Ο Μάρκος οδήγησε το
Σέσνα 182 στο χώρο παρκαρίσματος. έσβησε τη μηχανή και μετά έκλεισε τα
συστήματα πλοήγησης του αεροσκάφους. Ακολούθησαν τα μηχανικά. Η πτήση είχε
τελειώσει, ήταν διαφορετική από ό,τι περίμενε αλλά είχαν κάνει κάτι που
μπορούσαν να είναι πραγματικά περήφανοι γι' αυτό. Αναρωτήθηκε τι εντύπωση είχε
αφήσει στον Μιχάλη ολόκληρη αυτή η ιστορία και τι σκεφτόταν ο φίλος του.
Σηκώθηκε από τη θέση
και ακούμπησε το χέρι του στο πάνελ των οργάνων. Απευθύνθηκε στο αεροπλάνο σαν
να ήταν ζωντανός οργανισμός.
-Καλά τα κατάφερες,
είπε.
Άφησε το αεροπλάνο και
σύντομα απομακρυνόταν από το αεροδρόμιο. Οδήγησε αργά μιας και έβρεχε αλλά και
πάλι δεν του πήρε πολύ χρόνο να φτάσει στο μαιευτήριο. Βρήκε τον Μιχάλη να
αγναντεύει τη νύχτα που ερχόταν. Έδειχνε μάλλον σκεφτικός παρά οτιδήποτε άλλο
και ο Μάρκος ρώτησε:
-Η Αγγέλα;
-Ξεκουράζεται, γέννησε
ένα υγιέστατο κοριτσάκι.
-Άρα όλα καλά;
-Ναι, πάμε, σε περίμενα
να με πας σπίτι, βαριέμαι να ψάχνω για ταξί.
Ο Μάρκος γέλασε.
-Θα πάμε να
χαιρετίσουμε την Αγγέλα;
-Ναι.
Η Αγγέλα ξεκουραζόταν
σε ένα κρεβάτι ενός δίκλινου δωματίου, το άλλο κρεβάτι ήταν άδειο και έτσι ήταν
μόνη της. Με μερικά μαξιλάρια να στηρίζουν την πλάτη της η κοπέλα κοίταζε έξω
τη νύχτα που χάρη και στα σύννεφα της καταιγίδας έπεφτε πρόωρα. Ο Μιχάλης
χτύπησε την πόρτα και εκείνη στράφηκε. Το πρόσωπό της φωτίστηκε βλέποντάς τους.
Της ευχήθηκαν για την νέα ζωή που είχε φέρει στον κόσμο και εκείνη τους
ευχαρίστησε για τη σωτήρια βοήθειά τους.
-Ελάτε να με δείτε και
αύριο, να δείτε και τη Φωτεινούλα μας. Θα θέλει και ο Δημήτρης να σας
ευχαριστήσει.
Ο Μιχάλης και ο Μάρκος
συμφώνησαν.
-Λοιπόν, να σε αφήσουμε
να ξεκουραστείς, είπε ο Μάρκος. Και πάλι να σου ζήσει, να την δεις όπως
επιθυμείς.
-Να σου ζήσει, είπε και
ο Μιχάλης.
Η Αγγέλα κράτησε το
χέρι του.
-Ευχαριστώ για όλα,
είπε. Ξέρεις ένα ταξίδι δεν είναι αρκετός χρόνος για να γνωρίσεις κάποιον αλλά
κάτι έμαθα για' σενα. Συνέχισε να απλώνεις το χέρι σου σε εκείνους που το
χρειάζονται και δεν θα αργήσει η μέρα που θα απλωθεί και για' σενα το χέρι που
θα σε βοηθήσει.
Την αποχαιρέτησε και
έφυγε με το Μάρκο.
-Σκεφτικό σε βλέπω,
παρατήρησε εκείνος.
-Είναι αυτό που είπε η
Αγγέλα. Βοηθώντας εκείνους που έχουν την ανάγκη μου θα βρω αυτό που αναζητώ.
-Το πιστεύεις αυτό;
ρώτησε ο Μάρκος.
-Ίσως είναι έτσι, ίσως
όχι, απάντησε ο Μιχάλης.
Η Αγγέλα του είχε
δείξει το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει, έμενε να ελπίζει ότι είχε δίκιο και
στο υπόλοιπο του συλλογισμού της και μια μέρα ένα χέρι θα απλωνόταν για να
αγγίξει εκείνον.
ΤΕΛΟΣ
4 σχόλια:
Καλή μου φίλη μέρες τώρα διαβάζω το "Επικίνδυνο ταξίδι" και πρέπει να σου πω πως περίμενα την συνέχεια με αγωνία να δω τι θα συμβεί παρακάτω. Μου άρεσε πολύ!
Καλή συνέχεια σε ότι γράφεις!
Είδες... πώς μια απρόσμενη γνωριμία μπορεί να σε κάνει να αλλάξεις λιγάκι τον τρόπο που έβλεπες τη ζωή σου...
Ανακουφίστηκα για την Αγγέλα, μιας και μου είχε δημιουργήσει μεγάλο άγχος η κατάστασή της!
Καλή συνέχεια!
Φιλιά πολλά! Καλή εβδομάδα! :))))
Ελένη χαίρομαι που σου άρεσε και κράτησε το ενδιαφέρον σου.
Μόνο ένα λαθάκι έκανες στο γένος φίλε και όχι φίλη!
Όπως και στη Συνάντηση ( δεν ξέρω αν την έχεις διαβάσει ) μια συνάντηση μπορεί να αλλάξει την πορεία μιας ζωής.
Όλα καλά για την Αγγέλα και το μωρό και τέλος καλό σε αυτήν την ιστορία, δεν θα αργήσει η επόμενη!
Δημοσίευση σχολίου