Η
Σιμόν άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε την οροφή της καμπίνας της, ένιωθε πολύ
ζεστή και μουδιασμένη. Έκανε να σηκωθεί από την κουκέτα της και ένιωσε τον
κόσμο να στριφογυρίζει βίαια. Έχασε την ισορροπία της και έπεσε προς τα εμπρός.
Αρπάκτηκε από τη γωνία του τοίχου ενώ ένιωθε το στομάχι της να ανακατεύεται.
Έκλεισε τα μάτια της αλλά η ναυτία φάνηκε να επιδεινώνεται αντί να περνάει.
-Με
το μαλακό, το ηρεμιστικό που σου έδωσε ο γιατρός ήταν πολύ δυνατό.
Ένιωσε
ένα χέρι γύρω από τη μέση της να τη στηρίζει και να την βοηθάει στα λίγα βήματα
ως το μπάνιο. Έσκυψε πάνω από το νιπτήρα και έριξε πολύ νερό στο πρόσωπό της
από τη βρύση που ήταν ανοιχτή από όποιον ήταν που τη βοηθούσε. Το νερό την
έκανε να νιώσει καλύτερα. Ένα χέρι έβαλε στα δικά της μια πετσέτα και εκείνη
σκούπισε το πρόσωπό της.
-Έλα,
καλύτερα να βγεις έξω, φυσάει λίγο αλλά θα σου κάνει καλό ο αέρας.
Η
Σιμόν ένιωσε να την οδηγούν έξω, ο αέρας κρύος αλλά αναζωογονητικός χάιδεψε το
πρόσωπό της και ανέμισε τα μαλλιά της. Η όρασή της καθάρισε και καθώς
ακουμπούσε στην κουπαστή διαπίστωσε πως ήταν ο Μιχάλης που την είχε βοηθήσει.
-Ευχαριστώ,
ψέλλισε αδύναμα. Είσαι καλά; Φαινόσουν πολύ άσχημα.
-Μην
ανησυχείς για' μενα, είπε ο Μιχάλης ήσυχα. Δεν χρειάζεται.
-Τρόμαξα
όταν σε είδα έτσι αιμόφυρτο, νόμιζα ότι πέθαινες. Τι έχεις;
Ο
Μιχάλης στράφηκε έτοιμος να απαντήσει με το ίδιο συνηθισμένο ψέμα αλλά δεν
μπόρεσε. Τα μάτια της Σιμόν ήταν γεμάτα ενδιαφέρον. Ένιωσε να τον ταράζει αυτό
το αθώο βλέμμα που ήταν ταυτόχρονα τόσο θλιμμένο αλλά και τόσο τρυφερό. Τι
μπορούσε να της πει; Δεν ήθελε να της πει ψέματα αλλά δεν ήθελε να της πει και
την αλήθεια που ήταν σίγουρο πως θα την αναστάτωνε.
-Είμαι
άρρωστος, απάντησε αλλά δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να σε ανησυχεί. Θα γίνω
καλά.
Η
κοπέλα χαμογέλασε μελαγχολικά.
-Το
ελπίζω, είπε σιγανά και κοκκίνισε.
Ο
Μιχάλης την κοίταξε και άλλαξε συζήτηση.
-Εσύ
πως είσαι;
-Εντάξει,
νιώθω πολύ καλύτερα.
-Νομίζω
ότι ο γιατρός το παράκανε, είπε ο Μιχάλης φέρνοντας ένα χαμόγελο στα χείλη της
κοπέλας.
Έμειναν
για λίγο σιωπηλοί βυθισμένοι στις σκέψεις τους, η Σιμόν με το βλέμμα της
χαμηλωμένο στα ντελικάτα χέρια της, ο Μιχάλης αγναντεύοντας τον ωκεανό.
Ο
Αλέξανδρος χτύπησε την πόρτα της καμπίνας των Στράουντ αφού βεβαιώθηκε ότι ο
μεγαλοδικηγόρος βρισκόταν στο καρέ των αξιωματικών με τον Άιαν Φέρτσαιλντ. Είχε
πει στον πλοίαρχο να τον ειδοποιήσει αμέσως μόλις ο Μαρκ θα έφευγε. Σίγουρος
ότι θα είχε κάποιο χρόνο για να μάθει αυτά που ήθελε χτύπησε ευγενικά την
πόρτα.
Η
Χάνα άνοιξε και δεν έκρυψε την έκπλήξή της που τον είδε. Έκπληξη ανάμεικτη με
κάτι αλλο, χαρά; Ανησυχία; Ο νεαρός επιχειρηματίας δεν μπορούσε να ξέρει αλλά
ήταν αποφασισμένος να μάθει. Η κατάσταση που αντιμετώπιζε ήταν πολύ σοβαρή, αν
το δύσκολο εγχείρημα που είχε αναλάβει δεν στεφόταν με επιτυχία θα υφίστατο μια
σοβαρή ζημιά που θα του κόστιζε όχι μόνο σε χρήμα αλλά κυρίως σε επαγγελματικό
κύρος. Και θα έχανε κάθε δικαίωμα στον όμιλο, το προφανές κέρδος που επεδίωκε ο
Στράουντ.
-Αλέξανδρε,
είπε κομπιάζοντας η Χάνα. Είχε μαζεμένα τα μαλλιά της σε μια κοτσίδα και ήταν
απλά ντυμένη με ένα πουλόβερ και ένα παντελόνι.
-Γεια
σου Χάνα, είπε, πρέπει να μιλήσουμε.
Εκείνη
παραμέρισε για να του επιτρέψει να μπει στην καμπίνα. Καθώς η καμπίνα
προοριζόταν για τους επισκέπτες ήταν κάπως πιο άνετη από αυτές του πληρώματος
όπως η καμπίνα του Μιχάλη και η καμπίνα που είχε πάρει η Σιμόν αλλά όχι όσο η
δική του. Η πόρτα άνοιγε σε ένα μικρό σαλονι με πολυθρόνες και ένα χαμηλό
τραπεζάκι, σε αυτό ακουμπούσε ο Πήτερ και έπαιζε κάποιο παιχνίδι σε έναν μικρό
φορητό υπολογιστή. Το αγόρι σήκωσε για μια στιγμή το βλέμμα του και
περιεργάστηκε τον επισκέπτη αλλά μετά ξαναγύρισε στο παιχνίδι του.
-Ο
Μαρκ είναι..... δεν ξέρω που είναι, είπε η Χάνα.
-Δεν
θέλω τον Μαρκ, απάντησε ο Αλέξανδρος, σου είπα ότι με' σένα θέλω να μιλήσω
Χάνα.
-Για
ποιο πράγμα; Δεν ξέρω τι σχεδιάζει πέρα από όσα σου είπα.
-Γιατί
σας έφερε εδώ Χάνα; Τι έχει κατά νου; Ο άνδρας σου δεν είναι από εκείνους που
δρουν παρορμητικά, δεν πάει ούτε στην τουαλέτα χωρίς να το έχει προσχεδιάσει.
Άρα κάτι έχει σχεδιάσει. Τι μπορεί να εξυπηρετεί η παρουσία εδώ της οικογένειάς
του;
Η
Χάνα κάθισε σε μια πολυθρόνα και έγειρε το κεφάλι στα χέρια της.
-Δεν
ξέρω.
-Διακινδυνεύει
τη ζωή του γιου του για να πετύχει τι;
-Δεν
ξέρω, ξανάπε η Χάνα. Δεν μου εμπιστεύεται τα μυστικά του. Φοβάμαι, άκουσα πως
είχαμε ήδη ένα ατύχημα και ο ασυρματιστής μας θα πεθάνει.
-Δεν
θα πεθάνει, είπε ο Αλέξανδρος, αλλά όντως έπαθε κάτι και κανονικά δεν θα έπρεπε
να ταξιδεύει σε αυτό το ταξίδι που είναι επικίνδυνο ακόμα και για υγειή
άνθρωπο.
-Είναι
τόσο επικίνδυνο; ρώτησε η Χάνα και το βλέμμα της πήγε στον Πήτερ.
-Ναι
είναι, γιατί ο Μαρκ ρισκάρει τη ζωή του γιου του σε αυτό το ταξίδι;
Η
Χάνα δεν απάντησε, έκλαιγε τώρα. Ο Αλέξανδρος κάθισε δίπλα της και πέρασε το
χέρι του γύρω από τους ώμους της. Εκείνη χώθηκε στην αγκαλιά του σαν παιδάκι
που αναζητάει ασφάλεια..
-Δεν
θέλω να σε τρομάξω, είπε απαλά ο Αλέξανδρος, να σε προφυλάξω θέλω.
Η
Χάνα ύψωσε το βλέμμα της και συνάντησε το δικό του. Ύστερα τον τράβηξε κοντά
της, και τα χείλη τους ενώθηκαν σε ένα έντονο φιλί.
-Πιστεύεις
ότι μπορεί ο πατέρας μου να ζει; ρώτησε η Σιμόν και την ίδια στιγμή το
μετάνιωσε, προτιμούσε την ελάχιστη ελπίδα που μπορούσε να έχει από την σκληρή
πραγματικότητα μιας κατηγορηματικής άρνησης,
-Ναι,
το πιστεύω απάντησε ο Μιχάλης. Πιστεύω ότι το Βολτέρα πήρε στον παγωμένο τάφο
του το πολύτιμο φορτίο του μόνο. Το πλήρωμά του όπως και εκείνοι που προκάλεσαν
τη βύθισή του βρίσκονται εκεί έξω και μας περιμένουν.
Ο
Αλέξανδρος χάιδεψε τα μαλλιά της Χάνας απαλά, ενώ το φιλί τους βάθαινε, γινόταν
πιο έντονο, ερωτικό. Η Χάνα αφέθηκε στο φιλί αυτό, αφέθηκε στην απρόσμενη φλόγα
που κυρίευσε το είναι της, στα συναίσθήματα που την κατέκλυζαν μετά από έξι
χρόνια που τα είχε κρατήσει υπό έλεγχο προσποιούμενη πως δεν τα είχε και πως
δεν ήθελε να τα ξανανιώσει. Έκλεισε τα μάτια της ξεχνώντας για λίγο τα πάντα
εκτός από τον άνδρα που την κρατούσε στην αγκαλιά του,
Ο
Αλέξανδρος είχε προς στιγμήν σαστίσει με την αντίδρασή της, δεν περίμενε το
φιλί από εκείνη και το πάθος που αποδείκνυε πως το παρελθόν είχε κάθε άλλο παρά
ξεχαστεί. Δεν είχε αργήσει να ξαναβρεί τον ευατό του απολαμβάνοντας αυτό το
θερμό φιλί και χαιδεύοντας την Χάνα ενώ το μυαλό του γυρνούσε στο παρελθόν.
Είχε
γνωριστεί με τη Χάνα δέκα χρόνια πριν όταν εκείνος σπούδαζε νομική, ήταν και οι
δυο πρωτοετείς. Μια ανταγωνιστική στην αρχή σχέση μετατράπηκε γρήγορα σε ερωτική
έλξη και γίνανε ζευγάρι. Ήταν μακράν η πιο μακροχρόνια σχέση του Αλέξανδρου που
στον ήσυχο και γλυκό χαρακτήρα της Χάνα έμοιαζε να βρίσκει ένα λιμάνι και ένα
αντιστάθμισμα στον δικό του παρορμητισμό. Ο πάντα αεικίνητος και δραστήριος
Αλέξανδρος γαλήνευε και ηρμούσε κοντά στην Χάνα. Τρία χρόνια είχε κρατήσει η
σχέση τους και μετά τη διέκοψε απότομα και χωρίς καμία εξήγηση η Χάνα.
Τότε
το είχε δεχθεί χωρίς να επιμείνει πιστεύοντας πως η Χάνα είχε πάρει μια απόφαση
αναπάντεχη αλλά αφού το είχε κάνει εκείνος όφειλε να το σεβαστεί. Αλλά τώρα δεν
ήταν σίγουρος για το τι ακριβώς είχε γίνει τότε, πριν από έξι χρόνια. Η Χάνα
τον είχε αφήσει και λίγες εβδομάδες αργότερα είχε παντρευτεί τον Στράουντ. Τι
είχε συμβεί;
Η
Χάνα είχε παραδοθεί στο φιλί και σε όλα αυτά τα συναισθήματα που είχε
ελευθερώσει αυτό. Το ένα χέρι της χάιδεψε τα μαλλιά του Αλέξανδρου ενώ το άλλο
ακουμπούσε στο στέρνο του. Ο Αλέξανδρος τη χάιδεψε ακολουθώντας τη γραμμή του
ντελικάτου λαιμού της. Η Χάνα άφησε έναν αναστεναγμό ευχαρίστησης και την επόμενη
στιγμή τραβήκτηκε έντρομη. Το βλέμμα της πήγε στο γιο της που συνέχιζε να
παίζει αμέριμνος το παιχνίδι του.
-Δεν
πρέπει, ψέλλισε. Είμαι παντρεμένη.
Ο
Αλέξανδρος την κοίταζε εξεταστικά. Η Χάνα έμοιαζε τρομοκρατημένη και ταυτόχρονα
θλιμμένη σαν να βίωνε μια απώλεια. Άπλωσε το χέρι του και την άγγιξε απαλά στο
μάγουλο.
-Τι
σου συμβαίνει Χάνα; Τι φοβάσαι;
-Φοβάμαι
για το τι θα γίνει εδώ που μας έφερε ο Μαρκ, φοβάμαι για το γιο μου.
-Που
δεν είναι γιος σου.
-Τι;
Όσο
αίμα υπήρχε στα μάγουλα της Χάνας χάθηκε αφήνοντάς την χλωμή σαν να ήταν
άρρωστη.
-Ποιος
το είπε; ψέλλισε.
-Δεν
είναι αλήθεια;
-Είναι
γιος μου, είπε η Χάνα.
-Αλλά
όχι του Στράουντ, είπε ο Αλέξανδρος. Σωστά;
-Όχι,
δεν είναι γιος του Μαρκ, παραδέχθηκε η Χάνα, αλλά δεν το ξέρει. Πως το έμαθες; Πες
μου σε παρακαλώ..... Δεν πρέπει....
-Το
παρατήρησε κάποιος που μπορεί να μην προσέξει μεγάλες διαφορές αλλά να βρει τα
δυο νούμερα που δεν ταιριάζουν ανάμεσα σε χίλια. Το μυστικό σου είναι ασφαλές.
-Ευχαριστώ,
είπε η Χάνα.
-Ποιος
είναι ο πατέρας του παιδιού Χάνα; Ποιος άλλος υπήρξε στη ζωή σου;
-Δεν
μπορώ να σου πω, όχι εδώ, όχι τώρα. Μόλις τελειώσουν όλα αυτά.
Ο
Αλέξανδρος σηκώθηκε από την πολυθρόνα.
-Πολύ
καλά. Να προσέχεις Χάνα.
Βγήκε
από την καμπίνα.
Τα
πράγματα δεν είχαν εξελιχθεί όπως τα περίμενε. Δεν είχε καταφέρει να μάθει κάτι
παραπάνω για τα σχέδια του Στράουντ, ήξερε κάτι περισσότερο για το γιο του αλλά
νέα μυστήρια είχαν έρθει στο φως. Τον προβλημάτιζε η συμπεριφορά της Χάνα και
συνειδητοποιούσε πως υπήρχαν στο παρελθόν περισσότερα από όσα νόμιζε.
Αποφάσισε
να πάει να βρει τον Μιχάλη. Εκείνος ίσως είχε κάποια ιδέα για το τι συνέβαινε,
παρά την εμφανή απομάκρυνσή του από τον κόσμο δεν είχε πάψει να είναι ο οξύνους
άνδρας που ήξερε πάνω από μια δεκαετία.
Τον
βρήκε να γευματίζει στην τραπεζαρία του πληρώματος με το φορητό υπολογιστή
δίπλα του. Ο Μιχάλης έτρωγε παρακολουθώντας την οθόνη και ήταν βυθισμένος σε
σκέψεις. Ο Αλέξανδρος κάθισε απέναντί του.
-Τι
παρακολουθείς; Το άγνωστο σήμα;
-Ναι,
είπε ο Μιχάλης, είναι πιο δυνατό εδώ κάτω. Και είναι συνεχές.
-Στέλνει
ακόμα;
-Ναι.
-Ο
Στράουντ είναι με τον Φέρτσαιλντ. Αποκλείεται να μιλάει στον ασύρματο.
-Σωστά,
εξ' άλλου είναι πολύ περίεργο το σήμα αυτό.
-Γιατί;
-Χαμηλή
συχνότητα, για να το θέσω απλά δεν μπορεί να έχει μεγάλη εμβέλεια. Ας το
αφήσουμε προς το παρόν, θα σου πω όταν ξέρω περισσότερα. Εσύ τι έκανες με τη
Χάνα;
Ο
Αλέξανδρος διηγήθηκε στον φίλο του τι είχε συμβεί στην καμπίνα των Στράουντ.
Εκείνος τον άκουσε με προσοχή. Το πρόσωπό του δεν πρόδιδε τι σκεφτόταν.
-Λοιπόν;
είπε ο Αλέξανδρος ολοκληρώνοντας.
-Δεν
μου είχες μιλήσει ποτέ για τη Χάνα, περίεργο. Δεν χρειάζεται σοφία για να
καταλάβουμε ότι ακόμα σε αγαπάει και νιώθει για' σενα πράγματα που προσπαθεί να
θέσει υπό έλεγχο και να ξεχάσει.
-Και
σχετικά με την τωρινή μας υπόθεση;
-Περισσότερο
φοβάται παρά ξέρει. Και φοβάται για το παιδί.
-Που
δεν είναι του Στράουντ αλλά είναι δικό της.
-Φυσικά,
είπε ο Μιχάλης, δεν είναι απαραίτητο να έχει την ομάδα αίματος της μητέρας του
το παιδί.
Έχοντας
τελειώσει με το φαγητό του ο Μιχάλης σηκώθηκε. Ο Αλέξανδρος τον μιμήθηκε. Ενώ ο
τραπεζοκόμος καθάριζε το τραπέζι ο Αλέξανδρος είπε:
-Είμαστε
πολύ άσχημα μπλεγμένοι φίλε μου.
Ο
Μιχάλης ένευσε, εκείνος σήκωνε ένα μεγάλο φορτίο πριν έρθει στην αποστολή αυτή,
τώρα ήξερε και ένα μυστικό που μπορούσε να ρημάξει ζωές.
2 σχόλια:
τον ηρωα τον λενε Μιχαλη;;;;
δεν λεει!
θυμασαι πως σου εχω χαρισει ενα βραβεο;;;;;;;
Γιατί παρακαλώ; Δεν σου αρέσει;
Α το είδα, θα κάνω τη σχετική ανάρτηση μετά το ιστολόγιο του μήνα!
Δημοσίευση σχολίου