Στην Άκρη Του Κόσμου 8

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ανοίγοντας τα μάτια του ήταν το ανήσυχο πρόσωπο του γιατρού του πλοίου.
-Γιατρέ, είπε ήσυχα, πόση ώρα έμεινα αναίσθητος;
-Δυο ώρες.
-Εντάξει, υπήρξε και χειρότερο.
Ανασηκώθηκε.
Το ιατρείο του πλοίου ήταν πολύ καλά εξοπλισμένο και εφοδιασμένο εν όψει της αποστολής του στην Ανταρκτική. Ο Μιχάλης κάθισε στο εξεταστικό κρεβάτι και κοίταξε τον υπολογιστή που ήταν ανοιχτός σε έναν πάγκο εργασίας.
-Επωφελήθηκα της ευκαιρίας που ήσουν εδώ να σου πάρω αίμα, είπε ο γιατρός.
-Αίμα; Γιατί;
-Κατήρτισα ένα αρχείο με βασικές ιατρικές πληροφορίες, ομάδα αίματος και λοιπά. Πάμε σε επικίνδυνη περιοχή, ποτέ δεν ξέρεις.
-Και το κάνατε σε όλους;
-Τελευταία η οικογένεια Στράουντ που ήρθε όπως και' σεις τα ξημερώματα.
-Α μάλιστα.
Ο γιατρός κάθισε σε μια καρέκλα με ροδάκια και κοίταξε την οθόνη του υπολογιστή.
-Τα δεδομένα σας είναι πολύ καλά. Αλλά αυτή η λιποθυμία με προβληματίζει, δεν υπάρχει τίποτα που να τη δικαιολογεί. Υψηλός αιματοκρίτης, σίδηρο. Υψηλή αρτηριακή πίεση – κακό αυτό αλλά δεν δικαιολογεί την αιμορραγία και την απώλεια των αισθήσεων.
-Οφείλεται στην αλλαγή πίεσης από το αεροπορικό ταξίδι, είπε ψέμματα ο Μιχάλης. Δεν ήθελε να ξέρει ο γιατρός την αλήθεια, δεν μπορούσε να τον βοηθήσει και δεν ήθελε τον οίκτο του. Με είχαν προειδοποιήσει να μην το κάνω.
Ο γιατρός δέχθηκε την εξήγησή του.
-Ιατρικό ιστορικό; ρώτησε.
-Εκτός από οφθαλμολογικό τίποτα άλλο.
“Γιατρέ, ακούστηκε στην ενδοσυνεννόηση. ελατε λίγο στη γέφυρα.”
Ο γιατρός σηκώθηκε.
-Επιστρέφω σε δυο λεπτά, είπε και βγήκε φουριόζος.
Ο Μιχάλης χαμογέλασε και κατέβηκε από το κρεβάτι. Κοίταξε τον υπολογιση και το αρχείο που είχε ανοίξει ο γιατρός. Ήταν όλοι χωρισμένοι ανάλογα με την ομάδα αίματος που είχε ο καθένας. Οι περισσότεροι ήταν στην Ο, όπως ήταν αναμενόμενο, κάποιοι στην Α, μερικοί στην ΑΒ και δυο στην Β με ρέζους αρνητικό μάλιστα. Ο Μιχάλης άνοιξε το αρχείο από περιέργεια, η ομάδα αυτή ήταν σπάνια από μόνη της, με αρνητικό ρέζους κατέβαινε κάτω από ένα τοις χιλίοις. Και υπήρχαν δυο στο πλοίο;
Ο πρώτος ήταν ο Μαρκ, ο γιος του Στράουντ. Ο Μιχάλης διάβασε το ιατρικό ιστορικό του παιδιού. Λογικά ο άλλος με την ίδια ομάδα ήταν ο πατέρας ή η μητέρα του.
-Δεν είναι δυνατόν, αναφώνησε βλέποντας την απάντηση.
Ο άλλος ήταν ο Αλέξανδρος. Ο Μιχάλης κοίταξε τα αρχεία των γονιών του παιδιού μήπως είχαν ομαδοποιηθεί λάθος. Αλλά δεν είχε γίνει έτσι, οι γονείς του είχαν και οι δυο ομάδα Ο. Ο Μιχάλης έκλεισε το αρχείο και κάθισε στο κρεβάτι, ένα ήταν σίγουρο, το αγόρι δεν ήταν παιδί του Στράουντ.

Ο γιατρός επέστρεψε και βρήκε τον Μιχάλη να κοιτάζει έξω από το φινιστρίνι τον ωκεανό. Κάθισε πάλι μπροστά από τον υπολογιστή, άνοιξε το αρχείο που είχε τα δεδομένα των μελών της αποστολής. 
-Αν αισθάνεστε καλά δεν έχω κάτι άλλο, είπε.
Ο Μιχάλης πήγε προς την πόρτα με το ένα χέρι στην τσέπη όπου ήταν φωλιασμένο το μικρό memory stick στο οποίο είχε αντιγράψει το αρχείο. Βγήκε από το ιατρείο και κοντοστάθηκε, δεν ήξερε που να πάει. Είχε χάσει τις αισθήσεις του όταν ήταν ακόμα στο κατάστρωμα και δεν είχε ιδέα που ήταν η καμπίνα του. Επεστρεψε στο κατάστρωμα, τώρα πια δεν φαινόταν πουθενά στεριά και το Κέλντις έπλεε μοναχό σε πορεία νοτιοδυτική κρίνοντας από τη θέση του ήλιου. Ο Μιχάλης ακούμπησε στην κουπαστή και κοίταξε τη σκιά του να πέφτει στο νερό. Αναρωτήθηκε αν αυτό το ταξίδι θα ήταν χωρίς επιστροφή, είχε μια δεύτερη κρίση της παθήσεώς του μέσα σε λογότερο από ένα εικοσιτετράωρο, έμπαινε άραγε στην τελική φάση που θα κατέληγε στην εγκεφαλική αιμορραγία και το θάνατο;
-Μιχάλη!
Στράφηκε και είδε τον Αλέξανδρο να πλησιάζει. Ο φίλος του είχε εγκαταλείψει το επίσημο ντύσιμο για ένα πουκάμισο και παντελόνι. Φαινόταν ευδιάθετος και ικανοποιημένος από κάτι.
-Είσαι καλά; ρώτησε.
-Απλά το ταξίδι με επηρεάζει λίγο.
-Σίγουρα; ρώτησε ο Αλέξανδρος και μια σκιά πέρασε από τα μάτια του. Τι δε μου λες;
-Μην ανησυχείς, όλα είναι υπό έλεγχο. Που είναι η καμπίνα μου; Και που το πόστο μου; Ανακάλυψα κάτι που σε ενδιαφέρει πιστεύω.
Ο Αλέξανδρος του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει και προχώρησε προς την γέφυρα. Ο Μιχάλης το έκανε. Λίγα μέτρα πριν μπουν στη γέφυρα ο Αλέξανδρος άνοιξε μια πόρτα και μπήκαν. Ήταν το δωμάτιο του ασυρμάτου,  οι δυο πλευρές του μικρού τετραγωνου δωματίου ήταν γεμάτοι με διακόπτες και λυχνίες, πίνακες και οθόνες, μπροστά στον ένα τοίχο υπήρχε μια μεγάλη κονσόλα με πληκτρολόγιο και διακόπτες. Δίπλα στον τοίχο αυτό, κοντά στην πόρτα απ' την οποία είχαν μπει, βρισκόταν η πόρτα που οδηγούσε στη γέφυρα ενώ απέναντι από αυτή βρισκόταν η πόρτα που οδηγούσε στην καμπίνα του Μιχάλη.
-Τα πράγματά σου βρίσκονται ήδη εκεί, είπε ο Αλέξανδρος.
Ο Μιχάλης πέρασε στην καμπίνα του Ήταν ένας μακρόστενος χώρος με μια κουκέτα να καταλαμβάνει τον έναν τοίχο, ένα γραφείο και το μπάνιο πίσω από μια μικρή πόρτα. Κάθισε στην στρωμένη με κουβέρτα κουκέτα και άνοιξε το χαρτοφύλακά του. Έβγαλε το φορητό υπολογιστή και τον άνοιξε. Ενώ φόρτωνε στράφηκε στο φίλο του.
-Μπορεί ο Στράουντ να έχει υιοθετήσει το γιο του;
-Ο Στράουντ δεν κάνει φιλανθρωπικές πράξεις αν δεν έχει να κερδίσει κάτι.
-Τότε; Πως εξηγείται;
-Δεν καταλαβαίνω, είπε ο Αλέξανδρος. Γιατί το σκέφθηκες αυτό;
-Γιατί δεν είναι γιος του Στράουντ άρα τον υιοθέτησαν.
-Δεν είναι; Που το ξέρεις;
-Δεν ταιριάζει η ομάδα αίματος.
-Ναι αλλά είναι έξι ετών, λίγο λιγότερο από όσο καιρό έχουν παντρεμένοι, γιατί να υιοθετήσουν πριν να ξέρουν αν θα μπορούσαν να κάνουν δικό τους; Λες ο Στράουντ να μην μπορεί;
Ο Αλέξανδρος σταμάτησε απότομα.
-Ή η Χάνα ήταν έγκυος και δεν του το είπε. Ο Στράουντ το νομίζει για δικό του παιδί αλλά δεν είναι, συνέχισε αργά και στράφηκε στον Μιχάλη που τον παρακολουθούσε σκεφτικός. Ενδιαφέρον, δεν ξέρω αν μπορεί να μας χρησιμεύσει βέβαια αλλά καλό είναι να το ξέρουμε. Κατάλαβες τώρα γιατί σε πήρα μαζί; Μόνο εσύ θα το πρόσεχε αυτό, δεν βλέπεις αυτά που βλέπουν οι άλλοι και προσέχεις τις πιο μικρές λεπτομέρειες.
Ο Μιχάλης δεν τον άκουγε πλέον, το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στην οθόνη του υπολογιστή.
-Τι συμβαίνει;
-Κάποιος μέσα στο πλοίο στέλνει σήμα αυτή τη στιγμή.
-Πως το ξέρεις; ρώτησε ο Αλέξανδρος με σκοτεινό βλέμμα.
-Θυμάσαι το πρόγραμμα που φόρτωνα όταν ταξιδεύαμε για τη Γενεύη;
-Ναι, το θυμάμαι.
-Είναι μια παραλλαγή αυτού που επιτρέπει στον υπολογιστή να ανιχνεύει πηγές ασυρματου δικτύου. Εντοπίζω μια εκπομπή ασύρματου σήματος που δεν προέρχεται από εδώ, από αυτό το δωμάτιο.  έχω ισχύ σήματος εβδομήντα επτά τοις εκατό.
-Η κεραία είναι ψηλά, μήπως... ξεκίνησε ο Αλέξανδρος αλλά ο Μιχάλης τον έκοψε.
-Όχι, το σήμα από την κεραία έχει εδώ ένταση ενενήντα επτά τοις εκατό. Όχι, αυτό το σήμα είναι από κάπου αλλού μέσα στο σκάφος.
-Δεν είναι δύσκολο να μαντέψω και ποιος είναι που στέλνει το μήνυμα, είπε ο Αλέξανφρος. Ο Στράουντ ενημερώνει τους συνεταίρους του στη Βοστώνη.
-Δεν μπορούμε να του το απαγορεύσουμε, δεν είναι και απαραίτητο. Ακόμα δεν βρήκαμε τίποτα, παρατήρησε ο Μιχάλης.
Ο Αλέξανδρος δεν απάντησε καθώς ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του.  Πηγαινοερχόταν στην καμπίνα με το βλέμμα του στο στρωμένο με μοκέτα δάπεδο.
-Τι μεταδίσει αφού δεν βρήκαμε ακόμα τίποτα;
-Δεν ξέρω, είπε ο Μιχάλης και ξαφνικά έχασε το χρώμα του. Η Σιμόν; είπε. Αν την ανάγκασε να του πει αυτό που θέλει να μάθει;
Ο Μιχάλης σηκώθηκε όρθιος βιαστικά. Το πρόσωπό του συσπάστηκε από τον πόνο καθώς το γόνατό του επαναστατούσε στην απρόσμενη πίεση. Παραπάτησε αλλά ανέκτησε την ισορροπία του.
-Η Σιμόν δεν κινδυνεύει, προς το παρόν τουλάχιστον. Βρίσκεται στην καμπίνα της και κοιμάται. Ο γιατρός της έδωσε ένα ηρεμιστικό.
-Ηρεμιστικό; Γιατί;
-Έπαθε σοκ βλέποντας σε να σωριάζεσαι αιμόφυρτος, έδειχνες πολύ άσχημα.
-Κατάλαβα, είπε ο Μιχάλης.
Ο Αλέξανδρος τον κοίταξε εξεταστικά και μετά γέλασε. Ακούμπησε με την πλάτη στον τοίχο και είπε γελώντας ακόμα.
-Νιώθεις ένοχος έτσι; Είσαι απίθανος.
-Δεν είμαι υπεύθυνος;
Ο Αλέξανδρος γέλασε.
-Υπεύθυνος είσαι για άλλα πράγματα, πρόσθεσε και σοβαρεύτηκε. Σ' αυτά τα πας πολύ καλά, απέδειξες ήδη δυο φορές ότι έκανα πολύ καλά που σε πήρα μαζί μου.
-Σχετικά με αυτά που ανακάλυψα τι θα κάνουμε;
-Προς το παρόν τίποτα, είπε ο Αλέξανδρος, μένει μεταξύ μας. Το θέμα του Στράουντ μπορεί να αποδειχθεί μοχλός πιέσεως όταν έρθει η ώρα να ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας. Όσο για το σήμα προσπάθησε να εντοπίσεις από που στέλνεται και αν μπορείς και που πάει.
-Εντάξει, είπε ο Μιχάλης και προχώρησε προς την πόρτα που θα τον έβγαζε στο κατάστρωμα.
-Που πας;
-Να δω τη Σιμόν.

-Ωραία, εγώ θα μιλήσω με τη Χάνα, είπε ο Αλέξανδρος.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)