Το Σέσνα 182 σηκώθηκε
γρήγορα στον ανταριασμένο ουρανό και η Κάρπαθος χάθηκε από τα μάτια τους κάτω
από τα σύννεφα που ξεσπούσαν και πάλι μια καταιγίδα στο νησί. Ο Μάρκος έστρεψε
το αεροσκάφος του βόρεια όπως προέβλεπε το σχέδιο πτήσης και ένευσε στο Μιχάλη
να πάρει τον ασύρματο. Εκείνος ρύθμισε τον ασύρματο στη συχνότητα του πύργου
ελέγχου στα Σπάτα, στο τμήμα εναερίου κυκλοφορίας και είπε:
-Ν 101, σε ύψος 2000
ποδών. Έχουμε μια επίτοκο σε αρχική φάση τοκετού. Αιτούμαστε τη συντομότερη
δυνατή πορεία.
-Ανεβείτε στα 4000
πόδια, Ν101, πορεία 340.
-Ελήφθη.
Ο Μάρκος άρχισε να
στρίβει το μικρό αεροπλάνο ενώ ρύθμιζε και τον αυτόματο πιλότο στην διατήρηση
του επιθυμητού ρυθμού ανόδου. Όπως κρατούσε το πηδάλιο στα χέρια του
καταλάβαινε πολύ καλά την πίεση που ασκούσε πάνω στο Σέσνα ο άνεμος. Ο Μιχάλης
δίπλα του είχε ανοίξει το φορητό υπολογιστή και κοίταζε την οθόνη σκεπτικός.
-Τι κοιτάς και έχεις
μια έκφραση σαν να σου ανήγγειλαν κακά μαντάτα;
-Πριν απογειωθούμε
κατέβασα την πιο πρόσφατη πρόβλεψη καιρού, είπε
ο Μιχάλης, και δεν είναι καλή.
Σαν για να επιβεβαιώσει
τα λόγια του, ο άνεμος δυνάμωσε και τράνταξε το αεροπλάνο. Η Αγγέλα έβγαλε μια
τρομαγμένη κραυγή. Ο Μάρκος τη συνόδευσε με ένα επιφώνημα έκπληξης καθώς ο
αέρας πίεσε το αεροπλάνο τόσο βίαια που απείλησε να αποσπάσει το πηδάλιο από τα
χέρια του. Ο Μιχάλης τον κοίταξε αλλά εκείνος συνέχισε να κρατά το πηδάλιο
χωρίς να πει τίποτα. Η Αγγέλα βόγγηξε με πόνο.
-Ν 101, πάρτε πορεία
265.
Ο Μάρκος πάλι έφερε το
μικρό τους αεροπλάνο στην διατεταγμένη πορεία ενώ ο Μιχάλης άφηνε την θέση
του για να δει τι έκανε η κοπέλα.
Γονάτισε με κόπο δίπλα της.
- Πρώτο ταξίδι με το
αεροπλάνο;
-Ναι, είπε η κοπέλα.
-Το αεροπλάνο είναι το
πιο σίγουρο μέσο, μην κοιτάς που κουνιόμαστε κάπως τώρα. Είναι για να μην είναι
μονότονο το ταξίδι μας.
Η Αγγέλα χαμογέλασε.
Κοίταξε τον Μιχάλη, του ήταν ευγνώμων για όσα είχε κάνει γι' αυτήν και ήθελε να
τον ευχαριστήσει. Πήγε να πει κάτι αλλά δεν μπόρεσε, ένας πόνος την διέτρεξε. Το σώμα της σχημάτισε τόξο από
την ένταση και ούρλιαξε. Αρπάχτηκε από τα χέρια του Μιχάλη. Έπεσε ξέπνοη πίσω,
προσπάθησε να πάρει μια ανάσα μα τη διέκοψε ένα νέο ουρλιαχτό. Ο Μιχάλης έκανε
να τη βοηθήσει να τακτοποιηθεί όσο καλύτερα γινόταν στο κάθισμα του αεροπλάνου
και το χέρι του ακούμπησε την κοιλιά της. Ένιωσε το σκίρτημα του μωρού και το
μυαλό του ταξίδεψε μακριά στη Ντήντρα, στη Ντήντρα και τη χαρά αυτή που θα
μπορούσε να έχει από εκείνη, να γίνει πατέρας. Μια χαρά χαμένη τώρα για πάντα.
Η Αγγέλα έπιασε το χέρι
του πάνω στη φουσκωμένη κοιλιά της.
-Την αγαπούσες πολύ;
Την κοίταξε ταραγμένος.
-Είδα την έκφρασή σου
όταν ένιωσες το μωρό, είπε η κοπέλα.
-Ναι, είπε ο Μιχάλης.
-Σε πονάει ακόμα...
ξεκίνησε η Αγγέλα αλλά δεν μπόρεσε να συνεχίσει καθώς ένα νέο κύμα πόνου την
διέτρεχε. Ούρλιαξε και ένας βίαιος σπασμός την έκανε να διπλωθεί στα δυο. Την κοίταξε ανήσυχος, θα γεννούσε πρόωρα αν
δεν έκανε κάτι.
Τι όμως;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου