι.
Ήταν
μια ιδιαιτέρως γλυκειά καραμέλα και η Βερόνικα ένιωσε καλύτερα.Στάθηκε και πάλι
χωρίς να χρειάζεται βοήθεια.
-Σχεδόν
καθαρή γλυκόζη,είπε ο Μιχάλης,βοηθάει όταν ζαλίζεσαι από υπογλυκαιμία αν και
εσύ.....σταμάτησε και κούνησε το κεφάλι του.Έβαλε και κάτι άλλο στο χέρι της
και μετά της είπε απλά:
-Καλή
σου νύχτα.
Απομακρύνθηκε
ψάχνοντας για ταξί και η Βερόνικα κοίταξε τι της είχε δώσει.Δεν πίστευε στα
μάτια της,τόσα χρήματα δεν θα ζητούσε η ίδια ούτε και αν είχε κάνει έρωτα μαζί
του.
-Περίμενε!του
είπε και εκείνος γύρισε να την κοιτάξει.
Η
Βερόνικα πλησίασε και στάθηκε μπροστά του.
-Γιατί
μου έδωσες τόσα χρήματα;
-Δεν
είσαι πόρνη και δεν είσαι φτιαγμένη γι' αυτό.Σου έδωσα τα χρήματα με την ελπίδα
ότι θα τα χρησιμοποιήσεις για να βγεις από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεσαι.
-Δεν
υπάρχει διέξοδος για' μένα,είπε η κοπέλα και αυθόρμητα αγκάλιασε το Μιχάλη και
τον φίλησε απαλά στο μάγουλο.Σ' ευχαριστώ όμως,είσαι ο πρώτος άνδρας που με
βοηθάει χωρίς υστεροβουλία.
Έκανε
να αποτραβηκτεί αλλά ο Μιχάλης δεν την άφησε.
-Συγνώμη
για αυτό που θα ρωτήσω αλλά έχεις προαγωγό;Κάποιον που θα πάρει τα χρήματα;
-Όχι,ψέλλισε
η Βερόνικα.
-Και
ήρθες μόνη σου εδώ;
-Ναι.
-Μη
γυρίσεις αλλά κάποιος μάλλον αντελήφθει πως σου έδωσα λεφτά και περιμένει την
ευκαιρία να σε ληστέψει,είπε ο Μιχάλης και την ένιωσε να τρέμει στα χέρια του.
-Τι
θα κάνω,είπε απελπισμένη.
-Μάλλον
θα έρθεις μαζί μου.Θα σε αφήσουμε κάπου πιο πέρα.Που μένεις;
-Στα
βόρεια προάστια,είπε η Βερόνικα.
-Θα
σε βάλω σε ένα ταξί να πας σπίτι σου.
-Όχι!είπε
με γνήσιο τρόμο η κοπέλα.
-Τότε
θα σε αφήσω όπου θέλεις,είπε ο Μιχάλης και σταμάτησε ένα ταξί που είχε
επιτέλους δεήσει να εμφανιστεί.
Στο
ταξί επικρατούσε κρύο,ο κλιματισμός δούλευε στο μέγιστο της αποδόσεώς του και η
Βερόνικα με το λεπτό φορεματάκι που φορούσε κρύωνε.Ασυναίσθητα στριμώχθηκε
κοντά στο Μιχάλη για να ζεσταθεί.Συνειδητοποίησε αργά πως η κίνησή της αυτή θα
μπορούσε να παρερμηνευτεί και έκλεισε τα μάτια της περιμένοντας την αναπόφευκτη
συνέχεια.Ο Μιχάλης ομως δεν αντέδρασε καθόλου,πράγμα που την ξάφνιασε.Έμεινε
έτσι δίπλα του,ήταν ζεστός και η φωνή του είχε κάτι το κατευναστικό.Το κεφάλι
της έγειρε στον ώμο του,η νύστα από την εξάντληση απειλούσε να την κυριεύσει.
-Κοίτα
τη!Δεν κρατιέται!είπε ο οδηγός του ταξί,θα περάσεις καλά απόψε.Ειδικά αν και το
υπόλοιπο σώμα της είναι καλίγραμμο σαν τα πόδια της.
Η
Βερόνικα ντράπηκε ακούγοντας αυτά τα λόγια.
-Να
κοιτάς το δρόμο μπροστά σου και να την αφήσεις ήσυχη,είπε κοφτά ο Μιχάλης.
-Πες
μου ότι δεν την πας για να την.........
-Όχι,την
πάω σπίτι μου γιατί φαίνεται ότι δεν έχει που να πάει απόψε.Δεν σκοπεύω να της
ζητήσω τίποτα.
-Μήπως
είσαι από τους άλλους;είπε ο οδηγός και τον κοίταξε απαξιωτικά.Τέτοια κούκλα
και δεν θες να την πας στο κρεβάτι σου;
-Όχι,είμαι
φυσιολογικός άνδρας,απλά δεν έπαψα να είμαι άνθρωπος,είπε ο Μιχάλης, και τώρα
σκάσε,νομίζω πως κοιμήθηκε.
Δεν
είχε κοιμηθεί,προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα που απειλούσαν να κυλίσουν
από τα μάγουλά της. Αν είχε βρεθεί κάποιος σαν εκείνον στο δρόμο της και όχι ο
Γιώργος η ζωή της δεν θα είχε καταστραφεί έτσι.
3 σχόλια:
αυτο που με ρωτησες νομιζω οτι ειναι ενταξει
δεν αφησα να το κατεβασει αλλα ξεκινησε την διαδικασια
Εντάξει meanan! Λειτουργεί όπως φαίνεται και πρόσθεσα ένα ακόμα έργο στη λίστα.
Ευχαριστώ πολύ, τιμή μου!
Καλό βράδυ και καλό μήνα Mayumi.
Δημοσίευση σχολίου